Het is nu 2,5 jaar terug dat we te horen gekregen dat mijn ouders uit elkaar zouden gaan. Na 33 jaar was het voor mijn vader over en wilde hij niet op deze manier verder met zijn leven. We hadden dit eigenlijk al 5 jaar eerder verwacht, maar het leek heel goed te gaan tussen mijn ouders, maar niets was minder waar. Mijn moeder hield/houdt nog van mijn vader en had het er heel moeilijk mee. Een half jaar nadat mijn vader de beslissing had genomen is zij in haar eigen huisje getrokken. Maar toen ze nog bij elkaar in 1 huis woonde is mijn vader begonnen met chatten met meiden uit Oekraïne en dergelijke. Uiteindelijk heeft hij nu "verkering" met een meisje uit de Filipijnen. Hij is van mei tot augustus daar geweest en is daar ook heel erg ziek geweest heeft in het zh gelegen en ook hier was zijn gezondheid niet geweldig. Nu heeft hij besloten om voor een jaar naar de Filipijnen te gaan. Hij zou vandaag vertrekken, maar door het onverwachte overlijden van een tante van me is de vlucht uitgesteld tot vrijdag. Maar ik zag er al tegenop dat hij zou gaan, het is zover weg en echt contact hebben we niet met elkaar alleen via whats app. Maar nu was het uitgesteld en had ik echt gehoopt dat hij pas in januari zou gaan, maar nu gaat hij toch voor de feestdagen weg. Maar het moeilijkste van alles vind ik dat hij een meisje heeft (in mijn ogen) die 7 jaar jonger is dan ik. Ze heeft een dochtertje van 6 die mijn vader papa noemt en waar hij allemaal leuke dingen mee doet, die hij met ons nooit gedaan heeft, want hij was altijd aan het werk. Hij heeft wel uitgelegd waarom hij altijd aan het werk was, maar toch steekt het. Dan voel ik me ook kinderachtig, ben 33 heb mijn eigen gezin en mijn vader niet zo hard meer nodig dan dat dat meisje een vader nodig heeft. Maar toch voel ik me teleurgesteld, verdrietig en boos. Stel ik me nou zo aan of mag ik me zo voelen, want van mij mag het niet om bovenstaande reden. Ik gun hem het geluk, maar waarom met een 26 jarig meisje uit de Filipijnen en niet met een vrouw van zijn eigen leeftijd hier uit nederland. Waarom zo ver weg en zo jong? Zijn vriendin doet erg haar best om contact met ons te krijgen, maar ik ben er niet aan toe, waardoor mijn vader weer teleurgesteld is.\Mijn kinderen hebben via de iphone van mijn vader wel contact met haar en ergens voelt dat ook dubbel en weet ik niet of ik dat gewild had, maar om mijn vader niet teleur te stellen heb ik het toegestaan. Daar tegenover staat mijn man er ook heel anders in die vind het geen probleem en ook niet dat de kinderen contact met haar hebben en vind het best allemaal. Hij zegt mij gevoelens te begrijpen, maar zegt zelf er toch heel anders tegen over te staan omdat het zijn vader niet is. Zijn er hier meiden
Ik snap dat je het er moeilijk mee hebt, dat zou ik ook hebben. Maar tegelijk heb jij natuurlijk niets te zeggen over hoe je vader zijn geluk vindt en zijn leven inricht. Dat is voor hem om te beslissen. Dat meisje doet blijkbaar erg haar best, misschien kun je daar wat meer aan toegeven? Misschien wordt het dan ook minder erg omdat je haar beter kent? En verder weet je nooit wat beter/leuker is.... hij had ook een vrouw van zijn eigen leeftijd in NL kunnen krijgen, maar misschien was dat wel een onwijs kreng geweest die naar tegen je kinderen zou zijn...
Ik weet dat ik niets over zijn leven te vertellen heb, en aan de ene kant gun ik hem al het geluk, maar waarom met een meisje die 34 jaar jonger is en nog jonger is dan mijn jongste zusje, dat vind ik moeilijk. En ik heb me inderdaad nog niet heel erg opengesteld naar haar toe, maar communiceren kunnen we niet met elkaar, want ik spreek echt geen woord engels en heb op dit moment niet de tijd en de energie om me daar verder in te verdiepen. En wat mijn vader tegenwoordig altijd roept is 20 jaar ben ik niet gelukkig geweest voor jullie en nu moeten julie accpeteren wat ik doe en daar heeft hij wel gelijk in, maar aan de andere kant zie ik ook een verdrietige moeder die nog steeds om hem geeft en die heel veel pijn heeft om wat hij allemaal doet. want het chatten met de meiden deed hij al dat hij en mijn moeder nog niet uit elkaar waren, het was voor hem al duidelijk dat hij zo niet verder wilde, maar had het toen nog niet aan mijn moeder verteld. Maar ik gun hem echt wel het geluk, maar ik ben bang dat dit zijn ongeluk wordt.
Ik denk ook wel dat het hem zou sieren als hij jullie als vader wat meer tegemoet zou komen. Daarnaast zou het je moeder sieren als zij haar verdriet meer met vriendinnen dan haar kinderen zou delen. Scheidingen zijn altijd naar voor de kinderen, hoe oud die ook zijn en ik vind dat ouders hun kinderen er zo veel mogelijk buiten zouden moeten laten.
Maar mijn moeder zegt het niet, maar ik ken mijn moeder goed genoeg om te zien hoe moeilijk ze het ermee heeft. Mijn vader doet op zijn manier evengoed wel zijn best voor ons hoor en ik weet dat hij heel veel om ons geeft. Maar ik ben mijn maatje van vroeger kwijt en helemaal als hij straks weg is, dan kan ik de zorg om onze dochter niet meer met hem delen of mijn andere zorgen en dat doet pijn. Heb het de vorige keer dat hij 3 maanden weg was al eens ervaren, ik had hem nodig voor iets belangrijks waar ik wat over wilde weten en wat ik wilde delen met hem en dat niet via de app kon doen. Toen had ik even zoiets van zo voelt het dus als je geen vader meer hebt, je hebt hem nodig maar hij is er niet. Maar bedankt voor je reactie en inderdaad als ik jou reactie zo lees dan stel ik me inderdaad wel aan en kan ik het ook anders bekijken.
Nou ik vind eigenlijk van niet. En mij zou het ook steken als hij een meisje leert kennen die nog jonger zou zijn als mijn jongste zusje.
en wat zegt hij dan als je dit aankaart? dat je hem gewoon te erg mist als hij zo ver weg is en wat jullie daar eventueel aan kunnen doen? skypen is natuurlijk best een optie, jullie kunnen vast wel een tijdstip vinden waarop jullie allebei wakker zijn.... dat hij zo ver weg verhuisd hoeft natuurlijk niet te betekenen dat hij uit je leven verdwijnt. elkaar oppervlakkig op de hoogte houden via fb en elkaar regelmatig appen of bellen via skype. en misschien kun je hem vragen of hij wel minstens een x aantal keer per jaar naar NL kan komen? en dat "meisje" mag dan misschien "jong" zijn, je weet niet haar verstandelijke leeftijd...het leven is daar doorgaans toch heel anders dan hier waardoor zij misschien qua volwassenheid op gelijke voet met jou staat of misschien nog wek ouder. punt is dat zij wel haar best doet om ook contact met jou te zoeken, mijn "stiefmoeder" heeft dat nog nooit gedaan bijv. je hoeft echt geen beste vriendinnen te worden of elke scheet met elkaar delen, maar wellicht kan het geen kwaad om haar een beetje toe te laten in je leven. zodat je misschien ook wat meer je vader kan begrijpen dat hij voor haar gekozen heeft.
Ik vind niet dat je je aanstelt. Het is een rare situatie, ik zou me ook niet 123 kunnen aanpassen. Uiteindelijk moet je het accepteren. Je vader heeft een vrije keuze, maar lastig is het wel. Het leeftijdsverschil vind ik ook wat raar. Mja, je hebt niet altijd in de hand op wie je verliefd wordt. .. Wat ik wel hoop is dat de dame is kwestie echt om je vader geeft en hem niet gebruikt voor geld/papieren.
Ik vind ook dat je je niet aanstelt... heeft hij een midlife crisis dan koopt die zich maar een Ferrari maar om nu voor altijd zover weg te gaan wonen en ook nog met een 26 jarig meisje die zijn dochter kan zijn...nee daar was ik echt niet happy mee. Ik ben ook bang dat ze je vader straks helemaal leeg plukt en dan is die bedankt...Mja dat is mijn gedachte. Hoop natuurlijk dat ze echt is in de liefde voor je vader en dat hij Nederland en de Filipijnen goed kan combineren.
hier precies hetzelfde, maar dan een jonge troela uit afrika die nog jonger is dan ik én die hem gerust om paar duizenden euro vraagt en hij geeft dat nog ook.... maar liefde zie ik echt nergens... hij wilde gaan trouwen, maar heeft nu weer iets met een ander erbij... nee je stelt je niet aan. dit is niet normale gang van zaken iig... zeker uit de filipijnen gaat het vaak alleen maar om het geld. helaas zal hij toch niet luisteren, in hun hoofd is dat de normaalste zaak van de wereld en zullen ze toch zelf moeten ondervinden hoe en wat....
Ps ik zou dus wel die vrouw willen leren kennen maar meer om zelf een goed gevoel te krijgen of ze echt is in haar liefde. Heb je snel genoeg in de gaten want je vader ziet nu alleen maar de leuke dingen..
Aan de ene kant lijkt ze echt wel om hem te geven, ze zet echt hele lieve dingen op facebook en als ze hem niet kan bereiken stuurt ze na een een paar uur een app naar mijn broer. Dus wat dat betreft denk ik dat ze wel echt van hem zou kunnen houden, maar aan de andere kant speelt inderdaad ook mee dat het om geld te doen is (al heeft hij dat verder niet) hij bijt hier op een houtje bij wijze van spreken en betaalt wel haar woning, de school voor haar dochtertje enz.
Daar begint t al mee... Hij bijt hier op een houtje maar betaald wel haar woning en school voor de kleine...nee sorry ik vertrouw hier helemaal niks van. Die berichtjes op fb enz is allemaal mooi weer spelen. Ik hoop echt dat je vader bij zinnen komt want hij word hier 100% gebruikt...nou ja dat kan ik zo ook niet echt zeggen na alleen dit verhaal maar nogmaals, ik vertrouw t echt niet
Nee ik vind zeker niet dat jij je aanstelt. Ik geloof best dat jij wil dat je vader gelukkig is, en dat verdient hij ook, maar op deze manier zet hij zijn eigen geluk op nummer 1 en daarna komen jullie pas, en dat hoort niet. Ik vind het raar dat je, als ouder zijnde, je kinderen "verlaat" en naar de andere kant van de wereld vertrekt vanwege de liefde. Daarbij denk ik niet dat jij hem een jongere vrouw misgunt of ziet als concurentie, maar meer als onrealistisch, en waarschijnlijk ben je ook bang voor wat er misschien komen gaat. Want hoe realistisch is het nu dat zo'n jonge vrouw op een veel oudere Nederlandse man valt!? Waarschijnlijk heeft haar en haar dochters toekomstperspectief en geld, daar veel mee te maken. Dus al met al kan ik me erg goed voorstellen dat jij hier geen fijn gevoel bij hebt.
Brr kriebels. Nee je stelt je niet aan. Ik zou me ook best gepasseerd voelen. Zo een liefde uit de Filipijnen vertrouw ik ook echt niet. Vaak mooie jonge vrouwtjes; kom op zeg dat ze for real verliefd worden op iemand die bijna hun opa kan zijn. Waarom hij is gaan chatten vraag ik me ook af. Succes gegarandeerd dat je iemand vindt uit die landen... maar op de juiste manier? ! Wil hij niet alleen zijn en wachten op een nieuwe liefde? Ik zou het contact afhouden denk ik en mijn vader zou daar niets over te zeggen hebben. Hij moet jullie gevoelens begrijpen en totaal niet moeilijk doen over dat je geen/weinig cobtact wilt met zijn "vriendin." Sterkte... nare en rare situatie voor iedereen...
Dit, ik vind ook zeker niet dat je je aanstelt. Jij bent jouw beeld van ouders die bij elkaar zijn ook kwijt en moet dit allemaal verwerken. Ik vind ook dat het allemaal wel snel gaat en dat jouw vader wel wat meer begrip naar jou toe mag hebben. Daarnaast zu ik ook twijfels (vooroordeel?) hebben over zo'n 'liefde' daaro. Straks vinden jouw kinderen haar helemaal leuk en verdwijnt ze weer (als iedereen haar door heeft?). Dus ik zou het lekker op jouw manier, tempo en gevoel doen!
snpa je wel je zit in een wigwam kwa gevoelens , je misgunt het hem niet maar uiteindelijk voel je in de steek gelaten of vind je het niet kunnen tegenover je moeder uiteindelijk is het zijn leven wat die er ook mee doet en als die niet inziet dat hij zijn dochter kwets op zo'n manier is dat zijn pakkie aan en niet de jouwe. zeg wat je moet zeggen tegen hem desnoods in een brief wat je voelt dan heb je te minsten wel gezegd wat er op je hart ligt en de rest is dan aan hem om erop te reageren of niet .
Nee ik vind niet dat je je aanstelt. Ik vind dat je vader zich aanstelt. Het kan best zijn dat hij niet meer de liefde voelde voor je moeder, maar om daar een jong vrouwtje van uit de Filepijnen tegenover te zetten vind ik bizar. Ik ken diverse verhalen van kerels die gingen scheiden en er een heeeeeel jong (buitenlands) meisje voor terug kregen en dat zijn niet de verhalen met een happy end. Het gras lijkt bij een ander altijd groener. Ik denk dat je gevoelens terecht zijn en ik vind het niet vreemd dat jij niet alles kunt plaatsen. Ik snap dat je afstand tot haar voelt. Het is natuurlijk ontzettend moeilijk om je vader te laten gaan, maar dit is voor hem wel de enige manier om er achter te komen hoe zij werkelijk is. Jij kunt alleen op hem wachten. Mocht het misgaan zorg dan dat je voor hem klaar staat. Het is zijn leven en daarin maakt hij zijn eigen keuzes. Je hoeft ze niet te waarderen en respecteren, maar voorkomen kun je ze niet. Overigens gecondoleerd met je tante.
Ik vind ook niet dat je je aanstelt, ik kan me voorstellen dat het een moeilijke situatie voor je is, ongeacht of die dame wel of geen goede bedoelingen heeft. Natuurlijk is het niet leuk dat het zo gelopen is.