Nee ik kan dan ervoor kiezen om het wel vaginaal te proberen. Maar daar ben ik nog niet uit. Poeh ik zal mijn bevallingsverhaal proberen kort te houden. Ik had pre eclampsie waarvoor ik opgenomen lag in het ziekenhuis. Ze hebben vanaf 36.6 geprobeerd in te leiden. Eerst met tabletten slikken. Maar daar kreeg ik het benauwd van op den duur. Toen wilden ze een ballon plaatsen. Zijn ze een uur mee bezig geweest maar is mislukt. Toen mocht ik even rusten en wilden ze het later op de avond weer proberen. Maar dat heb ik geweigerd. Mijn bmm lag te ver richting mijn rug en ze kregen de eendenbek er niet goed in. Het was echt pijnlijk. Toen is er een klinisch vk geweest en die heeft nog gestript. Daarna heb ik de zoveelste nacht gehad met torenhoge bloeddruk. De hele nacht mensen aan mijn bed. Urenlang een bloeddrukmeter om mijn arm die elk kwartier automatisch aan ging. En ik was gewoon gesloopt. Had al een paar dagen een magnesium infuus wat je echt afbreekt. En ik heb 2 weken lang slecht geslapen door hevig hoesten, dat bleek later een longontsteking te zijn. Toen heb ik de volgende ochtend gevraagd om een ks. De Gyn stemde daarmee in. Ik zag het niet zitten om nog een bevalling te moeten doen terwijl ik kapot was. De eerste 36 uur van mijn zoontje heb ik vrijwel niet meegemaakt. Ik viel zelfs weg tijdens gesprekken met de verpleegkundigen. Het was echt heftig.
@Salvatore heftig meid, je eigen gezondheid op dat moment zo slecht om een bevalling te kunnen, gelukkig dacht dat de gyn hetzelfde en kon je een KS krijgen. Is de kans aanwezig dat je weer pre eclampsie krijgt?
De kans op een tweede keer PE is 25%. Maar vanaf de 14de week slik ik al bloedverdunners om de placenta beter doorbloed te maken. Dat zou de kans moeten verkleinen. Maar is geen zekerheid. Ik word goed in de gaten gehouden en heb zelf ook een professionele bloeddrukmeter aangeschaft. Ik probeer er zo min mogelijk mee bezig te zijn. Soort van kop in het zand steken methode. Maar het heeft ook geen zin om je er druk om te maken. De gynaecoloog zei je hebt 75% kans dat het niet gebeurt. Maar goed, de eerste zwangerschap had ik 98% kans dat het niet gebeurde....
Ik wil hier wel even op reageren. Ik ben in het voorjaar bevallen van mijn tweede nadat mijn eerste ook een keizersnede is geworden ivm stuitligging. Het was de bedoeling om dit keer gewoon te bevallen, en dat werd ook zeer gepromoot door de gynaecoloog. Ik ben tot 6 cm gekomen toen plotseling, zomaar uit het niets een heleboel artsen en verpleegkundigen mijn kamer in kwamen rennen, mijn bed de gang op duwde en nog net vertelden dat er een kz ging plaatsvinden. Dit was op basis van het monitoren van het hartje. Bij het binnen enkele minuten openen van mijn buik bleek ik een volledige ruptuur te hebben van de oude wond. De baby en ikzelf hebben het op het nippertje gered. Wij waren in uitermate goede handen in een van de grote kinderziekenhuizen, maar ik moet er niet aan denken wat er was gebeurd in een minder goed ziekenhuis. ik heb er dus in mijn geval erg veel spijt van gehad dat ik een vbac heb geprobeerd. Dit hield ook in dat ik al een epiduraal had op de verkoskamer (ik snap achteraf waarom ik zo extreem veel pijn had), toen een spinaal op de ok, en direct na de geboorte ook nog algehele narcose om alles te kunnen repareren. al met al was ik hier van tevoren helemaal niet bang voor, want de kans is heel klein. Ik wil alleen laten weten tegen welk risico ik dus ja heb gezegd. De emotionele kant ervan, ook voor mijn partner, is heel heftig geweest. Hij heeft een uur lang zitten vrezen voor mijn leven toen hij met baby en al de OK werd uitgezet. Nogmaals, de kans is heel klein, dus het is niet de bedoeling om iemand bang te maken.
Jeetje @Bella12345 wat heftig zeg! Ook om te lezen moet ik zeggen. Het ziekenhuis doet eigenlijk alsof het vrijwel niet voorkomt en hoopt daardoor dat ik toch voor vaginaal kies. Maar ik heb dit toch wel constant in mijn achterhoofd gehad. Nu ik het dan ook lees bevestigt het voor mij dat ik de goede keuze maak. Ik wil dit risico niet nemen. Ik heb op medisch vlak te vaak dingen die onverklaarbaar zijn of eigenlijk nooit voorkomen. Hoe gaat het inmiddels met je? Heeft de baby er last van gehad?
Dat van die dingen die bijna nooit voorkomen en dan bij mij wel is mij inmiddels ook te vaak gebeurd haha. Ik geloof niet meer in cijfers. Mijn eerste was in stuit, die kans is niet zo groot. 2 x een draaipoging zonder resultaat, die kans is ook niet zo groot. En toen dit... Het gaat inmiddels allemaal goed. De baby is helemaal gezond en ik heb het achter me gelaten. Wellicht speelt het mee dat ik na de eerste best teleurgesteld was en veel hoop had op een normale bevalling, terwijl het na de tweede zo voelde van: “dit is de laatste poging geweest en we zijn er allemaal goed uitgekomen, dus het is goed zo”. Overigens had ik 1 jaar en 4 maanden gewacht met zwanger worden, dus lang genoeg voor de richtlijn van 1 jaar. Als ik nu nog meer kinderen wil doen ze een kz bij 37(!) weken. Mijn kinderen werden geboren met 39+3 en 40+1, dus dat voelt erg vroeg. Maargoed, mijn gezin voelt voor nu compleet. Het ziekenhuis heeft achteraf nogmaals bevestigt dat het echt een uitzondering is geweest. Eigenlijk heb ik maar 1 advies: zorg dat je naar het beste ziekenhuis gaat. Dan zijn beide opties een even goede keuze.
Fijn dat alles goed gaat. Tja, wat is het beste ziekenhuis? Mijn vorige ervaring was slecht, ik kies nu voor een ander ziekenhuis. Hopelijk wordt het nu ziekenhuis in en na 2 dagen weer eruit ipv 3 weken ellende.
Ik weet niet wat een block betekent maar ik had bij de eerste een morfine pompje en die had ik nauwelijks gebruikt ondanks de heftige pijn. Bij de tweede is mijn ruggeprik (en dan bedoel ik de epiduraal die ik al had, niet te spinaal uit de OK) achteraf aangesloten op een morfinepomp die continu pijnstilling gaf. Die heb ik ook nog eens extra lang laten zitten op eigen verzoek, ruim anderhalve dag totaal. Nu weet ik zeker dat onnodig pijn lijden totaal geen nut heeft. Mijn tweede herstel was zeker fijner.
Het heeft met het type verdoving te maken. Bij mij is er een hoog blok gegeven waardoor je tot je borst verdoofd bent. Was best eng want ik kon niet hoesten en dat deed ik al een paar weken heel erg. En dat ging echt vervelend worden met ademen.
Niet waar je om vraagt maar hier een goede ervaring van een vbac. De eerste kwam met geplande ks vanwege stuitligging. De tweede is spontaan geboren met 39+6. Mij werd verteld dat vaginaal de voorkeur heeft afhankelijk van de reden van de ks bij de eerste. Ook grijpen ze eerder in als er bijv te heftige weeën zijn of als het kindje laat merken dat hij of zij het zwaar heeft. Ik had er daarom wel vertrouwen in. Ik vond de vbac heftig maar wel heel bijzonder. Ben zelf blij dat ik het zo heb gedaan. Maar kan mij evengoed voorstellen dat je weer voor een ks kiest. Succes met de bevalling als het zover is!
@Bella12345 wat een heftig verhaal zeg, dat met die kansen inderdaad. Je zal maar net pech hebben. Gelukkig was je in goede handen! @Moto fijn dat jij een goede ervaring hebt met een normale bevalling. @Salvatore ben jij er al over uit wat het gaat worden of twijfel je nog steeds ?
Als het vanzelf op gang komt bedoel je? Ik weet het eerlijk gezegd niet. Ik hoop maar dat dat niet gebeurt . Weet jij al wat je wilt?
Nee ik bedoel of je als eerste keuze voor een geplande keizersnee gaat? Ik weet het nog steeds niet. Ik neig naar een keizersnee.
Oh ja er staat al in mijn dossier bij het zkh dat ik een keizersnede wil. Het enige waar ik over na moet denken is, wat ga ik doen als het voor de 39 weken vanzelf op gang komt. En die vind ik nog wat lastig.