Ze zeggen het meestal, vertrouw op je moedergevoel dat is meestal juist. Bij wie was dit zo en bij wie juist niet? En met wat voor een situatie? Mijn gevoel zegt dat het niet klopt met de voeding van mijn babymeisje en dat er een koemelkallergie is. Maar dat onderbuikgevoel kan natuurlijk dat moedergevoel zijn, maar ook angst. Ik ga er vanmiddag mee naar de huisarts.
Ik heb een paar keer gehad dat mijn moedergevoel het juist had, ik zei ze heeft een blaasontsteking en de kinderarts zei dat kan helemaal niet. Urine laten controleren en ja hoor..
Hier vond ik haar erg onrustig, ze hikte en slikte erg veel. Om me heen zeiden mensen dat baby's nu eenmaal (veel) huilen en wel eens wat spugen, hoort erbij. Kinderarts zag meteen wat ik bedoelde en kwam vervolgens met koemelkallergie; dit bleek correct.
Mijn moedergevoel is ook heel sterk en heb alle keren nog gelijk gehad als haar wat mankeerde. Was er trouwens wel van overtuigd dat wij een jongetje kregen
ja, ik merk het dagelijks. Als ik echt goed naar mijn gevoel luister weet ik precies wat hij nodig heeft of wat hem mankeert. Maar door meningen van anderen luister ik soms niet zo goed naar mijn gevoel. Ik ben ervan overtuigd dat dat moederinstinct heel sterk is!
Ik ben met 6 maanden begonnen met bijvoeding, maar mijn zoontje accepteerde geen enkel eten. Geen stukjes a la rapley, geen prakjes, geen potjes, niks. Ik ben het blijven aanbieden maar heb nooit iets geforceerd, ondanks alle commentaar uit mijn omgeving, omdat ik wilde vertrouwen op de ontwikkeling van mijn kind. Toen hij 9 maanden was kwamen we erachter dat hij vaste voeding niet goed kon verteren door een probleem met zijn dunne darm. Na drie behandelingen bij de osteopaat is hij ineens begonnen met eten. Gelukkig heb ik op mijn gevoel vertrouwd en nooit eten bij hem naar binnen gepropt! Als moeder weet je echt het beste wat goed is voor je kind
Bij Thirza: In de kraamweek al gedacht aan kiss-syndroom (kende het via mijn zusje, die ergotherapeut is). Met 10 weken naar osteopaat en bleek te kloppen. Met 3 weken oud al gedacht aan KMA, volgens CB en huisarts onzin, met 8 maanden vanwege ineens hevige eczeem bij starten van yoghurttoetje na het eten bevestigd... (ze had al wel eczeem, maar werd afgedaan als simpelweg smetplekken door CB en de extreme krampen zouden er gewoon bij horen ). Eind eerste jaar dacht ik dat er oorproblemen waren, (minimaal eens per maand een ontsteking), volgens huisarts onzin. Toen we bij 17 maanden met hulp van de kinderarts eindelijk bij de KNO stonden, bleek dat wel te kloppen Eind 2e jaar diarree met buikkrampen die maar niet over ging. Kinderarts vond dat ik maar een voedingsdagboek bij moest houden, ik dacht dat er meer aan de hand was. Huisarts had van eerdere ervaringen geleerd en wilde graag een ontlastingkweek doen en toen bleek ze een darmparasiet te hebben. Nu met Caitlyn heel snel weer gemerkt dat er KMA speelde, (Cb en huisarts werken nu direct mee ). Met 2,5 week dronk ze niet meer ineens. Huisarts consulteerde de dienstdoende kinderarts die vond dat er geen actie nodig was. 's Nachts naar HAP en doorgestuurd naar SEH, waar bleek dat ze een veel te hoge hartslag had die veroorzaakt werd door een lichte hartafwijking... Mijn moedergevoel klopt altijd. Ik heb niet altijd gelijk gehad met wat er dan precies aan de hand was, maar wel altijd als ik serieus dacht dat er iets was, dat er ook werkelijk dus iets was. Nu met Caitlyn dacht ik namelijk, vanwege dat niet-drinken, dat ze in een suikerdip wegzakte. Bleek dus een hartafwijking te zijn
Het wordt een beetje eentonig, maar ook hier bleek het KMA te zijn. Of tenminste, hij reageert veel beter op pepti Ik was er van overtuigd dat er iets niet lekker zat. Hele dag was hij aan het huilen! Maar kreeg inderdaad ook veel de opmerking dat baby's nou eenmaal huilen en dat nieuwe-ouders nou eenmaal bezorgd zijn en moeten wennen aan het huilen :x Maar ik geloof daar niet in, dat baby's gewoon maar dagenlang huilen! Dus vanalles uitgeprobeert; naar manueel therapeut, osteopaat, reflux medicijnen, het CB thuis op bezoek.... Uiteindelijk wel in overleg maar op eigen initiatief (omdat ze dachten dat het geen kma kan zijn) toch pepti gaan proberen en het was ineens een ander kind! Met dat verhaal weer naar het CB en de huisarts. De huisarts gelooft er nog steeds niet in (maarja die luistert uberthaupt niet, dus overgestapt naar een andere), maar de arts van het CB wel. Ze zei wel, of het nou echt KMA is of niet, hij doet het met deze voeding veel beter, dus mag hij het iig een half jaar krijgen. Nou gaat het toch wel een beetje met vlagen, soms dagen goed, dan weer een paar moeilijke dagen. Hij heeft volgens mij gewoon ook gevoelige darmpjes, want hij kan soms ook wel moeilijk poepen ookal is het niet hard (hij krijgt nu sinds een paar dagen probiotica en dat lijkt wel te helpen)
Net dus naar de ha geweest en gesprek gehad over haar voeding. Ze spuugt ontzettend zelfs wel 2 uur na de voeding, ook soms met straal. Ontlasting zeer moeizaam. Ze is de hele dag aan het krampen tot ze eindelijk ontlasting krijgt en die is groen. Ook is ze heel onrustig in haar doen en laten. Veel hikken en verslikken in haar voeding. Ze huilt gelukkig amper, maar je ziet aan lichaamshouding dat ze zich niet prettig voelt. Ze drinkt veel minder dan aangegeven en ik ben bijna een uur bezig om de voeding er enigsins in te krijgen terwijl ze toch behoorlijk gulzig is en verslikt in hoeveelheid wat uit de speen komt. Sommige voeding wil ze maar 35cc en dan 3 uur weer helemaal niets. Andere keer drinkt ze wel meer ongeveer 120cc. Maar steeds drama om het erin te krijgen. Ze is wel goed gegroeit, 2 weken geleden. Maar dat was pas toen we 3 dagen over waren op flesvoeding. Bij de huisarts zien ze een gezonde baby die moet wennen aan de flesvoeding (krijgt ze nu ruim 2 weken). Moet de flesvoeding (H.A. van de kruidvat) extra verdunnen met water en over 2 weken terug komen. Als ze afvalt en nog meer onrustig is dan gaan ze verder kijken. Verder lijkt dit niet op een kma volgens huisarts. Nu vraag ik me af ben ik gewoon angstig dat het niet goed met haar gaat en moet ik geduld hebben of moet ik idd naar me moedergevoel luisteren?
Hier al een paar keer gehad, - Met onze oudste kwamen we terug van onze vakantie in Mallorca, hij had allemaal rare bultjes op zijn voeten en handen. Waren naar de huisarts gegaan en die scheepte ons af als overbezorgde ouders, maar ik vertrouwde het niet en ben toen naar een andere huisarts gegaan. Bleek hand mond en voetziekte te zijn. -Hij had reflux, huisarts en cb zeiden beiden dat het krampjes waren, maar ik vertrouwde het niet en drong aan op een onderzoek bij de kinderarts. Bleek dus reflux te zijn, en hij heeft tot 1 jaar medicatie gehad. -Met onze jongste was dit hetzelfde met reflux, alleen herkende we het meteen van onze oudste. Maar weer moesten we hiervoor vechten hoor. -Onze jongste had de eerste week in de kraamweek opeens hele erge diarree, zag enorm geel en spuugde al zijn voeding terug. De huisarts kwam die dag langs en zag niks raars, de kraamhulp zelfde verhaal en de verloskundige ook. Toen ik hem niet meer wakker kreeg voor zijn voeding, zijn we zelf net voor sluitingstijd naar de huisarts gegaan. Die gaf me toen wel gelijk en stuurde ons toen meteen door naar het ziekenhuis. Daar is hij meteen opgenomen omdat hij compleet was uitgedroogd en kreeg hij een infuus in zijn hoofd met vocht, hij heeft 4 dagen daar gelegen. Dus ik geloof helemaal in moederinstinct/gevoel!!
Ik vind dit wel extreem gedrag voor een kindje die moet wennen aan flesvoeding. Ik ben met mijn oudste ook overgestapt van bv naar fv, maar die had dit echt niet hoor! Dan ook dat verdunnen met extra water, dat is helemaal niet goed, ze moet wel dr voeding binnen krijgen en je mag volgens mij maar maximaal 10 cc extra water toevoegen. Dit had een reden, maar die weet ik even niet meer Wat voor fles heb je en welke speen heb je erop? Omdat je het hebt over verslikken in teveel voeding.
altijd dat onderbuik gevoel gehad vanaf het begin..maar eerste kindje..je weet niet anders, je gaat af op wat anderen zeggen...(dat komt wel, geen zorgen, komt goed...ze doet het goed...ik merk niets) Maar bleek toch gelijk te hebben........er was idd iets niet goed/normaal met ons kindje. Zelfs CB wees iedere keer mijn zorgen van de hand...tot 2 jaar....toen kon ik niet meer, ik zei je kijkt nu maar eens goed en anders ga ik naar de HA....(na nog eens wat overleggen, en ze kon geen blokjes leggen..wilde/kon niet spreken....kon geen bal trappen...kon eigenlijk nog maar net lopen! kon geen pincet greep enz enz...kreeg ik dus gelijk, ja ga maar even naar de HA want er is idd iets niet goed. De HA luisterde, zei als het CB het zegt zal het wel..ik zie niets...:S En kreeg een verwijsbrief voor KA mee...... Daar binnnen, even kletsen. ZOrgen uiten, dingen overleggen, bekijken...ja we gaan een MRI maken! Ik zie geen grote dingen die mis zijn, maar er is wel wat...en ik denk dat er iets met haar hersentjes is. En toen stonden we buiten.............poef..... Maar ja dat gevoel had wel gelijk. Nu nog, als ik denk ze voelt zich niet lekker....dan is het door de papa, nee hoor ze speelt toch! half uur later...kotst ze alles onder of heeft ze hoge koorts.... Mijn ervaring, luister naar dat knagende gevoel.
Mijn 'moederinstinct' werkt ook prima. Al heel vaak gemerkt en nu laatst weer: kind was niet in orde, heel onrustig 's nachts, hogere temperatuur, verkouden, gillen van de pijn als hij moest geeuwen... Tja, dan weet ik het al: oorontsteking. Naar de huisarts geweest, oren gecheckt, maar niks te zien. Volgens HA was dat gillen gewoon dat hij schrok van het ploppen of kraken van zijn oren als hij gaapte en kwam dat door de verkoudheid. Verder niks aan de hand. Die week nóg 2 keer bij de HA geweest en uiteindelijk kwamen ze met het briljante oordeel dat zoonlief last had van angstdromen (verklaring voor de onrustige nachten) en dat zijn trommelvlies toch een beetje ingetrokken was, maar verder niks aan de hand. De avond na het laatste HA-bezoek, kwam de aap uit de mouw, of moet ik zeggen 'de ontsteking uit het oor'........
Gebruik de flessen van avent met de langzame speen nr 2. En dames bedankt voor jullie ervaringen. Er knaagt iets, maar kan me vinger er niet opleggen. Ik weet wel dat als het niet beter word ik de huisarts blijf lastig vallen en anders een doorverwijzing vraag.
Altijd naar je moedergevoel luisteren. Het is er niet voor niets, jij kent je kindje het beste. Ik vertrouw er hier ook op en heb me een keer iets laten wijsmaken door een ka over gewicht van mijn dochter, maar had er zelf echt geen goed gevoel over en na posten op dit forum was ik echt helemaal zeker van mijn zaak.
probeer eens een andere fles veel kindjes drinken niet lekker uit de avent. gewoon een simpele hema fles bijv. of dr. brown. en sowieso luister naar jouwgevoel! want ook hier klopte het . Ik had in mijn 2 e zwangerschap al heel vroeg het gevoel ik ga te vroeg bevallen en met 35 ween is shannon geboren. Allebei reflux ook moederinstict en doordrammen waardoor ik med's kreeg. Colin al meerdere keren oorontsteking maar oogt niet ziek, mijn gevoel hij is wel degelijk ziek en jahoor..
Net nog, Ik had in ene het gevoel dat ik het kdv wilde bellen waar mijn zoontje nu is, om te vragen of het goed met hem gaat. 10 min later wordt ik gebeld door het kdv, dat hij koorts heeft... Arm jochie
Hier klopte mijn moedergevoel bij de jongste. De kinderarts dacht dat er weinig aan de hand was ivm afwwijkende vorm van het hoofdje en ik had zoiets van het klopt niet. Na 3 weken kwamen we in Rotterdam terecht en onze dame blijkt craniosynostose te hebben. vandaag bij de huisarts geweest ivm overstrekken, spugen en vee huilen en alleen maar bij je willen zitten en slapen. Vandaag was er weinig aan de hand, maar vannacht zijn we tot 1 uur in de weer geweest met haar, Ze heeft al medicijnen tegen reflux, maar naar mijn idee werken die niet voldoende, maar de huisarts vind dat het aan mij ligt dat onze kleine meid daar onrustig van wordt. Zelf blijf ik het gevoel maar houden dat er meer achterzit en het zou me niet verbazen als dat bij haar ook kma is. Maar tot voor alsnog wil niemand daar nog aan en zal het wel tussen mijn oren zitten. Sterkte met je kleintje. Advies over flessen kan ik je niet geven, want ik geef bv en heb dat bij de andere 3 ook gedaan dus weinige rvaring met fles en flesvoeding
hier ook. Zoontje zat met 4 weken onder de bultjes in zijn gezicht, ik dacht meteen aan eczeem, aangezien ze in kringetjes stonden en ik ook altijd eczeem heb gehad wat er ook zo uitziet, volgens de arts op het consultatiebureau waren het puistjes (babyacne) en ging het vanzelf weer over... Maar het ging niet over, werd alleen maar erger en hij krabte zijn gezichtje steeds verder open. Met 7 weken naar de huisarts (heel fijn mens!).. jawel hoor, toch eczeem! Nu met zalf is het rustig, maar nooit helemaal weg.
Voor een baby van haar leeftijd vind ik flessen van 120 cc best veel hoor. Het staat wel in de tabelletjes, maar goed... dat zegt niet dat baby's dat dan ook daadwerkelijk drinken. Ze mogen het, maar moeten niets he? Onze dame drinkt die pas sinds ze een week of 7 oud is en die gaan nog altijd vaak niet eens op... Ik vind het in dat licht wel een heeeeeeel vreemd advies om flessen te gaan verdunnen: dan zal ze dus nog minder voeding binnen krijgen. Groeit ze wel goed? Zoja, dan zou je het nog kunnen proberen, maar als de groei magertjes is, zou ik echt niet gaan verdunnen, geloof ik. Bespreek dit ook eens met CB. Onze huisarts heeft me steeds daarheen teruggestuurd omdat ze aangaf veel te weinig te weten over babyvoeding en dat het CB daarin toch echt specialist is. Het spugen hoeft niet perse van een KMA te komen, kan ook simpelweg reflux zijn zonder onderliggende allergie. Heb je de voeding al ingedikt? En omdat ze zich veel verslikt: dan komt er veel lucht binnen, wat krampjes geeft. Welke fles/speen heb je?