Ik heb het even gehad ... Mijn dochter van 4 is echt geen gemakkelijk kindje tot nu toe. heeft een heel "apart" karaktertje en is op een aantal vlakken toch wel opvallend anders dan andere kindjes van haar leeftijd. of dit erop wijst dat er iets "mis" is weten we nog niet, ze is ook nog jong om daar iets van te zeggen. waar we het meest tegen aan lopen thuis is het bij momenten vreselijk driftige gedrag als er iets niet loopt zoals zij het wil. bv gisteren mocht ze koek of drankje. Wou koek én drankje. Mocht niet. ze begon te zeuren en ik heb toen wat boos gereageerd datz e moest stoppen. Gevolg : blèren, ik heb toen gezegd dat als ze niet binnen de tien tellen zou stoppen ze op het stoeltje moest gaan zitten. Gveolg weigert te stoppen-> stoeltje -> beginnen krijsen, stampen, plant kapot trekken... ze stopt ook niet en verliest zichzelf er volledig in. sluit ik haar even op in bv haar kamer dan trapt ze de deur bijna in, ze begint te stampen tegen die deur ... en dat is toch bijna dagelijks een keer zo, of meer. ook inslapen is een probleem aan het worden en ze wordt de laatste weken ook 's nachts wakker. Ik heb het gevoel dat ze me manipuleert en steeds verder probeert te gaan. Bv eerst mocht de deur op een kier, maar ze wil die steeds verder open en doen we het niet krijgen we weer scène ( ik probeer daar niet aan toe te geven, maar zoon wil ook slapen ...) gisteren wilde ze pêr sé dat ik bij haar kwam zitten. de voorbije twee dagen was ze wat lastig en was ik even bij haar komen zitten om te praten/ sussen en nu moét dat dus, weer ongewild een nieuwe eis / gewoonte erbij. Dan begint ze slaapwel te roepen, niet één keer maar 4-5-6 keer, gisteren wilde ze daar ook niet mee stoppen en mondde het uit in geblèr omdat ik zei dat ze moest stoppen met slaapwel roepen. Ik heb haar 4 keer uit bed gehaald en op straf gezet en dit haalt NIETS uit. dezenacht weer wakker en vanmorgen om 5u50 beginnen zeuren terwijl ze weet dat ze moet wachten tot mijn wekker gaat (om 6u15) . pfff ik weet even niet meer wat ik nog kan proberen. ze verliest zichzelf in haar woede - buien en ik voel als mama dat ik soms de grip begin te verliezen. Ik heb nog een zoon van 8 die ook wil slapen , anders zou ik haar misschien meer late begaan. zijn er nog mensen die kindren hebben die zo temperamentvol zijn? ze is ofwel heel lief en aanhankelijk of ze is zo, en ze is altijd vrij extreem geweest in haar buien (toen ze een jaar was trok ze haar haar uit van woede, zonder duidelijke aanleiding). op school heeft ze dit niet. de juf merkt wel op dat ze moeilijk haar aandacht kan vangen, ze falddert wat rond en je weet eigenlijk nooit goed of en hoe je haar "hebt". Opdrachtjes worden nu individueel gegeven en dan lukt het wel, in groep is het moeilijker en trekt ze zich makkelijk terug om te gaan tekenen of kleien.
Ach ja dat zijn van die fase.s Waarom of koekje of sap ik snap dat net helemaal. Ja had dan ook koek met water kunnen zeggen. Misschien had ze ook wel dorst drinken weigeren of laten kiezen eten of drinken? Ja vaak zijn het gevoelige kinderen straf zou ik minimaal geven. Zou eerder blijven praten of zeggen je mag wel huilen maar niet gillen en s nacht blijf je in je bed. Mijn dochter bijna vier word ook nog wel eens s nachts wakker en ik ga de strijd s nachts niet aan. Ook ik heb er nog een van 13 die de andere dag naar school moet. Maar er zijn nu ook veel kinderen die last hebben van de sinterklaas stress. Mijn dochter wilde gisteren avond niet gaan slapen ( doos met ideeën open getrokken ) ze gilden hoesten en als ik door was blijven gaan van je moet slapen was het misschien wel spugen geworden. Ze kreeg haar ( zin even) ze was totaal overstuur. Schone luier was hand zetpil ( wondermiddel voor kinderen die zeggen dat ze niet lekker zijn) misschien is was dat ook zo ze is wat verkouden nog steeds. Over haar slaap heen? Uit eindelijk viel ze op schoot in slaap en kon haar zo weg leggen. Tijdens deze buien vorige week ook heb ik er ook even in de kamer gezet van ga dan maar hier even gillen. Daarna praat ik met haar. Ze is 4.5 misschien te druk op school meer rust in bouwen. Iets meer toe geven en uit eindelijk terug te komen op jou manier. Lastig uit te leggen. Zoon was als peuter/kleuter ook wel eens zo. Als ik te streng reageerde of hij het gevoel kreeg dat hij onheus behandeld werd dan ging hij ook schoppen slaan met de deuren. Hun frustratie middel. Ik zij dan van dan pak je je hoofdkussen maar om even een klap op te geven. Hij is een pittig mannetje maar super gevoelig en niet altijd makkelijk. Mijn dochter is een lief meisje met meisje trekken ook pittig dus. Maar hoe pittiger ik reageer hoe pittiger ze terug reageren. Soms werkt negeren ook prima. Opvoeden het is en blijft lastig.
Zou wat meer consequent zijn en duidelijk maken wat ze van jou kan verwachten maar ook wat jij van haar verwacht! Als ze op haar 'strafstoeltje' moet, haar niet daarna opsluiten op haar kamer oid. Dat is natuurlijk niet echt consequent en ze weet ook niet wat te verwachten... Dan maar een paar uur op dat stoeltje desnoods, of vanaf het begin meteen zeggen dat ze naar haar kamer moet. Maar duidelijke afspraken mbt het naar bed gaan en bij voorkeur niet op het moment zelf, maar dit bijv vanaf 's middags als steeds kort even aangeven (deur gaat op kier, mama zegt 3x welterusten en dan is het klaar oid). Hier namelijk ook zo'n dame die er steeds weer wat bij wil/ verzint als je er aan toe geeft. Als ik 1x iets doe dan wil ze dat de volgende avond weer, en nog een keer en nog een keer etc. Hier helpt het dus om het heel afgebakend te houden en duidelijk te blijven. Na heel het bedritueel wil ze vaak nog vanalles vragen, terwijl alles al gedaan en gezegd is. Ze mag van mij dan nog de aller laartste vraag stellen en dan weet ze dat het klaar is. Van de deur hebben we hier ook een tijdje gehad, maar weet gewoon dat als ik hem hier open laat ze veel te vroeg wakker is en dus nog vervelender wordt hierdoor. Dus hier is het geen discussie: de deur gaat dicht! (wel klein lampje op kamer overigens) Hopelijk heb je er wat aan en het zal echt niet meteen goed gaan. Maar hier helpt het dus heel erg als ze weet waar ze aan toe is, wat ze kan verwachten en wat voor consequenties haar gedrag heeft. En bovenal: blijf zelf rustig! (en ja, ik weet hoe gruwelijk moeilijk dat is!)