Onze dochter is 3 1/2 jaar en maakt altijd een drama als ze ergens heeft gepeeld en op het moment dat ik aankondig we gaan zo naar huis,begint ze al met nee Vervolgens zeg ik tegen haar dat we nu weggaan en luistert ze niet. Ze komt niet bij mij, dus ik haal haar,en ze begint te krijsen, roept nee en tijdens een driftbui sleur ik haar mee de auto of fiets in. Ik zeg altijd tegen de moeder of vriendin dat ze het zogenaamd niet leuk heeft thuis maar begin er inderdaad steeds meer aan te geloven dat het echt zo is ofzo wat gelukkig niet zo is naar mijn idee .... Mijn man en ik zijn druk met combineren werk en gezin,onze jongste is 1 . waar het om gaat is ,heeft iemand misschien tips? Hoort dit bij haar leeftijd?? Pff wordt er zo onzeker van..
Ja hoor dat hoort bij de leeftijd, en het nog niet kunnen schakelen. Wat helpt is goed van te voren aangeven wanneer je wilt gaan. En niet 'over 5min' (dat kan een 3jarige niet bevatten), maar - als de grote wijzer op ... staat gaan jullie opruimen en als die op. ... staat gaan we naar huis - als je klaar bent met dit spelletje dan gaan we - nog 5x van de glijbaan en dan gaan we Enz Daar naast is ze waarschijnlijk erg toe aan vriendschappen en spelen met andere kinderen.
Bij ons werkt het inderdaad ook altijd goed om eerst aan te kondigen dat we zo weggaan. Dan kan ze zich vast voorbereiden. Net als de tips van Amdaa zeg ik ook vaak - ik drink mijn beker thee leeg en dan gaan we - je mag nog 10x schommelen en dan gaan we - mama gaat nog even naar de wc en als ik terugkom gaan we. Gewoon zo concreet mogelijk aangeven wanneer je gaat. En dan zal het de eerste keren vast nog steeds lastig zijn haar mee te krijgen, maar langzaam maar zeker krijgt ze dan door hoe het werkt. Hopelijk helpt het, succes!
Mijn dochter was ietsje ouder toen het begon (net 4), maar ik ben tegen haar ook heel duidelijk geweest: "Als ik zeg dat we naar huis gaan, dan gaan we ook en dan wil ik dat je mee gaat. Als je dat niet kunt, prima, maar dan kun je niet meer bij andere kinderen spelen." Ik had en heb echt geen zin in die strijd iedere keer. Nu herinner ik haar van te voren aan die afspraak en ik benoem ook dat ik begrijp dat het niet leuk is om weg te moeten als het gezellig is ed, maar dat we dat op een gegeven moment wel doen. En dan zeg ik inderdaad ook 'je mag nog even dit-of-dat en dan gaan we'. En het gebeurd nog wel eens, hoor, want ze heeft het ergens anders vaak gewoon erg naar haar zin, met andere kinderen en ander speelgoed ed. Maar haar aan de afspraak herinneren werkt hier over het algemeen goed (ze is inmiddels wel een stukje ouder dan jouw dochter natuurlijk).