Wat moet ik nu?

Vervelende situatie, maar volgens mij is de enige oplossing hier; baan opzeggen. Hier schiet je niets mee op, je werk is de oorzaak van je depressie, lijkt me dan een erg gerustekkend gevoel als je weet dat je daar iig niet meer heen hoeft. Misschien gaat het dan ook al gelijk stukken beter met je?! Sterkte iig!

 

Juist omdat je jezelf zo voelt is het moeilijk voor jezelf op te komen ( weet helaas hoe het is, ben er nu wel vanaf gelukkig)

Heb je een behandelend arts op dit moment? Ik zou daar advies aan vragen.

Mijn arts heeft mij een keer geholpen toen ik niet voor mezelf op kon komen.

 

Wat een nare situatie meis!!
Ik denk dat het belangrijk is dat je voor jezelf op een rijtje gaat zetten wat je wil gaan doen.
Zelf weet ik een klein beetje hoe je je voelt en angsten overwin je alleen door dingen te doen, die je eigenlijk dood eng vindt.
Maar wanneer je dat steeds met kleine stapjes doet, ga je je steeds sterker voelen. Maar als je nooit wat onderneemt, kan het ook nooit beter worden
Nu lijkt dat misschien niet zo, maar jij moet leidend worden in je eigen leven. Je laat je nu leiden door je angsten en je rot gevoel en door je ex-collega's en leidinggevende.
Jíj bent degene die controle heeft over jóuw leven.
Dus ik zou inderdaad het hoofdkantoor bellen (schrijf van te voren alles op wat je wil zeggen) en leg het uit.
desnoods zorg je dat je vriend erbij is, zodat mocht jij het even niet meer weten hij je kan ondersteunen!
Vertel ze ook dat je zeker weten wil werken (zo laat je ook zien dat je gewoon bereid bent om mee te werken), maar dat je niet op die vestiging wil.

 

Als je het echt nog niet zit zitten moet je dat tegen je arboarts zeggen. Het moet niet erger gaan worden omdat hun vinden dat he weer therapeutisch moet werken, als je ziek bent dan ben je ziek. Over dat je naar een andere vestiging geplaatst ben, dat moet je niet zelf gaan regelen, geeft veel te veel stress. Laat die arboarts het oplossen.

 

Ik denk heel eerlijk, dat je excuses zoekt, misschien niet bewust.
Meid, echt ik weet hoe het voelt!! Ik wil je ook geen rotgevoel geven, echt niet. Maar je moet gewoon echt proberen om jezelf op te pakken. En dingen te gaan doen.
Bij mij was het een heel lang proces en ik zei ook ja maar ik kan niet dit en dat tegelijk doen.
Toen is er tegen mij ook gezegd, begin met kleine stapjes en ga steeds verder, maak de stappen groter.
En dat werkt, er moet een knop om in je hoofd.
En steun van je partner hierin is ook heel belangrijk.
Ga bijv elke dag 10 min alleen naar buiten, je zal zien er gebeurt niks.

De uwvarts heeft mij gepusht om weer te gaan werken, ik mocht niet in de ziektewet enz. Ik ben blij dat dat toen gebeurt is (ook al was die man echt een eikel)! Ik heb mezelf opgepakt, vond een leuke nieuw baan en alles ging weer goed.
Bij jou is het natuurlijk anders aangezien jouw werk niet mee wil werken en jij het daar niet naar je zin hebt. Maar trek die stoute schoenen aan en bel het hoofdkantoor.
Wie niet waagt wie niet wint!

 

Toch... Als je al amper de deur uitdurft vind ik 2 dagen in de week weer werken niet direct een klein stapje.

Kun je je behandelend arts niet vragen of dat slim is?
Vind hij van wel zou ik inderdaad bellen om zolang op een andere vestiging terecht te kunnen.
En wellicht zegt hij/zij wel van beter nog even wachten en dan heeft die arbo-arts verder geen excuus om jou weer aan het werk te zetten.
Dat is namelijk het voornaamste werk van de arbo-arts... Jou zo snel mogelijk weer aan het werk krijgen.

Zegt hij dat het wel slim is.. Dan weet je dat het dus waarschijnlijk niet onmogelijk is..

 

Jeetje,......weet je arbo-arts dit wel?
Dan moet die ook begrijpen dat het voor jou nu niet werkt om naar de plaats terug te gaan waar de ellende ontstaan is, dat schiet toch niet op!?
Ik begrijp dat ze je z.s.m weer op de werkvloer willen hebbenm, dat is immers het werk van een arbo-arts, maar luister echt naar je eigen gevoel en laat je niet ''gek maken''. Je moet niets! Jij bent uiteindelijk de baas over jezelf en jij voelt uiteindelijk zelf hoe je je echjt voelt, niet een arbo- arts of iemand anders.
Eerst moeten die paniekaanvallen en de straatangst minder worden wil je een volgend stapje zetten. Het onder controle krijgen van je paniekgevoel is het eerste stapje, dáárna pas weer met kleine stapjes terug in het arbeidsproces! Want als je je in je eigen basisgevoel niet veilig of goed voelt, kan je wel een volgend stapje nemen, maar dat haalt dan niets uit en zal je zelfs na een tijdje w;e;er thuis zitten. Eerst je eigen basis gevoel onder controle en je zelf veilig voelen....en daar is rust voor nodig. Jij bent zolang je die paniekaanvallen nog erg overheersen nog niet toe aan het volgende stapje........
Wees lief voor jezelf en luister naar je eigen gevoel en niet naar de ''wil'' van een ander. Of:''omdat het nou eenmaal zo hoort en omdat de arbo-arts het nou eenmaal zeg''. Als die beste man/vropuw zegt;''spring in het water'', dan doe jhe dat toch ook niet, dan luister je toch ook naar je eigen gevoel? Doen hoor!
En als mensen zeggen dat je jezelf een schopp onder je hol moet geven, dat kan,.....als je er aan toe bent! Neem nu eerst je rust en zorg dat je om kan gaan met die paniekgevoelens en stress, dan het volgende stapje.....

 

Mja 1 ding is belangrijk om te onthouden: de arbo-arts behartigt de belangen van je werkgever.
Natuurlijk is arbeidstherapeutische basis werken goed... Maar wel op het juiste moment dus.

 

Ik zou eerst nog een keer met je behandelend arts en/of arboarts overleggen. Als je het zo moeilijk vind om te bellen, kan je HR dan misschien een e-mail sturen? Staat dan natuurlijk wel weer heel erg zwart-op-wit, maar je hoeft natuurlijk niet heel erg in de details te treden. Aangeven dat je weer wil reintegreren (alhoewel die stap mijn nu toch nog best groot lijkt) en dat je graag een verse start zou willen maken bij een voor jou geheel nieuw filiaal.

 

Jij zegt echt bijna bij elke post in het begin mja (hahah viel me op)

Dat klopt zeker van die arbo! Maar ik denk dat het niet altijd slecht is.
Kijk je kan nog maanden thuis gaan zitten omdat je je rot voelt enz, maar daar kom je echt niet verder mee.
Of je nu al moet gaan werken, nee dat denk ik ook niet. Zeker niet als je medicatie net verhoogd is.
Maar als je jezelf niet meer zo ellendig wil voelen, zou ik zelf met een plan van aanpak bij je psycholoog aan komen. Dus wat voor stappen (of stapjes) wil jíj ondernemen om jezelf weer fijn te voelen?
Houd de touwtjes zelf in handen, het is jouw leven, dus neem de regie weer over meis!!!
Kom voor jezelf op, desnoods schrijf je alles op met behulp van je vriend.
Maar zo stil blijven staan daar schiet je gewoon niks mee op.
En tuurlijk mag je je ook klote voelen en je ogen uit je hoofd huilen!! Dat doen we allemaal als we ons zo voelen, maar pak jezelf daarna ook op.

 

Voor nu is het echt heel belangrijk dat je weer bezig gaat ook al lijkt die drempel zo ontzettend hoog! Thuis blijven verergerd het alleen maar. Alleen is het ontzettend moeilijk om naar een onveilige situatie voor jou terug te keren. Je kunt er jezelf niet zijn dus word de angst versterkt. Wees duidelijk en eerlijk over je gevoel bij de bedrijfsarts. Probeer toch op een andere locatie te komen. Je laat dan ook zien dat je wel wilt.

Heel veel sterkte. Ontzettend moeilijk. Als je de deur uit moet probeer van te voren een ontspanningsoefening te doen en redeneer wat het is waar je bang voor bent. vraag jezelf af of het realistisch is. Je moet zeg maar je mind resetten. Uit ervaring weet ik hoe moeilijk het is. Hier is het goed gekomen en ook jij kunt er uit komen.

 

Nou nee niet helemaal..

De arbo arts vertegenwoordigd ook jou!

Als jij een afspraak maakt gaat hij voor jou meekijken wat voor jou het beste is.

Mijn arbo arts is super in de weer voor mij met mijn BI en echt mijn werkgever doet welleens lastig en mijn arbo bemiddelt dan en komt voor mijn belangen op.

Als de werkgever de arbo inschakelt gaat hij ook kijken waarom je ziek bent en wat hij eraan kan doen voor beide partijen.

Als je zelf oplossingen aandraagt zijn ze vaak ook coulanter.

Denk dat jij idd naar een andere vestiging moet waar je wel heen durft.

En een goede therapeut.

Meis heel veel sterkte, t valt niet mee he..

 

Ik heb 1 vraagje waar is de huisarts en psychiater in dit verhaal????

Heb je zwart op wit staan wat je werkgever heeft gezegd? Daar zou ik ook naar laten kijken. Je wilt heel graag maar zit nu met de paniekaanvallen... arbo arts gaan bellen en overleggen en de angst aan hem vertellen, hij kan je uitleggen hoe of wat en begeleiden of een begeleider aanstellen.
Waar is de vertrouwenspersoon? heb je die ook al ingeschakeld??? Wie gaat je begeleiden als je weer terug gaat? want je kan niet zo luk raak zomaar terug gaan, je zal toch langzaam maar zeker er terug in moeten geraken, en iemand die er op let dat je niet te veel hooi op je vork neemt!

En mocht je dat nog niet gedaan hebben, doe je huisarts ook inlichten en waar je onder behandeling bent, zij kunnen samen met jou ook een plan van aanpak maken waar de arbo ook wat mee kan.

Sterkte en succes!

 

Vind ik ook..ben een tegenstander van mensen thuis laten zitten..al is het maar een uurtje per week dat je even koffie gaat drinken daar. Anders is die stap idd torenhoog om weer terug te komen. Soms moet je jezelf er echt toe zetten om voor jezelf op te gaan komen. Zal moeilijk zijn maar het is niet anders. Niet weglopen voor dit soort dingen. Telefoon pakken en doen.