Hoe pakken jullie dit aan? Nu we het tafelblad van de kinderstoel hebben verwijderd, kan Jesper (2 jaar + 3 mnd) zelf op en van zijn stoel. Elke avond is het drama met eten: hij wil niet... Behalve wanneer we macaroni, spaghetti, pizza, lasagna of patat eten. Als hij al aan tafel komt zitten, is hij er al snel klaar mee. Als hij vindt dat hij genoeg gegeten heeft, zet hij zich af tegen de tafelrand, waardoor zijn stoel naar achter schuift en hij gaat van tafel. Hoe pakken jullie dit aan? 1) Moet jullie kind een bepaalde tijdsduur aan tafel zitten tijdens het eten? 2) Zo ja, wat doen jullie als hij/zij op staat en weg loopt? Ik ben er echt wel voor om het 'gezellig' aan tafel te houden. Tot nu toe gaat het zo dat als we hem weer in de stoel zetten, hij gewoon weer opstaat. Hij wordt woest, dus wij zetten hem op de gang om 'af te koelen'. Op deze manier is het eten een drama en komen wij zelfs amper aan eten toe! Eigenlijk wil ik wel dat hij even aan tafel komt. Tenminste voor 10 minuten... We zorgen er altijd voor dat we geen tv aan hebben tijdens het eten. We betrekken hem zoveel mogelijk bij het voorbereiden van het eten en het dekken van de tafel. Dit vindt hij vaak wel leuk. Wat te doen?! Kijk: als hij niet wil eten, eet hij niet: prima. Maar ik wil wel dat hij blijft zitten. Gaan jullie de strijd aan? Na hoe lang behaalden jullie resultaat? Alvast bedankt!
Ik klem mijn voet altijd achter de stoel zodat hij niet naar achter kan schuiven. (hebben een chicco waar aan de voorkant zo'n stang overdwars zit waar ik mijn voet gewoon achter zet) Hij mag pas van tafel als we allemaal klaar zijn. Ruben hebben we op een (auto)stoelverhoger aan tafel zitten. Die kan ook niet stoppen met wiebelen. Werkt prima voor ons. "Gewoon" duidelijk zijn dat ie niet van tafel of mag mits papa en mama klaar met eten zijn.
@Runner, bedankt voor je reactie! Helaas werkt dat 'gewoon' hier niet voor Jesper. Hij krijgt dan een ontzettende driftbui en blijft simpelweg niet zitten... Ik moet hem dan echt in de houdgreep houden wil ik dat voor elkaar houden. Nu vraag ik mezelf dus af: wil ik dat wel? Ik vind gezelligheid aan tafel ook belangrijk... Iemand die dit heftige herkent? Ben benieuwd hoe jullie dat dan aanpakken?
Ik zit met hetzelfde probleem. Hij zit op het blad van de kinderstoel voor je er erg in hebt en begint te brullen als hij terug moet. Al van alles geprobeerd. De gang, afleiden, enz. Maar ik weet ook de oplossing niet. Wel wil ik dat hij aan tafel blijft tot we allemaal klaar zijn. Ik hoop dat het maar snel weer over gaat.
Waarom moet hij blijven zitten als ie niet MOET eten? Wat is jouw doel met dat blijven zitten? Moet hij 10min stil zitten en kijken hoe jullie eten? Je hebt het over een kindje van 2 namelijk, en die moet perse onder dwang blijven zitten omdat jullie dat vinden? Gezelligheid bereik je zo niet iig. Of mag hij dan een boekje of blokken pakken en aan tafel komen spelen? Hier hoeft dat niet hoor. Als ze vinden dat ze klaar zijn met eten mogen ze van tafel. Als ze zich toch bedenken en honger hebben, moeten ze weer komen zitten en dan pas verder eten. Omdat er geen 'moeten' is, komen ze vanzelf weer zitten meestal. Puur omdat ze zich bedenken dat ze liever erbij willen zijn.
Zo doen wij dat meestal ook. Onze dochter blijft ook niet aan tafel zitten. Soms(lees: meestal) wil ze niet eens eten; nou dan eet je niet. Wil je wel eten dan kom je aan tafel zitten. Ook wil ze dan vaak op mijn schoot zitten, maar da's niet zo handig als ik zelf ook nog moet eten
Hoi Wij maken nooit en dan echt nooit strijd van het eten/aan tafel moeten blijven zitten. Als hij niet eet, dan eet hij niet en mag ie van mij van tafel. Soms neemt hij ook wat speelgoed (auto's) mee en speelt en eet hij tegelijkertijd. Wat adi ook al zegt, vergeet niet dat het om een kind van twee gaat.
Ben het met adi eens, zo doen wij het ook. Hij is dan iets jonger, maar wilt vaak al snel van tafel, dat mag. Hij ziet ons dan gewoon verder eten en gezellig praten, dan zie je hem al snel weer terug komen met een autootje of ander speelgoedje, en vaak zet hij dat dan aan de kant om er naar te kijken en dan is het "die die die" want dan wilt hij weer verder eten omdat hij ons nog lekker ziet eten.
Ik heb voor mijn kids ikeaeetstoeltjes,want die van 2 liep ook zomaar weg van tafel.Ze blijft echt niet zitten op een gewonen stoel.
Hier hebben we dat probleem ook eventjes gehad, maar toen was onze dochter wel al ruim 2.5jaar. En daar viel misschien iets beter mee te communiceren. Soms geven we toch een speeltje om haar zoet te houden. Wij zeiden tegen haar dat ze aan tafel moest gaan zitten (als ze er weer eens afging) en deed ze dat niet. Dan voegden wij 'heel gauw' toe aan onze zin. Dan weet ze dat het menens is. Als ze van tafel wil, vraagt ze nu of pappa klaar, of mamma klaar en wij vragen of Amy klaar is. Dat begrijpt ze sinds kort heel goed. Af en toe vergist ze zich nog wel. Dan komt ze toch weer even zitten en stelt ze de vragen alsnog.
Wij eten altijd tegelijk en mijn dochter zit nog in haar kinderstoel. Zij zit nog op hoogte aan tafel met een tafelblad aan haar stoel vast. Moet eerlijk zijn, zolang ze daar nog in past en het nog gaat, hou ik deze!! Daarbij hebben wij vanaf uk af aan al de regel, als je vraagt of je van tafel mag, dan mag je. Maar niet standaard van tafel lopen of beginnen met blèren.
hier is de regel als iedereen klaar is met eten mag je van tafel!!! de jongste zit nog vast en de oudste zit los!! eigenlijk nooit een probleem duidelijkheid geven en consequent blijven enkelt komt er eens een auto/speelgoedding bij vooral als we uiteten gaan en thuis zo nu en dan niet standaard maar daar hebben WIJ geen preoblemen mee zolang het maar leuk/gezellig blijft
Onze oudste zit nog in de kinderstoel (Ikea) waar ze niet zelf kan uit klimmen. Wij hebben van meet af aan al gezegd dat ze pas "toeta" krijgt wanneer papa en mama klaar zijn met hun eten... daarna alledrie tegelijkertijd "toeta". Hetzelfde doen we met "klaar zijn" en willen "stappuh". Wanneer ze wil gaan lopen, en wij zijn nog niet klaar, dan leggen we uit dat ze niet eerder uit de kinderstoel mag totdat papa en mama klaar zijn met warm eten. Afgelopen vrijdag hebben we in een chauffeursrestaurant gegeten... en het viel ons absoluut niet tegen!!! Ze bleef steeds netjes op dr stoel zitten en heeft heerlijk gegeten! Dus hoop dat dat zich zo doorzet.
Hier geldt ook de regel: Pas van tafel als iedereen klaar is met eten. Is nooit een probleem geweest. Eten hoeft niet, maar samen aan tafel zitten is een gezinsaangelegenheid waarin wordt gegeten, bijgepraat, liedjes gezongen enz. Is eigenlijk altijd best gezellig. Natafelen doen mijn man en ik na het eten, dan mag dochterlief altijd van tafel cd'tje aan en heerlijk dansen en spelen. Is het een idee om het tafelblad terug te plaatsen op de kinderstoel zodat hij niet zomaar zelf van tafel kan?
precies wat is de doel?gezelligheid? ik ben blij als mijn jongen wat eet, maak ook niet uit wat of waar...en van mij mag hij rond lopend eten. het is de cultuur waarin je opgroeit denk ik. ik kan nooit zo streng zijn met zo een klein kindje.
Hier wordt dus echt niet gelopen met eten en drinken! Altijd aan tafel. Tussendoortjes worden ook gewoon aan de salontafel gegeten en gedronken, hebben ze allebei een eigen stoeltje voor. Meer met het idee dat ze zich dan minder snel kunnen verslikken en dat gekruimel en geknoei kan ik dan enigzins beperken. Zelfs Jonathan blijft netjes aan tafel zitten tijdens het eten ook al eet hij zelf geen hap. Hoef ik niet streng voor te wezen, zelfs hij begrijpt het. Tenminste hij wacht tot zijn broer van tafel af mag en dan roept hij ook gauw genoeg dat hij "kaar" is. TS ik zou dan denk ik ook het tafelblad terug plaatsen. Als ie daar zelf niet uit kan. Of is die te klein geworden?
Hier mogen ze ook pas van tafel als we helemaal klaar zijn. Wel mogen ze een boekje lezen, als ze klaar zijn met eten en mama of papa nog niet. Op zich werkt dat hier heel goed.
Mijn zoontje is 2 jaar en bijna 10 maanden en zit nog in de trip trap met beugel, hij kan er dus niet uit. Heb de beugel wel eens weggehaald, maar dan was het inderdaad ook om de haverklap weglopen van tafel. Hier had ik geen zin in, dus gezegd "jij bent blijkbaar nog te klein om los te zitten, daarom moet je maar weer 'vast' zitten". Voorlopig blijft de beugel er dus nog voor. Over een paar maandjes proberen we het wel weer. Zo lang hij er nog in past heb ik geen zin in onnodig gezeur over weglopen.
Hier hoeft hij niet aan tafel te blijven zitten als hij klaar is met eten. Maar als hij eerder weggaat dan dat wij klaar zijn (is denk ik 2-3 x gebeurd) dan hoeft hij daarna niet om meer eten en een toetje te zeuren. Als hij blijft zitten en ook als het bord niet leeg is krijgt hij gewoon een toetje omdat wij dit als onderdeel van de maaltijd zien, maar als je van tafel gaat ben je klaar en krijg je daarna dus ook niks meer.. In een restaurant en bij opa en oma houden we hier overigens niet zo strikt aan omdat er dan vaak gewacht moet worden ed, maar hij weet heel goed het verschil tussen thuis en buiten de deur..
Hier moet ze ook aan tafel blijven zitten tot wij klaar zijn met eten. Meestal zijn wij eerder klaar met eten Zodra ze haar toetje op heeft mag ze van tafel af. Meestal zitten wij daarna nog even rustig aan tafel na te kletsen. Meestal zitten we ongeveer een half uurtje aan tafel, en ik vind dat ze dat best kan blijven zitten.