precies zoals titel al aangeeft... Ik voel me vaak doodongelukkig en ik weet in godsnaam niet meer wat me nou gelukkiger zal maken!!! Ik heb de liefste vent van de wereld, 2 heerlijk zoontjes en een kindje op komst... Heb momenteel geen werk en eerlijk gezegd weinig/geen vrienden of andere afleidingen.. Ofwel, ik lijk me steeds slechter te voelen. Is dit herkenbaar voor jullie??
Ik herken het deels, heb er zelf met vlagen last van... vooral als mijn hormoonhuishouding in de war is (ik heb Hashimoto). Had het na de bevallingen heel erg, en vooral toen ik nog bv gaf. Voelde me echt depressief, vreselijk! Dat is dus het eerste waar ik bij jou aan denk, of dit iets is wat nu speelt gezien je zwanger bent en dus meer last hebt van je hormonen. Tips om de dagen wat door te komen: Aansluiten bij 'pufclubje', zwemmen, yoga o.i.d.. Heb je hobby's? Haken, kleien, naaien, schilderen, lezen, schrijven....; ga iedere dag eventjes wandelen; als je oudsten op een sport zitten, ga dan mee zodat je contact met de andere ouders hebt. Zijn er in jouw buurt misschien bijeenkomsten of iets dergelijks waar je misschien kunt aansluiten? Vooral buiten de deur zijn deed mij goed en zo kom je ook het snelst in contact met andere mensen. Sterkte!
Klinkt als depressieve gevoelens door hormonen. Ik zou het ook met je verloskundige of Gynaecoloog bespreken ( of huisarts?)
Thanks Ik heb vorige week gesprek gehad met pop poli... en kwam niet echt wat zorgwekkends uit?! Behalve dat we momenteel best veel aan ons hoofd hebben, en ik mega ongelovelijk klaar ben met onze situatie nu! Zijn twee jaar bezig met verbouwing/verhuizing..... en als t mee zit zijn we eindelijk binnen een half jaar over!!! (En kan ik veeeel meer eigen hobby’s aan huis uitoefenen) Onze oudste is net 2,5 en jongste net 1 jaar. Dus heb ze veel om mij heen wat op zich niet erg is... Alleen voel ik mij helemaal niet meer prettig in ons huis en omgeving.. wat resulteert dat ik er minder op uit ga. Ik hoop en denk nog steeds een beetje dat als we eenmaal verhuisd zijn er sowieso wat meer rust in de tent komt, en vrijheid... Maar voor nu... trek ik het gewoon steeds minder ;-(
Heb je het gevoel dat er teveel op jouw schouders terecht komt? Hoe dan ook, ik zou er even voor gaan zitten en een lijstje maken wat je belangrijk vind in je leven, wat je nodig hebt en dat bespreken met je man. Het depressieve herken ik wel van voorheen, toen ik overspannen was. Hier twee kids, een eigen bedrijf, en verbouwing die nog wel tien jaar gaat duren haha. Inmiddels kan ik er veel beter mee omgaan en maak ik mezelf weer gelukkig. Ik zorg beter voor mezelf, besteed aandacht aan kleine dingen en heel belangrijk, stel geen belachelijke eisen meer aan mezelf. Ik loop nog wel bij een psycholoog wegens een angststoornis, maar het is allemaal aan elkaar gerelateerd. Veel succes en misschien toch goed om hulp te zoeken. Alleen je gedrag veranderen is gewoon moeilijk.
Ik herken het heel erg. Een hobby waar je ervoor op uit moet en werk, al is het maar een morgentje, deden in mijn geval wonderen. En het afnemen van de hormonen.