Mn oudste dochter speelt vaak met een groepje buurtkinderen half in onze achtertuin en in die van de andere kinderen. Tot nu toe lukte het altijd aardig om mn jongste van 3,5 binnen te houden, maar ik merk dat zij het steeds vaker heel jammer vindt dat zij niet mee mag spelen. De andere kinderen zijn altijd erg lief tegen haar wanneer ze binnenspelen en ze heeft het inmiddels echt wel door dat zij de enige is die niet "mee mag doen". Ze staat dan heel zielig voor het raampje van de tuindeur naar ze te kijken. Soms laat ik haar wel even naar buiten wanneer ik er zelf bij kan blijven, maar dat is vaak niet zo lang, omdat ik vanuit huis werk en niet eindeloos in de tuin kan staan. Wanneer ik haar wel even buiten laat zijn er altijd wel twee of drie kinderen, die zich om haar bekommeren en haar bemoederen, maar ze zijn natuurlijk wel erg jong allemaal. We wonen behoorlijk landelijk, in een rustige, veilige buurt en hebben vrijwel geen verkeer in de buurt (alleen af en toe een buur of bezorger, etc.) Ze spelen alleen in de achtertuinen. Daarnaasr is de sociale controle redelijk groot. Zo hebben mn naaste buren bejaarde ouders inwonen, die altijd wel thuis zijn en vaak een oogje in het zeil houden (hun kleinkinderen spelen ook mee). Niemand heeft een vijver of sloot of dergelijke in de tuin, waar ze in zou kunnen lopen. In principe kunnen ze wel om het huis heen naar voren lopen, maar ik heb ze daar nog nooit op betrapt (iedereen weet dat dit volstrekt niet mag). Zouden jullie een 3 jarige af en toe zonder volledig toezicht met de groep naar buiten laten? Ik kan hen vanuit huis dan wel altijd horen, maar niet altijd 100% zien? Aan de ene kant klinkt het waanzinnig om een 3 jarige met basisschool grut naar buiten te laten gaan, aan de andere kant ben ik zelf zo vroeger wel opgegroeid,terwijl ik vroeger nite eens rustig en beschut woonde. Onze ouders deden nooit zo krampachtig en mn kleine zusje mocht al vanaf peuter af aan met ons mee.
Absoluut niet! 3 jaar is veeeeeel te jong en hoe kan je nou in godsnaam kinderen van 5-8 zo’n verantwoordelijkheid geven?! En Wbt ‘vroeger’ ook van je ouders vind ik het een bijzondere keuze
Bij ons spelen beide kids 2 en bijna 4 wel alleen buiten, maar zijn dan alleen met z'n 2en en spelen in een afgesloten tuin. Maar begrijp dat jou tuin niet afgesloten is
Ik zou mijn zoon van bijna 3,5 niet alleen laten gaan, en onze woonsituatie is min of meer hetzelfde. Je moet doen wat voor jou goed voelt, maar ik vind 3,5 persoonlijk nog te jong en ook de andere kinderen vind ik te jong om voor oppas te spelen. Heel sneu voor je dochtertje, maar volgens mij kun je haar op deze leeftijd prima duidelijk maken dat ze nu nog te jong is en dat ze pas alleen naar buiten mag als ze naar school gaag/naar groep 2 gaat oid.
Het klinkt alsof je denkt dat het wel kan. De omgeving is veilig. De kinderen zijn lief. Je kunt haar horen maar net niet altijd zien... Ik zou het een keer proberen. Dan zou ik niet gaan werken maar gewoon even op de werkplek gaan zitten en observeren. Vooraf duidelijk de regels afspreken. Dan kun je zien of ze al klaar is voor die vrijheid. Dat zou erg fijn voor haar zijn. Wel even in de gaten houden dat de oudere kinderen het misschien niet altijd leuk vinden om met zo'n jong kindje te spelen
Als ik jouw beschrijving lees zou ik het wel doen. Wij wonen ook in een heel rustige buurt. Veel kinderen. Mijn zoontje speelde ook met 3 jaar al in de buurt met andere kindjes. Ging prima. Goed afspreken tot waar het mag. En af en toe even om het hoekje kijken. Gewoon eens proberen, dan merk je gauw genoeg of het gaat.
Grappig inderdaad hoe extreem dat veranderd is. Uit sommige reacties lijkt het of je je kind mishandeld terwijl mijn beste vriendin en ik ook op ons derde op onze fietsjes de buurt door crossten met aan alle kanten sloten... . Uit je verhaal lijkt het alsof je het wel aan zou durven dus laat haar een keer gaan, kijk om de 15 minuten of het nog goed gaat.
Ik zou het denk ik ook gewoon proberen. En dan afspreken dat het soms kan maar niet altijd, en dat je dan net wat vaker even gaat kijken De andere kinderen kunnen nog geen verantwoordelijkheid dragen, dat hoeft ook niet, maar je kunt wel uitleg geven dat jouw kindje mee wil spelen, dat je dus zo af en toe even komt kijken. En dat ze het altijd even mogen komen zeggen als je kindje toch ergens heenloopt of dat zij zelf naar binnen gaan omdat ze klaar met spelen zijn. Het is niet hun verantwoordelijkheid, je kunt ze dus niets kwalijk nemen als ze het vergeten, maar kinderen kunnen ook echt wel leren dat het fijn is om voor elkaar op te komen en samen te spelen. Wij deden dat vroeger ook altijd buiten met kinderen, ook wel eens een paar hele kleine. Ik vind dat ook wel een natuurlijke manier van het aanleren van zorgen om elkaar. De verantwoordelijkheid ligt uiteraard bij jezelf. Zeker in de situatie die jij zelf omschrijft zou ik het best durven proberen.
Ik zou het niet doen. Dan maar zielig. Mijn jongste is 5.5 en daarbij vind ik het al lastig om hem alleen buiten te laten spelen. Meestal gaat hij alleen met broer en zus.
Ik zou het proberen maar daarbij ook met je oudste afspraken maken (dat zou bij mijn dochter prima werken als ik zou zeggen dat haar broertje altijd bij haar moet blijven) en ik zou de buren even inseinen dat je jongste ook af en toe meespeelt en dat je het graag van hen hoort als zij merken dat het niet gaat zoals je Had afgesproken. Ook kun je met de andere buurkinderen afspreken dat ze goed op je jongste letten. Zeker met de oudere buurkinderen kun je al.goede afspraken maken. En in het begin elke 10-15 minuten even naar buiten stappen om te kijken/luisteren of het goed gaat.
Hier ook verschillende leeftijden die op straat spelen. Er staat altijd minimaal 1 moeder bij om op te letten, dus dat is makkelijk. Wij zijn er ook wel eens bij gaan zitten met een laptop. Dat zorgt er iig voor dat ze niet stiekem de straat gaan oversteken.
Ik zou het niet doen. Ik zou veel te bang zijn dat er wat gebeurd. En ik vind het een te grote verantwoording voor kinderen van 5-8 jaar. Toen wij op vakantie waren in turkije speelde mijn zoon (toen 3,5) wel alleen buiten met buurkinderen. Maar de straat heeft maar 1 weg en de tuinen grenzen gelijk aan de weg. Maar hier zou ik het absoluut niet doen.
Hier doen we het wel. Voor ons huis is een klein pleintje/ stoep waar ze met haar buurmeisjes mag spelen. Ze wordt zelf volgende maand 4, haar beste vriendinnetje is 6 en er zijn nog 2 buurkindjes waar ze mee speelt. Wij laten de voordeur open staan, ze weet tot hoever ze mag, hier werkt het prima. Ik ga geregeld even kijken en doordat de deur open staat, komt ze ook geregeld even binnen. Het stukje waar wij wonen, komt alleen bestemmingsverkeer, is dus niet zo druk, dat speelt ook mee in de beslissing om het wel te doen. De buurmeisjes mogen wat verder (omdat ze ouder zijn), maar als ons meisje erbij is, doen ze dat gewoon niet, omdat ze weten dat zij dit niet mag.
Ik begrijp echt serieus niet dat er mensen zijn due hun 3 jarige PEUTER alleen buiten zonder volwassen. Toezicht buiten laten spelen... Ik vind het echt absurd
Afspraken maken met de oudste? Die krijgt dan dus de verantwoording over zijn zusje? Als er wat gebeurt, spreek je je oudste daar dan op aan? Die krijgt dan de schuld? Of de andere buurtkinderen??? Ze hadden dan beter op je jongste moeten letten? Hoor je zelf als ouder zijnde niet op je jongste te letten? Zou je oudste er zich zelf ook niet verantwoordelijk voor voelen als er iets met je jongste zou gebeuren? Of leg je als er iets gebeurt dan de volledige schuld bij jezelf neer? TS, er zijn geen straten met auto of fietsverkeer in je buurt, bij je huis? Want reken er maar op dat 3-jarigen zomaar achter hun vriendjes aanrennen en nergens meer naar kijken. En ja, een botsing met een fietser kan ook nare gevolgen hebben. Ik ben er dus geen voorstander van. Dan ben ik maar een voorzichtige moeder. Alles beter dan mijn kind kwijt te zijn of dat het onder een auto of fiets ligt. Aiden mag pas sinds een paar maanden zonder toezicht alleen met vriendjes buiten spelen. En nee, Finley gaat dan niet mee, want ik wil niet dat Aiden er verantwoordelijk voor is als er iets zou gebeuren met Finley.
Hangt wat mij betreft volledig van het kind af. Mijn oudste was zó ontzettend voorspelbaar en betrouwbaar, die fietste met 3 jaar in haar eentje rondjes om het blok en dat ging prima. Die fietste gewoon rond tot ze klaar was en dan kwam ze weer naar binnen. Ik zag haar iedere zoveel seconden door het raam voor en dan weer achter voorbij fietsen terwijl ik een kop thee dronk of stond te koken of zo. Iedereen blij. Haar zusje kon het een jaar later niet. En bij haar broertje neem ik het niet eens in overweging...dat is eerder het type om aan de ketting te leggen...
Ik wil er nog even bijzeggen dat op vakantie er altijd iemand op balkon zat of via het raam zicht had op de weg (het is een dorp) . Er was dus wel toezicht maar we lieten mijn zoon wel zijn gang gaan.
Absoluut niet, je zadelt de oudste met een klein zusje op. Je kan geen verantwoordelijkheid bij de oudste leggen.dan maar zielig Naast dat vind ik dat de oudste eigen vriendjes en vriendinnetjes nodig heeft. Straks kun je ook niet elke keer zeggen nee je mag alleen naar buiten als je zusje mee neemt. Vaak is het even leuk om met een klein zusje te spelen en daarna willen ze hun eigen gang gaan en zou ze ook niet alles kunnen. Moeten ze dan maar dingen doen die ook zij kan.
Onze tweede deed het ook rond die leeftijd. Ging prima. Maar het legt vooral aan hoe de omgeving is en hoe je kind is. Hier rijden er geen auto s in de buurt van de speeltuin of om het blok.
Ja hoor, ik doe dat ook wel. Vanaf 3 jaar speelt mijn jongste zoontje buiten met zijn grote broer en andere buurkinderen. Maar ik blijf zelf wel in de buurt. Ik ga in de tuin werken, de ramen zemen, de schutting beitsen, whatever... Alles om een beetje binnen gehoorsafstand te zijn. Onze tuin ziet er dus extreem verzorgd uit Ik kan me van vroeger ook herinneren dat we met alle buurkindjes van 3-12 jaar samen speelden en hoe leuk dat was. Ik geloof ook niet dat je alleen maar met kinderen van je eigen leeftijd moet spelen, het kan juist ook heel leerzaam zijn met allerlei kindjes op te trekken. Maar ik vind wel dat je de verantwoordelijkheid niet bij een ouder broertje/zusje mag leggen. Je blijft zelf verantwoordelijk. Als je jongste toch een ongeluk zou krijgen is die oudste voor het leven getekend.