Ladies, Bij mijn eerste kind een loodzware zwangerschap gehad (9mnd op bed liggen overgeven). En ben ik ingeleid vaginaal bevallen met 37+1. Dit ivm een groot kind o.a. Geschat 4 kilo en dat was hij ook. Het was drama. Weeenstorm door het oxytocine infuus, 90min persen, vacuum, knip, mechanische bekkeninstabiliteit, kleine achterwandverzakking (is inmiddels weer weg), en echt het gevoel heel lang dat er een grote krater was geslagen. Na 9mnd kon ik pas een beetje fietsen. Na 2 jaar kon ik nog niet alles qua sport (ik zou deze winter weer kunnen skiën voor het eerst na 2,5 jaar). Maar wel direct na de bevalling weer "op de been" dus traplopen, buiten wandelen, autorijden etc. Dus nog een bevalling kan alleen maar meevallen dacht ik. De weg is al gebaand, ander zkh en indien nodig nu wel hopelijk een werkende ruggenprik bij weeenstorm. Mijn tweede en tevens laatste zwangerschap is ook zwaar. Weer heel veel overgeven en weinig kunnen doen. Deze week bevestigde een nieuwe groeiecho wat ik eigenlijk al aan voelde komen. Deze baby is NOG groter en zal met 37wk al meer dan 4500gr wegen. Nu was ik niet bang voor een onsje meer, maar meer dan een halve kilo is wel even slikken, met dit formaat. (ik begrijp dat metingen niet altijd nauwkeurig zijn maar dit rijmt wel met mijn type 1 diabetes, mijn glucosewaardes en de vorige baby). Van de gyn mag ik proberen om met 37+0 vaginaal te bevallen, maar hij waarschuwde duidelijk voor hetzelfde tafereel als vorige bevalling (waar normaal de kans op vacuum met een tweede minimaal was, moest ik er wel reëel rekening mee houden). Maar een geplande keizersnede met 38+0 behoort ook tot mijn keuzes. Ik weet van mezelf dat ik niet heel vlot herstel van operaties in het algemeen (laatste grote ingreep duurde het herstel 16wk ipv 6). Maar met een ks ben ik bang dat ik niet goed voor mijn peuter kan zorgen (3d pw kdv), of laat staan voor mijn net geboren kind. Het voelt als falen.... Dat deze nóg groter is dan de vorige baby, en dat ik dus nooit normaal of beter kan bevallen. Ik weet het niet meer. Bang voor lang herstel van een ks maar ook bang (sowieso los van groter formaat) dat ik weer zo in de kreukels lig na een vaginale bevalling, waarbij dus achteraf toch die ks beter was geweest... Na 9mnd ziek zijn en geen goede mama kunnen zijn voor mijn lieve peutertje, wil ik kiezen wat hem zo snel mogelijk ook zijn moeder weer teruggeeft. Maar het voelt allebei als lood om oud ijzer en ik weet het niet meer
Is het een optie dat je partner, of moeder of zus als die bereid zijn, met zorgverlof gaan tot je weer op de been bent na een keizersnede? Ik snap heel goed dat je niet nog zo'n bevalling zou willen, jij weet het beste waar je je het minste druk om gaat maken en het fijnst bij gaat voelen, maar ik snap ook dat beide opties niet echt fijn zijn om tussen te moeten kiezen. Als ik je verhaal zo lees heb je VEEL langer moeten herstellen dan dat het gemiddeld herstel na een keizersnede is. Hoe dan ook zou ik met de gynaecoloog het hebben over je zorgen en kijken of jij of jij en je gynaecoloog zelf een goede afweging kunnen maken.
Vacuüm en knip is vaak een gevolg van bevallen in rugligging, op je rug heb je nou eenmaal veel minder ruimte in je bekken. Is het dus een optie juist veel van houding te veranderen?
Niet helemaal hetzelfde verhaal! Maarrrrr .... 2 zware zwangerschappen. En de eerste bevalling geëindigd in een spoedkeizersnede. Ik durf gewoon weg niet meer! Ik krijg dus een keizersnede Het blijft een lastige keuze! Kijk in jou geval... er zijn natuurlijk mensen die met gemak er wel zo’n groot kind uit persen. Maar wat zegt jou gevoel? Ik kan je niet adviseren. Als je het niet meer aandurft wat ik echt snap dan zou ik voor een keizersnede gaan. Het herstel is de eerste keer meegevallen! Maar bedenk ook dan een vaginale bevalling een lang herstel kan hebben. Ik kon na een week voor mijn dochter alleen zorgen. Deze keer blijft mijn man 2 weken thuis voor onze oudste dochter en daarna verwacht ik dat ik het wel weer zelf kan.
Vooropgesteld: ik heb totaal niet meegemaakt wat jij hebt meegemaakt maaar afgaande op mijn eigen ervaring zou ik het toch vaginaal aanraden. Mijn tweede bevalling was echt een eitje t.o.v. de eerste waarin ik heel lang heb moeten persen, ze met de pomp klaar stonden en een enorme knip is gezet. De eerste duurde een uur en 40 minuten om eruit te persen, de tweede viel er praktisch uit in 10 minuten.
Hier 3 bevallingen gehad, eerste 3200, 2e 3600 en de 3e bijna 4200 De laatste was een stuk zwaarder dan de anderen maar is allemaal prima gegaan En idd net als mijn voorganger de eerste keer 1,5 uur geperst en de 2e en 3e een heel stuk korter
Ik heb niet meegemaakt wat jij hebt meegemaakt met je bevalling maar ik wil toch mijn verhaal delen. Bij de eerste duurde de bevalling 23 uur waarvan 90 minuten persen. Uiteindelijk zonder knip geboren wel met ruggenprik en weeen opwekkers. Kindje was 3410 gram. Bij de tweede duurde de bevalling 12 uur en ook met een ruggenprik en weeen opwekkers (spontaan bevallen maar bij beide bevallingen werden de weeen steeds minder krachtig). Hier uiteindelijk maar 30 minuten geperst zonder knip oid. Kindje was 4212 gram! Dus hoewel mijn tweede kindje veel zwaarder was heb ik die bevalling echt als veel makkelijker ervaren. Hopelijk kom je tot een beslissing waar jij je goed bij voelt!
ik sprak vandaag mijn eigen gyn, voor het laatst want ik word overgedragen aan het zkh hier om de hoek (daar wil ik bevallen), en hij gaf aan dat ze de keizersnede pas vanaf 39+0 wilde adviseren omdat daarvoor kindjes vaker nog ademhalingsondersteuning nodig hebben. en inleiden op 37+0 was dan beter voor de baby omdat de bevalling de longetjes nog laat rijpen? Ook denkt hij dat het herstel van mijn eerste bevalling vooral heeft gelegen aan de zwangerschap en niet zo zeer aan de bevalling???
Hoi, Ik snap je onzekerheid helemaal. Zelf had ik bij mijn derde een lichamelijk en psychisch loodzware zwangerschap en toen een baby die ook 4500 gram geschat werd Toch ben ik vaginaal bevallen, was mijn dochter nog groter dan geschat, maar ik heb de bevalling en het herstel cadeau gekregen. Je mag me pb-en voor het hele verhaal als het je zou kunnen helpen.
Jij hebt maandenlang niets binnen kunnen houden, je had dus geen conditie meer over. Dat speelt een hele grote rol in je herstel, dat merk ik nu ook. Na mijn eerste makkelijke zwangerschap maar zware bevalling was ik veel sneller op de been dan na mijn tweede slechte zwangerschap met een piece of cake bevalling.