Is er iemand die ervaring heeft met een delier bij iemand in de familie? (vader/moeder/opa/oma) Mijn vader heeft het vorig jaar gehad. Indertijd is al gezegd, dat nu hij het eenmaal gehad heeft, dat hij er gevoeliger voor is en dat het vaker voor kan komen. Nu is hij dus weer ziek met koorts. M'n moeder twijfelt of alles nog wel 'klopt' in z'n hoofd. Het lijkt wel oke te zijn maar het voelt toch niet helemaal goed in kleine dingen. Huisarts is al gebeld, maar die vind de koorts nog niet zorgwekkend. Ik ben zelf nogal bang dat het net zo erg wordt als vorig jaar (volledig apatisch , amper nog kunnen lopen, uitvalsverschijnselen) . Over 2 weken gaan m'n ouders met ons mee naar Disneyland - maar als dit nog erger wordt, is hij nooit op tijd hersteld ook. Waar ik nu dus benieuwd naar ben: Hoe en hoe snel grepen de artsen bij jullie familielid in, toen er klachten/symptomen kwamen die weer op een delier leken of een voorstadium daarvan? alvast bedankt! groetjes athina --> ik hoop dat iemand iets weet, maar misschien is het ook een kwestie van verhaal kwijt kunnen
Hier inmiddels wel wat ervaring. Zowel mijn beide oma's, als mijn schoonoma. Maar niet echt hoopvol voor je vakantie Bij allemaal werd er in eerste instantie anders ingegrepen. Bij de ene oma is het eerst op dementie gegooid. Die zit nu na 2 maand nog steeds niet helemaal lekker in haar hoofd. Ook al wordt het wel beter. Dus dementie is het waarschijnlijk niet echt. Maar goed komt het ook niet meer. Bij oma en schoonoma is er beide keren snel gezorgd dat er veel bekende dingen om hun heen hadden (versneld uit ziekenhuis naar huis, veel familiebezoek, oude verhalen vertellen). Maar dan nog duurde het vaak een paar weken, en kregen ze nooit helemaal hun oude nivo terug helaas. Het is vaak ook lastig in te schatten of het echt een delier is, of gewoon suffigheid van medicatie/ziekte. Een week of 2 was je dan vaak wel verder. Als de kwaal beterde, maar het koppie niet mee kwam. En dan nog is er niet echt medicatie voor. Dus het heeft weer tijd nodig om bij te komen.. Succes met de situatie!!
Ik ken het vanuit mijn werk. Ikzelf heb nog nooit meegemaakt dat iemand van koorst een delier kreeg. Wel na operatie en flink ziek zijn. Meestal na een week of drie ging de delier weer langzaam weg. Moeilijk is het idd om ondescheid te maken tussen delier en dementie zeker in het begin. En een huisarst is hierin niet de juiste persoon om vast te stellen of het om dementie of een delier gaat.
Is zijn urine al gecontroleerd? Een delier kan ook ontstaan doordat hij misschien een urineweginfectie of urineretentie heeft.
In mijn werk heb ik het wel vaker meegemaakt. Een delier is meestal het gevolg van een lichamelijke infectie bij ouderen, omdat ouderen wat kwetsbaarder zijn raken ze daardoor sneller in de war en krijgen ze een delier. Alhoewel het ook zeker bij jongere mensen kan voorkomen, dat heb ik ook wel gezien. Het grote verschil tussen een delier en dementie is toch wel dat het eerste VEEL sneller gaat. Je kan al in een paar uur verschil zien in iemand; desoriëntatie in tijd, plaats, en soms ook persoon (mensen niet meer herkennen/wantrouwend zijn). Ook hallucinaties kunnen voorkomen. Zaak is om inderdaad snel uit te zoeken wat de lichamelijke oorzaak zou kunnen zijn; vaak is dat een urineweginfectie, maar het kan ook een longontsteking of iets anders zijn. Als je een goede huisarts hebt en hij kijkt naar de geschiedenis dan zal hij hopelijk ook verder kijken dan alleen de koorts... en ja, koorts is vaak een teken van infectie. Hoop dat je hier wat aan hebt Athina! En sterkte!
Ik zou dan toch nog de huisarts bellen ivm jullie twijfel. En in wat voor kleine dingen voelt hij zich niet goed? En wat is de reden dat je moeder denkt dat hij niet helemaal in orde is? Ik heb alleen ervaring met een delier door alcoholonthouding.
Mijn oma heeft een aantal keren een delier gehad. Dan blijkt ze een flinke urineweginfectie te hebben en als de antibiotica-kuur aanslaat is het redelijk snel weer over.
Bedankt voor jullie reacties meiden... Omdat het vandaag nog niet beter ging en koorts hoger was (38.8) toch maar de H.A.P gebeld. Die konden niet komen- te druk , maar gaven aan dat als ze konden komen, ze wel gelijk door konden. Gelukkig wilde m'n vader wel. Hij is nu zo moe de hele tijd dat hij weinig wil, dus vandaar dat m'n moeder sterk twijfelde. Maar oke, de arts bij de hap deelde de zorgen van m'n moeder (en mij en m'n broers) en die heeft m'n vader doorgestuurd naar het ziekenhuis. Daar is de urine nu ook gecheckt, want die was inderdaad ook niet goed van kleur (oranjekleurig zelfs?) maar dat hij zelf ook al geconstateerd van de week- dat hij meer moest drinken... (ik was érg blij met die opmerkzaamheid van de kant van mijn vader) . En voor de rest longfoto's (er zat een klein plekje -longonsteking?- op de long) en heel wat bloed afgenomen. Zowel in buisjes als in flesjes (zo zei m'n moeder het?) Dat laatste zegt mij dus niets... Verder zijn ze onmiddelijk gestart met a.b. Hij gaapt ontzettend veel, slaapt ontzettend veel, boert veel lucht op (door het gapen weer?) en is het nu afwachten. Een longinfectie is dus geopperd en verpleging noemde schijnbaar ook in het voorbijgaan een nierbekken ontsteking. Ik hóóp dat het dat laatste is, met het idee van: Dan knapt hij snel op. Maar vanavond toen mn moeder belde- nam hij niet op - verpleging ging kijken en hij was gewoon te moe. Z'n medicijnen niet ingenomen- hij is dus erg passief, gewoon omdat hij zo moe is en alles te veel lijkt te zijn in z'n hoofd. En wat ons nog het meeste schokte eigenlijk ; 40 graden koorts... Zo hoog had hij thuis nog niet gezeten. Z'n witte cellen zijn verder laag. Maar hij heeft een vorm van leukemie (CLL) - dus het lijkt ook net te zijn, alsof z'n eigen afweer het gewoon niet aankan, niet echt reageert ofzo. Hij reageert overigens nog steeds redelijk helder - als hij wakker is- maar valt ook zo makkelijk in slaap. Maar oke, bedankt voor jullie antwoorden - het is fijn om even te lezen dat er meer mensen (vanuit werk of p rive) ervaring mee hebben. Het is zo akelig om mee te maken. Ook voor hem zelf. Van vorig jaar is hij ook gewoon 2 weken helemaal kwijt... En daar heeft hij het best een tijdje moeilijk mee gehad. Ik hoop voor nu alleen maar dat ze snel blijven reageren. Want z'n medicatie gingen ze dus ook vanuit dat hij die zelf wel zou nemen *zucht* "we hadden toch gezegd dat hij dat niet zou doen??" Hij zegt ja, maar valt vervolgens in slaap.. en alles is verder goed.. Maar oke: Ik moet bekennen dat ik het er nu best moeilijk mee heb, die koorts zo hoog . Ik hoop dus écht dat het een urineweg infectie is en hij snel reageert op de a.b., maar zo niet? Hoe lang zullen ze dan weer afwachten en hoever zal hij eerst aftakelen voor hij weer bekomt?