dit geloof ik direct. ik was ook een carrierevrouwtje en werkte 60/70 uur per week onder achterlijk veel stress en vaak zonder (eet) pauze. daar werd ik op een gegeven moment echt unhappy van, zowel in body als mind. en zwanger werd ik gedurende deze jaren ook niet dat ik direct na de maand dat ik deze baan toedeledokie zei zwanger werd lag zeker en ten eerste aan de behandeling die we toen voor het eerst kregen. die ik ook niet had kunnen doen met die baan wegens veel te intensief en tijdrovend. maar ik geloof ook absoluut dat het ook kwam doordat ik totaal ZEN was. het is dan wel een vmk geworden, maar het begin was er. nu wederom zwanger, en vermijd absoluut alle stress. daarbij spelen uiteraard niet alleen relatief stressloos werk maar bijvoorbeeld ook een goede relatie, geen zorgen, gezond en bewust leven enzovoort een grote rol.
Dit was 'n tijdje terug toch ook al onderzocht? Of ben ik nou gek? Ik denk dat elke vorm van stress niet handig is, maar in sommige gevallen doe je er weinig aan..
zeker waar. aan de meest erge vormen van stress (overlijden, ziekte) kan je nou eenmaal niets doen. maar uitkijken met te hard 'carrierevrouwen' kan misschien wel
Tja, maar als je een drukke baan hebt dan heb je een drukke baan. Ik ben de afgelopen weken vaak moe geweest. Ik had soms best wat rustiger aan moeten doen. Dan heb ik nog het voordeel dat ik in het basisonderwijs werk. Ik kan best wel een keer om vier uur of half vijf naar huis gaan. Maar dan zal ik m'n werk gewoon thuis moeten doen. Dus het aantal uren dat ik per week werk, blijft gewoon hetzelfde. Ik ben (buiten de lestijden) alleen wat flexibeler in het verdelen. Maar oudergesprekken en vergaderingen gaan gewoon door hoor, zwanger of niet. Ik kan ook niet zeggen "Sorry, ik kijk de toetsen deze keer maar eens niet na." of 'Dit jaar gaat de schoolreis niet door, geen tijd gehad om hem te organiseren."
jazeker, ik denk alleen dat er een verschil is tussen de stress van een drukke baan en de stress die sommige carrierevrouwen zich in sommige sectoren opleggen. wat je niet kan veranderen moet je accepteren, maar waar je zelf invloed op kan hebben hoef je niet te accepteren. dat is althans wat ik geleerd heb: ik was er zelf bij als ik 'ja' zei tegen een 6e dag van 12 uur werken. dat doe ik nu niet meer en, hoewel ik het gek genoeg niet had willen missen, dat is een verademing en verrijking in de rest van mijn leven.