Hallo, Ik weet niet of ik hier bij het goede onderwerp zit. Maar zit erg ik mijn hoofd over de toekomst, wel of geen 2e kindje erbij. Er zijn helaas bij ons veel dingen gebeurt de afgelopen 2 jaar waardoor deze vraag best lastig is. Zowel qua gevoel als verstand. Mischien herkennen sommige zich hierin, anders is het vooral om me hart te luchten. ( familie weet niet wat er allemaal speelt.) Een kleine voorgeschiedenis: 2 jaar geleden zijn we voor het eerst ouders geworden van onze sterrenmeisje T. Met 23,5 weken zwangerschap helaas door een zwakke baarmoedermond veel te vroeg bevallen en hebben we na een half uur afscheid moeten nemen van ons meisje. Een heftig en zware periode. Na 2 maanden bleek ik al weer zwanger te zijn van onze zoon J. Na een zware zwangerschap met cerclage, is onze jongen met 33 weken geboren. Een zware start gehad te hebben mocht hij met 4 weken mee naar huis. Eenmaal thuis was er alles behalve een roze wolk. Veel darmproblemen ( oa door kma). Een half jaar lang bezig geweest met een jongen die alleen maar huilde van de pijn. Gelukkig daarna werd het steeds rustiger met hem. En nu doet hij het echt super!!! Wel nog wat prematuur problemen (niet doorslapen, en overdaf korte slaapjes etc). Maar zijn super blij met hem. Deze periode heeft wel zijn tol geeist bij mij, heb een pnd gehad en hier wel hulp voor gehad. En is nu wel beter. Ook helaas nog lichamelijke klachten ( loop ik nog steeds voor in het ziekenhuis). En nog geen echt eindstreepnij zicht. Al met al heeft alles een beste inpakt gehad voor ons ( merk vooral mij). En merk dat mijn lichaam op is. Nu zal je denken, neem de tijd. Zie over een paar jaar of je er aan toe bent of niet. Maar helaas tr horen gekregen, als we nog een kind willen, we niet te lang moeten wachten. Voordat het niet meer kan. Dus hier mijn dilemma, moet er nu totaal nog niet aan denken qua hoe mijn lichaam is. En nog zo'n zware zwangerschap door te gaan, ju met een kleine jongen rondlopen. Maar qua geest, twijfel ik erg over een 2e. Wat als het niet meer kan, en ik er spijt van krijg. Sorry voor het lange verhaal.
Ik ben ook wel benieuwd waarom jullie niet te lang meer kunnen wachten en hoe lang is lang? Gezien jou verhaal zou minimaal een half jaartje, liefst een jaar tot rust komen wel nodig zijn. Maar als het dan niet meer mogelijk is, dan is het net hoe groot je wens voor een 2e is. Maar zwanger worden als je lichaam nog helemaal op is lijkt mij niet gezond.
Hier onze eerste verloren met 21 weken door dezelfde oorzaak. De volgende zwangerschap was echt een hel, maar in tegenstelling tot jou bleef onze oudste zoon wel zitten tot 39 weken dankzij de cerclage. Hierna daarom nog twee zwangerschappen aangedurfd, kinderen weer met 39 weken geboren. Ik weet niet of ik in jouw geval nog een zwangerschap zou aandurven. Een kind met 33 weken krijgen is gewoon heel zwaar. Is het een idee om voor een second opinion naar een (tweede) academisch ziekenhuis te gaan? Kijken of ze ideeën hebben hoe je deze keer wel voorbij de 37 weken kunt geraken.
We kunne helaas niet te lang wachten omdat ik sinds de bevalling van J ik constant blijf bloeden ( oorzaak is nog steeds niet bekend, al bij meedere specialisten geweest) en aangezien ik snel groeiende endometriose heb. En het afgelopen jaar al 1 eierstok heeft gekost. Vandaar dat het lastig in te schatten is. We zijn al voor een second opinion geweest bij maastricht ( zit ook een endometriose specialist). Omdat het bloeden blijft is het gewoon niet in te schatten hoenlang het zal duren voor de andere eierstok ook ingekapselt word.
@Berte: helaas hebben ze dit al besproken met meerdere artsen en als we nog een zwangerschap hebben is de kans heel groot dat de bevalling weer rond de 33 weken zal gebeuren. Dus we moeten dan zoiezo rekening houden met weer eerste paar weken ziekenhuis
In dat geval zou ik zeggen: focus op je prachtige kindje, bouw een gezinnetje met zijn 3tjes en jullie mooie sterrendochter. Je lichaam is nog niet hersteld, je geest is nog niet hersteld. Ik denk dat jullie na alle verdriet en zorgen vooral rust nodig hebben. Leuke dingen doen, mooie herinneringen bouwen, genieten van jullie zoon. En wie weet opent er over een paar jaar toch nog een deur naar nog een kindje, of een pleegkindje, adoptie kindje, een huisdier. Ik zou niet haasten maar je lichaam en geest respecteren. Ik wil jullie veel sterkte wensen!
Ik denk dat het verstand dan heel duidelijk is. Maar als je een wens hebt voor nog een kind, is je gevoel vele malen belangrijker. Dat is een keuze die alleen jullie kunnen maken. Onmogelijk is het nu niet, maar het worden wel twee heel zware jaren. Maar een onvervulde kinderwens kan de rest van je leven heel zwaar zijn. Ik wil jullie veel wijsheid en sterkte wensen.
Maar als je de vraag stelt zonder medische problemen dan zei je waarschijnlijk nee. Maar omdat de kans op een tweede kleiner kan worden twijfel je. Je lichaam als geest is er nu niet klaar voor. Er is ook geen garantie dat het goed gaat of ook te vroeg geboren gaat worden of andere complicaties
Oef lastige situatie. Als je zo blijft bloeden kan ik me voorstellen dat je lichaam er over een half jaar nog niet klaar voor is. Dus mocht de wens heel sterk zijn voor een 2e, eigenlijk 3e kindje dan zou ik daar denk wel voor gaan. Wel met een hele goede voorbereiding. Bijv naar een psycholoog om mentaal toegerust te zijn op waarschijnlijk weer een zware periode, zorgen dat je relatie met je man echt goed zit; kunnen we dit weer samen aan. En lichamelijk goed in overleg met de arts/gynaecoloog zodat er een goed plan klaar ligt. Mocht het zo zijn dat jullie dan nog een kindje mogen verwelkomen kan mogelijk ook de endometriose helemaal verwijderd worden ook al kost het dan nog een eierstok/ je baarmoeder. Maar ik weet niet of dit medisch gezien mogelijk is. Kan me voorstellen dat dat nog een lichtpunt kan zijn om naar uit te kijken. Zou er vooral rustig over nadenken en eerlijk naar jezelf blijven, wil ik écht nog heel graag een 3e kindje of kan ik ook leven met het idee dat het hierbij blijft en ik zo gelukkig kan zijn. Heel veel sterkte!
Is het niet mogelijk om eitjes in te laten vriezen? Dan heb je iets meer tijd om erover na te denken. Voor nu zou ik het zeker afraden
Wat een zware tijd heb je moeten doorstaan. Mijn eerste zwangerschap eindigde ook met gebroken vliezen met 23.5, ze hebben nog een paar dagen in mijn buik gezeten, maar hebben de strijd op de NICU uiteindelijk niet overleefd. De zwangerschappen daarna vond ik heel zwaar, maar zijn goed verlopen, ik heb na 1 jaar mijn 3e zoon gekregen en 5 jaar later mijn 4e zoon. ik kon de tijd ervoor nemen en na 4 jaar voor de jongste gaan, maar ik weet niet wat ik had gedaan als dat niet mogelijk was, omdat ik het psychisch heel zwaar vond. Vooral als je verteld dat je blijvend bloedverlies hebt, dat zou ik icm een zwangerschap zwaar vinden. Ik zag het al die jaren als volgt: heel gelukkig met zoon 3, maar er is nog plek voor een 4e kindje, maar als het niet gaat, lukt, kan, dan genieten we volop van ons 3-en. Ik had ook nog een miskraam gekregen, dus het verliep niet vanzelf, maar uiteindelijk is de jongste toch gekomen. Wat zeggen de artsen, hoe staan zijner tegenover?
Iedereen bednkt voor alle berichtjes. Kan fijn zijn soms alles van je af te schrijven en meningen horen van mensen die er totaal buiten staan. We hebben van de week een gesprek gehad met 2 specialisten in amsterdam. Een pittig gesprek met voor ons een duidelijk antwoord. Gezien de geschiedenis en mijn cervixinsuffitientie en endometriose. En de klachten die aan blijven houden. Werd er een duidelijker plaatje gemaakt van de opties die we hebben. En samen meerdere lange gesprekken gehad met elkaar. Is de beslissing dat het voor ons goed is zo. Tuurlijk zouden we nog een kindje willen, maar de risico's voor mij zijn nu gewoon te groot. ( kan ik blijvende klachten aan over houden en zelfs erger worden) en dan kan ik niet de gelukkige moeder zijn voor onze zoon. En hij os het brlangrijkste nu. Dus het is goed zo voor ons. Iedereen super bedankt voor alle reacties
Tijdens het lezen van de eerdere berichten was mijn reactie ook, volgens mij zijn lichaam een geest nog niet toe aan een volgende zwangerschap en wordt je er dan een gelukkigere moeder door als je nu dan toch voor een tweede kindje gaat. Ik lees nu in je update dat jullie een beslissing hebben genomen en wil even zeggen dat ik dat een hele dappere en wijze beslissing vind!