Eens met Beaujuulais! Ik vind daarbij dat vrouwen in het algemeen elkaar de maat niet zo moeten nemen. En dus moeders ook niet! Heel veel mensen hebben zo snel een oordeel over anderen. Ja het is waar dat iedereen wel oordeelt, maar je hiervan bewust zijn en je eens in andermans(vrouws) schoenen te plaatsen scheelt al een hele hoop.
Ik kijk wel en er wordt vast ook naar mij gekeken, maar ik probeer niet te (ver)oordelen. Observeren dus. En mijn jongste zit ook nog vrij veel in de kinderwagen, in ieder geval 's ochtends met het naar school brengen van de oudste. Andere ouders gaan met de auto (soms wonen ze tussen ons en school in, echt een ministukje in mijn ogen dus), tja, dan heb ik de kinderwagen ook niet nodig. Of op de fiets, dan zit zo'n kind toch ook? In die zin is de kinderwagen, in mijn ogen, dus niets meer of minder dan een vervoersmiddel. Als ik haar laat lopen, dan moeten we een kwartier eerder weg om op tijd te komen en dan kan ik haar terug dragen of de hele weg 'gezeur' aan horen. Om dat te voorkomen, gaat ze dus lekker in de kinderwagen (en met dit weer ook nog eens lekker in de voetenzak ook ) en soit aan mensen die dat raar vinden.
Ja hoor, ik kijk en zal ook bekeken worden...wat moet je anders op het schoolplein tijdens het wachten doen?!? Denk overigens ook wel eens 'zou die ook op zp zitten en wie zou het dan zijn'
Hier is dat net zo. Ik ken inderdaad ook vrouwen die hun kind dat nog niet zo graag langere stukken wil lopen niet meer in een buggy willen zetten, omdat het daar dan dus 'te oud' voor is met net 3 jaar. Maar dan maar in zo'n fietszitje zetten 'omdat het dan toch zit maar geen buggy is'. En dan met de hand aan de fiets lopen... Sorry ik vind dat zelf ontzettend krom. Ik oordeel niet zo snel, maar ik vind bv. ouders die te pas en te onpas de auto gebruiken een slechter voorbeeld aan hun kind geven dan een moeder die alles lopend doet en haar kind vervolgens in een buggy zet.
Klopt ook hoor...op gewone rustige buitenwandelingen zit mijn zoon ook nooit in de buggy. Maar op sommige schooldagen als hij naar de psz gaat, moet ik dochter om 11.45 ophalen en hij moet om 12.45 op de psz zijn. In die tijd moeten we lopen en eten. Het is best een eindje dus we moeten dan aardig doorstappen, dan gaat hij dus ook in de wagen.
Ik maak graag contact met ouders van leeftijdsgenootjes van mijn dochter. Dus ja, dan kijk ik en glimlach ik even vriendelijk ter begroeting.
Alleen als iets opvalt! Bv een kind van 5 in het voorzitje op de fiets (?) Een zwangere vrouw met een kind van 3 en een kind van 1 in de supermarkt, super chaotisch maar d'r haar en makeup zaten perfect. Nette kleren, hakjes aan. (Hoe dan?!)
Wat ik me afvraag...ik vind vaak dat moeders zo kritisch naar andere moeders kijken. Kleding kan echt niet, buggy kan echt niet, uggs kunnen echt niet...heb je dan juist heel veel zelfvertrouwen, of juist helemaal niet of heeft dat er niets mee te maken? Zelf kijk ik eigenlijk helemaal niet zo naar anderen, of ze moeten het wel héél bont maken. Een speen in de mond van je vijfjarige duwen zodra ze uit school komt lopen viel me bijvoorbeeld wél op. Maar over het algemeen, áls ik kijk is het eerder uit bewondering. Hoe mensen nog zo slank zijn na 3 bevallingen, hoe ze hun kinderen zo keurig naar school laten fietsen terwijl die van mij nog tegen een geparkeerde auto op zouden rijden, hoe ze de hele dag op 15 cm hoge hakken kunnen lopen. Ik ken mijn eigen minpunten goed genoeg om vooral bewondering te hebben voor de manier waarop mensen dingen voor elkaar krijgen.
Ik vraag me af wat hier gek aan is? Dan zou je mij ook wel gek aangekeken hebben als je mij had gezien
Oh ik kijk graag naar andere mensen, niet alleen naar moeders. Ik kijk altijd m'n ogen uit als ik bijv. op een druk plein staan, kan me er uren mee vermaken En dan kijk ik naar van alles: naar die leuke tas van een vrouw, een verliefd stelletje dat hand in hand loopt, een kibbelend echtpaar, een kindje dat pas net kan lopen, etc. Overig sommige dingen oordeel ik, andere dingen vind ik de moeite niet en laat ik aan me voorbij gaan. Ik zal zelf ook ongetwijfeld worden bekeken, maar ga me er niet anders om gedragen.
Ik niet hoor. Natuurlijk kijk ik wel naar de mensen om mij heen. En echt gekke dingen zie ik vast wel, maar ik geloof niet dat ik heel erg andere moeders bekijk. Ik voel mezelf ook niet bekeken hoor. Ik doe niets gek, dacht ik. Tot ik onderstaand bericht las Wat is daar voor geks aan? Ik doe dat dus ook gewoon. Als ik naar een winkelcentrum ga met mijn kind van nog geen 4 jaar gaat ook de buggy mee. En daar gaat de kleine dus ook in. Anders krijg ik mijn boodschappenlijstje niet afgewerkt binnen de tijd die ik heb. Ik ben dan niet op tijd terug voor de anderen uit school komen of ik moet een deel van mijn lijstje laten zitten. Maar met de kleine in de buggy kan ik stevig doorlopen en red ik het meestal wel. Dan maar raar in andermans ogen
Mijn ervaring is toch dat heel veel mensen veroordelen (en echt niet alleen moeders). Mijn oudste zoon heeft een genetische afwijking en ten gevolge daarvan een forse ontwikkelingsachterstand en autisme, maar op het eerste oog zie je niets aan hem. Dus toch wel een jaar met een tuigje gelopen (mijn zoon loopt liever dan dat hij gereden wordt), er waren zelfs ouders die daar wat van zeiden op het moment dat ik hem duidelijk aan het wegtrekken was van de sloot (zo leuk die fascinatie met water, er verdrinken relatief veel kinderen met autisme). Er zijn tijden geweest dat ik gemiddeld per 5 minuten een rotopmerking voorbij hoorde komen (direct of naar elkaar gesist), terwijl wij als ouders het toch echt wel goed aanpakken als ik zijn in autisme gespecialiseerde pedagogen mag geloven.
Kijken uit interesse, ja hoor. Vooral bij moeders met kinderen van dezelfde leeftijd lijkt het me een normale reactie dat die ander 'opvalt'. Maar naar een ander kijken om te kunnen veroordelen, ik vind dat een beetje vreemd eerlijk gezegd... Natuurlijk heb ik wel eens mijn gedachten, maar dan denk ik ook; ik ken die ander niet dus waarschijnlijk is hier een hele goede reden voor.
Ik voel me eerlijk gezegd nooit bekeken maar wordt wel vaak aangesproken over onze jongste dochter. Ze heeft een bos met krullen en knalblauwe ogen dus nogal een opvallende verschijning hihi Ik vind het eerlijk gezegd een beetje triest dat anderen zo over een ander kunnen oordelen. Een kind van drie in een buggy. Hier zat dochter een aantal weken geleden ook in de buggy omdat ze strontziek was geweest en amper 100 meter kon lopen. Je wil toch even een frisse neus halen en dan maar de buggy mee. Een kind met uggs nou dat is bijzonder. Ik ken genoeg kinderen die uggs dragen en zijn hele leuke kinderen en dito ouders. Baby's met oorbellen nou het is wat. Het is niet mijn idee maar wat is er zo vreselijk aan zou ik zeggen. Het enige waar ik me aan kan storen is moeders met een sigaret in de mond achter de kinderwagen of nog erger een sigaret in de mond met daarbij een dikke buik. Wat dat aangaat ben ik nooit zo met anderen bezig en dat zouden er meer moeten doen want lijkt me best vermoeiend om altijd naar een ander te moeten loeren en te bekritiseren. Ik kijk eerder naar de positieve dingen dan naar de negatieve want daar word ik een stuk gelukkiger van.
Wat daar erg aan is?? Tja dat mag iedereen voor zich weten toch? Mij vallen oorbellen bij kleine kinderen op en uggs omdat ik nooit zou doen. Dat iemand dat wel mooi vindt prima maar ik mag daar toch wat van vinden? Net als jij met iemand met een sigaret achter de kinderwagen. En ik ben verder niet met anderen bezig, ik ben mij heel bewust van mn omgeving en zie veel dingen voorbij komen waarvan ik denk
Ik kijk graag naar mensen en probeer dan niet te veroordelen. Soms lukt het niet helemaal, maar meestal probeer de positieve dingen eruit te vissen. Voorbeeld: ik ben de laatste tijd heel erg bezig om geen spijkenbroekenmoeder te worden, maar wel gewoon leuke kleren aan te hebben, make-upje op enzovoorts. Maar het kost me best moeite. Nu kijk ik naar andere moeders en kijk hoe zij er leuk uit zien en of ik daar iets mee kan.
Kijken ..iedereen kijkt Maar gniffelen omdat je een mening hebt als een kindje oorbelletjes of uggs aan heeft of een flesje Nou sorry maar dan heb ik dus een mening en dat heb ik normaal echt zelden tot ik ergens echt over kan oordelen Het valt mij vooral op als kinderen er leuk uitzien of hun ouder lief begroeten maar echt niet dat ik ga oordelen om de kleding van een kind goed voorbeeld ook 😉
Je leest weer lekker...ik zie iets..dan ben ik benieuwd naar wat voor ouders erbij horen en DAN gniffel ik omdat ik een bepaald beeld heb en dat dan klopt. En dat gezeik over een goed voorbeeld begint ook oud te worden...ik meld dit soort dingen niet aan mijn kinderen, zeg niks waar zij bij zijn...dit speelt zich puur in mijn hoofd af.