Oud en nieuw is zo confronterend. Ik zie daar het meeste van alle feestdagen tegenop. Elk jaar zeg ik weer; volgend jaar rond deze tijd zal ik ondertussen toch wel zwanger zijn..... ??? En nu is er alweer een jaar verstreken... We gaan de 4+ jaren voorbij... En waar ligt de grens ? 😢😢😢 Hebben jullie ook zo'n moeite met de december maand ?
Dit is eigenlijk het eerste jaar dat het me zo zwaar valt. We zijn nu 5 jaar bezig en alle mogelijke behandelingen gehad. Wij merken nu heel sterk dat het niet alleen je eigen verdriet is, maar ook dat van mijn ouders. Ik ben enig kind en als ik geen kinderen krijg worden hun nooit opa en oma. Ook voor hun zijn de feestdagen heel confronterend. Ook merken wij dat we sociaal gezien echt buiten de boot vallen. Sinterklaas wordt gepland zonder dat we erin betrokken worden door de familie. We mogen komen hoor, maar we hebben toch geen kinderen dus wanneer het gevierd wordt maakt niet uit he? Eh, jawel, wij hebben ook een leven hoor. Zo gaat het eigenlijk met alles wel. Ook praten mensen anders tegen je; je hebt geen kinderen, dus je snapt het toch niet. Doet gelukkig helemaal geen pijn zulke opmerkingen, not! Ja, ik begrijp je. Iedereen viert de feestdagen met zijn gezin en heeft sochtends opgewonden toetjes rondlopen die niet kunnen wachten om te kijken wat er in hun schoen ligt. Waar degrens ligt? Dat is moeilijk. Onze grens zijn we al jaren voorbij.
Ik heb dit gevoel ook en heb hekel aan feestdagen. Mijn zus heeft 6 kids en is bijna ondraaglijk dat ik dan geen 1 heb en word als maar verdrietiger zei heeft er veel en ik heb er geen 1. Elke keer denk ook van nu en binnen een jaar ben ook zwanger maar pff nog niks. Heel veel sterkte in deze moeilijk maand het zal niet mee vallen om deze maand door te komen.
Wauw, wat herkenbaar! De december maand was ik altijd zo dol op, maar in 2014 en dit jaar vind ik het echt vreselijk In 2013 was de eerste keer waar ik zwanger onder de kerstboom zou zitten. Ook al was ik toen al meer dan een half jaar gestopt met de pil, het was één en al onzekerheid. Ik had totaal geen regelmatige menstruatie en kon geen eisprong vinden. Toch had ik toen nog wel het gevoel dat het wel goed zou komen. In 2014 was het een drama. Ik had na maanden aanklooien met Clomid en later Menopur eindelijk een eisprong gehad, maar het werd overstimulatie. En juist in december bleken er ook nog cystes te zitten waardoor we een maand pauze moesten hebben... Maar we probeerden positief te zijn. Ik had nu een eisprong, dus nu zou er vast snel een positieve test volgen! 2015 zou gewoon ons jaar worden. Nou ja, inmiddels hebben we nog 1 kans om zwanger het jaar uit te gaan en staat ivf voor de deur. Ik ga niet meer zeggen dat 2016 ons jaar wordt, daar geloof ik niet meer in.. En het lijkt wel alsof we de enige zijn. Inmiddels zit werkelijk iedereen die na ons begon wél met een kindje kerst te vieren.. En oud en nieuw is helemaal een drama. Wensen doen voor 2016 durf ik niet meer en met mn handen op mn buik staan, verlangend naar een kindje ga ik ook niet doen. Ik ga vooral knetterhard feesten en drinken, dingen doen die je niet met een kindje kan doen, maar die wel heel fijn zijn!
Heel herkenbaar Ik heb ik oktober een miskraam gehad, dat was en is een zware periode, ik denk steeds maar weer: ik had nu 4 maanden zwanger kunnen zijn, en hoe leuk had sinterklaas/kerst/nieuwjaar dan wel niet geweest? Ik heb al een nieuwe poging gewaagd, kan pas volgende week testen, maar heb het gevoel dat hij negatief zal zijn,ik heb nul komma nul symptomen, als het niet raak is volgende week ga ik een december pauze houden en ga ik in januari verder met proberen.. Wensen doe ik ook niet, hopen altijd...
Vooral dit herken ik enorm! Wij zijn inmiddels ruim 3 jaar bezig en hebben daarvoor al een jaar van genetisch onderzoek gehad, dus onze wens bestaat al ruim 4 jaar... ook zij we al beland bij IVF en valt het me steeds zwaarder, omdat de angst nooit een kindje te krijgen steeds groter wordt. Ook het verdriet van de omgeving wordt duidelijker zichtbaar. Mijn man zijn jongere broertje is overleden (stofwisselingsziekte), dus mijn schoonouders worden ook geen opa en oma als wij geen kindje(s) krijgen... Bij de viering van Sinterklaas in mijn gezin wordt er voornamelijk rekening gehouden met de wensen van mijn zus en broer, wij krijgen wel de uitnodiging. De hoop om nog zwanger een jaar uit te gaan, is er ieder jaar weer. Ook dit jaar weer. Het maakt het er allemaal niet gemakkelijker op. Ik wil jullie allemaal sterkte wensen!
Toen we in juli 2011 besloten om aan kinderen te gaan beginnen dacht ik bij mezelf: volg maand ben ik wel zwanger hoor!! Mijn moeder en mijn zus allebei heel vruchtbaar: binnen no time waren ze zwanger..Waarom moest het dan bij mij anders gaan!! Maar nee hoor: al 4 kerstdagen, sinter klaas feesten en nieuwe jaren zijn voorbij en wij zijn nog steeds met z'n tweetjes..Dat wordt langzamer hand een soort chronische pijn; ik leer er mee te leven.. Het enige licht in deze LANGE DONKERE tunnel is dat we nu weten wat het probleem is en met icsi hebben we eindelijk bevruchting gehad..Maar dat is 50% van de weg, de rest heb ik er geen invloed op. Of ik van die bevruchte eitjes zwanger wordt: geen idee.. Ik heb nog hoop maar ik ben ook sceptisch, verdrietig, af en toe heel zielig en boos en soms kan ik de zwangeren niet aanzien..Deze kerst komt de familie naar ons toe met two new borns! en ik..NIKS..Nog steeds niks.. Meiden: met kerst gaan we toost brengen op ons en onze geduld die keihard op de proef gesteld wordt..
Voor ons is kerst ook altijd zo'n 'meetpunt'. Dit jaar is het derde jaar waarin wel verwachtte zwanger te zijn met kerst. Na mijn eileideroperatie begin dit jaar zei ik op de terugweg vanuit het ziekenhuis blij: dit jaar lukt het zeker! Helaas... nog geen stap verder..
Rizolli het lijkt me voor je ouders inderdaad ook erg moeilijk dat hun misschien geen opa en worden. Dat doet dan extra pijn , niet alleen voor jullie zelf maar ook voor je ouders. Dat buiten de boot vallen merk ik met mijn familie niet zo. wel zijn wij de enige zonder kinderen, onze broers en zussen hebben al kinderen. maar het buiten de boot vallen met de vrienden dat merk ik maar al te goed!! alleen wij en nog 1 ander stel heeft geen kinderen en de rest allemaal wel. regelmatig zie ik op fb foto's voorbij komen dat ze samen met de kinderen naar het bos / speeltuin / pretpark/ wat dan ook zijn wezen doen. daar wordt ik niet voor uitgenodigd. ook worden wij altijd gevraagd om naar anderen toe te komen, want dat is makkelijker, dan hoeven ze niet met de kinderen te slepen / geen oppas te regelen / geen rekening te houden met de bedtijd van de kinderen / wat dan ook. ook bellen ze elkaar voor advies als de kinderen ziek zijn of in een bepaalde fase zitten of voor wat te kopen etc. dat doen ze bij mij natuurlijk ook niet, want ik heb daar geen verstand van. hierdoor merk ik dat de "band" steeds minder hecht wordt met mijn vriendinnen, en dat de "band" van de andere meiden steeds hechter worden. ook als we ergens met de meiden zijn dan wordt er continue gepraat over zwangerschap, baby's, bevallingen, leuke kleertjes etc. helemaal gek wordt ik ervan. bij mannen is dat anders, die praten over andere dingen. met de meiden alleen zijn is niet meer zo leuk als het geweest is ik merk dat mijn sociale leven hierdoor steeds beperkter wordt, niet omdat ik het wil, maar omdat ik steeds verder uit elkaar groei van de meiden die wel kinderen hebben jess ik herken dat heel erg, mijn zus is maar 2 jaar ouder dan ik, maar heeft wel al 2 dochters van 16 en 17. zijn al flinke meiden. ik ben bang voor de dag dat iemand van hun met het nieuws komt zwanger te zijn terwijl ik dan nooit zwanger ben geweest. soms is het oneerlijk verdeeld, je zus heeft 6 kinderen, das echt heel veel, waarom had ze er geen 4 kunnen hebben en jij 2, was beter verdeeld geweest toch. helaas werkt het niet zo sterkte meid catmommy ja frusterend is dat he, dat iedereen die veeeel later begint inmiddels alweer bevallen is of aan de 2e begint, terwijl jij nog niet eens zwanger bent. Het ergste vind ik nog altijd als je fb opent, en je ineens een echo foto ziet van iemand van wie je niet wist dat ze zwanger was. dan krijg ik echt letterlijk een brok in mijn keel. Dat knetterhard feesten en drinken met oud en nieuw dat ga ik ook zeker doen hotsiflots, jeetje wat erg van je miskraam! lijkt me echt verschrikkelijk om mee te maken. Je zit nu in je wachtweken dus ? ik hoop voor je dat het raak is, ook al denk je zelf van niet. jolandavandijk, ik lees in je onderschrijft dat je nu een cryo tp hebt gehad ? veel succes meid. hopelijk is het raak! Dat zou toch een mooi kado zijn voor de feestdagen. lief dat je ons allemaal sterkte wenst. ik wens jou ook heel veel sterkte flower78 ja geduld heb je zeker nodig in het medische traject. wat moeilijk moet dat zijn om 2 newborns om je heen te hebben, waar dan alle aandacht waarschijnlijk naar toe gaat, en jij moet maar een happy face opzetten. hopelijk wordt het toch nog een leuke avond. ik doe mee met de toost op ons allemaal! ik roep wel eens; dat sommige meiden en niet zouden kunnen doorstaan wat wij nu meemaken. al die onzekerheid en rot hormonen moes ik dacht dat ook, ik heb inmiddels 2 operaties en meerdere behandelingen (o.a. hysteroscopie, scratching, hsg) gehad en steeds dacht ik : oke dan gaat het nu vast lukken, en het is zo'n teleurstelling als het dan weer niet lukt. ik hoop voor je dat het toch nog lukt en dat je meer geluk hebt in het komende jaar
Wat een herkenbaarheid. Weet nog goed dat ik begin 2012 dacht: met kerst ben ik misschien wel zwanger...dit wordt alweer de vierde kerst na het stoppen met de pil en nog geen zwangere kerst... Vandaag een vreselijke huildag. Sinterklaas wordt overal gevierd en wij zijn nog met zn 2en. Ook hier: als ik niet zwanger raak worden mijn ouders geen opa en oma. Jeetje meiden, wat zijn jullie ook allemaal al lang bezig en wat is dit toch een rottijd voor ons allen. Afgelopen jaar kreeg ik op oudejaarsdag een giga bos bloemen bezorgd..van mijn beste vriendin. Heb daar echt om moeten huilen, ze snapt gewoon precies dat dat soort dagen enorm zwaar zijn. Weer het jaar uit met lege handen en weer een jaar tegemoet vol onzekerheid. Ik denk aan jullie allemaal en gun jullie als geen ander een zwangerschap in 2016. Sterkte en liefs
Ik weet nog goed hoe het voelt.. het verdriet van lege handen en een lege buik en de onzekerheod of dat ooit gaat gebeuren en de hoop dat het je gegund is. Hoer duurde het 5 jaar. Blijf strijden meiden.. knuffel voor jullie
Ik vond het vorig jaar al heel erg.. mijn beste vriendin en 2 schoonzussen zwanger en wij nog steeds niks.. om te janken.. Dit jaar heb ik hoop.. Hoop dat ik voor de kerst weet dat het wel gelukt is. Andrs ben ik bang dat dit een kerst word die ik het liefst wil overslaan. Het is en blijft lastig. Zo'n feestmaand draait om een gezin, kinderen en gezelligheid. Maar voor ons voelt het hebben van geen kinderen als zo'n enorm gemis.. je mist een deel van jezelf. Terwijl iedereen liefelijk naar zijn of haar kind kijkt en kadootjes uit mogen pakken.. Vreselijk.. Dikke knuffel voor jullie lieve meiden. We mogen nooit vergeten dat wij allemaal stuk voor stuk sterke geweldige brouwen zijn! Ik wens jullie alle geluk toe!
Ik heb nog hoop voor dit jaar. Maandag wordt een embryo teruggeplaatst, en vlak voor kerst kan ik testen. Familie en schoonfamilie weten ervan, en dat scheelt een heleboel. Gelukkig leven zij erg mee, dus we zullen geen ongevoelige opmerkingen krijgen. En ja, het zou alweer een kerst kunnen worden zonder kindje op komst. Als dat het geval is, dan blijven we overal slapen. Ik ben dan geen BOB (en mijn man verdient ook een break). Zo.
Heel herkenbaar. Hier ook al jaren bij het inluiden van het nieuwe jaar een verdrietig en eenzaam gevoel. Dit ook bij mijn verjaardag, weer niet de leeftijd waarop ik moeder ben geworden. Ik hoop voor jullie ook dat 2016 het jaar mag gaan worden. Sterkte !!
Zo herkenbaar allemaal! Hier zelf ook 3 jaar tegen aan gelopen voordat ik zwanger werd Ik hoop voor jullie allemaal dat 2016 positieve dingen gaat brengen Succes en zet hem op allemaal!! O ja dat kei hard feesten en drinken goed plan Zeker doen!
Oef! Tranen in m'n ogen om te lezen! Wat herkenbaar zeg! Zelf 3 jaar dit meegemaakt.. Ik vond oud en nieuw vorig jaar echt niet leuk! Op 31 dec een test gedaan, licht streepje en op 2 jan gewoon keihard ongi geworden. Waarop ik zei.... Wat een K*T 2015!! Uiteindelijk is het in 2015 goed gekomen, maar de pijn en verdriet is zo herkenbaar! Wil jullie sterkte wensen en veel succes!! Hoop voor jullie allemaal een positief 2016! Dikke knuffel voor jullie!! Hou vol!
Ik was er zo heilig van overtuigd december 2012 zwanger te zijn. Niet dus maar oké.. toen had ik nergens last van. Augustus 2013 een miskraam en met de kerst werd ik daar nog eens flink aan herinnerd. Al moet ik zeggen, ik kon het naast me neer leggen. Maart 2014 een miskraam waarin ik vorig jaar december uitgerekend zou zijn. Afgelopen kerst ben ik ingestort en klokslag twaalf uur met oud en nieuw werd ik ongesteld. En nu heb ik er totaal geen zin in. Een héél jaar voorbij en niet zwanger... wie zegt dat 2016 zo veel beter wordt? Sterkte dames. We zijn allemaal geweldig, super sterk en ons geduld wordt echt beloond! Dikke kus voor allemaal ♡
Ach bah.. Elk jaar een wens ballon met de wens voor een lief mooi wondertje.. oke we zijn verder gekomen dit jaar dan andere keren maar goed. We geven niet op!! Maar lastig word het wel. Knuffel lieve dames.
Ook voor mij herkenbaar, gister bij mijn broertje Sinterklaas gevierd. Op mijn schoot mijn neefje van bijna 1. Mijn schoonzus werd "per ongeluk" zwanger terwijl wij toen al een tijd aan het "proberen"waren. En nu is hij al bijna jarig en mijn buik is nog nimmer gevuld geweest... Mijn broertje heeft overigens beide kinderen "per ongeluk" gekregen. Met de feestdagen ben ik jarig dus ook gelijk een confrontatie in de zin dat ik weer een jaar ouder ben en geen mama. Gewoon doorgaan in de mmm en hoop blijven houden. Maar wat is dat soms lastig. Net negatieve test dus extra lastig vandaag. Daarbij moet ik een maand overslaan wegens kerstreces. Toch wens ik ons allemaal een jaar waarin deze rollercoaster het allemaal waard was, daar proost ik straks op.
Ik kan de pijn van deze feestmaand nog heel goed inleven. Oud en nieuw vond ik persoonlijk het meest vreselijk, Sint deed ik alleen de volwassen versie en met kerst ging het wel omdat er in de familie nog geen kindjes waren. Probeer zelf altijd extra aan bekenden en vrienden te denken in deze periode door even een lief berichtje te sturen. Laat het jullie laatste pijnlijke december maand zijn meiden, veel sterkte.