Hoi, ik vond dit topic, ik ben nu 29 weken zwanger dmv KID, hier ons verhaal in het kort, 9 jaar geleden gestopt met pil, naar 3 jaar nog niets dus onderzoeken, zeeer slecht zaad was de uitkomst. Toch 6 keer icsi geprobeert helaas zonder resultaat, toen zijn we gestopt, ik zelf dat nooit meer zwanger te worden, tot mijn man naar anderhalf jaar niets kwam dat hij voor KID wou gaan, hij wist dat ik dat zo wie zo wel wilde, maar ik wou echt dat het zijn keus was. nou na veel praten bedenk hoe of wat gegaan voor KID, aangezien we ondertussen al 8 jaar verder waren van onze wens hebben we gekozen voor de voor ons snelste weg. dat was voor ons om ons in te schrijven bij medich centrum blijdorp, (heeft ondertussen een andere naam) we hebben gekozen voor een anonieme donor. ik zal nu de vragen beandwoorden - ga je voor een bekende of anonieme donor Ja wij zijn voor een anonieme donor gegaan, zie verhaal hierboven. - voor en nadelen van bekende of anonieme donoren; Anoniem had voor ons toch de voorkeur, - welke onzekerheden heb je voor de toekomst; eigelijk geen onzekerheden, - ervaringen ziekenhuizen/ buitenland; 1 keer voor een intake in belgie geweest, vond het verschrikkelijk onpersoonlijk dus daar waren we gauw mee klaar. afstand hielp ook niet echt mee. - vertel je het je omgeving en je kindje; Ja bij ons weet iedereen het in de omgeving, ik ervaar het net als mijn man als enorm prettig, kunnen er goed over praten met iedereen, tot op heden nog geen enkele rare reactie ontvangen, schoonouders zijn geweldig blij toch opa en oma te worden. - hoe gaat je partner hiermee om; Mijn partner voelt het echt als zijn eigen kind, heb nog nooit een bezoek aan ziekenhuis, verloskundige ofzo alleen hoeven doen. het voelt gewoon als van ons samen, zo voelt het voor iedereen overgens. - hoe/ wanneer insimineren Wij hebben het zaad zelf opgehaald, gebracht naar het ziekenhuis in hardewijk, en daar hebben we het tracjet doorlopen, dus clomid slikken, echos en dan insimineren allemaal daar, op een andere manier zou ik het ook niet willen. zo dit is ons verhaal kort, met 11 weken zwangerschap overgegaan naar verloskundige, en tot op heden is alles goed, 2de kerstdag zijn we uitgeteld, en hopen we ergens rond die tijd onze zoon in onze armen te nemen. Oja we zijn de 3de ronde zwanger geraakt, ik duim voor een iedere die bezig is, ik weet hoe verschrikkelijk moeilijk het is om positief te blijven, hoop dat ik toch mag mee praten hier, en ervaringen kan en mag delen met anderen.
Meiden hoe is het hier met iedereen? Het is zooooooo stil. Dreamer lieverd hopelijk genieten jullie lekker van jullie midweekje weg!!!
@Calimero: hoe is het met je? Al op wachtdag 10 als ik het goed heb? Nog andere kwaaltjes dan anders? Mijn duimen draaien! @Sieb: jij zit nu 17 dagen na je IUI... Weet je al iets? Vertelllllll! Ik hoop zoooo dat het lucky nr 7 is! @Nicoletta: ik heb misschien wel interesse, ik zal je even pb-en. Mn banner staat vandaag op 4-3-2! Ik wou dat ik kon zeggen time flies, maar het gaat allemaal wat langzamer dan gehoopt. @Dobbel: welkom! Gefeliciteerd met je zwangerschap Wat geweldig gaaf dat je met kerst uitgerekend bent zeg! De mooiste tijd van het jaar. Weten jullie het geslacht? @All: hier is het lange wachten begonnen. Ik moet zeggen dat ik het echt wel meer dan zat ben! En ben ook nog eens heel bang dat het nóg veel langer gaat duren dan maart. Iedereen om ons heen wordt maar zwanger en praat erover alsof het zo simpel is als een pakje boter halen. Ik merk echt dat ik er steeds slechter tegen kan. Het wachten breekt me gewoon op. Ik wil ook! Ik dacht dat de laatste maandjes van dit jaar wel sneller zouden gaan, maar daar heb ik me mooi in vergist. December zal misschien snel gaan, maar tot die tijd duurt het nog wel anderhalve maand. Voel me zo doelloos en nutteloos. Hoop dat ik snel mn draai weer gevonden heb zodat het allemaal weer wat dragelijker wordt.
Als ik niet zo lekker in mn vel zit verstop ik me altijd een beetje, misschien dat dat ermee te maken heeft Ik voel me nog steeds niet helemaal mezelf. Ben het wachten beu en wil gewoon nu een kans hebben. En verder probeer ik alles te verwerken, een plaatsje te geven en los te laten. Maar dat wil nog niet zo lukken. Heb het erg moeilijk met alles wat er is gebeurd en vooral met wat er nog gaat gebeuren. Het besef dat dit iets is waar we ons hele leven mee te maken zullen hebben komt eigenlijk nu pas. De grootsheid van dit alles, het overweldigd me. Plus dat ik er erg mee zit met hoe mijn ouders straks gaan reageren. Ze zullen nooit beseffen hoe groots dit is en welke impact dit op ons heeft gehad, nu heeft en nog zal hebben. Ik ben heel bang dat ze, zoals ze mn hele leven al doen, er 1, 2x naar vragen en dat het dan maar over moet zijn. Ik weet gewoon niet hoe ik daarop ga reageren wanneer ze zo zouden doen. Ik weet dat ik pas weet hoe ze reageren wanneer we ze het verteld hebben, maar het is wel iets waar ik nu al heel erg mee zit. Ben nogal een piekeraar Het gaat dus even niet zo lekker. Komt wel weer goed, het heeft alleen even wat tijd nodig. *verstopt zich weer snel*
Och lieverd toch, een heeeeele dikke knuffel Verstop je niet maar praat vooral over je gevoelens, als je het niet hier wil pb me dan! Ik ben er voor je. Ik vind het zo erg voor je, je begon met volle moed nu bezig te zijn en dan is het weer maart. ik was zo boos toen ik dat las. Zo te lezen heb je niks aan je ouders, wil je het ze überhaupt wel zeggen. Want dan krijg je die bemoeienissen. dikke knuffel xxxxxxx
Ik probeer er maar niet aan te denken dat we 'normaal' nu al bezig zouden zijn. Ik kom al expres niet meer op het kidforum, bracht veel te veel stress met zich mee. Mn gevoelens over wel of niet vertellen wisselen zo sterk. We gaan voor openheid, dus uiteindelijk moeten we het wel vertellen. Maar ik ben gewoon bang voor de reacties, of eigenlijk voor de uitblijvende reacties. Het zijn schatten van mensen hoor, echt waar. Maar wat je niet ziet dat is er niet. Als voorbeeldje: mn Graves. Het is een auto-immuun ziekte waar ik de rest van mn leven last van heb. Het beinvloed elke dag. Toen ze het net gehoord hadden was het interessant. Na een maandje was het nieuwe er wel af en is er eigenlijk nooit meer naar gevraagd. Aan de buitenkant zie je niks, dus dan is er ook niks aan de hand. Die desinteresse doet gewoon zeer. En ben dus heel bang dat het straks net zo zal gaan. Dat er 1, misschien 2x naar gevraagd wordt hoe het allemaal in zn werk is gegaan, maar dat het dan maar over moet zijn. Ik heb het met 'gewone' dingen al heel moeilijk als ze zo doen, dus als ze over onze kinderwens, de problemen en uiteindelijk onze kinderen zo gaan doen... Op dit moment zal ik het ze echt absoluut niet vertellen. Ik kan er gewoon geen meningen en goed bedoelde adviezen bij hebben. Plus dat ze echt geen geheimen kunnen bewaren en binnen no-time iedereen het zal weten. Nee dank je. Dan maar 'even' samen doorbikkelen. We redden het al 2 jaar zonder hulp en 'steun' van anderen, dus die laatste paar maandjes redden we het ook wel. Ik heb genoeg aan alle lieve dames van dit forum!
Ja soms kun je hier beter je verhaal kwijt! Hier weet ook niemand het van mijn familie, mijn ouders nu onderhand ook weer een paar weken niet gezien. Maar altijd die bemoeizucht enz bah. wat erg van je ziekte en dan zoveel onbegrip erg hoor!
Hoi allemaal, Ronde 7 is ook mislukt... We zijn twee weken op vakantie geweest en na de eerste week werd ik op dag 27 ongesteld, ondanks de HSG en de Pregnyl 5 dagen na de IUI. Dag 27 is voor mij vroeg. Ik denk dat het aan de verandering van hormonen ligt. Van Clomid naar Gonal F. Donderdag weer terug naar Geertgen... Het valt allemaal niet mee... ZUCHT
hallo allemaal, Gister heb ik dit forum ontdekt en wil me graag even voorstellen. ik ben 28 jaar, ben nu 5 jaar samen met mijn vriend. In sept 07 besloten we dat ik zou stoppen met de pil. Wel met de insteek dat we wel zouden zien hoe het allemaal zou gaan lopen. De eerste maanden ging dat ook allemaal prima. Na een aantal maanden ging ik toch eens berekenen wanneer ik nou precies mijn eisprong had, en die dag werd vriend lief dan ook een keertje extra lief aangekeken. Maar goed een zwangerschap bleef uit. Na eens wat rondneuzen op internet kwam ik op de site van de Nederlandse klinefelter vereniging. Ondanks dat ik verpleegkundige ben had ik er nog nooit van gehoord. En wat ik daar las benauwde me enorm. Dit ging over mijn vriend!!! De uiterlijke kenmerken niet zozeer, maar meer de omschrijving van de andere kenmerken. Na 3 moeizame dagen ben ik er mee naar mijn vriend gegaan. Die ontkende in alle talen. nee dat had hij niet, nee dat viel wel mee, enz kortom ik zag te veel beren op de weg. en daar bleef het eigenlijk een beetje bij. Natuurlijk bleef het wel in mijn gedachten spoken. want er stond ook dat deze mannen onvruchtbaar zijn. De maanden verstreken en ik raakte maar niet zwanger. Na een jaar hadden we een afspraak in het ziekenhuis. In eerste instantie kreeg ik wat onderzoeken en wilde ze ons weer naar huis sturen en moesten we nog maar eens een 1/2 jaartje proberen. Maar mijn vriend drong toen wel ineens heel erg aan op een zaadonderzoek. Deze heeft hij 2 keer gedaan. We moesten toen komen voor de uitslag. tja bij mij was een en een twee. Bij mijn vriend denk ik ook wel maar goed die bleef door hoop en ontkennen toch nog op andere gedachten. Nou we zaten nog geen 2 sec tegenover de gyn. en ze vertelde dat er helemaal geen zaadjes te vinden waren in het sperma. Geen slome geen dode...NIETS. Dus kinderen van ons zelf zat er niet in! Boem! slik oke, de bodem verdween onder ons vandaan. Toen zijn we toch over Klinefelter begonnen. (Chromosoomafwijking) Helaas kon ik er meer over vertellen dan de arts tegenover ons. Ze wilde graag een chromosoomonderzoek doen, we moesten maar snel even bloed laten prikken bij mijn vriend< uitslag zou 8 weken duren> en dan moesten we maar "iets leuks gaan doen" de rest van de dag. Ik kon ze wel wat doen met die domme opmerking. 5 min heeft het hele gesprek geduurd. Eigenlijk neem ik dat haar nog steeds kwalijk. Maar goed daar heb ik alleen me zelf mee. Ik had helemaal gelijk, het was inderdaad Klinefelter. <dit was nov 08> Een op de 500mannen heeft dit. Ik schrok wel van dit aantal. de meesten mannen ontdekken het pas bij een kinderwens. jammer want het is zo veel makkelijker als ze het op jonge leeftijd ontdekken. Maar goed dat zal ik jullie besparen. Maar goed, kindjes willen we toch, dat stond als een paal boven water. Mijn vriend kwam zelf met het idee van een zaaddonor. Na veel praten en denken hebben ons afgelopen juli ingeschreven in Arnhem. Doordat we gebruik kunnen maken van een "kruiwagen" binnen het ziekenhuis hebben wij met heel veel geluk alle wachtlijsten kunnen omzeilen <ik heb me hier best schuldig over gevoeld> en hebben we vorige week 3 donoren uitgezocht en mogen we volgende week al voor de eerste keer komen. spannend. Doordat het allemaal ineens zo snel ging, is er misschien ook wel een stukje verwerking over geslagen. Maar we vonden allebei dat we deze kans moesten grijpen. We worstelen wel enorm met het vertellen aan de buitenwereld. Er zijn al een aantal heel belangrijke mensen voor ons die er van weten en we willen ook open en eerlijk zijn tegenover ons evt kindje. Maar de andere mensen om ons heen blijft lastig. Ik hoop hier te kunnen lezen hoe andere hier mee zijn omgegaan. Wij dachten persoonlijk om een brief te sturen naar iedereen. Maar ja doe je dat dan nu, als ik zwanger zou zijn of pas na de geboorte??? Ik hoop hier echt met andere die hetzelfde voelen, en moeten verwerken te kunnen praten over onderwerpen die de mensen in mijn omgeving niet begrijpen of toch anders voelen. liefs jans
Welkom Jans! Wat een verhaal meis. En wat ben ik jaloers op de omzeiling van de wachtlijsten! Wij staan al sinds feb '09 op de wachtlijst en zullen op zn vroegst maart '10 pas kunnen starten. Wat betreft het vertellen. Bij ons weet nog helemaal niemand iets van onze kinderwens en de daarbij komende problemen. Maar we gaan wel voor openheid. Wanneer we zwanger zijn zullen we dat met ongeveer 12 weken bekend maken. En dan rond de 20 weken willen we gaan vertellen hoe de vork in de steel zit. Dit zodat iedereen eerst kan wennen aan het idee dat we zwanger zijn, niemand verwacht dit namelijk. Plus dat we dan rustig alle felicitaties in ontvangst kunnen zonder direct uitleg te moeten geven over alles. Wij willen het gaan vertellen dmv een videopresentatie. In mijn onderschrift staat een filmpje wat ik zelf heb gemaakt en zoiets willen we ook gaan maken en gebruiken om het te vertellen. We zullen dit eerst aan mijn ouders laten zien, dan de rest van mijn gezin en zijn gezin. En denk dat de familietamtam dan wel in werking wordt gezet Familie en vrienden mogen het filmpje ook zien. Maar met derden hebben we verder niets te maken. We maken er geen geheim van, maar gaan het niet van de daken schreeuwen natuurlijk. Ik hoop dat je er iets aan hebt!
Hoi dreamer, Wat een mooi filmpje, krijg er tranen van in m'n ogen. Ontzettend knap. en dan wil je straks met een anders filmpje het aan je familie vertellen. Knap. Maar ik krijg het al benauwd als ik er aan denk dat ik het samen met iemand moet kijken....... als die vragen!!!! Daarom dachten wij meer aan een brief. Dan weet ook iedereen het tegelijk. Liefs jans
@ dobbel; gefeliciteerd met je zwangerschap. Wat goed dat je man uit zichzelf met het idee van zaaddonor kwam. En dan al de derde ronde zwanger, best snel. @ dreamer; dikke knuffel voor je. Wat jammer dat je weinig/geen steun van je ouders krijgt. Ik kan wel begrijpen dat je het hen nog niet verteld. Zou willen dat ik iets voor je kon doen dat de tijd sneller gaat. @ elif; hoe gaat het met jou? Al bijne een terugplaatsing. Zal voor je duimen. @ sieb; wat erg dat het weer niet gelukt is. Had zo gehoopt dat het raak was deze ronde. Succes vandaag. @ jans1; Ook weer zo'n verhaal. Maar wel super dat jullie zo snel terecht kunnen. Alvast veel succes volgende week! Wij hebben het de ouders meteen verteld. Vrienden pas 2 maanden geleden na een gezamelijke activiteit. Zij wisten wel dat we al langer bezig waren om zwanger te raken, maar niet dat dat uiteindelijk met kid is. Iedereen reageerde superlief. En het voordeel is, vind ik tenminste, dat ze er regelmatig naar vragen. Weten dat ik vaker naar het behandelcentrum moet. @ iedereen; sorry dat ik er zo lang niet was. Maar de internetverbinding was weg. Sinds vanochtend weer terug, dus gelijk hier kijken. Met mij gaat het goed, sinds zaterdag weten we dat de 11e poging gelukt is! Oftewel ik ben vandaag precies 5 weken zwanger! Durf het bijna hier niet neer te schrijven. Maar ben toch wel klein beetje blij. Ook wel bezorgd of het goed blijft gaan, is nog zo pril. Maandag 16 november hebben we de eerste echo in het behandelcentrum. Hopelijk zien we dan een kloppend hartje. Dus iedereen blijf hoop houden, ook bij 11 keer kan het nog raak zijn.
Jaaaaaaaaaaaaa Wat gaaaaaaaaf Gefeliciteerd meis! Ohh ik heb de tranen in mn ogen staan, wat geweldig zeg. Zo gewenst en zo verdiend. Kom maar op met die mooie banner meis! Pff nog een dikke 2 weken voor de echo, ik zou gek worden volgens mij Heb je kwaaltjes? Voel je je anders dan anders? Wat ging er door je heen toen je een 2e streepje zag verschijnen? Hoe reageerde je man? Weten de mensen om jullie heen het al? Haha ben niet zo nieuwsgierig he Ohh wat super meis, echt supergefeliciteerd! Wat heerlijk dat 2009 toch nog jullie jaar is geworden! Wanneer ben je uitgerekend? Ik moet zeggen dat dit mij ook weer wat moed geeft. Want bij elke mislukte poging van jullie zakte dat bij mij ook een beetje weg. Maar meis, klim bovenop die roze wolk en ga heerlijk zweven Geniet ervan met volle teugen! Tuurlijk is het eng, maar nu ben je zwanger, dus geniet er nu van!
Hey dreamer, je had zoveel vragen, kon ze niet onthouden, dus in het roze m'n antwoorden erachter gezet Heb je kwaaltjes? Nee, gelukkig nog niet Voel je je anders dan anders? Ja, beetje raar gevoel, eet ineens een stuk gezonder, heb zelfs net chocolademouse weggegooid omdat ik er geen zin in had. Terwijl ik normaal alles tot de bodem op eet Wat ging er door je heen toen je een 2e streepje zag verschijnen? Kon het niet geloven, erg raar en onwerkelijk. Heb dan ook zondag- én maandagochtend nog een test gedaan omdat ik dacht dat het tweede streepje dezelfde kleur moest zijn als het eerste streepje. Hoe reageerde je man? Hij zei zaterdag middag dat ik een test moest doen omdat ik zwanger was. Heb gezegd dat ik maandag zou testen (dat was testdatum). Maar hij wist zeker dat het zo was en zag het al vanaf woensdag.en had dus ook gelijk, had het aan mijn gezicht gezien. Kon niet uitleggen wat, maar zag het wel. En had dus gelijk! Had zijn mond dichtgehouden, maar wilde persé dat ik nu testte. Uiteindelijk toch maar gedaan. Hij is erg blij, lief en bezorgd. Heeft een negenmaandendagboek gekocht en daar al tot 14 weken in gelezen en gezegd waar ik op moeten letten! Weten de mensen om jullie heen het al? Onze ouders, schoonbroer, paar vrienden en paar collega's weten het al. Aangezien iedereen op de hoogte is van onze situatie wilden we niet nog 2 maanden 'liegen' dat het niet gelukt was en we toch nog moesten behandelen. We zijn ons er wel van bewust (vooral ik) dat het altijd nog mis kan gaan. Maar mijn man zei ook, of je nu geniet of je zorgen maakt, het maakt niet uit als het mis gaat, dan ben je toch boos, verdrietig, teleurgesteld etc. En deze tijd pakt niemand meer af. Haha ben niet zo nieuwsgierig he Is niet erg dat je nieuwsgierig bent, is alleen maar leuk! Ohh wat super meis, echt supergefeliciteerd! Wat heerlijk dat 2009 toch nog jullie jaar is geworden! Ja, eindelijk een superleuke oud/nieuw. Zeggen namelijk al een paar jaar tegen elkaar misschien dit jaar dan. En nu, is het echt zover! Wanneer ben je uitgerekend? Ben begin juli uitgerekend. Misschien dat ik na de echo iets meer over de datum weet.
Calimerootje, Ik kijk nog steeds af en toe met een schuin oog mee hier Van harte gefeliciteerd meid! Echt geweldig!!! En wat je mannetje zegt moet je dan ook maar gewoon doen: GENIETEN! Hij heeft helemaal gelijk. Als het misgaat dat ben je hoe dan ook boos, teleurgesteld, verdrietig enz. En dit pakt niemand je meer af! Ik ga in ieder geval voor je duimen dat het goed blijft gaan. Alles goeds gewenst!!! Liefs Sikki
JOEHOEEEEEEEEE Calimeroo dat is SUPER nieuws... Ben super blij voor je!!! Geeft mij op een één of andere manier ook heel veel hoop!!! Zaterdag gaan wij voor poging 8! Welkom Jans... Fijn dat het voor jullie ook niet zo lang duurde. Bij ons ging het door wederkerigheid ook snel. Inderdaad dan sla je een stukje verwerking over maar die komt, geloof mij maar, wel op een ander moment... Mijn duimen draaien weer voor jullie allemaal!!!! Dikke kus Sieb