Ons zoontje van 22 maanden gooit veel met spullen en doet dat echt expres. Dan Hoor ik m al zeggen: whooooooo..!! En dan gooit ie. Vaak probeer ik hem voor te zijn en zeg ook elke keer weer dat het niet mag (pak hem dan even beet en zeg het hem duidelijk). Sinds kort zetten we hem ook even in de hoek. Maar het lijkt alsof hij er zich niets van aantrekt. Ik word er zo moe van soms, hij slaat ons ook vaak en dat wil ik dus ook echt niet hebben! Hij vraagt vrij veel aandacht en vermaakt zichzelf slecht met bijv wat speelgoed oid en hangt vooral veel aan mij. Vandaag had ik ook weer echt zon dag dat ik er zo klaar mee was. Dwars doen om alles en weer met eten gooien aan tafel en andere spulletjes. Begrijpt hij het echt niet, is hij nog te klein? Ik weet niet of ik het wel goed doe of dat ik nog een tijd mag uitzitten tot ze echt snappen dat dit niet mag. Ik verlies soms een beetje mijn geduld en verhef mijn stem dan etc en eigenlijk wil ik dat helemaal niet...
Mijn zoontje is nu 2,5 maar met 22 maanden was hij t zelfde vooral met slaan.. het gooien is nu nog regelmatig en het mooiste is dat hij zelf zegt " mag niet gooien " maar dit vervolgens wel doet. slaan is eigelijk weggegaan sinds hij naar kdv gaat. ik denk wel dat het erbij hoort en dat je elke keer wel moet zeggen dat het niet mag maar is vermoeiend ik weet het, maar ik ook verlies wel eens mijn geduld en ik denk altijd : ik ben ook maar een mens...
Ondanks dat ze zo klein zijn kunnen ze ook echt uitproberen, uk is nu 2.5 en we zijn nu langzaam uit de fase om spullen van de bank of eettafel te gooien. Schaaltjes, borden gaan langzaam richting de rand, wacht meestal tot we kijken en schuift/gooit dan (gelukkig lege bordjes/schaaltjes) Hier moet hij van tafel en zelf opruimen voor hij weer aan tafel mag. (Best lastig met hagelslag) slaan hebben we al veel eerder mee gehad en dat is direct op de trap. Het is voornamelijk uitzitten maar nog belangrijker is consequent zijn. Zeg wat je doet en doe wat je zegt. Misschien nog eens de stappen van de nanny bekijken of je de trap goed hanteert?
Yup hier ook heel herkenbaar, dat gooien Maar ik moet zeggen dat het wel steeds minder en minder wordt. Wij geven wel aan dat het niet mag, maar als we zien dat hij het doet om aandacht te krijgen (zoals owly beschrijft, echt je aankijken en dan iets doen), dan reageren we er juist niet op. Negatieve aandacht is ook aandacht in hun beleving, en als je er geen aandacht aan geeft is de lol er ook weer snel vanaf. Of ik schud alleen even nee en kijk dan weg. Ik kijk vooral naar de situatie en waarmee hij gooit. Is hij lekker aan het spelen en worden spullen wat lomper aan de kant gelegd om het maar even zo te noemen , dan vraag ik of hij het iets rustiger wil weg leggen omdat het anders stuk gaat. Gooit hij echt met zijn beker, bestek of spullen die geen speelgoed zijn, dan reageer ik er wel strenger op. We gaan er niet mee gooien, en anders ruimt pappa/mamma het op, dan is het klaar. Denk dat het vooral een fase van uitproberen is, ze weten echt wel dat het niet mag, maar uitdagen blijft natuurlijk ook een leuk spelletje (voor hun dan ).
Ja ik vind het soms echt heel lastig.. vandaag stond ik echt op springen en heb hem ook een keer hard beetgepakt en ben een beetje tegen hem uitgevallen. Voelde me zo slecht daarna maar ik kon het gewoon echt niet meer hebben! Gewoon dat niet luisteren, steeds alles doen wat niet mag en normaal rustig zelf spelen dat kent hij niet eens :-/ nu sinds twee dagen ook ineens weer huilen en niet willen slapen Savonds terwijl dit juist een aantal maanden weer super goed ging.. misschien voelt hij mijn spanning, weet t niet...
Wat bij ons een tijdje werkte (nu niet meer helaas) was het hem zelf op laten ruimen. Dus hij gooit iets, we zeggen dat het niet mag en vragen vervolgens of hij het even op wil pakken. En dat deed hij dan en de boze bui was over. Inmiddels krijgen we een 'nee!' Als we het vragen dus tijd voor een nieuw plan, maar wellicht heb je er wat aan
Je omschrijft mijn zoon! Echt héél herkenbaar. Hij is nu net 3 en merk dat het steeds minder wordt. Ik kan alleen als advies meegeven, heb geduld (hoe moeilijk ook!), wees consequent en heeeel vaak tot 1000 tellen. En hopen dat deze rotfase snel overgaat.