Eigenlijk heb ik hier weinig aan toe te voegen. Mijn ervaring is dat je gevoel een grote rol speelt. Wij wilden eigenlijk een openbare school, maar die directeur vonden we verschrikkelijk streng. Natuurlijk is een beetje streng niet erg, maar er heerste nogal een 'orde en regelmaat-sfeer'. Terwijl op de andere scholen (beide katholiek) OGO-onderwijs wordt gegeven en heel erg wordt geredeneerd vanuit het kind. De leerkrachten staan naast het kind en gaan samen met ze op ontdekkingstocht, terwijl het op de openbare school meer 'top-down' was. Uiteindelijk leek me dat veel leuker voor een kind. En de inspectierapporten die scholen waren ook heel goed. Verder hebben we de school gekozen die ook heel veel aan cultuur doet, en die sowieso ontzettend populair is, ook onder leerkrachten. Die willen daar graag werken. Wat dus ook meespeelde is hoe er met ons zoontje werd omgegaan. Op die openbare school moest ie maar gewoon meelopen en met ons in een kantoor zitten zonder speelgoed. Terwijl de adjunct-directrice bij die andere school direct voorstelde om in de gymzaal te overleggen, zodat hij daar lekker rond kon rennen. Dat zegt ook wel wat...
Pfff...ook wij staan voor de keuze. we zijn bij twee scholen gaan kijken. Eén katholieke en één openbare (heb zelf vroeger op die school gezeten), maar bij de eerste, de 'katholieke', was m'n gevoel al gelijk een stuk beter. Kleinere klassen en een huiselijke sfeer. Wij hebben dus maar besloten om ons gevoel te volgen. Je weet immers toch nooit hoe je kind het gaat doen. Zou wel makkelijk zijn als je af en toe in de toekomst kon kijken. En ik zou vooral ook niet te veel vallen over de termen katholiek of openbaar. Het is volgens mij op bijna geen enkele school meer zo dat ze 's ochtends een gebedje moeten doen enz., dus daarin zit niet zo'n groot verschil meer denk ik.