Ik snap t niet...Jullie mij?

Ik denk er helemaal het zelfde over.
Ik vind zolang ik merk dat mijn kindje het leuk vind en er niet onrustig van wordt vind ik het prima.

Alleen maar leuk toch!

 

Nee hoor, ik ben ook een makkelijke mama,

Ik ben het met veel eens wat je schrijft.

 

Hoi

ik reageer niet zo vaak maar lees wel heel vaak mee. Wij zijn ook niet zo moeilijk geweest en nog steeds niet. Wel merk ik dat als een van de oma's/opa's ooms, tantes met onze dochter bezig zijn dat wij beiden wel opletten.. heel gek maar het gaat een beetje automatisch. Mijn ouders passen iedere donderdag op onze kleine en als oma smorgens om 07.30 in beeld komt ziet mijn dochter mij NIET meer staan en stort ze zich in oma's armen! hahaha ik vind dit echt niet erg want hierdoor weet ik dat ze het op donderdag altijd naar haar zin heeft!

Ik vind het super dat mijn ouders trots zijn op hun kleindochter. Mijn moeder sleept overal foto's mee naar toe om haar te laten zien, so what ik vind het super!

Liever zo dan helemaal geen interesse toch?

 

Volgens mij scheelt het of het om het eerste kind gaat. Daar zijn veel jonge moeders toch wel wat beschermender dan bij een 2e of 3e of 4e... kind. Jij doet dat anders en dat is natuurlijk ook goed.

En ik vind nog een belangrijk verschil: een kind van 2 maanden of een kind van 9 maanden. Ik ben nu nog erg "bezitterig", maar dat is ook gekomen omdat ze zooooooo slecht reageert op veel prikkels. Het is meteen drama, huilen en niet slapen, onregelmatig drinken, dat ik daar niemand een plezier mee doe. Dus dan maar even regelmaat en rust (ja ja, heel traditioneel). Als Renée over een maand naar het kdv gaat, is het vroeg genoeg om de teugels wat te laten vieren.

Gelukkig mag iedereen het op zijn/haar eigen manier doen. En gelukkig mag ook iedereen uitkomen voor zijn aanpak. Meningen van anderen kun je lekker naast je neerleggen en iedereen kan zelf kiezen op welke manier je het meest van je kind kunt genieten.

 

Ik ben ook lekker makkelijk hoor. Wij hebben alleen geen familie in de buurt, dus het gebeurt niet vaak dat we in een volle verjaardagskamer zitten en onze uk de kring rond "moet" (wat ik overigens soms echt mis ) . Maar verder met vrienden en zo...
Heel erg in het begin had ik alleen wel eens het gevoel van: "hou r nou niet ZO vast", of "nou, ik weet niet of ze dat leuk vindt!?".. maar dat komt denk ik vooral door het moederinstinct en ik heb me maar gewoon omgedraaid, zolang die kleine niet huilt zal het wel goed wezen denk ik dan.

Volgens mij is het alleen maar heerlijk als je zo'n instelling kunt hebben, maar ik denk dat er best wat babietjes zijn die er best gestresst door raken.
Onze kleine was vanaf dag nul heel makkelijk en relaxed en echt niet uit balans te krijgen. We konden al heel vroeg met haar hele dagen de hort op of naar een hotel. Zolang madam mammie in de buurt heeft voor wat melk (werkelijk op de gekste plekken en de gekste momenten, of het nu een enorme herrie is of niet...) is alles helemaal prima.

Maw: sommige babietjes doen het stukken beter met rust en regelmaat en dan worden ze ook heel makkelijk.
Andere babietjes zijn van zichzelf al heel relaxed en hebben er genoeg aan te weten dat pappie en mammie in de buurt zijn.

Ik denk niet dat eenkennigheid perse komt door een babietje niet het kringetje rond te laten gaan. Volgens mij is bijvoorbeeld je eigen houding, instelling en reactie naar "vreemden" veel belangrijker, dat kopieren kleintjes namelijk.

 

Ik ben er helemaal mee eens. Ik vind dat sommigen er te spastich mee omgaan.

Ben ook een makkelijke mama met een super makkelijk kind.

 

Ik doe wat ik het beste vind voor mijn kind...

Toen ze net was geboren was merkte ik dat ze erg huilerig werd wanneer ze van hand tot hand was gegaan en ja, toen zijn we daar dus mee gestopt.
Ook wanneer ik met haar op visite ging en iemand anders pakte haar uit de maxicosi dan was het brullen, dat deed ik dus ook niet meer.
En wanneer ze moe was en ik liet haar nog even spelen/bij iemand op schoot zitten dan raakte ze over haar slaap heen en wist ik dat ze ging huilen wanneer ik haar in bedje leg. Teveel prikkels betekende maar één ding: HUILEN!
Ik moest dus wel af en toe die 'zeikerige' moeder zijn maar ja, dat deed ik dus puur omdat dit op dat moment het beste was voor mijn kind

Nu is ze gelukkig een stuk makkelijker en kunnen we heel anders met haar omgaan. Ze heeft nu een eigen willetje en als ze bij iemand op schoot wil dan kruipt ze daar zelf wel heen.
Een keertje wat later naar bed? Geen probleem. Nu kan ik dus gelukkig ook meer die relaxte mama zijn.

Ik denk dus dat het in veel gevallen te maken heeft met (de behoefte van) het kind en niet met de moeder.

 

Ik ben het er ten dele mee eens. Ik denk namelijk dat ten aanzien van opa's en oma's bijvoorbeeld heel veel afhangt van de manier waarop ze je kindje benaderen. Als er sprake is van claimend gedrag is dat best wel heel moeilijk. Dat is iets anders dan trots zijn. Natuurlijk, een lief klein kindje wil iedereen wel knuffelen! In eerste instantie was ik er wat door overvallem dat je met z'n tweetjes een kindje krijgt, maar dat er dan ineens heel veel mensen zijn die er aanspraak op maken. Hoe ouder mijn dochter nu wordt, hoe makkelijker het inderdaad wordt om te zien en te accepteren dat er nu eenmaal heel veel meer mensen zijn die van haar houden.

Ook hangt er veel af van je kindje. Als onze dochter het leuk vind om bij anderen te zitten is dat prima, als ze erdoor van slag raakt wil ik het niet. Ik vind het belangrijk om haar grenzen wat dat betreft te bewaken, aangezien ze dat zelf nog niet kan. Als we dus een heel druk weekend met veel indrukken hebben, kan het zijn dat ik liever niet wil dat ze bij iemand anders op schoot zit. Aan de andere kant kan ze soms lekker uitgebreid met andere knuffelen als ze lekker ontspannen is.

Mijn dochter is een kindje, een individu en geen pop. Ik vind het daarom belangrijk om van haar uit te gaan en niet van de wensen van anderen, hoe begrijpelijk ook.

Logeren gebeurt hier nog niet. Ik wil nog helemaal niet gescheiden worden van haar. Ze gaat ook nog niet naar de oppaas. In zekere zin wil ik inderdaad dat ze nu nog vooral gebonden is aan mij en mijn man. Ik geloof dat dat haar nu het meest een gevoel van veiligheid en geborgenheid geeft. Maar dat is mijn persoonlijke opvatting. Ik respecteer het als een ander een andere keuze maakt. Het heeft ook te maken met borstvoeding. Want tja... mijn borsten zijn nog wel even volledig het eigendom van mijn dochter, zolang dat duurt...

 

Ja, ik ben ook zo'n relaxte moeder, waarbij Jelle al in het begin van hand tot hand ging, en zeker niet alleen bij mama zat (wat ik bij sommige moeders inderdaad wel zie)
Maar Jelle is ook gewoon een heel gemakkelijk ventje, altijd geweest. Totaal niet eenkenning.
En of het 1 nou het gevolg is van het ander, ik denk het toch niet hoor. Jelle is van zichzelf gewoon niet eenkennig, en misschien wordt dat nog wel versterkt door de manier waarop wij er mee omgaan. Maar als hij juist wel zo huilerig was bij anderen, gevoelig voor veel prikkels... tja, dan weet ik ook niet of Jelle wel zo veel bij iedereen op schoot had gezeten.

Ik ben het dus zeker eens met degenen die zeggen dat het aan het kind zelf ligt.
Maar ook denk ik dat er een kern van waarheid zegt in wat Mirwar hier aanhaalt; als je te beschermend/bang bent haal je jezelf alleen maar extra problemen op de hals.

Zeker Oma's en Opa's hebben toch het beste voor met hun kind, zijn alleen maar trots. Dat ze dan eens iets doen wat jij niet zo geweldig vindt, of waar je kindje niet zo blij mee is... ach, dat geeft toch niet?
En als het over een vaste oppasdag gaat, dus steeds terugkomt, dan zou het toch wel te bespreken moeten zijn, als je het echt niet oke vindt...

 

Ik ben het helemaal met je eens! Echter, tot de leeftijd van een maandje of 4 waren we wel wat voorzichtiger. Vigo reageerde erg op (te veel) prikkels. Toen hij hier beter mee om kon gaan, zijn wij ook lekker makkelijk geworden. Ik vind het ook geweldig dat opa en oma zo trots zijn op mijn manneke en altijd lekker met hem willen knuffelen, willen showen en noem het allemaal maar op!

 

ja helemaal mee eens heb ik ook altijd gedaan sterker nog mijn vriendin kwam hier en toen vroeg ze mag ik nagéamo pakken vond dat zooo een rare vraag ja tuurlijk mag je hem pakken heb haar dat ook gezegd dat ik het stom vond maar ja ze zei dat ze haar kleinkind niet zomaar mocht oppakken en het eerste moest vragen vond ik belachelijk

dus hier ook lekker bij iedereen die van hem houd hoor

groetjes nathalie

 

Ik vind het ook heel leuk als mijn moeder binnenkomt en mijn zoontje nog even wil knuffelen. Ze is dol op hem en dat doet me goed.

Mijn vader heeft vaak wel de neiging om dingen te doen die niet goed zijn (zoals hem vol stoppen met dingen die hij van mij nog niet mag hebben e.d.) maar ik zal me ook niet druk maken over 5 minuutjes eerder of later naar bed. Is ook wel een verschil als mijn vader het doet of mijn schoonvader. Bij mijn vader zeg ik makkelijker meteen van pap niet doen. En bij mijn schoonvader ligt dat toch net iets gecompliceerder.

Mijn schoonmoeder past ook op donderdag op en gaat dan volgens mij ook echt met hem showen. Soms hoor ik dan dat hij daar of daar is geweest. Of van ik hem je zoon laatst nog gezien daar en daar. Vind ik niet altijd even leuk maar ik gun het haar wel. Het is ook haar kleinkind en ze is supertrots op hem. Als hij bij mijn ouders is gaat hij ook mee naar de buren enzo. Hij heeft er verder geen last van.

Tijdens de kraamvisite heeft hij niet bij iedereen op de arm gelegen. Was een beetje wisselend van wie er waren en wanneer ze kwamen. En wat zijn bui was enzo. Maar het was niet zo dat het niet mocht. Maar ik ben wel altijd degene geweest die dat bepaald heeft. En dat vind ik het belangrijkste.

Kinderwagen duwen is afhankelijk van met wie ik ga wandelen. Van mijn eigen moeder kan ik het wel hebben terwijl ik dat van mijn schoonmoeder niet zou kunnen hebben. Is toch anders.

Mijn zoontje is wel eenkennig heeft ook een hele heftige eenkennige periode gehad. Begon toen ook ineens de fles te weigeren bij anderen. Wilde alleen nog bij mij drinken. Heb er toen maar even aan toegegeven en nu gaat het stukken beter. Is wel altijd huilen als ik wegga en huilen als hij een vreemde ziet. Maar dat is altijd gauw genoeg voorbij.

Mijn vriend mag ook gerust alles met hem doen. (vooral 's nachts maar dat wil hij eigenlijk liever niet ) Ik vind het heerlijk dat we nu ik ben gestopt met de borstvoeding alles nog meer samen kunnen doen. Hij kan nu ook de fles geven 's avonds en hij geniet daar echt van. Dat is echt mooi om te zien. Hij blijft dan ook altijd nog even met hem knuffelen.
Ik laat hem ook met een gerust hart bij mijn vriend achter. Hij doet veel dingen anders dan dat ik ze zou doen, maar dat is niet per definitie slechter (ja eigenlijk wel slechter natuurlijk want ja ik doe het natuurlijk het allerbeste maar hij gaat er in ieder geval niet dood aan )

Hij gaat soms wel logeren, is nu pas een keer gebeurd omdat ik ook pas net gestopt ben met de borstvoeding en had geen zin om voor de lol van oma en opa 's ochtends met plof-borsten te zitten
Nu zijn er al 2 logeerpartijen gepland. Mijn borsten zijn nooit het "eigendom" van mijn zoontje geweest. Die zijn van mij. En gelukkig voor hem kwam daar toevallig melk uit.

Mijn zoontje is ook makkelijk, kan heel goed spelen. Eet over het algemeen goed. En huilt eigenlijk alleen als hij moe is. We hebben wel regelmaat maar we kunnen ook heel goed van die regelmaat afwijken. En daardoor is hij heel flexibel. Soms eet hij om half 6 (bij mijn schoonouders) en soms is het ook pas half 8. En hij vindt het allemaal prima. (rond 5 uur dan vaak wel even iets van een rijstwafeltje om de honger te stillen)

Dus met veel dingen ben ik het wel met je eens en ook niet zo'n super claimende moeder. Soms vind ik het wel moeilijk zoals gisteren. Mijn schoonvader belde me op dat hij bij de universiteit was en dat we mee terug konden rijden. Ik was nog druk bezig maar heb toen voor hem geregeld dat hij mijn zoontje op kon halen bij het kdv. Vond het vreselijk omdat ik eigenlijk niet zo dol ben op mijn schoonvader en het allermooiste moment van de dag zou moeten missen. (hij is altijd zo leuk aandoenlijk blij als ik hem kom halen. Dan kijkt hij die leidsters zo aan van kijk dan dit is mijn mama) maar het was beter voor mijn zoontje en voor mijn schoonvader natuurlijk ook erg leuk. Was wel echt een overwinning op mezelf.
Maar ik denk dus eigenlijk dat je anderen (oma's opa's tantes e.d.) ook iets moet gunnen. Als dat tenminste ook in het belang is van het kind en je het in eigen hand kan houden. Dus dat wat jij vindt wel het belangrijkste is en men zich daar ook aan houdt. Als je daar niet meer op kan vertrouwen is het denk ik heel lastig om daar nog een goed gevoel bij te hebben.

 

~Ik ben het hier ook zeker mee eens.
Wij zijn ook vrij in de opvoeding van Hugo, ik vind het juist goed dat hij alles leert ontdekken en dat hij geen bang muisje wordt/is.
Ook als hij ergens op klimt wat gevaarlijk is (natuurlijk geen klimrek van een paar meter hoog)dan rennen wij er niet als een gek heen, maar vertellen hem rustig dat hij ervan af moet komen, als hij dan niet luistert en hij valt (niet heel hard) dan is dat zijn eigen schuld.
Ok, Hugo is al dik 2 jaar en dan ga je daar ook anders mee om dan met een kindje van 3 maanden (die kan niet eens klimmen... )
Maar ik bedoel te zeggen dat kindjes hun eigen wereld moeten ontdekken en niet alles aan de hand van mama of papa moeten doen.

Om een voorbeeld te geven van toen hugo nog klein was, hij is met 5 weken én 6 weken al gaan logeren en ik ben achteraf blij dat we dat gedaan hebben. Ik wil niet zeggen dat dat altijd maar gaat, maar als je een kindje hebt waarbij dat gaat, waarom dan niet, zou ik zeggen... ik heb 't idee dat ze daar alleen maar gemakkelijk van worden.

Ik ken namelijk genoeg voorbeelden van kindjes van 'n jaar of 4, die (bijna) nooit zijn wezen logeren en die het nu ook niet meer willen....
Dat zou dus betekenen dat je nooit meer een avondje met z'n tweeen weg kunt en 'n keer op zaterdag of zondag kunt uitslapen... d'r is niks lekkerders dan dan, of niet dan?

Ik heb er alleen maar voordelen van dat wij Hugo zo gemakkelijk hebbenm opgevoed!

Groetjes Niki

 

ow ik ben het zo met je eens....Ik zelf ben een super makkelijke mama wat dat betreft, met mn eerste nog meer dan mn 2e trouwens...

Ik heb hier zelfs een oma(schoonmoeder) die dus niet zomaar Kai uit de maxicosi zou halen of uit de box...en heb haar gezegt, ga gerust je gang...je bent zn oma en ik kan me heel goed voorstellen dat je ook met m wil knuffelen en doen...ik doe het nl ook t liefst de hele dag...

overgevoelige kindjes ok...kan ik inkomen dat dat daar anders bij gaat...

Het komt er op neer, ik vind het alleen maar fijn als andere mensen lekker met Kai willen zitten spelen knuffelen wandelen etc.

 

Ik moet wel zeggen dat er dingen zijn waar ik wel moeite mee heb met het oppassen enzo. En soms is het niet zo makkelijk dat je kan zeggen dan laat je haar toch niet oppassen, want daar kan je mensen ook pijn mee doen. Mijn schoonmoeder geniet heel erg van het oppassen op mijn zoontje. Als ik zou zeggen dat het niet meer zou gebeuren zou ze dat heel erg vinden. Daarom "zeur" ik er nu soms gewoon even over. Dan ben ik het ook kwijt en kan ze gewoon nog oppassen. Voor mijzelf zou het makkelijker zijn om haar niet meer te laten oppassen.

 

Wat een leuk topic heb je geopend!

Ik ga ook even eerlijk zijn dan, je vraagt er immers om

Ik ben best makkelijk, maar ik heb wel een sterk gevoel dat Ymke MIJN kind is. Ik geef haar dus niet heel graag uit handen, al heb ik er geen moeite mee als mijn moeder of mijn zusje met haar bezig zijn. Zij laten ook echt zien dat ze van haar houden, anderen doen het alleen maar om het vasthouden, daar kan zij niks mee en voel ik me niet prettig bij.

Mijn dochter werd rond 7 maanden een moeilijke slaper dus ik ben nu een mega zeikerd met de slaaptijden. Die zijn heilig en ik ga bitchen als jij probeert haar rond de slaaptijden te claimen!

En elke week logeren, NO WAY!
Ze is ONS kind dus ze slaapt thuis.
Ik werk 4 dagen waar ik me super lekker bij voel, maar de tijd dat ik thuis ben is voor haar. ze gaat op oma dag gewoon lekker met papa mee, ik kleed haar aan en geef haar ontbijt.

Ik ben best bezitterig denk ik, maar ik voel me er lekker bij zoals het gaat. Het is echt niet zo dat ik alles met haar wil doen, papa mag meer dan genoeg doen en anderen mogen haar ook bezig houden. Papa werkt ook 4 dagen zodat hij zijn eigen dagje heeft.
Ze is super eenkennig, maar dat komt echt niet omdat ik teveel thuis ben, ik werk immers 4 dagen
Ze gaat wel 1 dag naar het KDV maar daar is ze zo'n makkelijk kind (zeggen de leidsters) dat ik denk dat ik het dus best aardig doe

Ik vind het echt tof om hier op zo'n manier over te kunnen praten, echt interessant!

 

Ik ben het ook helemaal met je eens.
Ik heb zelf nog geen kinderen, maar heb wel veel mensen om mij heen die kinderen hebben.
Mijn zus is ook heel vrij erin, iedereen mag de baby gewoon vasthouden nu merk je ook dat mijn zus haar kindje veel makkelijker achter kan laten bij het kdv of bij oma.
Ze is totaal niet eenkennig.

Maar een vriendin van mij heeft een maar maanden geleden ook een kindje gekregen, maar die heeft ze heel erg bij haar gehouden.
Niemand mocht haar kindje vast houden, en als er ooit iets was legde ze haar kindje in bed want haar kindje kon niet tegen de drukte, dat was niet goed voor haar
Ja dat is ze niet gewend zegt ze dan.
Maar dat betekend nu dus wel dat het kindje om ieder dingentje huilt als ze haar naar het kdv moet bregen of naar oma.
Ze kan haar dochtertje ook aan niemand geven want dan begint ze te huilen, ze wil alleen maar bij mama zitten.
Vreselijk vindt ik dat.
Zo maak je je kindje alleen maar eenkennig.