Ik weet niet zo goed wat ik ermee aan moet. ik heb een grote kinderwens maar mijn vriend wil niet. soms dan denk ik weleens gewoon te stoppen met de pil maar dat kan ik mijn vriend echt niet aan doen, en zo ben ik ook niet dus ik doe het ook niet. heeft iemand meschien een advies om hiermee om te gaan? groetjes scootermuis
Tja, deze vraag is vaker gesteld hier. Ik zou zeggen: als je vriend niet wilt, dan houdt het gewoon op! Wachten tot hij wel wilt, is het enige wat je kunt doen. Je bent pas 22 dus, nog tijd zat! Stoppen met de pil: stom, stom, stom! Erg respectloos voor zijn mening en wensen. Alsof jouw kindewens voorop staat in jullie relatie? Sorry dat ik het zeg: maar dat vind ik dus echt egoistisch!
Jeetje dat lijkt me moeilijk!! Misschien een troost... Mijn vriend wou ABSOLUUT geen kinderen maar toen ik toch hartstikke zwanger bleek te zijn toen draaide die gedachtens helemaal om! Misschien wil je vriend NU nog geen kinderen maar later wel. Hoe oud is je vriend? Praat er goed met hem over en vertel ook dat je er ook verdriet van hebt en je kinderwens zo groot is en dat lang niet alles op hem aankomt mochten jullie kindjes krijgen later. Ik snap dat het erg moeilijk is,ik heb in het zelfde parket gezeten... Praat er goed over,vertel je gevoel en ben eerlijk! Goed van je dat je niet stiekem gaat stoppen met de pil! Het gebeurd wel eens dat mensen dat doen achter de rug van hun man/vriend om en niemand word daar gelukkiger van. Je zou immers toch nooit met een gruwelijk schuldgevoel willen blijven lopen de rest van je leven,laat staan als hij er achter komt!!!!! Goed van je dat je dat inziet meid!!! Praat er goed over zou ik zeggen en vertel je gevoelens! Sterkte ermee meid! Liefs,Denise
Mijn man wilde ook nooit. Mijn schoonmoeder speelde erop in met zeggen dat zij geen kleinkinderen meer wilde (om haar zoon te beschermen.) Na vele jaren draaide het bij naar "misschien eentje dan", toen ik hem vertelde dat ik de relatie anders zou verbreken, omdat daar geen onderhandelen over is. 3 jaar geleden raakte ik per ongeluk zwanger en dat is met 12 wkn uitgelopen op een miskraam. Toen is mijn man helemaal bijgedraaid en begon hij zelfs te praten over "volgend jaar" (vanwege ons trouwen dat volgende jaar) of misschien eerder als je t toch niet zou zien in mijn trouwjurk. En hij begon niet over 1,maar zelfs 2 kinderen. Mijn man is 10 jaar ouder dan ik en ik ben sinds mijn 19e met hem.We zijn volgend jaar 10 jaar samen, in 2004 getrouwd en we hebben nu 1 zoon (morgen is hij 1 jaar oud) en praten over een mogelijk volgend kindje. Je bent nog jong, dus ik zou me niet al te druk maken, alhoewel ik natuurlijk niet voor jou kan beslissen of jij beter morgen zwanger kan zijn, dan over een paar jaar. Je mag wel weten waar jij aantoe bent, dus als die kinderwens voor jou zo groot en belangrijk is, moet je hem dat vertellen. Ga voor jezelf na of het belangrijker is dan deze relatie en zo ja, vertel hem dan dat je daar geen consessies in doet. Trek je eigen conclusies, met de kans dat deze relatie over raakt. Ik ben altijd in de veronderstelling geweest, dat ik ook gelukkig kan zijn zonder Elmar. Dat zal wel een grote klap geven, maar ik kan goed leven met mijzelf en ik ben heus nog wel leuk genoeg om een andere man tegen te komen die op dezelfde golflengte zit als ik. Daarom kon ik de gok ook wagen door Elmar destijds te vertellen dat ik "ooit" een kind wil met of zonder hem. Heel veel succes. Ben wel benieuwd wat eruit komt rollen. (Hoe oud is je vriend eigenlijk?)
ik denk dat je er beter ee,s goed kan over praten, als blijkt dat hij cht geen kinderen wil zo van nu niet en nooit niet dan zou ik stoppen met de relatie je bent dan wel jong maar een onvervulde kinderwens lijkt me erg pijnlijk. zeker als je niet weet of hij er ooit wel zal willen. ik wens je veel succes en hoop dat hij bijdraait groetjes talia
Toen mijn vriend en ik elkaar leerde kennen was hij voor de volle 100000% anti kind. Ik was toen 22 en hij was 27. Dit was 6 jaar geleden. Dat heeft mij toen voor een moeilijke keuze gezet, wil ik met hem door of stop ik er dan meteen mee. Ik heb er toen voor gekozen om met hem door te gaan. Nu 3 jaar geleden kwam er toch een klein +je voor mij. Hij had het erover dat het in het huis waar we toen woonden geen goed idee was om een gezinnetje in te starten. We hebben gekeken of we het huis konden verbouwen, maar zijn uiteindelijk overgegaan naar een groter huis. Vorrig jaar juni kregen we de sleutel en we hebben toen samen besloten om te stoppen met de pil en over te gaan op andere voorbehoedsmiddelen. Daar waren we in februari klaar met de verbouwingen en toen zei mijn vriend nu is het tijd om aan de uitbreiding van ons gezinnetje te beginnen. Ik heb hem nergens toe gedwongen, ook niets op zijn beloop gelaten. Ik weet zeker dat als ik een zwnagerschap geforceerd had, dat ik nu een eenzame moeder zou zijn. Nu is het mede zijn keus en zijn we superhappy zwanger. Laat hem vooral wennen aan jouw kinderwens en laat hem zelf tot het idee komen dat het voor jullie ook leuk zou kunnen zijn.
hierboven is al veel verteld.. mijn ervaring is dat mijn vriend ook altijd zei nog lang gen kids te willen... pas later...... we moesten eerst genieten! hiebrij heb ik hem duidelijk verteld dat ik wel een jonge mamma wilde zijn en dat je niet alles hoeft op te geven, je zult je leven moeten aanpassen........... En nu, hij is nog fanatieker dan ik! hahaha al praat hij ern iet veel over, hij wil het heel graag! Misschien dus toch een gerust stelling...... Maar praat echt eens met hem vertel wat je voelt en vraag waarom hij niet wil en war hij bang voor is!
Mijn vriend is 24, Hij is bang dat hij op zijn vader gaat lijken en ook dat hij zij verantwoording tegenover het kind niet aan kan. ook maakt hij zich zorgen over de finaccien. hij is heel onduidelijk van of hij het wel of niet wil. hij weet dat ik een kinderwens heb. hij is ook bang dat het kind op het verkeerde pad komt en dat hij dat dan niet op tijd ziet. Ik ben heel blij dat jullie mij steunen en mij adviesen geven dan geeft me al een goed gevoel. dank je groetjes scootermuis.
ik vind jou ook nog wel jong, ik denk dat je vriend dat misschien ook vind? vraag eens over hoeveel jaar hij het wel wil, en dan kun je bekijken wat je daarvan vind. Mijn man zei 10 jaar geleden meteen dat hij later wel kinderen wou, toen we een huis hebben gekocht, zei hij over een aantal jaar, en toen we getrouwd waren kwam het er vanzelf een keer van.
Ja ik zeg ook het moet van 2 kanten komen!! En je moet je vriend nooit voor liegen over de pil dat je die slikt terwijl je dat dan niet doet!! Er zit niets anders op dan gewoon te wacht dat het van bijde kanten komt!! Je heb 1 voordeel: JE BENT NOG JONG!!! s6!
Als ik jouw was zou ik er gewoon heel goed over praten met je vriend. Ik kan me heel goed voorstellen dat hij er tegen is, ik heb namelijk in dezelfde situatie gezeten me vriend wil al 3 jaar een kind maar ik vond mezelf nog veeeels te jong (ik ben 18 hij 27) en ik maakte me heeel veel zorgen (nog steeds) over of we het wel gingen redden financieel en of we wel tijd genoeg hadden om er voor te zorgen en allerlei andere dingen waardoor ik echt antikind was geworden en moet je me nou zien....ik kan niet wachten tot ik zwanger ben!! Doe het rustig aan en laat hem vooral weten hoe jij de toekomst voor je ziet, ik raakte vooral in paniek omdat ik dacht dat ik alles op moest geven en hij normaal bleef... Groetjes en sterkte!
ja steunen want ik voel me geholpen door een aantal mensen. en voor de duidelijkheid ik stop niet en nooit stiekem met de pil lees mijn bericht nog maar een keer daar staat het duidelijk in....
Toen mijn man 24 was, was ie helemaal niet eens klaar voor n serieuze relatie. Ik kan me indenken dat jouw vriend helemaal niet klaar si voor het vaderschap. Blijkbaar heeft hij ook wel e.e.a. meegemaakt en is ie daarom ook niet zeker van zijn kunde. En dan de financiële kant. Daarover kan ik alleen maar zeggen: zorg dat je dat zo goed mogelijk op de rit hebt. Wnt een kind kost zoveel meer dan je ooit gedacht hebt. En je relatie verandert al zo als je n kind krijgt. De extra stress van geld tekort kan je daar echt niet bij gebruiken.
Ik denk dat somige mensen het verkeerd begrijpen. Ik zal nooitstoppen met de pil als hij het niet wil. het gaat erom hoe kan ik met mijn gevoel omgaan tot hij wel zover is. het is zeker dat je het met zn tween moet willen anders niet. maar ik zit gewoon met het gevoel hoe kan ik dat om zetten? Ik zal ook wachten tot hij aangeeft dat hij zover is en tot die tijd zal ik om moeten gaan met dat gevoel. Ik hoop dat het nu wel duidelijk is en dat mensen mij niet gaan zien dat ik stiekem zou gaan stoppen met de pil. dat kan ik hem niet aan doen. groetjes scootermuis
Ja dat is ook goed van je. Je moet er samen achter staan dat is een goede basis voor een baby. Wie weet wil hij het nu niet maar over een jaar is ie milder. Mijn man wou nooit kinderen en echt niet toen. Alleen toen ik per ongeluk zwanger raakte,buikgriep gehad in Amerika en we echt beiden bijna achterover vielen van schrik,was ie zo blij. En daarna dat mijn buik groeide echt zo gelukkig was ie. Dus het kwam wel goed. Maar de meesten denken er op dat moment zo over een een tijd later worden ze wat milder want dan zien ze dat het bij iedereen zo is en komen de gevoelens ook. Bij vrouwen vaak eerder.
Dat je niet stiekum gaat stoppen is alleen maar een supergedachte. Werkelijk waar, deze gedachte is mij ook wel eens door mijn hoofd geschoten 5 jaar geleden. Wat bij mij heeft geholpen om mijn vriend tot zijn eiegn keuze te laten komen, is dat ik fanatiek oppas ben. Ik pas heel veel op en ik heb hem wel eens meegenomen. Toen hij zag hoe ik met kindertjes was, toen is hij langzaam aan van gedachten veranderd. Hij had een bepaald beeld in zijn hoofd over hoe kindertjes zijn, maar toen hij mij met die kids bezig zag heeft hij ingezien dat er ook leuke kanten zijn aan kids.
MIjn kinderwens is ook al zeker 8 jaar. En nu ik 30 ben ga ik het pas echt proberen. Hoe erg het altijd ook heeft gekriebelt. Wilde altijd al trouwen en kinderen maar eerst iemand zoeken met wie ik dat samen wou doen. Mijn man is 4 jaar jonger dan mij. Toen ik hem leerde kennen wou hij niet trouwen (zijn nu 1/2 jr getrouwd) en wou hij zeker geen kinderen. Vorige maand zegt hij opeens: stop maar met de pil hoor liefje Is dus even geduld hebben.
mijn vriend wilde ook geenkinderen toen ik hem leerde kennen had hij net een relatie achter de rus die niet echt lekker geindigd was. hij wilde ook niet trouwen dat hoefde van hem niet waar doe je het voor voor een boter briefje zei hij altijd. ik wilde natuurlijk zoals elk meisje(was toen 16) trouwen in een witte jurk en kindjes. we hebben het er vaak over gehad maar niet van ik wil ik wil ik wil. uiteindelijk zijn we na 11/2 jaar samen gaan wonen en kreeg ik een jaar later toch kriebels hij wilde eigenlijk nog steeds niet, ik kreeg eenopleiding aangeboden van 3 jaar die ben ik gaan doen. deze heb ik ongeveer 4,5 maanden geleden afgerond. we hadden inmiddels gesproken over kinderen en hij wilde het ook eigenlijk wel maar toch ook niet we zijn toch gestopt met de pil hij met de gedachte duurt wel ruim een jaar. na 5 maanden was in zwanger was even schrikken voor hem maar nu wil je niet weten hoe trots hij is dat ie pappie gaat worden. en hij heeft het nu zelfs over touwen dus meid alles is mogelijk. sorry voor het lange verhaal.