De titel zegt het al: hoe mag jouw peuter zijn/haar boosheid uiten? Schreeuwen? Lelijke woorden gebruiken? Papa/mama slaan, schoppen, knijpen? Op een kussen slaan? Sla/schop-bewegingen maken die niet raak zijn? Speelgoed gooien of wegduwen? Boos weglopen? Stampvoeten? Agressieve geluiden maken? Etc... Ik vind het belangrijk dat onze meid op de momenten dat ze ergens boos om is, zichzelf kan uiten, maar dat ik haar ook meegeef op welke manier dat wel of niet gewenst is. Ben benieuwd waar anderen de grens leggen!
Hele goede vraag. Ik denk net als ik boos zou zijn. Even flink boos zijn door zeggen waar je boos over bent. Kinderen huilen vaak ook. Stampvoeten mag ook. Boos weglopen uiteraard. Slaan mag niet ( doen ze hier niet), schreeuwen mag ook niet. Nou ja, al het onfatsoenlijke of asociale ( mensen pijn doen) mag niet.
Schreeuwen? = nee Lelijke woorden gebruiken?= nee Papa/mama slaan,=nee schoppen, knijpen?= nee Op een kussen slaan?= ja Sla/schop-bewegingen maken die niet raak zijn?=nee Speelgoed gooien of wegduwen?= nee gooien niet weg duwen ja geen moeite mee Boos weglopen? = ja Stampvoeten? = ja Agressieve geluiden maken? = ja hij mag zeker laten weten dat hij boos is zolang hij een ander er geen pijn mee doet
mijn zoon zegt dan tegen mij, mama ik heel boos, gaat stampvoeten en dat mag, soms is hij echt even boos/verdrietig en dat roept hij heel hard dat hij heel boos is en rent naar de bank om daar flink te huilen, zodra ik het idee heb dat hij een beetje is uitgeraasd pak ik hem bij me en laat ik hem nog even al knuffelend huilen, dan weet hij ook dat het niet erg is dat hij boos is, hij mag boos zijn. ik snap dat waarschijnlijk niet alle kindjes dit fijn zouden vinden, maar onze zoon vind het altijd nog prima en lijkt het erg fijn te vinden
Sluit me aan bij Bengeltje... wat hier absoluut niet mag is anderen pijn doen... of uberhaupt aan anderen zitten. Ongeacht groot of klein. Toevallig hier het weekend nog heel boos om geworden toen een ander klein kind mijn kind sloeg omdat hij boos was. Dat pik ik niet, niet van mijn kind maar ook niet van een kind van een ander die dat bij mijn kind doet.
Peuter mag van mij stampen, eventjes schreeuwen (om het eruit te gooien, maar niet blijven schreeuwen, dan gaat hij maar even op het trapje in de hoek van de kamer zitten afkoelen), en zelfs iets onaardigs zeggen. In 'the heat of the moment' mag er best veel, maar als hij doorgaat moet hij even op z'n afkoelplekje. Wat ik nooit accepteer is slaan, schoppen, knijpen en met harde spullen gooien. Nou heb ik wel het geluk dat mijn peuter zich erg goed kan uitdrukken in woorden, dus er valt al gauw weer met hem te praten. dan kan hij zeggen dat hij boos is, en waarom. en uiteindelijk heb ik dát het liefste. Dochter is bijna een peuter. Zij praat nog in losse woorden en kan erg driftig zijn. Zij mag even schreeuwen en stampvoeten. En zelfs even een slaande beweging naar mij maken. Niet naar andere kinderen, en niet echt slaan. Ook bij haar geldt: eventjes mag, maar als je er maar mee doorgaat moet je even afkoelen. En dan benoem ik het wel voor haar: je bent boos he, dat snap ik wel. Hopelijk kan zij het over een jaartje ook zelf zeggen als ze boos is.
Boos? echt boos? Dan mag veel maar niet: - slaan of schoppen (gericht, raak of niet) - gooien (speelgoed of deuren etc) - schelden (stomme mama of ik vind jou stom mag wel) Je mag best stampvoeten en slaan op de bank / kussen en zelfs (even) schreeuwen snap ik allemaal best. Huilen mag ook (zoonlief kan heel hard huilen als hij boos is: pure frustratie) Je mag je dus uiten maar geen agressie
Dit dus, en Quinn kan het soms lang volhouden, of heeft er lang last van. Maar ik laat hem uitrazen tot hij weer aanspreekbaar is, en dan praten we er nog even over, en dat gaat steeds beter gelukkig
Hij mag van mij even stampvoeten en schreeuwen, en boos weglopen...eigenlijk wat een volwassene ook zou kunnen doen. Nouja, dat schreeuwen doe ik niet, en moet zeggen Finn ook niet.
Wat hier mag: Huilen, schreeuwen, stampen, op de vloer, op de vloer/muur/tafel/kussen slaan. Hij mag van mij eigenlijk op veel manieren zijn woede uiten, zo lang hij anderen geen pijn doet of iets kapot maakt. Schelden mag ook niet maar moet zeggen dat mijn zoontje nog geen scheldwoorden kent. Als hij iets niet mag van mij mag hij dat best even uiten, ook als dat met hard geschreeuw gepaard gaat. Moet natuurlijk niet te lang duren, maar een paar minuten mag best. Hij heeft nu twee of drie keer gehad dat hij zó kwaad was dat hij heel hard op de tafel/muur/vloer sloeg met zijn hand. Moest ie nog harder huilen omdat dat zijn handje zo zeer deed. Arm knulletje. Doet hij nu dus ook niet meer.
Ik gaf laatst aan dat hij best een kussen mocht slaan omdat hij heel boos was. Kreeg ik als antwoord, "nee ik wil alleen mama slaan" Tja en dat mag dan weer niet. Ik vind dat hij nu hij nog weinig verbaal kan, veel mag. Ook even schreeuwen. Maar fysiek geweld mag nooit. Een slaande beweging wel als iedereen maar ver weg is. Ik heb wel erg veel moeite met opmerkingen als stomme mama. Daar word ik niet zozeer boos om, maar ik geef wel aan dat dat echt heel vervelend klinkt.
Mijn zoontje moet soms even schreeuwen, even de frustratie eruit gooien. Dat mag van mij, maar hij moet niet doorslaan. Stampend weglopen mag uiteraard ook, net als huilen. Maar fysiek geweld en schelden (kan hij nog niet) mag niet.
Dank voor jullie reacties! Ik merk dat ik het lastig vind wanneer onze meid agressieve geluiden maakt als ze iets niet leuk vindt. Ik heb het dan over 'tssst'- of 'pffft'-geluiden zeg maar (wie Hollands next topmodel heeft gekeken: zo'n soort geluid als waar die man héél boos om werd dat Riquelle (geloof dat ze zo heet) tegen hem maakte. Net als ik vond hij dat een agressief en onbeschoft geluid). Het lijkt een beetje op tuffen (spugen) en dat vind ik dus eigenlijk onacceptabel als ze dat tegen mij (of een ander) doet omdat ze iets niet leuk vindt. Op zo'n moment is ze niet stampvoetend boos, maar gebruikt ze zo'n geluid om haar ongenoegen kenbaar te maken. Ik weet niet goed of het terecht is dat ik haar dat probeer af te leren, of dat ik haar die uitingsmogelijkheid niet moet ontzeggen, omdat het een vorm van 'gecontroleerde/afgezwakte' agressie is. Zelfde verhaal met dat ze soms een slabeweging naar me maakt, zo eentje die niet bedoeld is om te raken (want op een meter afstand ofzo en 'slapjes'), maar wél een agressief gebaar en gericht naar mij (of papa). Moet ik dat een halt toeroepen (wat ik nu dus probeer te doen), of is het oké omdat ze het zelf ook al 'verkleint' tot een aanval die sowieso niet raak is? Of wanneer ze bijvoorbeeld boos haar bord wegduwt als ze iets niet wil eten (en daarmee haar beker water aanstoot ofzo): de ongecontroleerdheid waarmee ze dat dan doet stoort me. Ze mag best haar bord wegschuiven, maar niet zo bozig en met ook nog 'schade' tot gevolg. Ik vind het lastig hoor. Wanneer ze echt fysiek anderen pijn zou doen of zou schelden, zou het een stuk duidelijker zijn dat dat niet van me mag, maar dit zijn van die grensgevallen. Ik vind zelf boosheid een hele legitieme emotie, dus het verbaast me dat ik blijkbaar zo'n moeite heb met bovengenoemde uitingen. Boosheid is natuurlijk niet hetzelfde als agressie, en ik heb geloof ik vooral erge moeie met agressie Ben ik nou een softie, een bemoeizuchtige mama een 'onderdrukker', of vinden jullie het terecht om zulke uitingen af te willen leren? Ik vind het ook weer zo soft (en niet realistisch of zelfs wenselijk) als ze alleen maar haar boosheid zou mogen uiten in keurige bewoordingen ('mama, ik vind deze regel stom / jou stom / dit eten niet lekker') en verder niks...
hmm.. een pfff geluid is toch niet zo erg..? Ik vind dat meer zuchten en niet iets agressief... Iedereen zucht toch wel eens... Als in.. Pfff moet ik de was nog strijken! oid Of bedoel je niet die pff? haha
En verder hangt het zo af van de context, de oorzaak, de situatie etc. Als ze heel erg moe is na een lange drukke dag, dan accepteer ik wat meer dan als dat niet het geval is. Sowieso is M een heel gevoelig meisje, die ultiem lief en innig kan doen, maar ook heel erg boos kan worden. Rust en geduld van onze kant doet wonderen evenals eventjes afkoelen op zn tijd ..
Ik weet wel welke PFT! ze bedoelt... Echt alsof ze willen spugen, zeg maar, alleen dan zonder spuug... Dat vind ik dus ook echt niet goed, dat vind ik echt respectloos. Jelle heeft er nogal eens een handje van als hij zijn zin niet krijgt. Hij mag boos zijn en daarbij mag hij huilen en schreeuwen (een keer "stomme mama" vind ik dan niet eens zo erg, voor hem ben ik dat ook op dat moment) en voor mijn part op de bank rammen, maar hij mag geen mensen pijn doen of daarbij spullen stuk maken. Hij moet zijn boosheid ook even kwijt, en een peuter/kleuter heeft gewoon nog niet de mogelijkheid om dat te beredeneren. Emoties zijn gewoon nog heel puur op die leeftijd. Wat ik wel doe, is naderhand benoemen dat hij boos was en er samen over praten. Waarom werd je boos en wat kunnen we doen om het de volgende keer te voorkomen. Soms krijg ik een duidelijk antwoord (Hij word boos omdat ik hem niet hoor omdat ik in mijn boek verdiept ben. Oplossing: De volgende keer kom je naar me toe en raak je even mijn arm aan, dan weet ik dat je iets wil zeggen) en soms ook niet. En ook dit werkt natuurlijk niet altijd, hij is tenslotte nog maar 4 en hij moet ook gewoon nog leren hoe je met boosheid omgaat. Wat ik dan wel weer mooi vind, is dat ik de laatste tijd (2 weken ongeveer) vaker hoor: "Ik ben nu even boos Jitte, laat me maar even." Hij begint het dus te herkennen... (niet dat Jitte zich daar iets van aantrekt, maar ja, die is pas 2,5...)
Die dingen die jij noemt en over twijfelt, daar denk ik hetzelfde over maar ik twijfel niet, ik wil het gewoon niet hebben. Ze mag best boos zijn, maar moet zich wel gedragen. Ik vind het niet nodig om fysiek te worden, ze kan het prima verwoorden en daar zijn ook geen vervelende woorden voor nodig. Ik word trouwens nooit echt boos, maar zeg er wel altijd wat van, want ik snap haar boosheid en hoe ze die uit wel, maar laat dus wel weten hoe ik het wil zien. Bij dat tuffen moet ze wel na een waarschuwing op de gang, dat vind ik echt respectloos. En als ze stomme mama zegt leg ik uit dat het niet aardig is om zoiets te zeggen en dat ik snap dat ze boos is, maar dat ik niet stom ben. Het lijkt hier trouwens wel goed te werken, Eva praat nu meer als ze boos is en zegt dan ook: nu ben ik echt boos op je mama, écht boos! En dat vind ik prima en stiekem ook heel schattig