Kids van mijn Vriend

ik zou het bij je vriend neerleggen dit probleem, als jij hoogzwanger bent straks in de zomervakantie kan hij echt niet van jou verwachten dat jij zijn kinderen vermaakt en helemaal alleen verzorgd! hoe zal dat straks dan gaan als jullie kindje geboren is? hij heeft ee n schop onder zn hol nodig... ik zou anders even met de moeder van je stiefkindjes gaan praten, haar het uitleggen en wie weet komen jullie er samen wel uit...
ik heb ook een stiefzoontje maar mijn man zorgt altijd dat hij thuis is in de vakanties, zijn zoon komt hier ook voor hem en wil ook zijn aandacht die hij al zoveel moet missen. de hoofdverantwoordelijkheid ligt ook bij hem vind ik. de rest zorg ik wel voor. jij hebt die laatste loodjes echt voor jezelf nodig en dat zou ik je vriend ook goed duidelijk maken,.

 

Je hebt de laatste loodjes echt voor jezelf nodig? Hoe zit dat bij mama's met meerdere eigen kinderen? Sorry maar ik vind dat echt onzin. Het zit hem in deze situatie ws meer in feit dat het geen eigen kinderen zijn en dat het daarom een probleem is. Ik vind dat persoonlijk heel erg om te zien. Zoals ik eerder schreef weet je van te voren waar je aan begint, je krijgt een relatie met een man die 2 kids heeft, die twee horen daar dus ook bij, die horen bij hem. Wat ik mijn omgeving vaak merk is dat stiefkinderen vaak opzij geschoven worden, een soort last zijn.
Maar had het in zo'n situatie niet eerlijker geweest niet aan zo'n relatie te beginnen?

Behandel je stiefkinderen zoals je je eigen kinderen behandeld zou willen zien worden. De problemen liggen in dit geval bij de papa, daarmee moet je het op lossen. De kinderen staan hier buiten en hieven hier niet de dupe van te zijn.

 

Maar stiefkinderen zijn geen eigen kinderen en die gevoelens die je voor eigen kinderen hebt heb je niet op dezelfde onvoorwaardelijke manier als voor je eigen kinderen. Je kan ze niet hetzelfde behandelen want je hebt ook niet dezelfde rechten als een biologische moeder... Moet dat dan ook maar geregeld worden? Ik zou het niet eens willen, ik wil graag dat de stiefmoeder van mijn eigen dochter goed voor haar is, maar dat ze niet hetzelfde voor haar voelt als haar vader en ik doen lijkt me logisch. Dat een vakantie voor haar ineens heel anders is omdat ze geen eigen kinderen heeft en dat dat voor haar wennen is, lijkt me niet meer dan logisch. Zij hoeft niet voor mijn dochter te voelen wat ik voor haar voel, ze heeft die band niet en eerlijk gezegd vind ik dat wel prima ook. Ben blij dat ze er goed voor is en meer verwacht ik niet. Ik zou niet willen ook dat ze op gelijke voet stond voor mijn dochter als ik voor mijn dochter sta, dus ik verwacht het omgekeerde ook niet van haar. En nee je weet nooit van tevoren waar je aan begint, volgens velen meningen hier mag je als stiefmoeder alles aan de kant gooien voor je stiefkids en moet je er hetzelfde voor voelen als voor je eigen kinderen, maar tegelijk wordt vaak gezegd dat je je nergens mee moet bemoeien en de opvoeding aan de ouders moet laten. Dus een stiefmoeder mag wel de lasten en niet de lusten, zo lees ik het in elk geval. En zo werkt het dus niet.... En toen ik zwanger was heeft mijn dochter ook weleens extra tijd doorebracht bij haar vader of bij oma omdat ik niks mocht en het veen te zwaar was; ik kon rusten en zij een leuke tijd, lijkt me allemaal geen probleem... Haar vriend moet de verantwoording nemen en TS hoeft dat niet te doen en hoeft het niet leuk te vinden ook, wel zal ze de stiefkinderen moeten accepteren als zijnde erbij horend. Maar wat mij betreft mag ze gerust aangeven dat ze de verantwoording soms te zwaar vind en hier geen zin in heeft. Dat hoeft ze ook niet dat moet haar vader doen en haar moeder...

 

Blijkbaar denken veel mensen dat je gevoelens kunt dwingen, dat je maar van alles voor je stiefkids moet voelen omdat je zo goed wist waar je aan begon zogenaamd... Als die gevoelens dan zo te sturen zijn waren de eigen ouders wel bij elkaar gebleven...

 

Dan denk ik dat wij heel anders in elkaar steken. Natuurlijk hou je van hun minder omdat ze niet "eigen" zijn. Maar als je nog geen eigen kindje hebt en het nu al zo voelt, gaat dat straks alleen maar voor meer problemen zorgen. Natuurlijk weet je nooit helemaal hoe het zal zijn met 2 extra kids maar je weer wel dat als je hem neemt, je er twee bij krijt en ja bij kinderen zitten nu eenmaal consequenties aan verbonden. Dat had je je van te voren wel kunnen bedenken.
Gevoelens niet kunnen sturen is natuurlijk onzin. Als samenleven in een relatie niet gaat is het soms beter uit elkaar te gaan. Maar als het met een (een eigen) kind even minder klikt kun je niet weg lopen. Ik vind gewoon dat stiefkinderen een zelfde behandeling moeten krijgen. Die 4 dagen in de maand moet dat toch wel lukken?!

 

Volgensmij krijgen de kinderen ook gewoon een erg goede behandeling zoals eigen kinderen?
Ze zijn niet voor niets dol op stiefmoeder en trekken niet naar vader toe. Ik had nog geen eigen kinderen toen ik hoogzwanger was, maar als er ooit een 2e komt zal ik echt wel wat dingen regelen voor mijn eigen dochter hoor. Dus waarom niet voor stiefkinderen?

En ik vind het echt onzin dat je ze moet zien als eigen kinderen.
Ik heb een hele lieve stiefdochter, maar zij zal mij NOOOIT als moeder zien. Die heeft ze al namelijk. Zolang zij mij niet als moeder behandeld kan ik haar toch ook niet precies hetzelfde behandelen als mijn eigen dochter? (ze luistert wel naar me hoor)
Ik zal nooit iemand voortrekken of iets dergelijks. Maar haar vader doet meer met haar dan ik. Hij brengt haar altijd naar bed, naar school etc.
(hebben co ouderschap)
Bij mijn dochter zal ik dat ook regelmatig doen.
Mijn stiefdochter is heel dol op mij, maar ik ben duidelijk geen moederfiguur voor haar. Soms vind ik dat wel lastig hoor. Soms zou ik willen dat ik dat wel was, maar goed in haar ogen ben ik de lieve vriendin van...

 

Als je je gevoelens kon sturen had het in mijn situatie zoveel makkelijker geweest, jeetje was het maar zo.
Ik heb 2 stiefkinderen en hoe leuk ik ook met ze doe en hun vinden mij echt het einde, mijn gevoel voor hun is er totaal niet.
Het gevoel voor mijn zoon, mijn eigen kind is onbeschrijfelijk dat gevoel gaat zo diep. Nee voor mijn stiefkinderen zal ik dat nooit voelen. En ik vind ook niet dat ik dat zou moeten voelen omdat ik wist waar ik aan begon. Als ik van te voren wist waar ik aan begon had ik er misschien wel nooit aan begonnen.
Maar ik werd verliefd op mijn man, niet op zijn kinderen.

Ts succes met alles ik weet hoe "lastig" het is. Van L was ik in de vakantieperiode uitgerekend, heb daar zo tegenop gezien.

 

En dat is het voordeel van stiefouder zijn; de eindverantwoording ligt bij hun ouders en als jij het niet trekt kan je je ervan terugtrekken Gaat het echt niet kan je nog altijd de boel de boel laten en lekker met een vriendin op vakantie gaan, kan je nog even van genieten zonder de verantwoording die je wel hebt met een eigen kind.

Uit je berichten komt duidelijk naar voren dat je gek bent op je stiefkinderen maar ook wel tijd voor jezelf wilt en ja met een eigen kind gaat dat moeilijker tot niet, maar met stiefkinderen gaat dat wel. Dus geniet van de tijd die je nog zwanger bent en neem de rust die je nodig hebt. Je man kan dan zorgen voor wat zijn kinderen nodig hebben.

 

Dat zou bij mijn vriend echt niet werken.
Zijn dochter is hier 's woensdags, om het weekend van vrijdag tot en met zondag en de helft van alle vakanties. En hij heeft dus liever niet dat ik op die dagen weg ga. Dus ook niet een paar uur ofzo.
Hij heeft er ook niet echt een reden voor. (Ja; iets vaags. Bijvoorbeeld; Ik wil in het weekend eens een glaasje doen met een vriendin. Zegt hij 'nee, want stel dat je al het geld opmaakt of midden in de nacht zat thuiskomt!!' Terwijl ik dat werkelijk waar nog NOOIT heb gedaan. Is volgens mij gewoon een excuus.)

Ik heb het ondertussen wel geaccepteerd, maar soms steekt het wel. Ik mag het kind zo graag, maar voel me soms wel een 'gevangene' als ze er is.

 

Kan me voorstellen dat je je dan gevangen voelt. En in de praktijk zal het vaak lastig zijn om het zo zwart/wit te doen, maar feit blijft dat de eigen ouder verantwoordelijk is. Bedoel als je man weg is en er gebeurd iets waardoor je stiefkind met spoed naar het zkh moet moet je eerst achter je man of diens ex aan omdat zij toestemming moeten geven voor ingrepen.

Als jij dronken thuis komt maakt niks uit als je stiefkind er is, je man moet het alleen niet doen

Maar goed mijn reactie komt ook vooral voort uit het feit dat er hier reacties zijn dat je een eigen kind ook niet 'uit huis doet' bij een nieuwe baby. Maar feit is en blijft dat een stiefkind geen eigen kind is, daar kunnen mensen het lang of kort over hebben maar doet niks aan de feiten af. Ook niet aan gevoel trouwens. En als TS dan velen over zich heen krijgt (in mijn ogen dan omdat ze aangeeft het zwaar te vinden) denk ik, sja als het stiefkind toch moet komen in die periode en zij trekt het niet, dan moet ze maar wat leuks gaan doen voor zichzelf, dan zien haar stiefdochters ook gewoon hun vader en doet ze daar niks aan af...

Enne dat je man bang is dat je al het geld opmaakt; heb je hem verteld dat je thuis ook kan internetshoppen en dat dat wellicht nog veel duurder is???

 

Ben het volledig met je eens.

En over dat internetshoppen; daar heeft ie al ervaring mee dat dat niet bepaald altijd voordelig is. (leve Zalando!)

 

Dat ligt misschien aan de situatie en aan hoe die 2 uit elkaar zijn gegaan, wat er allemaal is gebeurd?

Ik had in de begin periode zeker respect voor de moeder van mijn stiefkinderen. Nu totaal niet meer geen greintje.

 

Jij wordt ook de moeder van zijn kind dus.... hij moet en zal respect voor jou hebben en daar rekening mee houden volgens zijn eigen zeggen en daarnaast ben je zijn partner en verdiend daarom zijn respect.... Dus dat hij zo'n opmerking grappig vind zou ik hem bovenstaande flink onder de neus wrijven; ik ben de moeder van je kind en verdien dus je respect en niet alleen je ex! En daar hoort niet bij dat je mij een lastig persoon vind... (maar goed dat zou ik zeggen

 

Laat ik voorop stellen dat je vriend ook respect voor jou mag opbrengen, heb je gelijk in.
Maar ik vind je reactie over zijn ex zeer onvolwassen. Je zegt dat je niks met haar te maken hebt maar dat ben ik zo niet met je eens. De kinderen waarvoor je zorgt zijn niet alleen van je vriend maar ook van haar dus je hebt wel degelijk iets met haar te maken, zal altijd zo blijven.
Je zegt wel respect voor haar kinderen te hebben..is dat werkelijk zo wanneer je hun moeder, waar ze zeer waarschijnlijk onzettend veel van houden, belachelijk zit te maken in het openbaar?

Ik snap dat je de reactie van je vriend niet leuk vind maar dat lijkt me geen vrijbrief om vervolgens zijn ex maar belachelijk te gaan maken. Dan had je je maar op zijn persoontje moeten afreageren zonder anderen daar bij in te betrekken.

 

Ik heb ook geen respect voor ex van mijn vriend hoor maar ik maak
haar niet belachelijk in het openbaar of tegen de kinderen ik zou daar wel om gaan denken jaq84.

Ze heeft niks met zijn ex te maken want hun kinderen zijn niet van haar.
echter heeft zijn ex wel wat met jou te maken want haar kinderen komen in het huis van jaq84 en dan mag ze hopen dat jij goed voor ze bent in die zin heeft zij wat met jou te maken maar andersom vind ik van niet

 

ik heb wel respect voor de ex van mijn man in die zin dat ik haar gedag zeg, koffie aanbied en gewoon een praatje maak over hoe het weekend is verlopen... het is de moeder van mijn mans zoon en ik ben een volwassene... dus welke isseus je ook hebt met elkaar het kind mag er niet onder lijden vind ik...

en op facebook over zulke dingen praten vind ik echt not done... maargoed... moet ieder zelf weten...