Ik had werkelijk waar nog nooit naar beneden gescrolled op de hoofdpagina. Ook het kopje verhalen nog nooit aangeklikt. Ga het toch eens vaker doen... Maar wat een herkenning Belle! Je laatste column dan, je verhaal is weer compleet anders. Ook al ben ik nog niet zwanger, toch herken ik die gevoelens en gedachtes. Ik heb ook vrede met onze beslissing en sta er 100% achter. Maar af en toe komen die gedachtes op en dat doet zeer! En die jaloezie en het gevoel van zo, dan zie je ook is dat niet alles maar vanzelfsprekend is... zo herkenbaar. Ik denk dat we met deze keerzijde moeten leren leven. Je hebt geen keus ook. Blijf maar lekker van je afschrijven. En wanneer je een dipje hebt en steun nodig hebt kan je er altijd op rekenen dit hier te vinden! @Nicolette: haha ben blij dat ik niet de enige was!
Ow ja, wilde ook nog reageren op die truitjes en buikbanden enzo. (mn geheugen is echt niks meer de laatste tijd) Toen mn man voor het eerst een shirtje zag met 50% mama 50% papa zag ik echt zn gezicht vertrekken. Dit vond ik zo pijnlijk om te zien Hij zei ook: mochten wij ooit zo'n shirtje kado krijgen verbrand ik het meteen. Zo moeilijk om te merken hoeveel pijn het hem doet Mijn eigen pijn kan ik dragen, maar zien dat mn man verdriet en pijn heeft, dat is ondragelijk! Dan breekt echt mn hartje op zo'n moment. De buikbanden van Made by ... heb ik hem maar niet laten zien. Ik had maar wat graag zo'n buikband mogen dragen. Het is niet anders, maar door zulke dingen zo enorm confronterend. De tekst made with love vond ik juist weer wel heel toepasselijk. Als wij niet zoveel van elkaar gehouden hadden zou ons kindje nooit geboren worden. Wij gaan ook zeker een shirtje/rompertje kopen/laten maken met die tekst. Ook met de tekst: The power of love. En Dreames come true. Ik ben ook heel benieuwd hoe wij het gaan handelen als iemand zegt dat ons kindje op mn man lijkt. Ongetwijfeld zal die opmerking komen. Hebben jullie erover gesproken wat je dan gaat doen of zeggen? Of merk je het wel wanneer het zover is? Ik ga de rest van je column eens lezen!
Hoi meiden, Nou ik ben weer terug in NL. Wat is er veel geschreven!! @Mari, wat een goede uitslag zeg, 200 zaadjes gevonden. Ik sta er best wel van te kijken eigenlijk en vraag me nu een beetje af of wij niet toch ook de tese hadden moeten doen. Echt goed zeg. Wanneer weten jullie hoeveel strootjes er komen? @Sieb, wat ontzettend balen. sterkte! @jeanne, spannend die wachtweken he. Mijn ervaring is nu dat je er geen pijl op kan trekken. De laatste ronde dat het raak was, was ik ervan overtuigd dat ik niet zwanger was. BIj mij gaat niet zo heel best. De miskraam heeft nog een behoorlijke nasleep. De pillen vielen (met een flinke pijnstiller) reuze mee en het grootste deel kwam er meteen uit. Alleen nu zitten er nog steeds restjes en heb daardoor veel bloedverlies (gehad). Toen ik afgelopen vrijdag bij aankomst in NL meteen naar het zkh ging kreeg ik een uitbrander van de gyn dat het gevaarlijk was dat ik met zoveel bloedverlies in het vliegtuig was gestapt. Toen had ik het even niet meer hoor. Ze vertelde dat ik alsnog gecurr. moest worden omdat niet alles eruit was, maar het was inmiddels na 5en dus op dat moment kon ze niets meer. Ik moest de maandag erop (gisteren) terugkomen en er rekening mee houden dat ik die dag gecurr zou worden. Nou afgelopen maandag naar de gyn gegaan, maar toen begon ze ineens erg te twijfelen. Omdat het bloeden aanzienlijk minder was geworden was een curr. missch toch niet nodig. Ze zei "het is kiezen tussen 2 kwaden".Restjes lang laten zitten maakt het curr blijkbaar veel moeilijker. Lekker is dat! Ik was helemaal van streek toen ik thuis kwam. Nu is het afwachten. Heb nog wel wat bloedverlies,maar zodra het weer helderrood wordt moet ik meteen bellen en word ik alsnog gecurr. Anders heb ik a.s. maandag weer een echo. Echt heel irritant die onzekerheid!
@ Belle, heel goed dat je die colums schrijft! Ik moet wel eerlijk bekennen dat ik nog steeds erg veel moeite heb met het lezen van verhalen over kid. Ik doe dat daarom eigenlijk nooit. Ik las laatst in een tijdschrift een verhaal over kidkinderen die er op late leeftijd achter kwamen dat ze via kid waren verwekt, ik werd er helemaal niet goed van. Jouw verhaal ga ik zeker lezen, maar ik denk over een paar dagen als ik er weer wat meer aan toe ben. Het hele kid verhaal is inderdaad zo moeilijk. Als je eenmaal zwanger bent is dat natuurlijk super maar er blijven pijnlijke momenten en die zullen er waarschijnlijk altijd blijven. Gelukkig gaat mijn vriend er (zover ik kan zien) wel goed mee om. Toen ik zwanger was wilde hij graag dat boekje van Kluun "help ik heb mijn vrouw zwanger gemaakt"lezen. Ik heb dat gekocht voor hem maar zag al dat er voor ons pijnlijke stukjes in staan. Gelukkig had hij daar geen problemen mee.
@Lotje: jeetje nog geen duidelijkheid dus! Maar als er nog restjes zitten, dan zien ze dat toch met de echo? Zou wel laten curreteren wanneer er nog wat zit. Als het gaat ontsteken ben je verder van huis natuurlijk. Echt balen dat het zo'n nasleep heeft meis. Hoe gaat het geestelijk nu?
Maar het is ook moeilijk, Lotje. Het is voor ons inmiddels ruim twee jaar geleden dat we te horen kregen dat het langs de natuurlijke weg gewoon niet gaat lukken, en mijn huidige zwangerschap heeft mijn perspectief natuurlijk ook veranderd. Maar zeker het eerste jaar kon ik ook niets lezen of zien over KID of andere vruchtbaarheidsbehandelingen, ik kon er nauwelijks over praten, laat staan dat ik erover kon schrijven. Het is zó pijnlijk, zó keihard anders dan je gehoopt had, zó'n teleurstelling... Alles deed pijn, en alles wat anderen zeiden was teveel. En zoals je in mijn column kunt lezen heb ik nu nog momenten dat het me teveel wordt, ook al ben ik nu in verwachting. Gisteravond vertelde ik mijn man dat ik een hoop fijne reacties heb gekregen op de column. Hij zei: "Da's mooi, maar daar wil ik het nu verder niet over hebben." Want voor hem is en blijft het ook moeilijk, hoe gelukkig we ook zijn met het kindje dat we gaan krijgen. Ik kan me ook voorstellen, Dreamer83, dat wij zo'n 50% - 50% shirtje gewoon teruggeven aan wie het ons cadeau heeft gedaan. Da's lomp, maar we zijn open over onze situatie, dus iemand die een halve seconde nadenkt, geeft ons niet zo'n shirtje. Maar goed, meiden, het is niet mijn bedoeling ons allemaal de put in te praten. Want echt, als het lukt dan is het zo mooi, zo mooi. Lotje, lieverd, ik denk aan je. En aan jullie overige KID-dames natuurlijk ook. Houd vol!
@ Lotje, dikke knuffel voor je. Valt ook niet mee, zeker als de gyn dan ook nog zo reageerd. Is iedereen open tegen omgeving geweest over de KID en wat is daar wel/niet de reden van? Mijn man wilde dat dus absoluut niet. Dus hier verteld dat ze uiteindelijk met TESE wel zaadjes hebben gevonden (wat dus niet zo is) en dat we daar nu mee bezig zijn. De rede is dat hij denkt/vindt dat als iedereen weet dat hij de biologische vader is, zich niet voor 100% papa zal voelen. Tuurlijk hebben wij hier vaak over gesproken, maar dat is en blijft zijn gevoel. Aangezien ik het al heel wat vind, dat ook hij voor KID wilde gaan (in eerste instantie was dit zijn grens, toen we net in de MMM stapte) heb ik het geaccepteerd en weten alleen onze ouders en 1 heel goed bevriend stel het. Dus wellicht dat als het bij ons lukt, we reacties krijgen dat het op zijn/haar papa lijkt of zo'n shirtje krijgen. Hoop dat we elkaar dan aan kunnen kijken, en die blik voor ons genoeg is. Met een lach er achteraan.
Hallo Ik heb nog nooit veel gerageerd in dit topic. ik zal binnenkort ons verhaal eens doen. intussen zit ik op de bank na inseminatie, vanavond doen we nog 1 (meer kans) we hebben een eigen donor en mijn echtgenoot brengt het zelf in. Oke later dus mijn verhaal ik ga nu zo werken , morgen dagje rust...
jeetje lotje: wat vervelend allemaal. dus nu moet je afwachten... heel erg veel sterkte! ik wilde je nog een privebericht sturen maar dat lukte niet... knuffel! ze hebben 4 strootjes.
Lieve Belle en de rest natuurlijk, Wat een geweldig mooie colum heb je geschreven... Zo ontzettend herkenbaar. Ik vind het erg belangrijk dat mensen die zo "verwend" zijn dat ze in één keer zwanger waren of nog ergens "tja het was niet gepland..." Een collega begon van de week tegen mij... "Als ons nieuwbouwhuis klaar is nemen we een kindje en 11/2 jaar erna nemen we de tweede." Daar kan ik zo verdrietig van worden... Ik kan het dan niet laten om (met tranen in mijn ogen) te zeggen "en dan heeft je man geen zaadcellen." Mensen schrikken daar dan van, ik hoop dat ze dan de volgende keer een beetje opletten hoe ze het brengen. En weet je wat ook zo vervelend is: "Je moet blij zijn dat je in NL geboren bent" Grrr ja dat weet ik ook wel maar maakt dat het verdriet minder? Het is allemaal soms zo frustrerend. Net mijn eerste Clomid weer ingenomen. Ik denk inderdaad dat de eerste keer het moeilijkst is. We zijn deze keer zo ontzettend met onze neus op de feiten gedrukt. Wie weet hoe lang het allemaal nog duurt. Ik probeer vast te houden aan 2009. Dat lijkt me een beetje een reële gedachte. Hopelijk gaat deze niet tegenvallen... Meiden en mannen natuurlijk. ONZE TIJD KOMT WEL....
*edit: ik lees het net terug en het komt wat bot over zag ik zo is het niet bedoeld iig* @Calimero: wij hebben tot nu toe nog helemaal niemand verteld van onze kinderwens. Dus ook niemand die weet dat mn man onvruchtbaar is en niemand die weet dat we voor KID gaan. Maar wij gaan er wel open over zijn wanneer we eenmaal zwanger zijn (niet direct hoor, eerst even iedereen laten wennen dat we zwanger zijn, dat zal al een hele shock zijn voor velen ) Ik weet nu wat het is om een groot geheim met je mee te dragen en dat is zwaar. Altijd op je hoede zijn dat iemand erachter komt, nooit volledig eerlijk kunnen zijn. En dat gevoel wil ik absoluut niet de rest van mn leven hebben. Ik ben heel erg voor eerlijkheid en wil dat ook op mn kinderen overdragen. Dan kan ik het niet maken om zelf niet eerlijk te zijn. Maar het allerbelangrijkste vind ik toch het kind. Ik vind dat ons kind mag weten waar het vandaan komt. Waarom hij of zij bepaalde dingen heeft die wij niet hebben. En als het ermee opgroeit wordt het iets normaals. Als een kind er op latere leeftijd achter komt, dan kan het een identiteitscrisis krijgen en dat zou ik niet willen. Iets groots als dit kan je alleen geheim houden als echt niemand het weet. Bij jullie weten er nu al meerdere mensen van. Het kan fout gaan. Vrienden kunnen vijanden worden en dan heb je de poppen aan het dansen. Eerlijk gezegd vind ik het heel egoistisch van je vriend. Heel begrijpelijk, maar heel egoistisch. Hij denkt niet in het belang van het kind, maar enkel in zn eigen belang. Ik vind dat persoonlijk een foute insteek, maar dat is mijn mening. Wat ik al schreef, ik kan het heel goed begrijpen. Maar ik zou er nog eens goed overna denken en dan in het belang van het kind. @Sieb: vervelend he van die mensen die maar even kinderen nemen. Ik hoor het om me heen ook heel erg (de kinderleeftijd begint aan te breken) Ja eind van het jaar nemen we een kind. Ja dan krijgen we ons huis en dan nemen we een kind. Ik reageer er niet op. Sowieso niet om mezelf niet te verraden natuurlijk Maar ik ben bang dat ik compleet ga uitvallen als ik wel zou reageren. Zou zo graag eens iemand duidelijk willen maken dat een kindje krijgen echt een wonder is en geen product wat je in de winkel koopt. Ik vind jouw reactie echt super! Je schrikt mensen er echt mee wakker. Ik hoop dat ik straks ook op zo'n manier kan reageren. Succes met de clomid meis! Hoop dat je weer snel een goede eisprong hebt
Ook dit is niet helemaal waar , ik ben zo iemand..... Ik werd echt per ongeluk zwanger, ik was even aan het ontpillen nauwelijks 1,5 week (lang verhaal ) en ineens zwanger. Maar weet je, ook dit zegt niet alles.... Ik ben nu vier sterretjes verder en heb nog niks echt in handen..... Maar ik snap je wel dat je je boos maakt over "even kinderen krijgen" maar denk alsjeblieft ook aan mensen die zomaar in een keer zwanger raken kunnen soms heel veel verdriet hebben en dus nog steeds niet zwanger kunnen blijven. Zoals ik dus.....
Hier ben ik het ook helemaal mee eens Dreamer! Dit is zo iets essentieels en als je daar als kind later achter moet komen zou ik echt kapot zijn. Meestal kom je achter zulke zaken als je echt iets heftigs meemaakt of dat iemand zijn mond voorbij praat. Ik zou er kapot van zijn, mijn ouders, mijn vertrouwen in hun zou echt kapot zijn. Ik denk ook dat dit heel duidelijk naar voren komt in het boekje van "uit onbekende bron". Echt een aanrader voor mensen die in dit dilemma zitten! Maar goed, ieder is vrij in zijn keuze en ieder maakt z'n eigen afweging .
Ik bedoel ook niet dat als je perongeluk zwanger bent ik het je minder gun of zo maar vooral dat sommige mensen dit zien als oeps en het is zo makkelijk! Dus niet minder naar jou toe dat bedoel ik helemaal niet!!!!!!
@ Sieb snap wel wat je bedoelt met dat 'makkelijk' zwanger worden etc. Begrijp jullie reacties en redenen wel om het wel openbaar te maken dat het kind biologisch gezien niet van de papa is. Alleen wij zullen het nooit zeggen. Is een bewuste keuze, ook in overleg met de psycholoog. Wij voelen ons er allebei goed bij. En gaat dat veranderen als we eenmaal zwanger zijn of als het kind er als is (niet als ie 10 is ofzo) kunnen we het daar nog over hebben. Maar ik weet niet zo goed wat voor meerwaarde het voor het kind is als hij/zij het weet. Wij denken dat het alleen maar meer vragen oproept, een stuk onzekerheid. Daarom volgen wij ons gevoel om het zo te doen. Misschien erg fout, ik weet het niet. Vandaag de 5e IUI gehad. Moest komen voor fm en was precies goed getimed. Dus gelijk mogen blijven wachten (1,5uur) en toen IUI gehad. Nu weer 16 dagen wachten...
nou meiden hier een tijdje zonder fatsoendelijk internet gezeten, toen comp kapot en toen weer nieuwe laptop niet goed. dus vandaag naar een hoop gezeur een ander merk gekregen en die doet het prima gelukkig. Ik ga ff al jullie verhalen nalezen. Hoe is het met jullie allemaal meiden. calimerootje heeeeel veel succes meis. sieb jullie ook!!! dreamer lieverd hoe is het met jullie? Hier is alles wel rustig ik ga toch even de afspraak in antwerpen afzeggen met de melding dat er iets aan het licht is gekomen ivm mijn man zijn tese. 20 mei gaan we naar dr tournaye hopenlijk kan hij ons ook een beetje wat positief zeggen.xxx
hoi dames, het is even geleden maar heb nu pas de rust om even lekker te lezen en te typen. bij mij in de omgeving weet eigenlijk iedereen het wel, ouders, grootouders, vrienden en collega's. ik vindt dat het nu allemaal zoveel makkelijker is als iedereen het weet, qua steun en als ik een slecht dag heb. en met vrijvragen op het werk ik kan gewoon gaan wanneer ik wil. en heb gewoon zoveel mensen om er nu over te praten. en ons kind weet het ook al gelijk, dat er ergens een hele lieve man is geweest die ons heeft willen helpen. zo is er een boekje te koop die je al kan voorlezen als je kindje klein is en zo dus al een een beginnetje hebt om het te vertellen. wij vertellen het gewoon omdat ik bang ben dat er altijd wel iets zal gebeuren waardoor het uitkomt. en dan is het meestal al op latere leeftijd en en dan is het meestal zo dat je kind niks meer te maken met je wil hebben. zo had ik een collega waarvan de vader ernstig ziek was en het had iets nodig van een kind of broer. stel dat je er dan achter komt als kind zijnde dat je helemaal niet kan helpen omdat je eigenlijk niet biologisch gezien van hem bent. komt volgens mij de klap veel harder aan dan wanneer je er je hele leven al over het kunnen praten... @ calimerootje, spannend zeg weer een iui behandeling!! succes en ik duim voor je. hier bij mij is het helaas gister mis gegaan, ik moest eigenliik tot dinsdag. maar ben dus weer 4 dagen te vroeg!!! begin nu toch een beetje sip te worden. ik weet dat ik er pas 4 heb gehad maar omdat we ook al een jaar aan het onderzoeken zijn lijkt het allemaal zo lang. ik ga wel even goed die krampen na vragen die ik had na het inbrengen, want dat vertrouw ik niet helemaal.
sieb en calimerootje suc-6. lana: spannend hoor, ik hoop dat het positief is, ik ga voor je duimen! dreamer: 15e het gesprek, zie je er tegen op? jeanne: heel veel sterkte!
@Jeanne: heb je niet gewoon een LF van 10 dagen dan? Wel balen dat de 1e iui niet gelukt is meis Komt harder aan dan met zelfinseminatie of niet? Vraag het idd maar goed na hoor! Dat boekje gaan wij idd ook kopen en gebruiken. @Lana: balen he als je niet online kunt komen! Fijn dat jullie voor jezelf nu duidelijk hebben wat jullie willen. Eerst het TESE verhaal afkijken en dan pas verder. Nog maar 2,5e week @Mari: nee zie niet tegen het gesprek op. Zie er ook niet naar uit Maar dat is omdat ik gewoon het nut er niet echt van inzie. Ik laat het dus maar gewoon over me heen komen. Hoe gaat het nu met jou? Weet je al meer wat jullie nu te wachten staat? En is het zo dat je met 4 strootjes maar 4 ICSI's kan doen? @Calimero: spannenddd Ik ga weer duimen voor je! Maar 16 dagen wachten? Is je LF zolang dan?