Mijn dochter wordt volgende maand 3 jaar. Nou is ze altijd al een beetje een lastige slaper geweest maar het wordt alleen maar erger.. We moeten er de laatste tijd wel een paar keer per nacht heen en ze wordt 's ochtends ook steeds vroeger wakker. Het was steeds half 8 dat ze wakker werd en ze verschuift het nu richting 6 uur.. Niet blij mee Maar wat ik eigenlijk vervelender vind is dat we er een paar keer per nacht nog uit kunnen voor haar. Ze wordt dan wakker en gaat huilen. Als er dan komt en vraagt wat er is, is ze altijd iets. 'Zere keel, zere buik, zere teen, jeuk, snot' etc Je ziet dat ze het verzint. Bij mijn ouders doet ze het niet, slaapt ze keurig de hele nacht door (monster). En wat ook vervelend is, als ik er heen ga word ik altijd boos. Daarna slaapt ze vaak (niet altijd) de nacht nog wel door. Mijn vriend is liever voor haar en vraagt dus ook wat er is en gaat er op in en dan wordt ze daarna meestal weer wakker. Ik vind het niet leuk om steeds boos te moeten worden. Mijn vriend dus ook niet en die is daar ook niet zo goed in (ik ben dus de boemama). Hij probeert het wel hoor, maar het is ook gewoon niet leuk om elke nacht boos te moeten worden. Ze is ook wel een meisje die je beide handen grijpt als je haar een pinkje geeft, dus ik vind het niet zo gek dat ze dat 's nachts ook doet. Maar wat zou je er nog meer aan kunnen doen? Ik word er echt gek van. Zoontje komt ook nog gezellig 2x 's nachts voor een voeding, dus langer dan 2 uur achter elkaar slapen is voor mij nu een luxe. Iemand tips om in elk geval onze dochter door te laten slapen? Laten huilen werkt niet, ze houdt erg lang vol en raakt overstuur.
Oh, wat herken ik je verhaal. Onze dochter doet precies hetzelfde! Ik heb gister even een "gesprek" met haar gehad, en warempel heeft ze vannacht heel de nacht doorgeslapen. Ik heb o.a tegen haar gezegd dat ze aan het zeuren is en dat ze niet mag zeuren, alleen als ze echt iets heeft dan mag ze pas mama roepen. Ik heb haar gezegd dat ze een hele grote meid is als ze niet zeurt. We hebben afgesproken voor elke nacht dat ze niet zeurt, krijgt ze een sticker en na 15 stickers gaan we wat leuks doen (naar ballorig) Dit omdat we in de cadeautjes tijd zitten Vanacht heeft het geholpen, nu de rest van de nachten nog
Dat is wel een goeie! Misschien werkt dat hier ook. Wat zou dat heerlijk zijn Ik denk ook dat we het zelf een beetje gestimuleerd hebben door er steeds op in te gaan. En als er nou echt iets aan de hand is, ok. Dacht eerst dat ze misschien wakker schrok van een enge droom ofzo maar dat is niet zo. Dat heeft ze heel af en toe en dat merk je ook wel. Het 'gewone' wakker worden is anders. Ze huilt dan ook heel zeurderig. We hebben nu wel met haar geoefend dat als ze 's ochtends wakker is, ze niet mag huilen maar ons gewoon kan roepen. Dus nu gaat het vaak 'ik ben wakker! Joehoeee! Kom mij halen! Halloooo, ik ben wakkerrrrr!'
ik vind dit altijd moeilijk. om de grens te vinden. wanneer zeurt een kind en wanneer niet. je mag niet zeuren want dan krijg je een sticker. je mag niet zeuren want dat vind mama niet leuk. maar wat als een kind pijn heeft en niet meer durft te zeuren want anders wordt mama boos of krijgt ze geen sticker. ik weet nog heel goed dat ik als kind weleens radeloos van angst in mijn bedje lag omdat ik bijna moest overgeven. maar zeuren mocht bij ons thuis ook niet. als ik dan in paniek uiteindelijk toch naast het bed ging staan van mijn moeder dat ik moest spugen. zei ze ga maar in bed liggen en doe je ogen dicht. of wel in de wc en niet op de grond hé. zulke dingen. ze verdomde het op mijn angst te zien en om mee te gaan of me te troosten. daarom heb ik nu een panische angst voor overgeven en slaap ik heel slecht. ik kan geen hele nacht doorslapen omdat ik nooit stil kon liggen kreeg ik vaak op mijn kop. dan schreeuwde ze vanuit de andere kamer dat ik stil moest liggen. gevolg is dat ik nooit langer dan 2 uur achter elkaar slaap en pas rustig wordt wanneer het licht buiten wordt. dan val ik in een diepe slaap. dit soort dingen wil ik dus mijn kind niet aandoen. daarom ga ik er altijd uit of mag hij bij mij slapen.
hier exact hetzelfde .... Onze peuter droomt heftig en heb het idee dat hij het donker ook spannend gaat vinden.. Moet er minstens 3 keer uit voor hem en geef de baby ook om 23u30 en tussen 4u30 en 6u00 een voeding, dus we zijn gesloopt....
Ja das de andere kant van het verhaal waar ik ook bang voor ben. Ik heb ook een dochter die net als de dochter van TS pijntjes zit te verzinnen zodat we maar naar haar bed toe komen. Het gevolg is nu dat ik niet meer weet wanneer ze wel of geen pijn heeft (ze kan soms erg goed acteren en ik heb het al eens mis gehad, bleek er achteraf wel echt iets te zijn). Maar wat moet je dan? Overal serieus op ingaan terwijl het puur aandacht trekken is? Lijkt me ook gevaarlijk, dat bestaat er weer de kans dat je een hypochonder aan het kweken bent, als je er elke keer serieus op ingaat bestaat de kans dat ze het zelf gaat geloven. Moeilijk.. moeilijk Ik ga meestal wel heen hoor trouwens, met net als TS word ik soms ook een beetje boos of geirriteerd, omdat het zo ontzettend frustrerend is.
Wat lastig zeg! Het verhaal van blup lijkt me een andere uiterste en ik denk echt niet dat je zomaar een kind met angsten creeert. En bij het ene kind is het wellicht beter te merken of het echt pijn heeft dan bij het andere kind. Mijn zoontje wordt alleen maar half slapend wakker 's nachts en slaapt dan ofwel met de speen weer verder, of hij valt zelf weer in slaap. Ik heb dus vanwege dat laatste geleerd dat ik niet direct naar hem toe moet lopen. Ik hoor vanzelf wanneer hij echt wakker wordt, omdat hij dan harder en dwingender gaat kreunen/jammeren. 's Ochtends is een ander verhaal, dan is ie inderdaad vroeg wakker. En dus ook echt wakker. Ik ben ook vaak boos op hem geworden, zeker als het pas 5 uur was. Ik heb ook wel eens vanuit onze slaapkamer 'Ga slapen!!' geschreeuwd. Tsja, niet dat dat helpt ofzo Maar als ik moe ben, kan ik vrij weinig hebben moet ik zeggen. Ik heb de truuk nog niet gevonden, eigenlijk helpt niets. Ja, op tijd gaan slapen helpt. Dat is het enige. Dus ik heb echt geen idee Ik las laatst wel in een 1 of ander magazine (weet even niet meer welke) dat een moeder ging "mediteren" met de kinderen als ze naar bed gingen. Klinkt zweveriger dan dat het is hoor De kinderen liggen in bed, doen hun ogen dicht, en zij vertelde ze dan een verhaaltje. Daarvan vielen ze rustig in slaap. En ik denk zelf dat als kinderen op een uitgeruste en relaxte manier in slaap vallen, ze ook beter doorslapen. Ik merk dan ook aan T. dat als ie hyper is als ie naar bed gaat, hij erg onrustig slaapt. Hoe gaat het bedritueel bij L.? Is ze dan rustig?
er zit natuurlijk wel wat in dat "mediteren" je eindigd in elk geval wel rustig en met je mama de dag. een lekker warm en veilig gevoel lijkt me. ik vind het best moeilijk zelf om een middenweg te vinden. bij ons is het tegenwoordig gillen als hij in bed gezet wordt. ik heb ookal verscheidene dingen geprobeerd met niet echt bevredigend resultaat. hij blijft elke avond hartverscheurend gillen als je hem in bed zet en klampt zich als een aap rond de spijlen en je lijf vast. als hij s nachts wakker wordt dan doet hij dat niet expres. omdat ikzelf heel weinig slaap zie ik het altijd gebeuren. hij wil draaien omdat hij een beetje wakker wordt. hij gooit zijn benen achterover en begint te huilen. vaak stopt hij met huilen als ik een liedje zing maar soms raakt hij ook echt helemaal overstuur. op zulke momenten neem ik hem bij me in bed en dan slaapt hij zo nog uren verder. ik heb dan zoiets van. dan hoef ik niet of 4 uur de dag al te beginnen en slaapt hij nog lekker een uur of 5 door. ik zou ook wel willen dat hij rustig met een rustig ritueel naar bed ging zoals hij eerder altijd deed. maar op de een of andere manier is er anderhalve maand geledene en knopje omgegaan en wil hij niet meer in zijn bedje. en met krap 19 maanden naar een groot bed weet ik ook niet of dat de oplossing gaat worden. moeilijk allemaal hoor.
Dat lijkt me ook lastig blup, als het naar bed gaan zo'n drama is. Dat is een lastig patroon om te doorbreken. Je hebt tenslotte (meestal) geen idee waar het door komt en waarom hij dat doet. Bij mijn oudste gaat dat met ups en downs, het naar bed gaan. Maar ik merk dus wel duidelijk verband; als hij rustig gaat slapen, verlopen de nachten ook rustig. Merk jij dat ook aan jouw zoontje?
Hier ook een stickersysteem en werkt best goed! ze krijgt een kruis als ze bij mij wilt slapen(kan ook erg overstuur raken),en een sticker als ze in haar eigen bed slaapt!Ze heeft nu 13 kruizen en 20 stickers. En als ze haar stickerpatroon doorbreekt met een kruis,dan moet ze weer vanaf het begin tellen,wil ze iets leuks krijgen! Succes!! En geloof me,het gaat echt over!
@Claudia: Whaha, jouw onderschrift, geweldig Hier werd het naar bed gaan rond 2 jaar (24 mnd) ook weer een probleem. Toen heb ik uitgelegd dat hoe rustiger zij gaat slapen hoe meer leuke dingen we morgen gaan doen. Eerst concreet gemaakt; 'dan gaan we morgen naar de diertjes/speeltuin/etc.'. En dat dan ook wel doen hè en ernaar verwijzen; 'omdat jij gister zo rustig ging slapen gaan wij nu naar de diertjes/speeltuin/etc.' En op een gegeven moment ging ik zeggen 'hoe rustiger jij gaat slapen, hoe uitgeruster mama en A. zijn, hoe meer leuke dingen we morgen kunnen doen'. En nu zegt ze zelf als ze naar haar bed loopt 'dingen dingen dingen!' Haha. Ook wil ze nog wel eens iets markeren als 'leuk ding', zoals zo'n wiebelauto voor de Hema ofzo, wat ik dan interpreteer als 'ik ben gister toch rustig gaan slapen dus dan wil ik dit leuke ding gaan doen' Ik ben daar wel coulant in op zich en zij ook als ik geen 50 cent heb Tja, voor het wakker worden heb ik haar uitgelegd (ze is trouwens nu 26 wkn) dat ze mag roepen als het licht buiten is. Dus de sirene gaat dan pas af (rond 08.00 uur) 'licht buiten! licht buiten! uit uit uit!' En hoor 's nachts ook wel eens gefrustreerd 'licht aan doen buiten!' Gek genoeg accepteert ze dat dus. En soms is ze rond 07.00 wakker en wil ze eruit en als ik dan naar haar toekom en ga fluisteren dat iedereen nog slaapt (waarop zij roept: 'dingen! dingen!' als in dat slapen moet omdat we anders geen leuke dingen kunnen doen, interpreteer ik dan) en dat ze mag gaan roepen als het licht wordt buiten, dan laat ze zich ook weer terugleggen en wacht ze een half uur. Ik doe dit nu maar zo om consequent te blijven, anders snapt ze denk ik niet dat ik haar er ook uit haal om 07.00 uur als het nog geen licht buiten is? En tussendoor wakker worden 's nachts is hier het lastigs idd. Meestal zijn het ook wel nachtmerries volgens mij want begonnen rond Sinterklaas en ze heeft het dan over een 'mam' in de kamer en is heel hysterisch. Ze gilt ook 'mama niet! mama niet! mama nee! moe! moe!' en je moet echt een tijdje op haar in praten om haar tot bedaren te brengen. Ze gaat gelukkig nu wel weer rustig slapen als ik het leuke-dingen-doen-verhaaltje weer ophang. Maar vind dit erg moeilijk; misschien een peutersprongetje zo rond de 26 mnd? Hoop zelf ook dat ik alles goed aanpak want zo'n verhaal wat ik zonet lees is echt een moeders grootste angst, dat je je kind zo 'verkloot' zeg maar... (excuse the language...)
yukl@ ik merk hierin geen verschil. ik probeer het altijd rustig aan te pakken maar het moment dat je boven zijn bed hangt begint ie te gillen en wild om zich heen te slaan met armen en benen en klampt alles vast wat binnen zijn bereik komt. ik leg hem nu de laatste 2 weken dus maar bij mij in bed nadat ik dit dus eerst een maand concequent heb proberen te doorbreken. en als hij slaapt leg ik hem over. het enige wat ik wel duidelijk merk is dat hij laat naar bed moet. leg ik hem voor half 10/10 uur op bed dan hebben we heel de nacht bal. hij slaapt dan 3 uur en wordt gillende wakker end at herhaald zich meerdere keren per nacht. als hij rond 10 uur naar bed gaat is dit beduidend minder. heel stom en absoluut niet zoals wij het willen hebben. maar als je het zo steeds hebt dan kies je op een bepaald moment gewoon vanzelf voor 10 uur. elke keer als voorzichtig probeer terug te schuiven is het bal. jessmin@ voor wat jij doet zitten wij met een ander probleem. onze zoon is denk ik nog net te jong plus dat hij op het gebeid van taal en taalbegrip nu pas in het blok van de 12 maanden zit.al de rest gaat als een tierelier. maar spraak en begrip is er nog amper.volgens het cb loopt hij dan ook 9 maanden achter nu. er is een verwijzing naar het audiologisch centrum weg inmiddels. ,maar ik merk sinds vorige week dat hij sommige dingetjes begint te snappen. van pak je blokjes maar of zeg maar dag. dan begint hij te wapperen met zijn armpje als de persoon de deur allang dicht heeft gedaan. of als ik zeg we gaan wandelen en ik pak zijn jas dan wordt hij ook helemaal blij. dus wellicht is het stukje begrip nu bezig met ontwikkelen.wanneer ben jij ermee begonnen met uitleggen bedoel ik? en wat betreft je laatste zin. ik denk niet dat je je kind heel snel "verkloot" hoor. mijn ouders waren over de hele linie behoorlijk hard. en gaven weinig echt liefde en warmte zeg maar. ze dachten dat ze me met hard doen weerbaar konden maken omdat ik een handicap heb.
Hier ook een meisje van bijna 3 die eigenlijk standaard 1 (soms vaker) wakker wordt. Op zich geen big deal: even ernaast en over dr rug kriebelen en ze slaapt weer. Maar wel vermoeiend, zeker met een broertje die ook nog (vaak) wakker wordt. Misschien is een stickersysteem wel een idee al heb ik daar toch een beetje moeite mee. Gewoon gevoelsmatig. Ook zeggen dat we alleen maar iets leuks gaan doen als ze goed slaapt. Leuke dingen doen horen bij het leven van een kind, zeker als het buiten is. Ik denk trouwens dat je als beetje invoelende ouder goed doorhebt of er wordt geacteerd of dat er echt iets aan de hand is. Maar goed, ik heb dus geen oplossing. Het is denk ik wel een leeftijd van nachtmerries, dus ik wil ook wel troost geven bij eng dromen ...
Je bedoelt het vast niet zo, maar voel me toch een beetje aangesproken. Dacht toch echt dat ik een goed invoelende ouder ben, en toch heb ik het wel eens mis Denk niet dat je hierover kunt generaliseren.
Huh?! Ik zeg toch niet dat je het dan nooit meer mis kan hebben (was in ieder geval niet zo zwartwit bedoeld). Ik bedoelde meer dat je dan geen grote schade zal aanbrengen aan je kind. Mijn moeder is echt een topmoeder, maar heeft wel ooit een olifant van wol die echt aanvoelde als schuurpapier weggegooid. Klein jeugdtrauma (maar dus wel een met een knipoog) ... Dat je die kleine traumaatjes (met ) veroorzaakt doordat je geen gedachten kunt lezen is denk ik een zekerheid. Maar grote trauma's omdat je (structureel) geen oog hebt voor je kind (oid) zul je (onder normale (wat ik dan normaal vind) omstandigheden) niet veroorzaken. (kan nog meer nuanceren hoor, maar denk dat mn punt wel duidelijk is zo )
Ik wil je niet ontmoedigen, maar mijn vriend en zijn ex hebben dit bij hun dochter ook gedaan...met als gevolg dat mijn stiefdochter in de zomer wel eens om half 6 aan ons bed stond. (Nu is ze al 11, dus snapt ze dat het dan nog te vroeg is, maar probeer dat maar eens aan een 5 a 6 jarige uit te leggen)
Vannacht weer 2x eruit voor haar en om half 6 was ze klaarwakker Heb zoontje ook nog 2x gevoed dus ik ben echt gesloopt. Ik weet het, het hoort er een beetje bij met kleine kinderen maar ik word hier echt een beetje depri van. Ik ga expres vroeg naar bed, lag er om 21u in maar de kleine wou niet slapen en sliep ook pas om 23.30u. Bij mijn dochter merk je echt wel verschil of er echt iets is of dat ze acteert. Meestal is het het laatste. Het bedritueel is altijd hetzelfde. In badje of douchen, tanden poetsen, haartjes kammen, boekje lezen, pop in bed, zij in bed, kus en knuffel, muziekje aan en slapen. We gaan expres al niet meer druk spelen voor het slapen gaan. Ik ben ook niet zo bang dat ik mijn kind 'verkloot'. Maar dat duurt niet lang meer Ach, dan betaal ik de psycholoog later wel.. (grapje hoor!) Ben moe.
Ik had op een gegeven moment de deal met mn man dat hij 'verantwoordelijk' was voor M snachts en ik voor T. Dat scheelde in ieder geval in de zin van dat je er niet uit hoeft. Maar hier dus eigenlijk al 9 maanden en 3 weken doorbroken nachten ... misschien iets langer omdat M net voor T's geboorte weer ging spoken ... maar dat weet ik niet meer zeker.
Mijn vriend gaat er eigenlijk ook altijd uit voor de oudste. Maar ik word er toch wakker van En vriend moet om kwart over 5 zijn bed weer uit dus heeft zijn slaap ook wel nodig. Maar goed, ik ook natuurlijk Ik kan niet wachten op de tijd dat ik ze 's ochtends om 11 uur hun bed uit moet schoppen
Wat een herkenbaar verhaal. Hier dus hetzelfde, alleen zegt ze nooit wat er is (want er is ook nooit wat ) Ze jammert alleen maar en als ik dat een poosje aanhoor met de hoop dat ze weer in slaap valt, gaat ze alleen maar harder en harder 'jammeren'. Wat ik meestal doe, is niks zeggen, haar weer goed instoppen en weglopen. Hopend dat ze dat 'saai' vind en niet weer gaat roepen. (heeft niet altijd resultaat hoor). Eerder deden we ook telkens weer het muziekdoosje aan, maar toen begon ze te huilen als dat ding na 15 min. af was gelopen en zei ze doodleuk 'muziek aan'. Ja, doei :x, zo zijn we niet getrouwd... daar zijn we dus heel snel mee gestopt. Met de eerste nachten een heel drama als gevolg natuurlijk. Verder heb ik ook geen tips helaas, je bent iig niet de enige... Het is idd hopeloos af en toe, vooral als je er nog 1 hebt waarvoor je er uit moet.