ik vind persoonlijk het gedeelte van" het zijn zijn kinderen" al fout. jij wist dat hij al kinderen had en ging een relatie met hem aan dus ik vind dat je ze ook tot op zekere hoogte als je eigen kinderen moet zien. en niet van het zijn zijn kinderen dus hij lost het maar op nee JULLIE lossen het op. en tsjah je bent zwanger maar eens snotneusje oplopen is toch niet zo erg? waarom moet dat andere kindje dan thuis blijven. wat wordt het straks dan? ja er zijn straks 3 kindjes maar daar hebben jullie voor gekozen dus even bot gezegd: deal with it en niet bij elk wisje wasje roepen..ik ben zwanger
Ik denk dat dat per situatie dan ook wel verschilt. Ik zie mijn stiefkinderen WEL als mijn eigen kinderen. En als er problemen zijn omtrent 1 van hun, lossen wij dit altijd met z'n 4en op, hun moeder, stiefvader, vader en ik. We lossen problemen samen op, maken samen beslissingen en alle belangrijke dingen doen we altijd samen. We delen alle lusten en lasten.
Ik lees een aantal reacties dat ik deze vrouw moet respecteren omdat ze moeder is van die 2 meiden. Hier in huis word echt geen kwaad woord over haar gesproken als de 2 meiden er zijn , dit vind ik een not done! Maar ik wilde even melden waarom ik 0,0 respect voor haar heb. Ook al is ze moeder van mijn 2 stiefkinderen. Een tijdje geleden zei de oudste meid dat ze problemen had met haar laptop. We hebben toen gezegd dat ze hem mee mocht nemen zodat er naar gekeken kon worden. Dit is ook bij hun moeder gemeld , welke dacht dat mijn vriend er naar zou kijken. Echter omdat hij hele dagen werkt en ik er ook verstand van heb vroeg hij of ik hiernaar wilde kijken. Bij het openen van de laptop kreeg ik een diashow van naaktfoto's van mevrouw te zien Zij dacht natuurlijk dat mijn vriend ernaar zou kijken. Enige tijd geleden ging de telefoon dat ze nog wat spullen van hem bij elkaar had geraapt. We pakten dit samen uit en ze had er lingerie van zichzelf en natuurfilms bij gestopt. Hun hebben elkaar ontmoet toen mijn vriend achter de bar werkte en zij werkte hier als keukenhulp. Er zaten papieren bij van haar , keukenhulp diploma's Ze doet er alles aan om hem te herrinneren aan hun tijd samen. Ik vind dit kinderachtig gedrag en kan hier echt geen respect voor opbrengen. Ook al hebben ze 2 kinderen samen , met zulk gedrag , I don't care.
Zelfde hier. Andersom zullen zij mij ook nooit als hun eigen moeder zien. En terecht want dat ben ik ook niet. Je kunt wel gaan doen alsof maar je bent nu eenmaal stief van elkaar en niets anders. Stiefouders en kinderen kunnen desondanks een hele hechte band hebben maar het blijft anders. Nu ik zelf een kleintje heb merk ik ook dat een eigen kind minder energie kost. Jacq84: lijkt me een heel goed plan dat je je vriend gaat duidelijk maken dat hij zijn verantwoordelijkheid moet nemen en jou in je zwangerschap zo veel mogelijk ontlast wat betreft kinderen en huishouden.
Ik ben zelf ook stiefmoeder, mijn kindjes komen ieder weekend en de vakanties door de helft. Bij ons wordt alles door een voogd geregeld, ze staan onder toezicht. (worden verwaarloosd door moeder en veel spanning tussen vader en moeder, vechtscheiding) Mijn kindjes worden nu al bijna drie jaar wekelijks opgestookt door hun moeder. Dit was erg zwaar in het begin, maar heb me er doorheen geslagen. Nog steeds vertelt ze rare dingen over mij en beweert dat ik haar kinderen elke keer sla, mishandel en niet wil hebben. Zij moeten mij uitschelden van haar en ze moeten zich bij mij thuis misdragen van hun moeder. (doen ze niet hoor, kids hebben het door) Ik ben altijd mezelf gebleven, heb de kinderen vanaf dag 1 geaccepteerd en zijn van harte welkom wanneer dan ook. Wat ik hiermee wil zeggen is hoe de situatie ook is, het blijven onschuldige kinderen die tussen twee vuren zitten. Aan ons stiefmoeders de taak om ze een veilig onderkomen te bieden. Eentje waarin ze zich welkom voelen en geliefd. Ik ben zelf nog niet zwanger, ik wil wel een kindje van mezelf, maar ik zal de kinderen van mijn man altijd accepteren en voor ze blijven zorgen. EEn kind snapt niet dat ie ineens niet mag of kan komen. Probeer je er doorheen te bijten en laat ze toch komen. Mijn man doet in tegenstelling tot jouw vriend wel meer. Maar dat ligt aan mij! Wij vrouwen nemen alles uit handen zodat de man het lekker makkelijk heeft. Op het moment dat het voor jou te veel word, is het al laat want hij is gewend niks te doen. Ik zou zeggen, laat ze drie weken komen, maak een programma dat jij activiteiten met ze onderneemt. Betrek ze bij het inrichten van de babykamer en bij de andere voorbereidingen. En op het moment dat je vriend thuis is, neemt hij het stokje over en kan jij je even terugtrekken. Kinderen groeien supersnel op, voor je het weet zijn ze aan het puberen en hebben niet eens meer de behoefte om bij je te komen logeren. Doe daarom goeds voor de kids nu ze nog kids zijn, die herinneringen nemen ze mee
Precies waar ik gisterenavond mee begonnen ben. Heb het echt even helemaal gehad. Ik heb deze en vorige week alles afgeverfd en alles schoongemaakt. Zat met mijn dikke buik op de grond om een tafel en kast in elkaar te zetten en hij maar klagen over zijn knietjes. Gisteren de hele keuken schoongemaakt en alles opnieuw afgewassen omdat alles onder het stof zat. Savonds gegeten en meneer was te lui om zijn bord af te wassen. Kom nou , Ben geen huisslaaf. Ik ben net boven begonnen maar ben ermee gestopt. Vanavond mag hij helpen want op deze manier komt hij er mooi vanaf.
Vooral dit. Ik ben gesloopt na een weekend met stiefkinderen zij kostte mij ontzettend veel energie. De zomer vakantie komt er weer aan, 3 weken lang 3 kinderen en een dikke buik. Verheugen doe ik mij er echt niet op.
Kan ik me goed voorstellen. Hier hetzelfde. Als ik eraan denk word ik al depri.... Opgevoed worden ze geloof ik niet dus daar gaat mn opgeknapte huis.
Mag ik even klagen hier? Mijn stiefdochter van 14 is echt heel erg aan het puberen. Liegen, alles moet stiekem etc... 'filmpjes' kijken op de pc, dingen van hier meenemen naar haar mama en visa versa, liegen over waar ze is en bij wie ze is, in bed computerspelletjes doen of huiswerk maken dat ze zogezegd niet had,... Zegt ze bijvoorbeeld dat ze studie had op school, tot 16u. Bleek dat tot 15u te zijn, geen idee waar ze gezeten heeft. Ze zegt in de bibliotheek. (elke dag?...) Maar als ze nou gevraagd had om na het school nog even naar de bib te gaan, was dit geen enkel probleem geweest!! Dit was trouwens toevallig bij haar mama, daar hebben we zeer goed contact mee en we houden elkaar wat op de hoogte. (Ik merk trouwens ook dat dat me meer energie kost dan bij mijn eigen kindje...) Ik weet niet wat ik mee aan moet, ik word er vooral verdrietig en boos van. Haar eigen mama weet het ook allemaal niet zo goed op dit moment, ik weet dat ze eens bij de 'opvoedwinkel' wil gaan horen of ze daar misschien wat ideeën hebben. Ze wordt wel gestraft. (bijv. 'verkeerde' dingen kijken op pc --> tijdje geen pc) Maar daar lijkt ze zich niks van aan te trekken. 't Is alsof ze dan denkt 'tja, ik heb het toch al gedaan...' Dit heeft ze trouwens altijd al gehad. Ze toont absoluut geen berouw. Toen ik met m'n vriend samenkwam was ze iets jonger dan mijn dochter en nu merk ik het verschil zo goed. Ik heb er altijd verklaringen voor gezocht enz... (scheiding ouders bijv.) Ik zeg niet dat dat er niks mee te maken heeft, maar... ze is gewoon best moeilijk. Ik ben helemaal gesloopt als ze hier een weekend is geweest... Mijn dochter is tov haar echt rustig, spraakzaam (zij geeft gewoon geen antwoord als je iets vraagt) en eerlijk... Zij lijkt soms meer over onze gevoelens in te zitten dan de oudste. Als ze bijv ziet dat ik even 'boos' ben benadert ze me voorzichtig of laat ze me even met rust (misschien is dat ook wel uitzonderlijk op die leeftijd, geen idee), terwijl de oudste gewoon -letterlijk- vrolijk doordendert. Dit heeft ze ook altijd al gedaan. Ze is verder meestal wel lief voor haar zusje, en die mag haar ook super graag! Maar soms gebeurd het ook dat ze haar gewoon uitdaagt en in de maling neemt tot ze boos wordt, gewoon voor de lol. Ze kan in gezelschap, dat ze goed kent, ook enorm druk zijn. Wild doen, rare stemmetjes,... het lijkt gewoon enorm op aandachttrekkerij. Ik heb al 10000x gezegd dat we haar ook superlief vinden als ze gewoon 'normaal' en rustig doet. Niet dat ze stilletjes in een hoekje moet zitten! Het begint iets te minderen maar soms gebeurd het nog wel. Is dit allemaal wel normaal gedrag voor een 14-jarige? Ik heb geen idee namelijk. Pff ik heb de afgelopen weken door haar gedrag een paar keer het gevoel gehad dat ik een klap in m'n gezicht kreeg... je doet alles voor zo'n kind he. We proberen het beide kinderen altijd naar hun zin te maken, niemand voor te trekken,... En dan liegen ze gewoon keer op keer in je gezicht, vind ik zo erg... Ze is de afgelopen weken zo 'stout' geweest dat ik gewoon bang ben voor de aankomende weken. Vrijdag komt ze hier en ze blijft twee weken, plus een weekend. Volgende week gaan we ook op vakantie... (waar ze altijd nog slechter luistert dan thuis...) Nou, alvast bedankt aan iedereen die dit epos gelezen heeft. Wish me luck!
Ja slopend is het goede woord. Ook al heb ik weinig te klagen over m'n stiefkinderen, ook al kan het ontzettend gezellig zijn, het vreeet energie. Succes alvast en petje af voor 3 weken 3 kids en dikke buik
Dat klinkt idd als puberen. Dat liegen is de grenzen verleggen en zich losmaken toch? Die aandachttrekkerij die je noemt kon ik me enorm aan ergeren. Hier ook zo'n fase gehad (een paar jaar..) maar pappa accepteert dat soort gedrag absoluut niet en houd redelijk goed in de gaten wat er uitgespookt wordt. Dat betekent geen (spel)computer op de eigen kamer of alleen op bepaalde tijden (afhankelijk van de leeftijd). Schoolrooster hangt in de keuken. Te laat thuiskomen of telefoon niet opnemen worden de vrienden gebeld en een hartig woordje. Bij iemand blijven slapen worden de ouders gebeld om te vragen of dit goed is (en te checken of het verhaal wel klopt) Geen antwoord geven of geen gedag zeggen wordt iets van gezegd. Dan moet de papa er natuurlijk wel zijn. Ik laat het corrigeren namelijk bijna altijd aan hem over. Later uit school thuis willen komen moet er gebeld worden, en we prikken door de meeste smoesjes heen. 'Goed' gedrag wordt beloond door makkelijker te zijn zodat ze merken: als ik eerlijk ben mag ik meer en heb minder ruzie. Verder altijd uitleggen waarom iets wel of niet mag. Af en toe iets laten gaan en oja en ik hou ongemerkt de fb pagina's in de gaten om te zien wat ze uitspoken Het is trouwens zo dat de kinderen naar mij soms opener zijn dan naar hun pa omdat hij degene is die corrigeert. Vaak kun je in een gesprek ook een en ander bijsturen door veel vragen te stellen en belangstelling te tonen zonder te veroordelen. Ook een heel epos geworden
Als ik van te voren had geweten dat het me allemaal zo lastig gemaakt zou worden had ik eerst eens goed op mn hoofd gekrabt , vrees ik. Er worden door moeders nu teksten op ZIJN facebook geplaatst : Waarom Zag Ik Niet + Lyrics - YouTube Sorry maar ik vind dit echt niet kunnen en het gaat niet lang duren of ik bereik mijn kookpunt. Terwijl ik echt een makkelijk mens ben Ik ben tevens iemand die het gewoon belangrijk vind om netjes voor de dag te komen. Leuke kleding aan , haartjes gedaan en een klein beetje make-up op. Nu was ik hier dit weekend een beetje met mascara bezig en een foundation aan het op doen. Zegt de oudste meid : " Ja jij bent ijdel ...Dat heeft mama gezegd". Pardon , Mama kent mij niet eens dacht ik maar heb er maar om gelachen. Vind het flauw dat ze de kinderen zo tegen me opstookt.