Hoi, Onze dochter van 4,5 jaar is moeiteloos door de peuterpuberteit gerold (nooit driftig geweest) vrijwel altijd vrolijk en gehoorzaam. Erg ondernemend, beweeglijk, enorme fantasie. Kortom een heerlijke kleuter. School is fantastisch en alles wat nieuws is leuk. Maar sinds de herfstvakantie huilt ze heel vaak. Vooral op school. Ik dacht eerst dat het moeheid was maar de vakantie is net voorbij, ze heeft goed geslapen afgelopen nachten en nu heeft ze wel een keer of 8 gehuild op school. Hierom huilt ze bijvoorbeeld: ze wil iets kiezen (een hoek) maar die is al vol, ze is door een ander zachtjes geduwd, ze wil op een fietsje maar die is bezet en ze mag er niet op van de ander, ze wil graag iets zeggen maar krijgt de beurt niet van de juf, enzovoorts....het tijdstip van de dag maakt niet uit, het gebeurt s morgens, s middags, binnen en buiten. Verder is ze tussendoor wel vrolijk, doet goed mee en heeft geen moeite met het niveau in de klas, het is eerder te makkelijk, ze heeft motorisch een voorsprong van een half jaar, taalontwikkeling 9 maanden tot een jaar en rekenintwikkeling een jaar of meer voorsprong. Sociaal gezien gaat ze goed mee, ze is erg goed in contacten maken, delen geen probleem, keuzes maken ook niet, nieuwe situaties ook niet maar als iets wat ze wil niet kan of als ze zachtjes valt of stoot of iemand anders iets doet wat zij al wilde doen is het huilen... Wie weet waar dit vandaan kan komen? Of is het gewoon een fase? Hoort het bij de leeftijd? Ik vind het vooral naar omdat de juf het een beetje zat begint te worden en zuchtend vertelt dat ze weer zoveel gehuild heeft. Thuis doet ze dat overigens bijna nooit....
Misschien voelt ze zich om de een of andere reden niet prettig in de klas (Door de juf of andere kindjes? ) ? Dat het voor haar onveilig aanvoelt? Ze is natuurlijk ook 2 weken thuis geweest met mama en papa en daarna weer "alleen" op school. Misschien speelt dit ook mee?
Dank voor je reactie. De juf is erg lief en ze wilde erg graag weer naar school na de vakantie. Ze is niet bang voor de andere kinderen en niet erg gevoelig voor verandering dus weer wennen is het ook niet denk ik. Ze is wel snel onder de indruk van opvallend gedrag van anderen (iemand die hard praat, niet luistert, schreeuwt of huilt) misschien dat ze dat bedreigend vindt.... Nu houdt ze ook constant alles in de gaten in de klas, ze weet precies wie welke hoek of activiteit heeft gekozen enz. Zelfs van sommige kinderen hoe vaak ze naar de wc zijn geweest...
Lastig hoor, maar dat oplettende gedrag zegt toch wel iets? Als ze zich prettig/veilig voelt, zou ze dat toch minder doen lijkt me? Ik heb er geen ervaring mee (mijn kids zijn nog niet op de basisschool) maar misschien kun je haar vragen waarom ze zo vaak huilt? Haar alternatieven bieden voor het uiten van onvrede? Ik denk maar mee hoor...
Mijn dochter is van dezelfde leeftijd. Ik merk dat ze zichzelf enorm dwars kan zitten om soortgelijke reden die jij aangeeft. Ze uit dit niet altijd in de vorm van huilbuien. Bijv. iemand zegt geen hoi, iemand heeft haar geduwd, iemand heeft gezegd dat ze stom is, etc. Ze zaagt hier zo lang over door, dat je denkt dat ze iedere dag compleet wordt afgetuigd, uitgescholden en genegeerd op school. . Terwijl ze het prima naar haar zin heeft en de meeste kindjes enthousiast tegen haar doen en met haar spelen. Ze helemaal dol is op de juf en de juf ook zegt dat ze helemaal meedoet in de groep. Misschien wat een ander verhaal, maar de lichtgeraaktheid herken ik in je verhaal. En ze weet ook precies wie wat doet. Ze is sowieso wel van de details.
Klinkt als dat je dochter sociaal emotioneel nog jong is, dan merk je dat ze nog niet zo weerbaar zijn. Moeite met voor zichzelf opkomen. Moeite met omgaan met zulke kleine teleurstellingen. Ik denk dat het gewoon een fase is, ze heeft tijd nodig om hiermee te leren omgaan. Het heeft niets te maken met haar intelligentie. Ze moet leren dat niet alles gelijk lukt zoals zij dat wil, inderdaad veel peuters leren dat met hun driftbuien ed. Jou dochter heeft daar nu dus moeite mee. Je kan haar daarin ondersteunen door te vertellen wat ze kan doen in zo'n situatie. Dat ze handvaten krijgt over wat ze kan zeggen. Maar grotendeels heeft ze gewoon tijd nodig om te leren weerbaarder te worden.
Heel herkenbaar. Dochter is nu 4,5 jaar en deed dit ook erg vaak in het begin van het schooljaar. Wij hebben haar toen heel intensief gecoacht over emoties uiten. Huilen is voor als je veel pijn hebt of heel droevig bent. Je moet niet huilen als je je zin niet krijgt, maar je mag dat wel heel jammer vinden. Boos zijn mag, maar dan gaan we niet hysterisch huilen of roepen. We zijn nu een paar maand verder en het helpt echt wel.
Goh, het lijkt net of je mijn oudste hebt beschreven. Ze is ook ongelofelijk observerend, kent alle kindjes, ook uit andere klassen, bij naam, houdt bij wat iedereen doet... ze voelt zich heel goed op school, loopt hier ook wat voor met 'wiskunde' en qua taalontwikkeling. Ze heeft ook veel vriendjes en totaal geen moeite om contact te leggen. Op school huilt ze nooit, maar thuis wel. Dan komt alles eruit. Ze kan dan ook heel erg boos worden (en ik ben ook geen peuterdriftbuien gewend dus de eerste keer schrok ik enorm) en daarna heel lang huilen. Net of ze niet begrijpt wat er gebeurt, eigenlijk heel zielig. Ze kan ook boos worden om alles, dus ook heel onbenullige dingen. Tot nu weet ik niet echt wat ik ermee moet, op zo'n moment kan ik niet tot haar doordringen, boos worden werkt niet en negeren ook niet. Ik lees dus even mee.
he wat vervelend zeg, zo sneu! Ik begrijp iets niet helemaal. je zegt de juf is erg lief. maar eerder zeg je dat je het (terecht) naar vindt omdat de juf zuchtend zeg dat ze alweer zoveel gehuild heeft. dit komt niet erg empathisch over, zeker als je bedenkt dat ze waarschijnlijk verder een modelkind is in de klas. komt op mij over dat je dochter misschien toch gevoeliger is of zich minder veilig voelt dan jullie dachten?
Als ik het zo lees lijkt het wel meer op iets wat bij je kind past dan een echte fase. Je zegt dat ze een ontwikkelings voorsprong heeft, daar kan het sociaal jong bij passen maar ook hooggevoelig. Er zijn veel indrukken op school, kan misschien nog niet goed invullen of een kindje haar perongeluk duwt of denkt dat ze het express doen. Bij hooggevoelig kun je ook denken dat snel iets aan jezelf ligt. Trekt je veel van andere aan.
De juf is erg lief maar heeft niet 8x per dag tijd om alle aandacht aan haar te schenken als ze huilt. Het probleem is dat ze niet stopt met huilen voordat juf naar haar toe is gegaan. Ik begrijp best dat juf het na 7x niet leuk meer vindt. Heb haar even gesproken en ze gaat er vandaag achter proberen te komen wat precies het probleem is. Dus ik wacht even af. En ze is erg gevoelig en denkt snel dat kinderen ruzie hebben en gaat ook huilen als juf boos wordt op een ander kind bijvoorbeeld.
Voorbeelden die je noemt duiden allemaal op moeite hebben met omgaan met teleurstellingen. Zie je dat thuis ook? Waarschijnlijk uit ze het thuis op een andere manier... Hoe gedraagd ze zich bijvoorbeeld bij het verliezen van een spelletje? Of het niet krijgen van een snoepje? Of een ander kadootje dan verwacht van de Sint oid?
Ze vraagt weleens om een verassingsei maar als ik zeg dat het niet mag omdat ze verwend wordt als ze alles krijgt dan maakt ze daar totaal geen punt van. Maar de juf en ik hebben even doorgevraagd en nu blijkt het volgende: ze verzint in haar hoofd al dat ze in de bouwhoek een kasteel wil bouwen met 4 torens en de stenen half om half (dat is sterker) en dan kan haar uitgedachte plan niet doorgaan en dat geeft zon teleurstelling. Of ze heeft bedacht dat ze in de schrijfhoek de namen van alle kinderen in de klas op wil schrijven en dan 'voor lieve juf' erboven en dan mag dat niet. Of een jongen speelt met de kassa maar begrijpt niet dat je met een pinpas een pincode van 4 cijfers in moet toetsen en dan wil ze dat uitleggen maar ze mag het van die jongen niet voordoen en dan gaat ze dus ook huilen. Maar als er iets niet doorgaan wat ze wel leuk vindt maar waar ze geen vooruitgedacht plan bij heeft dan is dat geen probleem. Als ze pindakaas op brood krijgt terwijl ze hagelslag wilde is dat ook geen probleem als ik uitleg dat ze al hagelslag op heeft en dat daar erg veel suiker in zit. Het is dus niet perse het omgaan met teleurstellingen maar meer dat ze een idee niet uit kan of mag voeren.