Onlangs is bij mijn vader geconstateerd dat hij zeer waarschijnlijk longkanker heeft. Binnenkort vinden onderzoeken plaats om dit verder uit te zoeken. Los van de verschrikkelijke angst en radeloosheid vraag ik me af hoe ik het verder allemaal moet regelen. Mijn vader woont in het buitenland en ik moet echt vrij nemen om er te kunnen zijn. Hoe moet ik dat regelen met mijn werk? Hoe moet het als hij verzorging nodig heeft? Ik weet dat ik het allemaal moet afwachten, maar er spookt van alles door mijn hoofd en ik weet het even niet meer. Ik wou soms dat ik niet in het buitenland was gaan wonen, maar dan had ik mijn man en dochter nu niet. Pfff, misschien heeft iemand ervaring hiermee en/of tips?? Moest het gewoon even kwijt denk ik.
Ohhh nati wat erg! Weet ook niet goed wat ik moet zeggen... Hopelijk als je werk dit weet en hoort dat ze met je willen meedenken Dikke kus en knuffel
Meid, doe wat je gevoel je ingeeft en als dat is dat je zo snel mogelijk naar je vader wilt dan moet je alles op alles zetten om dat te regelen. Hopelijk hebben ze op je werk begrip hiervoor want misschien zijn dit de laatste kansen die er zijn om er voor je vader zijn. En dat doet heel veel pijn als je dit leest maar helaas spreek ik uit ervaring. Ook mijn vader is overleden aan longkanker en toen besefte ik (was net 16) niet echt dat hij er straks echt niet meer zou zijn. Nu is hij 16 jaar dood en denk ik wel eens, was ik maar meer bij papa geweest en minder op school, of wat dan ook. Toen kon het nog. Die schooluren, werktijden kunnen later wel weer worden ingehaald maar het zien van je vader niet. Ik wens je ontzettend veel sterkte en neem dit verhaal mee als extra kracht om je dingen voor elkaar te krijgen die je gevoel je nu ingeven. Heel veel knuffels.
waar woon je? Binnen of buiten europa? Ik zou het toch proberen je verstand te gebruiken....Je vader heeft nog geen diagnose... dat zou ik eerst afwachten.... je kunt er nu wel heen gaan maar misschien is het later in het proces veel haarder nodig..... Het lijkt me wel verschrikkelijk en wil je heel veel sterkte wensen.... en houd maar veel contact met je vader via de telefoon en skype en zo!
Bah Nati, wat enorm "vervelend" (net woord)! Mijn moeder is overleden aan longkanker dus helaas ook hier ervaring.... Een ervaring die je liever niet op je lijstje zet, maar soms heb je geen keuze... Wat al eerder is geschreven, probeer de tijd te nemen voor je vader! Ik weet natuurlijk niet waar je woont, maar nu kan het nog. Het handigste is om eerst de diagnose af te wachten. Dit zegt ook niet alles (bij ons zeiden ze 0 tot 6 mnd en het zijn 14 maanden geworden), maar dat ligt ook aan de vorm, uitzaaiingen, aanslaan van de behandelingen en ook zeker de vechtlust! Heeft je vader naaste familie (vrouw / andere kinderen) in de buurt? Dit zijn enorm onzekere tijden en helaas zal dat wel enigszins zo blijven, maar als hij meer onderzoeken heeft gehad dan kun je gerichter gaan handelen en bedenken hoe je het moet gaan doen. Heel veel sterkte!
Bedankt voor jullie lieve (en ook verdrietige) berichtjes! Mijn moeder is in 2008 overleden aan longkanker. Ze stierf 4 dagen na de diagnose. Bij haar was de kanker veel te laat opgemerkt doordat ze ook ms had. Ik was achteraf wel blij dat haar toen een lange lijdensweg bespaard gebleven is. Dat is waar ik nu het meest bang voor ben bij mijn vader. Toen we het nieuws hoorden zijn mijn man, dochter en ik naar mijn vader toe gegaan. Mijn vader woont op zo'n 500 km rijden in Duitsland. Mijn dochter en ik blijven hier sowieso deze week en gelukkig had mijn baas er alle begrip voor. Mijn vader woont alleen. Mijn zus woont op een uur rijden en heeft geen rijbewijs. Ze kan er dus ook maar 'beperkt' zijn (klinkt gemeen, niet zo bedoeld!). Er is zeker nog een kans dat het mee valt en weer goed komt. We hopen het beste en vrezen het ergste. Ik hoop dat we deze week meer te weten zullen komen en dat ik er dan ook kan zijn voor mijn vader. En verder zien we het allemaal wel... Soms slaat de paniek toe.
Nati, wat afschuwelijk. Ik kan alleen bedenken dat het fijn is dat je baas meedenkt, en dat als het erger wordt je recht hebt op betaald en onbetaald zorgverlof. Daarmee kun je dan voor je vader zorgen. Veel sterkte gewenst.
Tenminste, ik nam aan dat je vader in duitsland woont en jij in nederland? Anders weet ik niet hoe het zit met zorgverlof.
Mijn vader is één van de weinigen die het na longkanker kan navertellen. Dan is al ruim 10 jaar geleden. Heel heftige periode geweest! Maar doordat hij er bij de eerste tekenen bij was, de arts doortastend was en alle onderzoeken snel liet plaatsvinden leeft hij nu nog met 1 long. Ik zou zeker nu zsm gaan om hem te steunen en dan verder kijken. Bespreek het op je werk! Evt zijn er de mogelijkheden om kortdurend zorgverlof of langdurend zorgverlof aan te vragen, dit is volgens mij allebei onbetaald verlof. Daar zitten wat regels aan, maar dat kun je vinden op google en op de site van de belastingdienst geloof ik. Hee veel sterkte gewenst!
Kortdurend zorgverlof is 70% van je salaris en duurt 2 weken op basis van een 40 urige werkweek, dus naar rato als je minder werkt. Langdurig zorgverlof is onbetaald.
Ik had precies hetzelfde als jij. Ik heb het tegen mijn werk gezegd en heb nog datzelfde weekend een vliegtuig gepakt. Bij mijn vader was het duidelijk dat het einde verhaal was. Ik mocht hem nog een paar weken meemaken en toen was het voorbij. Ik ben zo blij dat ik zo snel weg ben gegaan... Sterkte ermee
Hoi Emje11, wat lief dat je vraagt! Het gaat redelijk. Het ziet er niet goed uit voor mijn vader, maar ze hebben het hem niet in alle details verteld omdat ze willen dat hij blijft vechten (en dat doet hij ook gelukkig). Het is een achtbaan van emoties. Mijn man, dochter en ik reizen veel op een neer, sowieso ieder weekend en als het kan nog wat dagen extra. Mijn man is een enorme steun en regelt van alles om mee te kunnen. Mijn vader mag weer naar huis en we moeten nu een aantal praktische zaken regelen (zoals eten in huis, schoonmaakhulp e.d.). Gelukkig snapt hij dat zelf ook en heeft hij goede vrienden die klaar staan en veel voor hem doen. Maar het blijft moeilijk om zo ver weg te wonen en zelf zo weinig te kunnen doen. Mocht het nodig zijn ga ik naar zorgverlof kijken, daar heb ik me al een beetje in verdiept. Maar omdat het grotendeels onbetaald is wil ik dat pas doen als het echt niet anders kan. Ik hoop dat dat nog heel lang gaat duren...
Hallo Nati, is je vader wel met behandelingen bezig of laten ze het lopen zoals het loopt? Zijn er uitzaaiingen? Er komt veel bij kijken he.....! Gelukkig is je man een enorme steun. Vooral voor jullie dochtertje is dat ook heel belangrijk! Mijn zoontje was destijds van dezelfde leeftijd. Natuurlijk snappen ze nog niet alles, maar ze voelen heel goed emoties. Mij is toen ook verteld dat dat prima is en dat ze daar mee om moeten leren gaan. Helaas geen leuke leerschool maar wel heel belangrijk en of je het nou laat zien of niet, die kleintjes voelen het toch. Dat je ver weg woont lijkt me idd ook verschrikkelijk, maar je bent er als het kan en dat weet je vader waarschijnlijk ook wel. Kan je zus ook regelmatig thuis zijn? Van dat zorgverlof zou ik idd ook mee wachten al weet je zelf natuurlijk wel van dicht bij hoe snel het kan gaan, dus hou dat in de gaten (voor zover mogelijk). Jij woont toch in het buitenland, werken ze daar ook met zorgverlof?
Pff verschrikkelijk he, hier precies andersom, paar weken geleden te horen gekregen dat mijn vader longkanker heeft, en hij woont in t buitenland. Wat wij nu doen is de chemo afwachten, kijken hoe hij daaruit komt, en of de prognose beter word. Zo nee, gaan wij t vliegtuig in en naar mijn vader toe. Je mag me best pb'je als je wilt hoor
Dat is heel erg voor jullie allemaal. Ten eerste wil ik je heel veel sterkte wensen, jullie gaan een zware tijd tegemoet, ik ga het niet mooier maken dan het is. Kan je vader naar nederland komen ter behandeling? Afhankelijk wat er wordt gevonden bij hem en de eventuele behandeling kan het nog jaren duren. Ik zou eerst de onderzoeken even afwachten en dan kijken wat je mogelijkheden zijn.
Ach sorry, ik zie net dat deze openingspost van 23 november is. Weet je ondertussen al iets meer? Waar woont je vader dan? Hou er rekening mee dat jullie als gezin ´geleefd´ worden ... dus hou in de gaten dat je ook elkaar niet uit het oog verliest hierdoor. Heel veel sterkte...