Dag meiden, enkele maanden geleden vroeg ik hier hoe het nou precies zat met wachtlijsten voor aanvang van IVF. Afgelopen week kreeg mijn beste dinnetje groot nieuws: ze gaan starten met de 1e poging! Ik ben onwijs blij voor mijn dinnetje en vroeg mij af: wat kan ik betekenen voor haar? Ernaar vragen, of juist niet? Er zelf over beginnen als we elkaar zien - of juist niet? Ze is mijn allessie, maar het laatste wat ik wil is haar en haar man voor het hoofd stoten of onnodig confronteren met deze spannende en laatste weg naar een baby van henzelf. Kortom: wanneer is medeleven nog leuk en wanneer moet ik mijn mond houden? Ik heb het gevraagd aan haar, maar ze zei alleen dat ze het heel lief vond dat we meeleefden. Tuurlijk, maar het gaat hier niet om mij en mijn man. Met tips en jullie ervaringen zou ik bijzonder dankbaar zijn.
Wat een lieve vriendin ben jij! Laat het je vriendin zélf aangeven wat ze wil. Ik weet nog van mezelf dat ik de ene dag juist behoefte had om erover te praten en de andere dag werd ik compleet chaggie als iemand ook maar in die richting stuurde. Hormonen kunnen veel met je doen
mijn vriendin heeft de brochure over ivf van www.freya.nl gelezen, hierdoor weet ze een beetje hoe het allemaal werkt. dit vind ik heel fijn want ze weet precies in welk stadium we steeds zitten en leeft zo van stap naar stap mee. dan hoef ik niet steeds alles uit te leggen van hoe het werkt. verder heeft zij mij juist gevraagd of ik haar wilde smsen na een controle, dat vond ik wel weer fijn want soms denk ik juist weer dat ze misschien niet op al die details zit te wachten. super lief dat je je zo interreseerd, dat zal idd al fijn genoeg bijna voelen, het is namelijk ook heerlijk als iemand anders eens zegt dat het allemaal niet meevalt!
Dankjulliewel, meiden Ik heb een gezonde zoon en ik heb er een lief ding voor over om mijn beste maatje met een ronde buik te zien. Kon ik dát maar afdwingen... In de afgelopen jaren werd de ene na de andere vriendin of zus zwanger - dat is erg confronterend geweest voor haar. Zij en haar man zijn al 7 jaar bezig... Ik ga die website bekijken en zal jullie tips ter harte nemen. Bedankt daarvoor!
Wat ook een heel goede kijk geeft op het niet zo makkelijk kunnen krijgen van kinderen is het boek "Eisprong" van Judith Uyterlinde. Judith is schrijfster en heeft het zelf allemaal meegemaakt... opgeschreven en er een boek van gemaakt... Het wordt best veel gebruikt om mensen duidelijk te maken wat het nou echt inhoudt en hoe zij tegen de reacties van anderen aankeek en deze ervaarde.... Wat ik al heel belangrijk vindt is dat je er wil zijn voor je vriendin! Maaaar wat je zelf ook al aangeeft.. Het gaat niet om jou en je man maar om hen en het moet niet teveel zijn... Dat moet ook niet... Het gewone leven gaat immers gewooon door! En dat is voor hen ook het meest prettige... dat de dagelijkse dingen gewoon doorgang kunnen vinden om even de gedachten op iets anders te kunnen zetten... Laat je vriendin en haar partner aangeven wat ze wel of niet willen... Luister als ze het nodig zijn... verzwijg niets voor ze... (bijvoorbeeld iemand die jullie samen kennen is zwanger)... Ze komt er vroeg of laat toch achter en dan ben jij degene die het voor haar verzwegen heeft... Maaaaar probeer vooral niet je in haar in te leven... Dat kan je niet... en zal averechts werken... Succes! En zo een lieve vriendin als jij heeft een knuffel verdiend hoor! DIKKE KNUFFEL!
Jeetje, jij bent echt een lieve vriendin. Een boekentip heb ik ook nog! "Open zenuw" Dit is geschreven door een ivf-moeder en in het boek vertellen vrouwen die met vruchtbaarheidsbehandelingen bezig zijn (geweest) en hun familie-vrienden. In dit boek kan je dus ook duidelijk lezen hoe groot de verschillen zijn. Luister naar haar...ben er voor haar, als ze je nodig heeft..ik ben bang dat je veel meer niet kunt doen. Alhoewel...iemand 100x hetzelfde vertellen, qua behandeling, kan nog wel eens een rotgevoel geven. Het zou heel fijn zijn als je bepaalde dingen probeert te onthouden hahaha... Ik kan me heel goed voorstellen dat dat heel moeilijk is...maar als iemand het "schema" snapt..dan voel je je 2x meer begrepen (eigen ervaring). Heel veel succes voor je vriendin! Het zou fantastisch zijn als ze de schoonmoeder van je zoontje wordt
Goh wat lief, dat jij zo met haar meeleeft en dan een forum raadpleegt! wij zijn al 6 jaar bezig en ik had toen een vriendin die alleen met haar eigen zwangerschap bezig was en ook alleen daarvoor belde om te klagen over alle klachten, en nooit geen een woord gevraagd over onze ziekenhuisonderzoeken,dat is pas erg! Maar nog erger bij de tweede zwangerschap van haar weer precies hetzelfde, tussendoor ook nooit één ding gevraagd, DAT WAS PIJNLIJK, na diverse confrontaties heb ik het contact laten verwateren, ze heeft zo'n plank voor haar hoofd. Heel fijn dat ze twee kinderen heeft hoor, ik ben nooit jaloers op anderen, totaal niet. Maar gewoon omdat ik geen steun kreeg en na vaak opnieuw er over praten en het dan nog niet doen Nu heb ik wel twee schatten van vriendinnen die me altijd een kaartje of smsje sturen om succes te wensen of te vragen hoe het gegaan is En dat doet me altijd heel veel En jou vriendin is ook al 7 jaar bezig, nou ik snap helemaal hoe het is, helaas is het niet af te dwingen! Wij starten volgende maand met IVF/ICSI je kunt steunen en af en toe eens vragen hoe het gaat, nogmaals lief ben jij ook van mij een hele dikke knuffel Liefs Main
Wat lief dat je zo nadenkt over hoe je er voor haar kunt zijn. Ik kan begrijpen dat dat soms best moeilijk is voor de omgeving, zeker ook als beste vriendin. Wat ik erover kan zeggen is dit: ik vond het heel lastig dat iedereen je steeds zegt dat het wel goed komt. Natuurlijk wil je optimistisch zijn, moed houden en hoop, maar soms wil je gewoon dat iemand zegt: ik snap je wanhoop en angst dat het misschien wel nooit gaat gebeuren. Dan wil je gewoon verdrietig zijn en begrip ipv opbeurende woorden waar je op dat moment even niet in gelooft. Die opbeurende woorden bewaar je dan liever voor later als je zelf ook weer een lichtpuntje ziet. Misschien werkt dit niet voor alle meiden zo hoor, in deze situatie, maar ik vond het lastig. Bij mij kwam het goed, en toen deed weer die triomfantelijkheid van mijn vriendin die zei: zie je wel, ik heb het je altijd gezegd, heel veel pijn. Alsof mijn verdriet niet werd serieus genomen, dat ik alleen maar een beetje geduld had moeten hebben. Ik weet dat ze het zo niet heeft bedoeld, maar ik had liever mensen die meeleefden met alle ups en downs en ook de downs erkenden en begrepen. Ik weet dat het moeilijk is om niet iets opbeurends te zeggen, die neiging heb ik zelf ook als ik voel dat mensen het moeilijk hebben. Maar soms is het beter die neiging even te onderdrukken, het verdriet te erkennen en de dag erna op te bellen met iets hoopgevends, of een voorstel om even iets leuks te gaan doen en het er voor even niet over te hebben. Maar goed, dat is mijn ervaring. Ik wens je vrienden het allermooiste en weet zeker dat jouw vriendschap haar enorm zal helpen. Groetjes
Hi meiden, dankjewel, allemaal. Ik moest ervan blozen, de opzet van mijn berichtje was mijn vriendinnetje natuurlijk Ik heb ondertussen gesproken met mijn vriendin. Zij vindt mijn steun onontbeerlijk, maar gaf zelf al aan er een stuk gereserveerder in te staan. Dit is hun laatste mogelijkheid om zelf een kindje te krijgen en gezien hun medische verleden is die kans niet zo groot. Ik heb jullie adviezen, tips en bijdragen aandachtig gelezen en ook de boekentips genoteerd. Wat fijn dat jullie dat wilden delen en ik weet dat ik met eventuele vragen hier terecht kan in de komende maanden. Veel liefs!
ik vind het echt super van je dat je zo meeleeft laat haar idd aangeven hoever dat ze wil gaan maar vind het echt al heel lief van je!
Héél mooi zeg dit! Zit echt met een brok in mijn keel te lezen. Ik sta met 1 been in de mmm en kijk er ook echt tegenop om het strax tegen familie en vrienden te zeggen als we écht verder moeten. Ik weet van te voren al dat mensen met die goedbedoelde adviezen e.d gaan komen en daar zit ik echt niet op te wachten. Toen ik net hoorde dat mijn situatie niet ideaal was en ik dat vertelde kreeg ik al te horen 'het komt wel goed' en dat soort dingen. Net wat evaZ al zei, daar zit je niet op te wachten. Een vriendin van mij was in de 3e ronde zwanger en verkondigde aan mij dat zij ook moeilijk zwanger kon raken omdat zij een cyclus had van 35 dagen... Nou ja, je kan zelf wel indenken dat ik toen wel door de grond kon zakken. Ik heb er alle vertrouwen in dat jij hier goed mee om weet te gaan. Ik vind het al lovenswaardig dat je zo meeleeft. Liefs!