Hoi, hoi! Ik ben hier nieuw op deze website, maar vond het wel een prettige site om eens wat dingen na te lezen, te kletsen en met eigen vragen te komen. Ik ben op dit moment 11 weken zwanger. Heb veel gewikt en gewogen of ik het wel moest behouden. Dit is een zeer zware tijd geweest. Ik voelde dat ik zwanger was en dat voelde goed. Maar gezien de relatie die ik met de vader van het kindje heb, niet duidelijk is/was, heb ik overwogen het weg te laten halen. Het pastte niet 'in het zogenaamde plaatje' zoals de meeste mensen dat hebben. Uiteindelijk dat opzij geschoven en realiseren dat je zwanger bent. Maar kan ik het dan alleen? Komt de vader nog ooit in beeld als '24/7 papa' of wordt het een totaal andere vorm? Wil ik dat wel? Kan ik het financieel? ... uiteindelijk besloten dit helemaal niet meer mee te nemen in het verhaal en puur naar mijn gevoel te gaan kijken. Dat is gelukt en ik heb besloten dat het SUPERWELKOM is. Maar nu loop ik wel tegen de praktische vragen aan, die me af en toe heel benauwd maken. Kan ikhet ook echt wel. En ik vermoed dat er hier best wel wat meiden/vrouwen zijn die ervaring hebben. Ik ben dus alleenstaand (daar ga ik vanuit) en werk nu 5 dagen in de week. Geen brave uurtjes, maar de ene keer wat langer en soms ben ik ook eerder thuis. Reis veel voor het werk door NL. Ik verdien niet bijzonder veel, gemiddeld. Maar hoe lukt het jullie kostentechnisch? En hoe gaat het met werk? Ik heb geen ouders waar ik mijn kindje een dagje kan laten opvangen en de vader van het kindje is nog helemaal niet toe om minder te gaan werken en weet ook niet of hij dat sowieso wil. Ik ga hem er ook niet in pushen, aangezien ik dus echt in eerste instantie ervan uit ga dat ik het alleen doe. Liefst heb ik natuurlijk iemand die me kan gerust stellen dat het goed komt... Maar zijn er praktische tips? Berekeningen van toeslagen? Adviezen met werken? Ze zijn welkom! Groetjes Lotte
Hoi Lotte, Ik kan je hierin niet adviseren, maar ik wil je heel graag FELICITEREN met je zwangerschap en vindt je nu al dapper dat je de keuze hebt gemaakt er helemaal alleen voor te gaan. Respect!!! Ik wens je alle goeds in jullie toekomst en met jouw instelling denk ik dat het allemaal best goedkomt! Groetjes Claire!
Dank je voor je berichtje. Fijn! Hoe eng dat ik het steeds nog vind, ik sta er achter en heb er ook zeker wel vertrouwen in dat het helemaal goed gaat komen. Heb lieve mensen om me heen die me zeker steunen. En dat is ook een veilige gedachte. Al realiseer ik me dat ik uiteindelijk de hele basis goed zal moeten regelen en daar mezelf goed op moet voorbereiden. Maar ik neem aan dat jij het dus niet alleen hoeft te doen? Of is dat te snel aangenomen? Groetjes Lotte.
Hoi van harte gefeliciteerd met je zwangerschap en heel goed dat je aan jezelf en je kleine wondertje denkt. Gemakkelijk gaat het niet worden maar in der loop van de tijd krijg ook jij een eigen ritme. Als je de belasting belt kan je vragen om bepaalde alleenstaande ouder kortingen. Hier zitten wel een paar eisen aan zoals dat je kindje straks alleen bij jou woont en er geen andere mensen bij jullie wonen . Ook moet je kunnen aantonen dat je daadwerkelijk alleen voor de opvoeding staat dus geen alimitatie krijgt en jij dus de kostwinaar bent. Heb je nog vragen laat het me maar weten groetjes
Lieve Claire en Mommie1981, beetje vreemd om met lieve te starten aangezien we elkaar niet kennen. Maar wilde even laten weten dat ik gisteren bij het ziekenhuis geweest ben en het hartje klopte niet meer. Moet nu wachten op een miskraam... erg verdrietig, maar denk dat ik richting een ander forum moet verhuizen en dit heel stilletjes een plekje moet gaan geven. Ik weet niet wat me overkomt. Hoe ik er nu mee om moet gaan. Vooral niet gezien het hele vreemde proces. Ik wil zo ontzettend graag weer zwanger zijn. Terwijl ik nu nog in verwachting ben ruim 11 weken van een klein ukkie wat overleden is in mijn buik. Wat een verdrietig verhaal is dit geworden. Voor jullie, als jullie mama zijn, of in verwachting in ieder geval heel veel genieten!! LIefs, Lotte
Heel veel sterkte en kracht toegewenst Lotte! Ik hoop dat je het met de tijd een mooi plekje kan geven... Liefs!
Jeetje, ik schrik ervan! Ik lees je verhaal vol bewondering, en een paar berichtjes later lees ik het verdrietige nieuws! Wat erg meid! Sterkte.. Hoe is het nu met je?