Kind 1,5 jaar met ontwikkelingsachterstand

Ik heb een dochter van 1,5 jaar en er is bij haar een ontwikkelingsachterstand gesteld door de kinderfysio. Bij het 14 maanden CB bezoek heb ik aangegeven graag doorverwezen te willen worden naar een kinderfysio, omdat mijn dochter nog niet zelf van zit naar lig en van lig naar zit kon, ze zat nooit op haar knietjes, laat staan dat ze ging staan of lopen.
Daarop heeft de kinderfysio gesteld dat zij een ontwikkelingsachterstand heeft in zowel grove als fijne motoriek, tevens zegt ze nog geen woordjes. De kinderfysio stelde ook dat ze die dingen allemaal niet doet, omdat ze ze spannend vindt. Met haar spierspanning leek niks aan de hand, ze durft bepaalde bewegingen gewoon niet te maken en raakte ook enorm in de stress als ze dat wel moest.
Met hulp van de kinderfysio zijn we iets verder gekomen, mijn dochter snapt nu dat ze vanuit zit kan gaan liggen, alleen ze doet het nog niet zelf, ik moet er altijd wel bij zijn en haar beethouden. Van lig naar zit doet ze al helemaal niet. Op de knietjes zitten vindt ze verschrikkelijk en dat is krijsen. We oefenen ook wat met vanaf een stoel gaan staan.
Echter heb ik wel het idee dat het nu weer stagneert. Sommige dingen vindt ze leuk, andere dingen niet, maar er lijkt geen vooruitgang meer in te zitten. Ik ben vorige week met haar bij de huisarts geweest om het aan te kaarten, omdat ik me steeds meer zorgen maak. Daarbij heb ik ook aangekaart dat ik zelf autisme heb, maar de huisarts zei ook dat het heel moeilijk is om bij een kindje op deze leeftijd autisme te stellen. We hebben een doorverwijzing gekregen naar een kinderarts en daar ben ik heel blij mee, maar de afspraak is "pas" op 1 juli.
Ik heb nu het gevoel dat ik mijn verhaal gewoon even ergens kwijt moet. Er zijn ook hele dagen dat ik niet meer weet wat ik ermee aan moet, omdat ik mezelf er zo druk om maak, en dan huil ik veel. En ik probeer mijzelf eraan te herinneren dat ze verder gezond is en meestal vrolijk, maar als ze dan niet vrolijk is, voel ik me er nog slechter onder. Ik heb tot nu toe bij haar weinig frustratie gemerkt dat ze iets niet kon, maar ik heb het idee dat het de laatste dagen misschien wel ontstaat. Ze kan zichzelf nog moeilijk vermaken en ze verveelt zich natuurlijk ook snel als ze zichzelf niet redt in het bewegen. Daarom zit ik nu in een dilemma van haar de hele dag op sleeptouw nemen en vermaken of haar laten huilen, terwijl ik de laatste tijd mentaal ook niet zo sterk ben. Ik vind het ook heel lastig om kindjes te zien die een stuk jonger zijn dan zij, soms nog niet 1 jaar oud en toch al verder zijn in de ontwikkeling. Dit steekt mij enorm.
Naast de motorische achterstand, heeft ze ook in haar spraak en misschien cognitief een achterstand. Ik merk de laatste wel dat ze zich ontwikkelt in dat ze is gaan wijzen naar dingen, dan moet ik ze benoemen, of ze wijst iets aan roept zelf iets onverstaanbaars. Maar ze lijkt nog lang niet altijd te snappen wat ik zeg of vraag, dierengeluidjes doet ze nog niet (dierengeluiden vindt ze soms zelfs eng of dan begint ze in ieder geval enorm te krijsen), ze zegt nog geen woordjes.
We blijven in ieder geval doorgaan met de fysio en de oefeningen, baat het niet dan schaadt het niet, maar 1 juli kan voor mij niet snel genoeg komen, ondanks dat ik weet dat het ook dan niet direct opgelost is. Ik heb echt het gevoel dat mijn dochter meer zorg nodig heeft dan alleen van de kinderfysio en ik hoop zo erg dat we de ontwikkelingsachterstand op tijd kunnen beperken, omdat ik ook bang ben dat ze anders steeds verder achter raakt en mogelijk straks niet naar een gewone peuterspeelzaal kan.
Verhalen of tips van mensen die iets soortgelijks hebben meegemaakt zijn altijd welkom