Kiezen voor hem of voor je kinderwens

Mijn kinderswens is/was ook groter dan saampies blijven.
Gelukkig die van hem ook.

 

Dank je Muppet 80......het mag nu wel eens een keer raak zijn....
Ik heb de vorige week maandag een kijkoperatie gehad aan mijn eileiders...de rechterkant was helemaal goed en de linkerkant waar ik de bbz heb gehad zat wel een knik in de eileider,maar ook die zag er verder goed uit.....

Het is maar weer gewoon afwachten

 

Ik heb aan het begin van onze relatie gezegd dat ik geen kinderwens heb.
Mijn man had wel een kinderwens.
Toch heeft hij voor mij gekozen.

Na 5 jaar begonnen bij mij mn eierstokken onverwachts toch te rammelen.
Nu blijkt dat mijn man geen kinderen kan krijgen...

Als mijn man zou besluiten dat hij geen KID zou willen, dan zou ik dat heel moeilijk vinden.
De kinderwens is zo enorm sterk.
Maar ik denk dat ik wel bij hem zou blijven.
De omschakeling van wel naar geen kinderen zou alleen heel moeilijk worden.

Ik weet wel dat je pas weet wat je doet wanneer je in zo'n situatie zit.
Je kan nu zeggen ik doe dit, maar op het moment kan je compleet wat anders doen.

 

Jeetje dreamer......
Dit is pas echt moeilijk dan ja....
Wij hebben dus wel ook al zulke gesprekken met elkaar gehad,maar wij zijn het wel met elkaar eens dat we dus geen KID zouden doen,we zullen wel voor IVF,enz gaan maar geen KID of adoptie....

Pfffff heel moeilijk voor jullie......ik wens jullie heel veel sterkte toe...

 

Hoeveel ik ook van mijn vriend hou, ik zou ook voor mijn kinderwens kiezen. Ik zou het hem anders denk ik altijd kwalijk blijven nemen. En mezelf ook. Dat ik mijn grootste wens voor hem heb weggecijferd. Van jongsafaan weet ik al dat ik moeder wil worden. Dat is mijn ultieme wens.

Gelukkig willen wij allebei ontzettend graag een kindje. Als het op de natuurlijke wijze niet lukt, dan maar proberen via de MMM. Wij weten zelfs van elkaar hoe wij over adoptie denken (wij staan er niet afwijzend tegenover, alleen is dat nogal duur en is er een wachtlijst van jaaaaaaaaaaren.)

Maar zoals Dreamer83 al schrijft: ik denk dat als je er midden in zit... als een van beiden absoluut geen kinderen kan krijgen (maar ze dus wel erg graag zou willen), dat je er dan wellicht anders over zou denken. Aan zo'n situatie wil ik liever eigenlijk niet denken. Want wat als ik geen kinderen zou kunnen krijgen? Of mijn vriend?

 

hmm ik zou voor mijn man kiezen. Mijn kinderwens was dan ook niet super sterk.

Mijn man heeft mij daarentegen wel voor de keus gezet. Als ik geen kinderen wilde dan zou hij op een gegeven moment wel weg zijn gegaan.

 

Ik vind het moeilijk hoor. Ik zit helaas ook in de situatie dat het bij mij niet goed zit en stel me dan even voor dat mijn vriend me daarvoor zo verlaten....ik moet er niet aan denken!
Maar goed, is eigenlijk de vraag niet. Mijn ex wilde ook geen kinderen en dat was één van de redenen dat ik die relatie toen der tijd verbroken heb. Ik denk dat ik nu voor mijn vriend zou kiezen maar dat is waarschijnlijk wel omdat ik nu zelf in deze situatie zit en er anders tegenaan ben gaan kijken.

 

ik zou ook zoiezo mijn kinderwens voor laten gaan

stel dat 1 van de partijen zich moet opofferen voor de ander, dan zal dat toch niet lang goed gaan denk ik,
de gene waarvan de beslissing is gekozen gaat zich op het laatst toch niet prettig voelen denkende aan wat de ander heeft moeten opofferen en misschien komen er zelfs schuldgevoelens bij spelen ,waardoor de relatie ook niet lekkerder door gaat lopen

 

ik weet niet...maar ligt het er ook niet aan,wat je samen al allemaal hebt meegemaakt,en hoelang je al samen bent?
Ik denk dat je er op een gegeven moment toch wel met je partner veel over gaat praten....toch?

Ik zit ook in zo'n situatie en ik wil ook niets liever dan "MOEDER WORDEN"maar er blijft bij mij toch een TOCH!

Maar ieder zijn eigen keus natuurlijk.....

 

Tja, ik ken de situatie. In mijn geval, ik wilde dolgraag en de ex niet. Dan kom je er op uit dat je dus niet hetzelfde wil in het leven. De een wil een gezin en de ander niet. Dat is wel een essentieel verschil denk ik.

Mijn man nu en ik willen dolgraag kinderen dus dat is fijn.

Als een van ons dan nu niet vruchtbaar blijkt dan is dat een andere situatie. Dat zou voor ons geen reden zijn om bij elkaar weg te gaan. Dan kijken we voor opties er dan zijn.

Maar zo makkelijk als ik het hierboven schets zo moeilijk is om te beslissen dat de relatie over moet zijn hoor. Want dan ga je toch denken, misschien verandert het nog. En dan hoe lang blijf je dan wachten...

Ik heb nu een superman dus het si aalemaal goed gekomen maar ik was wel liever jonger moeder geweest....

 

wij hebben vrienden, zij wil trouwen en kids.. hij wil er niet aan denken!
wij hebben in 2007 een huis gekocht en zijn in 2008 getrouwd. en nu en hard aan t klusen, dat weet hij.

zij hebben net een huis gekocht. als je grapje maakt van wordt die kamer een babykamer? dan springt ie zowat uit zijn vel.
zij moeten het samen uitzoeken, maar ik zou dat heel vervelend vinden!
wij willen het allebei erg graag.. misschien mijn man nog wel meer dan ik!

 

Hmm dat kan ik je zo vertellen..bij mij de kinderwens. Mijn vriend en ik willen allebei graag kinderen maar het kan waarschijnlijk pas volgend jaar als we geluk hebben. Dan vind ik het niet zo erg om hierop te wachten,maar als hij me had verteld dat hij geen kinderen met me wilde was ik bij hem weggegaan. Als wij samen geen kinderen kunnen krijgen is het natuurlijk iets anders

 

Hallo Meiden,

Ik heb het mee gemaakt. Van jongs af wilde ik al moeder zijn, wist zeker dat niemand mij deze wens zou ontnemen. iedereen zei ook altijd jij bent echt een moedertje, jij krijgt vast wel kinderen. Nou mijn man wilde dus jaren niet, en mensen zeiden ook ga dan bij hem weg neem een ander die wel kinderen wilt. Maar ik wilde ook juist met hem kinderen want met hem ben ik gelukkig. Stel je voor je krijgt een nieuwe relatie en je wordt nooit meer zo gelukkig dan bij hem. Hij si echt mijn grote liefde. We hebben er wel eens woorden over gehad, en ik ben ook depressief geweest erdoor maar wilde hem niet dwingen het moet wel van 2 kanetn komen. Ik heb toen toch gekozen voor mijn man hij heeft zoveel voor mij gedaan en ik ben in heel mijn leven nog nooit zo gelukkig geweest (veel meegemaakt) Dit wilde ik niet opgeven. De hoop dat hij van gedachten zou veranderen was bij mij al opgegeven. Als we het erover hadden liep het gesprek niet lekker, dus ik liet het er maar bij en sprak er wel met vooral mijn vriendinnen over. En op een dag (okt 2008) ben ik gestopt met de pil hij kwam naar mij toe ineens uit het niets dat hij het toch maar wilde proberen, ik dacht huh waar heeft hij het over en toen zei hij dus dat hij zag wat het met mij deed en er zelf goed over heeft nagedacht en dat hij er nu ook achter staat en wilde proberen zwanger te raken. Nu is hij alleen heel bang ivm mijn leeftijd en jaren lang pil gebruik dat het misschien niet lukt en ik dan in een zw2art gat val dus hij zegt wel het is mooi als het lukt maar ga er niet vanuit dat het lukt of dat het in no time raak is. We zijn nu 4 maanden verder en hij staat er nog steeds achter en fantasseerd mee over de naam enz Dus ik kies heb gekozen voor mijn relatie

 

mijn vriend en ik zijn al vanaf me 22ste samen en hij wist dat r ooit een tijd aan zou breken dat ik mama wou worden.
Hij bleef het uitstellen en uitstellen en verleden heb ik gezegd als ik 30 word en jij wil nog steeds niet ben ik weg.
Sorry mijn geluk gaat voor alles want dalijk ga je uitelkaar neemt hij een jong blaadje en krijgt wel kids en jij kan ze niet meer krijgen.

Gelukkig heeft me vriend voor mij met kinderwens gekozen en zijn we nu druk aan het klussen voor een kleine.

Maar ik kies altijd voor mezelf!

 

Dat is 1 van de reden waarom mijn vorige relatie is stuk gelopen. Hij wilde absoluut geen kinderen. En ik maar al te graag. Ik heb er heel lang over na gedacht maar uiteindelijk heb ik besloten de relatie te verbreken.
De kinderwens was voor mij te sterk om zomaar op te geven en ik denk dat het altijd een struikelblok in de relatie geweest zou zijn.
Ik moet wel zeggen dat hij vanaf het begin af aan heel eerlijk is geweest, hij heeft altijd duidelijk gezegd dat tie geen kinderen wilde maar ik dacht dat draait wel bij, nou niet dus.
Nu ben ik heeeel erg gelukkig getrouwd met een man die wel dezelfde toekomst plannen heeft en ben ik heel blij dat ik van hem af ben, voor ons allebei.
Ik had nooit helemaal gelukkig geweest bij hem.

 

hoi hoi meiden
om even te reageren op dit onder werp....
mijn mannetje zei altijd ik wil geen kinderen ik heb ook met de gedachten gelopen van wat nu ik wil het namelijk wel! toch koos is voor mijn realtie liever met hem zonder kinder dan kinderen zonder hem en nu zijn we toch al een hele tijd bezig om zwanger te worden en zelfs hij is er super lief en fanatiek mee bezig! dus alles kan nog veranderen! en geloof me hij was ECHT anti kind maar nu dus niet ook een nichtje van mij had dit probleem 9jaar lang wou haar man geen kinderen nu hebben ze er 3! hoop dat dit beetje positief is voor degene die met het probleem loopt dat manlief geen kindje wilt...je hoort het heel vaak dat ze toch later nog willen!

 

Inderdaad...!
Bij ons is het ook zo'n beetje gegaan.
Ik had zowiezo voor hem gekozen, hij is de liefde van mijn leven. Maar andersom ook, en hij wilt het nu wel, gelukkig!
Hij is ook heel leuk met kinderen, en ziet het nu helemaal zitten

 

haaj!

zooo moeilijke vraag zeg..
ben blij dat ik niet voor die keus sta .. lijkt me zooooo moeilijk..

ik heb aan het begin toenk wat met mn vriend kreeg meteen geinformeerd of die later wel kids zou willen.. tjah.. misschien miepig ofzoww.. maar tjah riep (net als vele hier..) al heel jong dat ik later moeder wilde worden.. dus vandaar..

nu zijn we sinds jan 08 bezig en tiz nog niet gelukt.. en we staan aan het begin van de mmm..
mjah denk dat als dan niets zou gaan lukken dat we dan niet uit elkaar gaan.. we gaan dan wel evt andere opties bekijken... maar dan ligt het ook weer net ff anders dan wanneer hij helemaal niet zou willen..
dat zou dan wel een moeilijke beslissing geworden zijn denk k..

liefsss kanjer