Zeker, je kunt als vrouw altijd een keizersnede weigeren. Maar je kunt als gynaecoloog ook weigeren om een keizersnede uit te voeren. Uiteindelijk is het toch echt een samenwerking en moet de keuze in samenspraak worden gemaakt. En ja, kunt als vrouw uiteraard naar een andere gynaecoloog gaan als je er samen niet uit komt, dat lijkt me ook heel verstandig. Maar het is van beide kanten geen "U vraagt, wij draaien". De beslissing moet echt samen worden genomen.
Het zou inderdaad raadzaam zijn om een andere gynaecoloog te zoeken als deze geen keizersnede wilt uitvoeren na een eerdere keizersnede, want die optie heb je als zwangere volgens de richtlijn. Ook als je daar een slechte motivatie voor hebt. De zwangere vrouw bepaalt zelf of ze een wel of geen keizersnede wilt.
Ik had bij de eerste een geplande keizersnede staan ivm stuit. Uiteindelijk is ze 2 dagen eerder gekomen dan wat gepland stond maar dat doet er verder niet toe. Bij de tweede was ik ook enorm aan het twijfelen om precies dezelfde redenen die jij hebt. De 1e was zo goed gegaan en ik was zo snel hersteld dat ik er eigenlijk weer voor wilde gaan. Ook ik zag de meerwaarde van een natuurlijke bevalling niet. Todat het zover was. Ik sprak samen met de gynaecoloog af dat ik het in eerste instantie gewoon zou proberen. En wat ben ik blij dat ik dat gedaan heb. Ik dacht de meerwaarde er niet van in te zien maar jeetje wat een ervaring was dat, zo intens, zo bijzonder en zo anders dan een keizersnede. Nou moet ik er wel bij zeggen dat ik echt een bevalling uit het boekje had hoor, het ging zo ontzettend soepel allemaal, zowel de bevalling als het herstel maar jeeeetje, wat een explosie aan gevoelens op het moment dat ik mijn zoontje, na hard zwoegen samen, dan eindelijk op mijn buik had liggen, zo ontzettend speciaal. Had het voor geen goud willen missen.
Dat klopt, in het geval van een eerdere keizersnede zal geen enkele gynaecoloog een nieuwe keizersnede weigeren. Dus in de situatie van TS zal ze inderdaad zelf kunnen kiezen wat ze wil. Wat ik echter probeer te benadrukken is dat het in de geboortezorg (eigenlijk überhaupt in de zorg) de bedoeling is dat je als cliënt/patiënt SAMEN met je zorgverlener de beslissingen neemt. Zowel een gynaecoloog als een verloskundige mag geen interventies uitvoeren indien een vrouw daar geen toestemming voor geeft. En ik weet dat dat in het verleden wel gebeurde en door sommige zorgverleners nu nog. Dus het is heel goed dat je je als (zwangere) vrouw ervan bewust bent dat jij zeggenschap hebt over je eigen lijf. Alleen de andere kant op is ook geen wenselijke situatie, een vrouw die eist dat een gynaecoloog of verloskundige een bepaalde interventie doet terwijl daar ook risico's aan zitten. En een zorgverlener mag in zo'n geval dus ook weigeren om die interventie uit te voeren. Echter wanneer je als cliënt en zorgverlener op dat punt bent aangekomen en een van beiden de noodzaak voelt om zijn/haar hakken in het zand te zetten dan is de behandelrelatie al zodanig verstoord dat er geen goede zorg meer verleend kan worden. Daarom probeer ik te benadrukken dat een goede samenwerking tussen (in dit geval) zwangere vrouw en gynaecoloog essentieel is.
Ben het er mee eens voor zover het de patiënt richting zorgverlener betreft, dus als de zwangere een behandeling wenst waar geen indicatie voor is, maar andersom niet. Gezamenlijke besluitvorming geeft namelijk aan dat beide partijen akkoord moeten zijn, maar het is de patiënt beslist. en zij hoeft ook geen concessies te doen om de zorgverlener maar tevreden te stellen. Ik vind een goede relatie tussen de zorgverlener en patiënt ook heel erg belangrijk. Maar ik vind niet dat je daarvoor concessies moet doen richting de zorgverlener, dan kun je beter overstappen.
Fijn om dit topic te vinden. Ik heb 2 jaar geleden een keizersnede gehad omdat ik enorm verzwakt en ziek was door pre eclampsie en de behandeling daarvan. Gisteren ben ik bij de Gynaecoloog geweest voor een eerste gesprek over vaginaal of sectio. Mijn voorkeur gaat momenteel ook uit naar een 2de keizersnede. Ik heb er al veel over gelezen en ik schat mijn kans op succesvol vaginaal bevallen niet heel groot. In principe is er 75%, maar bij vrouwen die kleiner zijn dan 1.55, vrouwen met een BMI van 30 of hoger en vrouwen die ouder zijn dan 35 is de kans al kleiner. Ook als je nog niet eerder vaginaal bent bevallen is de kans kleiner. Ik las bij het AMC dat er een rekenmodel is die ze kunnen gebruiken om een kansberekening per persoon te maken. Met 22 weken heb ik het 2de gesprek hierover en ik ben benieuwd of ze dat in mijn ziekenhuis ook doen. Soms denk ik wel dat vaginaal misschien "handiger" is omdat ik dan gelijk daarna naar huis mag. En ik heb nog een zoontje natuurlijk. Doordat ik heel ziek ben geweest kan ik weinig zeggen over het herstel. Ik vond de pijn heel erg meevallen, heb de volgende dag al gezegd dat ik geen morfine meer wilde en dat ging prima. Na 9 dagen ben ik zelf ontslagen uit het ziekenhuis en kon ik al best veel doen vond ik. Doordat ik een vrij traumatische ervaring heb, zou ik nu eigenlijk een zo min mogelijke kans willen op weer een traumatische ervaring (niet goed verlopende vaginale bevalling). En dan voelt een gentle sectio toch wel heel goed. Het ziekenhuis waar ik nu loop werkt ook anders na de operatie. Je blijft constant met je baby samen en dat vind ik ook heel fijn. De vorige keer ging ik naar de uitslaapkamer en zag ik een uur later mijn baby pas weer.
Fijn om dit topic te lezen. Het klopt dat ze met allerlei data kunnen berekenen wat de kans is dat een natuurlijke bevalling na een sectio succesvol gaat zijn, heeft inderdaad te maken met BMI, lengte, maar ook de rede dat de vorige sectio heeft plaatsgevonden (bij mij was het bijvoorbeeld niet vorderende ontsluiting icm een prematuurtje. Het percentage wat er bij mij uit kwam rollen was 57% kans op een succesvolle natuurlijke bevalling. Dat percentage vind ik te laag. Dus ik ga weer voor een keizersnee. liever uitgerust naar de ok en weten wat me te wachten staat dan dat ik straks weer 18 uur bezig ben en opnieuw met spoed onder het mes moet.
Ja dat is ook mijn idee. Als ik rond dat percentage zou zitten is de keus ook snel gemaakt. Stel dat je al uitgeput de ok in gaat dan gaat je herstel ook minder voorspoedig lijkt mij.
Ik moet volgende week doorgeven wat ik wil. Vorige bevalling inleiding ivm pre eclampsie en na 8uur hoogste stand weeopwekkers nog maar net 4cm. Mijn slagingskans is djt keer maar 63%
Mijn dochter lag met haar voeten naar beneden. Vanwege zeer weinig vruchtwater werd een versie afgeraden. Met de voeten als eerste krijg je geen ontsluiting dus de keuze was snel gemaakt. Deels vind ik het jammer. Ik zal nooit een natuurlijke bevalling meemaken, maar ik ben de verloskundige, de gynaecoloog de verpleegkundigen en iedereen eromheen heel dankbaar voor mijn gezonde kinderen die ze met liefdevolle zorg veilig ter wereld hebben gebracht.
Nee. Ergens denk ik doe maar gewoon ks. En dan twijfel ik ineens weer. Bang dat ik iets mis ofzo als je ik niet natuurlijk beval.
Ik vind die percentages zo’n waardeloos iets he. Er worden enkele factoren meegenomen. Maar ook zoveel factoren niet. En ruggenprik verhoogt je kansen op een kunstverlossing/keizersnede. Op je rug met je benen in de lucht bevallen verhoogt je kansen op een kunstverlossing/keizersnede. Stress verhoogt je kansen op een kunstverlossing/ruggenprik. Inleiden, idem. Allemaal factoren die niet worden meegenomen in die TOL berekening. Daarnaast zegt kansberekening zo weinig over jou als individueel geval. bedenk wat je zelf wil, helemaal los van alle protocollen en eisen die het ziekenhuis aan je wil stellen. Hoe zie jij je bevalling voor je? En laat je daarna voorlichten door een gynaecoloog (en eventueel vk) wat de risicos zijn zodat je zelf een keuze kan maken. Je hoeft je aan niemand te bewijzen, als jij je goed voelt bij een geplande keizersnede, dan is dat prima. Wil je liever in bad bevallen met een verloskundige? Ook dat mag. Zoals eerder gezegd: je mag iedere interventie weigeren. Je mag alleen geen interventies afdwingen. Mijn persoonlijke noot nog: Bij de eerste bevallen met een secundaire keizersnede na een ruggenprik en een hele berg stress. Het was niet chique zeg maar bij de tweede een lieve 1e lijns vk gezoch die met mij de bevalling wil doen. Waarschijnlijk poliklinisch, in bad. In eerste instantie ook geen ctg e.d. Tenzij er reden is om aan te nemen dat er problemen zijn. Mijn vk staat er achter, mijn man heeft er vertrouwen in en ik voel me er goed bij. Ik ben goed geïnformeerd en op de hoogte van de risico’s van alle mogelijke scenarios en ben van mening dat dit in mijn geval de beste keuze is.
Ik heb er voor gekozen om het vaginaal te proberen had volgens het rekenmodel 68% kans. Helaas verliep de bevalling weer hetzelfde ontsluiten als een dolle maar bij beide kinderen was het probleem dat ze niet goed lagen. Dus braaf geperst etc maar ze kwamen beide niet eens laag genoeg voor om een vacuüm te proberen. Ik ben wel blij dat ik het geprobeerd heb ook als het weg gelukt was het waarschijnlijk een stuk makkelijker na de bevalling was. Vriendin van mij heeft na een sectio een vaginale bevalling met vacuüm extractie gehad met knip maar die zei dat ze heel blij was dat ze het gedaan had qua herstel. Ik vond het vooral vervelend met de tweede dat je 6 weken niks zwaars mag maar dat betekend ook dat je belemmerd wordt in zorgen voor de oudste. Ik heb helaas ervaring buiten de keizersnedes om met heel wat buikoperaties en het is en blijft elke keer een aanslag op je lichaam. praat met de gyn de opties etc en kies uiteindelijk waar je jezelf het prettigst bij voelt. Wat wel echt zo is dat je altijd een tweede keizersnede mag als je er 1 hebt gehad.
Hier ook niet evht vertrouwen in mijn eigen lijf. 2x ma gehad. Die beide naar weeen en verlies stolsels en 1 x vruchtje. Uiteindelijk bij beide nog curretage nodig. En bij gewone bevalling dus keizersnede
ik heb een spoedkeizersnede gehad na eerst 21uur bevallen. Uitgeput de ok in, is idd geen pretje. Ben voor het zwanger worden al naar een gesprek gegaan bij de gyn, ook ivm prenatale depressie. Ze zei, ik moet het je vragen maar ik weet denk ik het antwoord al. Wil je een keizersnede? Ik zo, ik ga niet zwanger worden als jij niet zwart op wit zet dat ik er 1 krijg Ben erg benieuwd hoe een geplande keizersnede gaat verlopen, maar ik verwacht hem minder erg dan m’n spoed.
In december krijg ik 3e. Gewoon doen ik zou echt nooit natuurlijk willen (bij eerste geprobeerd hoor wat een hell). Ik heb het super ervaren zonder gedoe en maar 1-2 dagen goed ziek van haha ik kon amper bewegen maar eenmaal dag 3 thuis en kon ik redelijk van alles al. Na een week gewoon mijzelf en na 5 weken ging ik gewoon intensief sporten. als ik al die horror verhalen hoor van na de natuurlijk bevalling dan keizersnede is echt een makkie.. Ik heb ook dus geen litteken is niet te vinden meer. Heb van mijzelf wel moet ik zeggen goed herstel van alles ondanks dat anesthesie werkt niet en moet ik dubbele portie hou ik of baby er niet over. makkeljjk ook met oudere kids inplannen en weet je zeker dat er geen zuurstof gebruik of iets anders zoals vacuuppomp of inknippen erc erbij komt kijken
Wat bijzonder dat je litteken zo goed is weggegaan, die van mij is wel duidelijk zichtbaar (alleen als ik naakt ben dan).
Ben blij om jullie ervaringen te lezen! Dat van die percentages had ik wel eens gehoord maar geen idee of ze daar in mijn ziekenhuis ook mee werken. Ik ben nu heel pril zwanger dus heb ik nog genoeg tijd om erover na te denken, maar mijn gevoel zegt nu al ga gewoon voor die keizersnee. Mijn man is straks ook 6 weken thuis en mijn moeder kan eventueel ook een tijd bij ons komen om te helpen.