Hey Meiden. Zou ik beginnen met IUI of eerst gewoon een aantal maanden zo proberen vind het zo lastig. Zou even het verhaal uitleggen. Op mijn 18de kreeg ik te horen door middel van een kijkoperatie dat ik endometriose heb. 5 jaar terug zijn mijn ex en ik toen begonnen met zwanger worden. We hebben het een tijdje natuurlijk geprobeerd en zijn toen met de specialist in overleg gegaan om IUI zonder hormonen te starten. Na alle onderzoeken en weghalen van endometriose en eileiders doorgespoten kwam er bij mij ook uit dat ik agressief baarmoederslijm had. Het mocht allemaal niet baten naar 4 pogingen trok ik het allemaal niet meer eigenlijk was ik nog veel te jong en leeftijdsverschil was ook te groot. Relatie is daardoor ook stuk gelopen. Ik ben bij mijn huidige vriend er heel eerlijk en open in geweest dat ik IUI heb gedaan en ondanks dat ik geruime tijd van de pil af was weer met de pil begonnen. Hij had altijd al een kinderwens maar kwam eigenlijk nooit te spraken tot eind vorig jaar. En besloten dit jaar te stoppen met de pil. We zijn nu ook bij de specialist geweest en die heeft weer een kijkoperatie gedaan en eileiders doorgespoten. De endometriose was dit keer vrij weinig dus eigenlijk een goed teken. Bij mij ziet het er allemaal goed uit tot nu toe ik weet natuurlijk niet hoe mijn baarmoederslijm is aangezien ik aan de pil zat. Hebben eigenlijk groen licht gekregen om te starten. Ben nu met de pil gestopt sinds vorige week. Maar nu zit ik erg in dubio om gelijk met IUI te beginnen of eerst zo te proberen. Vind het erg moeilijk.
Dopey het is idd een lastige kwestie. Ik ken namelijk het traject al alleen dan zonder de hormonen. Ik weet aan de ene kant dat het een enorme teleurstelling kan zijn maar aan de andere wie weet gaat het spontaan.
Misschien dat je in overleg met de arts een periode kunt afspreken om het eerst zelf te proberen? En als het dan niet gelukt is je door kunt voor iui? Ik zou zelf denk ik eerst wel 6 maand proberen.. maar dat is geheel aan jezelf..
Ik zou een afspraak maken binnen bijvoorbeeld 6 maand, dan kan je ondertussen zelf proberen. Je kan eens gaan luisteren, dan kan je starten als je dit wenst. Wil je dan nog even wachten geen probleem. Ik zou er niet te lang mee wachten persoonlijk, spontane zwangerschap lijkt mij ook super. Maar kan omgekeerd ook erg frustrerend zijn om erg lang te moeten wachten.
Jullie slaan waarschijnlijk nu de spijker op de kop waar zelf denk ik niet aan toe durfde te geven. Dank jullie wel. Maandag maar een bellen naar de arts voor een afspraak en een periode van 6 maanden aan houden voor zelf te proberen. Het is voor mijn vriend natuurlijk ook niet niks als die gelijk in z'n traject binnen val. Ik ken de procedure als de dag van gister en weet hoe je dan in de weer met met ovulatie testen en er steeds mee bezig zijn.
Het is inderdaad niet niks. Maar na een tijdje gewoon proberen zonder succes, heb je ook al wel eens spanningen. Vooral omdat jullie ergens al weten dat het nodig kan zijn. Denk dat het zo inderdaad een goede oplossing is!
Ben bij de specialist geweest en hij vond 6 maanden zelf proberen een goed idee. Ook nog even een echo gemaakt vanwege mijn rare ontrekkingsbloeding. Die bijna niks was maar ook de baarmoeder zag er keurig uit. Nu hebben we zelf besloten de eerste 3 maanden zonder ovulatie testen te doen. Ook niet tempen want met 3 ploegen heeft dat geen nut ivm verschillende tijden opstaan. Wel gewoon om de dag klussen even geen focus erop omdat als het naar die 6 maanden niet lukt je focus uitga naar het traject IUI