Marjolein, Ik denk er precies zo over, en als een kind dus eennaar leven 'kiest' dan heeft de 'ziel' nog veel te leren om zich te kunnen veruimen!
Ik denk dat mensen dit soort verhalen bedenken, om het doodgaan wat makkelijker te accepteren. Het is een fijne gedachte dat er hierna nog vanalles is, maar ik geloof dat het na dit leven wel ophoudt.
@Hopla: kan me jouw reactie heel erg goed voorstellen. Dat is precies wat ik tegen heb op deze gedachte. Als alles goed gaat, is het een mooi idee. Maar als je een ziekte hebt, is het meteen een veel minder mooie gedachte. Wat me er ook in tegenstaat is het idee dat als het lijden ergens goed voor is (voor je eigen groei o.i.d.), je mensen die lijden dus ook niet hoeft te helpen. Want dan belemmer je ze in hun groei. Je ziet dit b.v. in India met het kastensysteem heel duidelijk. Als iemand daar de pech heeft als paria geboren te worden, wordt ie z'n hele leven als uitschot behandeld. Helpen mag niet, dan kan zo iemand onvoldoende karma opbouwen voor een volgend leven! Nee, laat mij maar lekker atheist.
Hele verhalen, ik ga ze van de week eens op mijn gemak lezen... Maar wilde even een delen. ( fout ik mag het niet doen, maar goed niemand die mij hier kent ) Ik had van de week een client en die had een paar jaar terug een zwangerschap afgebroken vanwege het verbreken van haar relatie. Nu is zij weer zwanger. Ze liet het vorige zieltje weg halen op 9 feb. en nu ontdekte ze haar zwangerschap op 9 feb dit jaar. Mijn reactie was gelijk, " het zieltje wil jou" Ik geloof er absoluut in dat je voor je geboren wordt je, je lessen krijgt en dat je die het beste kunt leren bij bepaalde ouders. Het is voor mij een weten gek he?
Sja ik moet eerlijk zeggen dat ik het een mooie gedachte vind, maar er niet in geloof. Ik moet meteen denken aan al die arme kindertjes die mishandeld en verwaarloosd worden, hebben die ook speciaal voor die ouders gekozen? Ik vraag me af op welke basis dan....
Dit is ook het eerste wat ik dacht. Ik geloof hier dus ook absoluut niet in. Maar goed, ieder z'n eigen... en vind het fijn voor de mensen die er wel in geloven
ik zelf vind het een hele dubbele gedachten, de ene kant vind ik het een hele mooie gedachte, tuurlijk ik geloof ook wel dat er leven is na de dood en dat er een bepaald zieltje moet zijn die jou als mama en papa wil hebben, ze ook uitkiest. maar hoe zit het dan met de mensen die never nooit geen kinderen kunnen krijgen? ligt dat dan ook aan die zieltjes die niet willen? dat is dus de andere kant. of net als de anderen zeggen kiezen die zieltjes ervoor om in een gezin terecht te komen waar het niet lekker loopt vanwege allerlei dingen? hoe zit dat dan? dit is hoe ik er over denk
Kirsten het spijt mij als je je gekwetst voelt. Zo zie je maar dat we het niet allemaal met elkaar eens hoeven te zijn, het forum is tenslotte voor meningen, verhalen en vragen waar eventueel reactie op gegeven mag worden. Je ziet, er zijn er die het met me eens en oneens zijn. Het belangrijkste is dat zowel jij als ik een duidelijke mening kan geven en hierover gediscussieerd kan worden, met daarbij respect in het oog houdend voor de stellingnemer.
hmm moeilijk.. ik denk dan gelijk.. dus niemand wil mij als moeder? aangezien ik al bijna 2 jaar wacht?
Ik dnek niet dat het zo is dat niemand jou als moeder wil. Het zieltje wat voor jou gaat kiezen is nog niet klaar voor de reis terug naar hier.
Dat is dus ook mijn bezwaar tegen dit hele "romantische" idee. Wat heb ik, vanuit dat oogpunt, gedaan dat er geen kind voor mij kiest en dat 2 kindjes mij in een vroeg stadium hebben verlaten? Nee, ik geloof sowieso niet in dat soort dingen.
En mensen die heel graag kinderen willen, maar onvruchtbaar zijn? Nee, ik geloof hier ook helemaal niet in..... Het zijn gedachten die jóu uitkomen, dat is leuk, maar niet realistisch voor iedereen!
Ik geloof deels in het verhaal van marjolijn ik weet zeker dat sommige dingen voorbestemt zijn om te gebeuren en in hoeverre dat een keuze is van een zieltje dat hij of zij jou als ouder wilt weet ik niet. ik denk ook niet dat dit geheel alleen van het kindje afhangt, maar ook van de ouders dingen behoren in balans te zijn en nog even als aanvulling persoonlijk denk ik marjolein dat als je een naar gevoel krijgt als of je niet alleen bent en dat als dit gevoel zoveel onrust bij je veroorzaakt dat je er zelfs voor verhuist dit zeerwaarschijnlijk niet als iets moois beschreven zou moeten worden
Ik vind het wel treffend dat mijn ervaring en mijn ideeën hierover zoveel stof doet opwaaien. Wat ik hier zie gebeuren, is dat de mensen die zich kunnen vinden in het onderwerp hun eigen ervaringen willen delen en zelf ook rust vinden hierin. Heel frappant vind ik toch, dat er ook veel reacties zijn die niet alleen mijn stelling tegenspreken (daar is het forum tenslotte voor), maar dat ik daarbij zoveel boosheid zie! Blijkbaar heb ik een zeer gevoelig onderwerp aangesneden maar ik neem aan dat niemand zich persoonlijk aangevallen voelt. Voor Sjaaak Hoe kom je erbij dat ik ben verhuisd omdat ons vorige huis zo vreemd aanvoelde? Volgens mij heb ik dat zelfs niet tussen de regels door getypt dus knap dat je het wel hebt gelezen! En waarom vraag je me mijn fijne ervaring die ik met jullie wilde delen, als 'niet mooi' te beschrijven? Het is toch mijn ervaring, dat jij dit niet als zodanig wilt accepteren vind ik helemaal prima, maar laat ook mij dan in mijn waarde. Een forum is voor meningen, verhalen en discussies. Niet om anderen in twijfel te trekken.............
Ik vind het wel een mooie gedachten, maar of het echt zo is..... Mijn zoontje heeft een hele moeilijke start gehad met veel onzekerheden. Mijn moeder zei toen ooit eens: Jasper heeft jullie als ouders uitgekozen omdat hij weet dat jullie sterk genoeg zijn om dit aan te kunnen... Weet niet of het zo is, maar vond het wel heel mooi om te horen.