Hallo dames, ik moet dit even van mij afschrijven.. Bijna 4 maanden geleden ben ik bevallen van een prachtig dochtertje en alles gaat tot nu toe prima. Ik (en mijn vriend) ergeren ons alleen om de nonchalante houding van zijn familie, en dan met name zijn moeder en zijn grootmoeder (de oma en overgrootmoeder van mijn dochter dus). De moeder van mijn vriend woont sinds kort 5 minuten met de auto van ons vandaan (wij wonen in Rotterdam). Hiervoor woonde ze 2 uur van ons vandaan, best een eind dus. Ze heeft ons dochtertje tot nu toe slechts twee keer gezien: in de kraamweek en tussendoor een keer, toen ze in Rotterdam was voor een weekend. Deze tweede keer was ons initiatief: wij wisten dat zij in in Rotterdam verbleef was en vroegen of ze wilde langskomen om haar kleindochter te zien (zelf kwam ze er niet mee). De moeder van mijn vriend kwam regelmatig een weekend in Rotterdam verblijven, omdat haar familie hier woont. Alle keren dat ze hier regelmatig verbleef, is het nooit in haar opgekomen om haar kleindochter te bezoeken. Ze gaf ook nooit aan dat ze in Rotterdam was; daar kwamen we achteraf pas achter. Ik vond dat al heel jammer. Dat ze niet 2 uur op en neer rijdt voor haar kleindochter, oke, maar als je dan toch in Rotterdam bent voor een weekend, waarom zou jij je kleindochter niet willen zien? Enfin, nu woont ze sindskort 5 minuten van ons vandaan, maar ze heeft geen enkele keer aangegeven langs te willen komen voor haar kleindochter. Ondertussen heeft ze wel 2 uur gereisd om een kleinzoon van haar te bezoeken. En dat vond mijn vriend best wel pijnlijk. De oma van mijn vriend woont al jaren in Rotterdam, maar heeft onze kleindochter slechts 1 keer gezien tijdens de kraamweek. Verder hebben wij haar uitgenodigd, maar daar is het nooit van gekomen. Zelf is ze er ook nooit mee gekomen. Ondertussen is ze samen met de moeder van mijn vriend dus wel twee uur gaan reizen om haar achterkleinzoon te bezoeken. Ik heb dit topic geopend omdat ik graag wilde weten of dit soort gedrag 'normaal' is? Mijn vriend en ik vinden het jammer dat zijn moeder en oma geen enkele moeite doen om hun (achter)kleindochter te bezoeken. Vragen wij te veel? Ook het feit dat de moeder en oma van mijn vriend meer moeite doen om een (achter)kleinzoon te bezoeken, doet mijn vriend veel pijn. En ik vind het vervelend om hem zo te zien. Ik weet dan ook niet hoe ik hiermee om moet gaan. Hebben jullie wellicht tips? Moeten wij ze alsnog 'pushen' opdat zij hun (achter)kleindochter vaker zien of moeten we dit gewoon accepteren en het laten zoals het is?
Jullie kunnen daar ook op bezoek toch? En verder moet je het toch wat proberen los te laten. Hier hetzelfde, opa en oma van vriends kant komen alleen op verjaardagen, ze zien de kleinkinderen dus niet vaak. Wel gaan we daar ook af en toe op bezoek. Je vriend kan het ook uitspreken naar zijn moeder en oma, dat hij het jammer vindt dat ze hun (achter)kleinkind zo weinig zien.
Dat gaat lastiger, wij hebben geen auto (en geen rijbewijs). Dus toen zijn moeder twee uur van ons vandaan woonde, konden wij daar nooit langskomen. En als zijn moeder naar Rotterdam kwam voor een weekend (wat best vaak het geval was), dan liet ze dat dus nooit weten. Meestal kwamen wij er pas achteraf achter. En overigens maakt het ons niet uit of wij moeten langskomen of zij naar ons.. het gaat meer om de desinteresse. Geen enkel initiatief om kleindochter te zien. De keren dat er dus bezocht is, kwam vanuit onze kant. En we hebben dus vaker aangegeven of ze wilden langskomen (of wij bij hen konden langskomen), maar dat kwam er dus telkens niet van. En het feit dat er meer moeite gedaan wordt om een (achter)kleinzoon te bezoeken, die veel verder weg woont, speelt ook wel mee. Ja, hij heeft het ook aangekaart. Maar goed, dan wordt er dus alsnog niks mee gedaan. Dus vandaar dat ik me dan afvraag of ik omwille van mijn dochter - zodat ze nog een redelijke band kan hebben met haar oma en overgrootmoeder - alsnog moet blijven aandringen of het gewoon moet loslaten? Ik ben bang dat als ik nu niks doe, het gedeeltelijk mijn schuld is als dochter ouder is en bijna geen band heeft met deze twee familieleden.
Ik snap heel goed dat jullie het niet leuk vinden. Ik zou het ook echt niet leuk vinden als mijn (schoon)moeder mijn kinderen zo weinig zou zien. Ik zou het denk gewoon eens vragen aan je schoonmoeder of er een reden is dat ze zo weinig komt. Geef je gevoel erbij aan dat jullie het erg jammer vinden. Verder zou ik proberen er zelf wat vaker heen te gaan. Je zegt dat je schoonmoeder nu dichter bij woont, misschien kun je er met het ov naar toe? Je zegt dat ze wel naar hun (achter)kleinzoon zijn geweest. Hebben ze soms voorkeur voor kleinzoons ipv dochters?
Dan wordt het lastiger inderdaad. Hier hebben we ons erbij neergelegd, maar proberen wel verjaardagen enzo altijd te gaan zodat onze kinderen nog wel hun opa en oma zien. Maar desondanks kennen ze ze niet goed (dochter herkent ze nog niet eens als opa en oma). Maar meer dan we nu doen kunnen we niet. We proberen ze dus wel de band te verbeteren, maar wel tot op zekere hoogte. Ik denk dus dat jullie het nu wel goed aanpakken, misschien rond de feestdagen nog eens uitnodigen? En ook hier kinderen die meer aandacht krijgen dan de eigen kleinkinderen, en ja dat doet pijn. Gelukkig hebben de kinderen het zelf (nog) niet door. Maar hier kunnen we ons er alleen maar bij neerleggen helaas.
Ik herken het! Wat kun je er aan doen? Niets, accepteren en dat is verdomd lastig. Het rotte is dat je op een gegevens moment alles op een weegschaal gaat leggen, ook niet goed maar wel begrijpelijk. Mijn schoonmoeder behandeld mijn zoon bijna net zo als haar eigen zoon, oud vuil! Ik heb jaren mijn liefste glimlach opgezet, aardig gedaan, behulpzaam zijn etc etc... maar de koek is op! Mijn man zat laatst met tranen in z'n ogen omdat hij zo'n rot moeder heeft. We laten het nu doodbloeden, praten heeft geen zin, want het ligt nooit aan haar.
Wat vervelend. Kan me voorstellen dat jullie dit niet leuk vinden! In plaats van aankaarten dat jullie het niet leuk vinden, zou ik gewoon vragen waarom ze niet langs wil komen? Of dat er een reden is dat ze niet vaker langskomt? Gewoon open, zonder verwijten, zonder druk... gewoon een vraag. Goh, we zien elkaar niet vaak sinds onze dochter is geboren. Vinden jullie het wel leuk om langs te komen? Want wij zouden het heel leuk vinden om jullie wat vaker te zien... Ben benieuwd wat ze dan zeggen? Of ze geven een reden waarom ze niet vaker komen, of ze voelen het misschien minder als verwijt en gaan er daadwerkelijk iets mee doen... Wellicht heb je het al geprobeerd, maar kon niet echt terug vinden of ze een reden hadden gegeven dat ze niet op bezoek kwamen. En anders... tja accepteren, ook al is het echt niet leuk. Mijn eigen broer heeft nog niet eens de moeite genomen om op bezoek te komen. Hij heeft haar dus nog nooit gezien.... tja, dan ben je gewoon een lul-de-behanger en hoeft het voor mij ook eigenlijk niet meer
Is er niet meer aan de hand waardoor ze zo weinig interesse tonen? Hoe is de relatie tussen jouw vriend en zijn familie? En hoe is jouw verhouding met hen? Als dat liefdevol is dan kan ik me niet goed voorstellen waarom ze zo ongeïnteresseerd zijn. Mochten ze echt zo weinig interesse tonen, dan zou ik zeker niet gaan pushen en ook andersom niet op bezoek gaan. Misschin komt het nog en anders is het denk ik toch een kwestie van accepteren dat dit de situatie is.
Wat rot zeg. Ik ben wel bekend met verminderde interesse van schoonfamilie en weet ook wel waardoor het hier komt (meerdere factoren). Één daarvan is dat wij zeker weten dat mijn schoonmoeder veel meer interesse zou hebben in een kind van haar eigen dochter dan die van haar zoon. Ook hebben we hier een cultuurverschil en mijn schoonmoeder heeft een duidelijke voorkeur voor het geslacht van haar kleinkind. Ik vertel je dit omdat er zoveel oorzaken kunnen zijn en bij zulke oorzaken kun je beter opgelucht zijn dat ze zo weinig contact zoekt. Maar misschien is er wel heel wat anders aan de hand, daarom ben ik ook benieuwd naar je antwoorden op de vragen van HappyRabbits. Hoe dan ook blijft het heel naar, vooral voor je vriend omdat het zijn moeder is. Ik wil je adviseren om vooral geen duidelijke (negatieve) mening kenbaar te maken tegenover je vriend. Dit is zijn familie en dat er zo weinig interesse is, is al lastig genoeg om mee om te gaan.
Haar kleindochter heeft ze als ik het goed lees dus 2x gezien, en haar kleinzoon 1x. Weinig reden om jaloers te zijn toch? Misschien heeft ze weinig met baby's. Ik roep naar wat Begrijp wel dat dit niet leuk is, wij waren ook wel teleurgesteld over bepaalde familieleden. Maar het is wat het is. Dan maar geen hechte band daarmee.
Ja, ik vermoed dat het komt vanwege het feit dat mijn vriend altijd al wel het buitenbeentje is geweest van de familie. Hij is nooit echt serieus genomen en hij heeft het gevoel nooit echt helemaal geaccepteerd te zijn geweest door zijn familie. Zijn zusje is ook altijd voorgetrokken. Dat heeft hij zelf geaccepteerd en hij heeft zich er allang bij neergelegd. Hij had echter niet verwacht (of misschien ergens wel) dat dit zou doorslaan naar zijn eigen kind. En ik ook niet. Wellicht naief van mij, maar ik dacht echt dat zij hun (achter)kleindochter wel gewoon als volwaardig familielid zouden behandelen. Maar dat blijkt dus niet echt helemaal zo te zijn.
Nee, zij hebben hem niet 1x gezien. En het gaat verder ook niet om de vergelijking in frequentie, maar hun ongeinteresseerde en nonchalante houding in het algemeen. Het feit dat zij hun (achter)kleinzoon vaker hebben gezien - terwijl hij op veel grotere afstand woont - doet pijn, maar is slechts een bijzaak.
Bedankt voor de reacties en het meedenken iedereen! Mijn vriend heeft het (weer) onlangs aangekaart, zonder verwijten, maar gewoon op een rationele manier uitgelegd dat hij ermee zat. Ze reageerden beiden begripvol, maar ik heb het gevoel dat hun reactie niet helemaal oprecht was. Ze kwamen met allerlei excusen aan de proppen die niet echt relevant waren. Bijvoorbeeld dat zij het beiden zo druk hadden afgelopen maanden, maar dat is natuurlijk geen reden om je achterkleindochter 1x gezien te hebben (alleen tijdens de kraamweek) terwijl je op 20 minuten afstand woont en wel je achterkleinzoon vaker zien die op 2u afstand rijden woont. En dat is ook geen reden om wel meerdere malen naar Rotterdam te komen om bij je zus te verblijven, maar nooit aan jouw eigen zoon laten weten dat je er bent, zodat jij je kleindochter wellicht kunt zien. En dit is ook niet de eerste keer dat mijn vriend het heeft aangekaart, en toen was er daarna ook niets veranderd, dus vandaar dat ik niet zo heel erg hoopvol ben. Maar goed, ik wil positief blijven en hoop dat zij het inzien en meer moeite zullen nemen om een band met hun (achter)kleindochter op te bouwen. Verder zal ik me inderdaad niet negatief uitlaten over hen in bijzijn van mijn vriend zoals een ander lid hier voorstelde, want daar schiet je inderdaad niks mee op. En mochten ze toch niet veranderen, dan zij het zo. Heb echt geen zin meer om mijn hoofd hierover te breken.
Uit je verhaal komt het inderdaad ongeïnteresseerd over. Vrij snel komt toch de vraag bij me op of er niet meer speelt.... Het gedrag vind ik niet normaal. Althans niet zoals je gemiddeld genomen ziet. Probeer het gesprek hierover aan te gaan, om erachter te komen of er een reden voor is oid. Wellicht is het niet zi bedoeld als dat het overkomt.
Lees net je laatste reactie..... Geef het nog een kans. Ze weten nu hoe het op jullie overkomt, wellicht gaan ze zich wat anders opstellen. Gebeurd dat niet, laat het dan los en geniet van elkaar! Dat is zoveel waardevoller dan je met dit soort negativiteit bezig te houden. Ze weten gewoon niet wat ze missen en dat is dan pech voor hun.
Nu ze dichterbij woont kunnen jullie misschien wat makkelijker bij haar op bezoek zonder auto. Mocht dat ook niet helpen, dan hebben jullie in ieder geval alles geprobeerd, en dat is alleen maar bewonderenswaardig te noemen gezien hun houding. Wellicht zien ze dan dat de bezoekjes heel leuk zijn, en zullen zij ook wat meer moeite gaan doen. Anders hoop ik dat jij hele leuke ouders hebt, zodat je dochter toch een hele leuke opa en oma heeft!
Ik heb het een beetje met mijn ouders. Mijn moeder vind dingen al snel lastig en te veel. Mijn ouders hebben geen auto en mijn broer (die altijd reed) woont sinds het voorjaar in LA dus nu moeten ze met het ov naar ons toe en ze zijn dan dus 1,5 uur onderweg. Nu komen ze dus alleen nog maar met verjaardagen en sinterklaas. Helaas zijn ze met sinterklaas ook niet gekomen omdat er aan het spoor gewerkt werd en mijn moeder het te omslachtig vond om met het vervangend vervoer te gaan. (Snelbus vanaf Utrecht cs) Wel vroeg ze later via fb om foto's van het sinterklaasfeest op het werk van mn man. Ik ben hier niet op in gegaan omdat ik er best verdrietig van werd dat ze (met name mn moeder) weinig moeite willen doen voor hun kleinkinderen. Mijn moeder weet hoe ik hierover denk, maar vind het niet nodig om extra interesse te tonen. Ik loop nu dus ook even niet zo hard hun kan op. Ik ben er als het nodig is, maar ik ga me niet meer in 80 bochten wringen om naar hen toe te gaan omdat zij niet teveel moeite willen doen om naar ons te komen. Zoals nu met de kerst gaan wij daarheen ipv dat hun bij ons komen zoals we altijd deden. Dat vind ik helemaal niet erg want met kerst met het ov naar ons komen met een hondje en cadeautjes is gewoon niet handig. Ik probeer me er niet te druk om te maken, maar soms baal ik er erg van en dan zeg ik het en dan belt mn moeder wat vaker of komen ze tussendoor een keertje langs.
Hier ook 2-3x per jaar, en ze wonen nog wel op 5min afstand... het is niet anders. Sommige (schoon)ouders hebben blijkbaar gewoon niet veel met hun (klein)kinderen. Wel jammer want je gunt je kind wel een leukere opa en oma.
De oma van mijn man heeft ook geen enkel initiatief getoond, maar dat verwachtten wij ook niet echt van haar. Sowieso heeft ze heel veel kinderen en kleinkinderen en ook heel veel aanloop. Wij wonen verder weg en zagen haar misschien 3x per jaar. Wij zagen het ook aan ons om het initiatief te nemen. Mijn schoonmoeder is een ander verhaal. Die is wel gewoon geïnteresseerd en komt vaak. Wij gaan ook vaak naar hen toe. Dus niet echt relevant voor dit verhaal.