een jaar of 2 geleden had mijn zoon de diagnose pdd-nos gekregen. omdat ik het daar niet meer mee eens was (hij is veranderd sinds vader weg is) heb ik opnieuw onderzoek aangevraagd en is hij nu gediagnostiseerd met add. ik heb erover gelezen (ex heeft adhd) en redelijk wat ervaring mee. nou kan ik er thuis wel goed mee omgaan, maar hij heeft een heel slecht schoolraport. hij heeft drie 5en gehaald en een 4. (1 is goed en 5 is allerslechtst) zijn iq test was goed, gewoon gemiddeld. met de leraar gesproken en die vertelde dat ie zich niet kan concentreren. dat is ook niet het enige probleem, hij heeft waarschijnlijk ook nog dyslexie. nu wordt er gesproken over medicatie, ik heb binnenkort ook een afspraak met een psychiater voor voorlichting hierover. als ik ga google-en kom ik heel veel info tegen, maar ook heel veel negatieve info over deze medicatie. ik zou zijn school makkelijker willen maken voor hem, maar ik vraag me af of medicatie het hem doet. de leraar is ook echt een super goede leraar en hij probeert ook elke keer wat anders uit om te kijken of hij hem beter aan zijn werk kan houden met andere oplossingen. heeft er iemand ervaring mee? zowel voor als tegenstanders.
Onze dochter heeft ADHD/ADD zij gebruikt wel medicijnen en het gaat sinds ze dat heeft echt super goed met haar. Er zijn in haar klas ook kinderen die problemen hebben met concentratie en zij had dat ook maar nu met medicatie niet meer. Sommige kinderen gebruiken in de klas een koptelefoon zodat ze niet zo de geluiden om zich heen horen in de klas en zich beter op hun werk kunnen concentreren. Misschien is dat nog eens het proberen waard?
Mijn zoon heeft ADHD / pddnos/odd. Daar kun je het niet mee vergelijken. Mijn dochter denk ik wel. Zij is bijna 11 en heeft in de kleuterklas al de diagnose ADHD gekregen, hadden add verwacht, maar het werd net aan ADHD. Zij is heel anders dan haar broer en heeft het in een hele andere mate. Zij heeft dus buiten school geen medicatie nodig. We hebben het aangekeken in de loop van de jaren. We zeiden zolang ze het zinder medicatie red heeft dat de voorkeur, maar wij weten als geen ander wat het voor goeds kan doen, dus we hielden het wel in de gaten. Tot groep 4 ging dit goed, halverwege groep 4 werd het slechter. Echter, wij hebben op school altijd aangegevn dat zij de leidraad zijn. De juf van groep 4 was redelijk zweverig en toen wij onze zorgen uitte voor steeds verder teruglopende resultaten werd dar weggewoven. Ze kreeg toen al wel een koptelefoon. In groep 5 kreeg ze naast een koptelefoon ook nog een uitklapbaar hokje om haar tafel om zich zo nog beter te kunnen concentreren en ook werd de stof in stappen aangeboden aan haar. In december meldde de juffen zich bij ins. Mijn dochter zat inmiddels alle dagen huilend in de klas, omdat ze zo gefrustreerd was dat ze steeds afgeleid was en het daardoor niet kon bijbenen. We hebben ons dus weer bij de instantie gemeld. Toen kreeg ze eerst een herdiagnise, o dat het andere te lang geleden was. Conclusie was nog steeds ADHD en ze gaven ook aan dat school alles wel had geprobeerd. Advies werd dus toch medicatie. Dit heb ik via de rechter afgedwongen bij mijn ex en daardoor kon ze vanaf groep 6 starten met medicatie. Ze krijgt dit alleen onder schooltijd. Ze begint wel steeds vaker te vragen of ze het ook niet in het weekend of vakantie mag, maar wij vinden dat op dit moment nog niet nodig. In groep 6 groeide haar zelfvertrouwen weer en heeft ze niet meer gehuild. Haar Cito scores gingen twee niveaus omhoog! Dit jaar moest ze van school veranderen wegens een verhuizing. Extra spannend aangezien het net zo goed ging. Op haar verzoek heb ik een andere speciale koptelefoon gekocht die mijn zoon ook heeft, die houdt nog meer db tegen dan die van school. Ze kwam nu namelijk in een combiklas en dus meer afleiding. Ze doet het super en is gelukkig. Waar ze eerst voor alles in instructiegroepjes zat kmdat ze geen enkel zelfvertrouwen meer had zit ze nu in geen een groepje en is ze trots op zichzelf. In mijn geval heeft het dus een rechtszaak gekost om de medicatie te regelen, maar ik ben zo blij dat we het gedaan hebben. Ze is helemaal opgebloeid en haar zelfvertrouwen is enorm gegroeid. Ik hoop dat je hier wat mee kunt. En troost je, last van vooroordelen hou je toch, er zullen altijd mensen zijn die er commentaar op hebben, maar wij hebben gezien hoe ze van alle dagen huilend op school nu weer met veel plezier naar school gaat. Hier geen twijfel over ons besluit.
Hier deze week begonnen met medicatie bij ons zoontje van 8..( we weten al 2 jaar dat hij add heeft) eerst osteopaat en op eten gelet (en nog steeds) maar dat hielp niet voldoenden...als je meer wilt weten mag je me een pb sturen...
Mijn 6-jarige dochter heeft pas de diagnose ADHD gehad. Wij kiezen ervoor om nu nog geen medicatie te geven. Ze is nog erg jong en volop in ontwikkeling. Op school wordt er rekening mee gehouden d.m.v. een koptelefoon onder andere. Wij zouden pas gaan starten met medicijnen als dochter aan gaat geven er zelf veel last van te hebben, als ze buiten de groep op school zou gaan vallen of als ze haar schoolprestaties eronder gaan lijden. Vooralsnog is dat niet het geval.
Ik heb zelf ad(h)d. Daarvoor heb ik medicatie gebruikt, Ritalin. Ik moet zeggen dat ik dat echt rot spul vond. De mede adhd-ers om mij heen heb ik eerlijk gezegd ook nooit wat positiefs horen zeggen daarover. Ritalin werkt op dezelfde receptoren als cocaïne. Daarbij vergroot het de kans op latere verslavingen omdat het ook invloed heeft op het beloningssysteem. Mocht je erover twijfelen, lees dan eerst even de mogelijke bijwerkingen. Het voordeel van ad(h)d is dat het vaak gepaard gaat met een hyperfocus (juist super goed kunnen concentreren). Maar daarvoor zijn er bepaalde voorwaarden die aan de omgeving gesteld moeten worden. Wat bij mij iig heel erg helpt met concentreren: - (Snelle) muziek met oordopjes in. - Het zicht op de omgeving verminderen (bijv werken in een hoekje). - Kleinere klassen/aparte werkplek. - Een gestructureerde dag met zo min mogelijk indrukken/prikkels. - Zelf mogen bepalen op welk moment ik open sta voor welk vak. Dat houd meestal in beginnen met het vak dat ik het lastigst vind en eindigen met het vak dat me het meeste interesseert. - Mijn eigen ding mogen doen tijdens een klassikale les. - Zo kleinschalig mogelijke scholen. - Mijn hoofd leeg mogen maken op het moment dat het te druk word/time out. Af en toe een rondje mogen lopen als het schoolplein leeg is. Mijn vriend heeft ook adhd. Wat de kans aardig groot maakt dat onze kinderen ook adhd zullen hebben. Daarom heb ik er al aardig veel over na gedacht wat ik in die situatie zou doen. Medicatie zou ik echt op de laatste plaats doen, als ik er uberhoupt akkoord mee zou gaan.
Naast medicatie zijn er ook wel wat alternatieven waar je naar zou kunnen informeren. Neurofeedbacktraining is er bv een van. Hierover hoor ik in de praktijk van mijn clienten wel positieve berichten terug en het wordt ook door meerdere verzekeringen vergoed. Mogelijk kun je de arts dus ook vragen naar alternatieven voor medicatie.
Er zijn genoeg positieve verhalen ook waarbij het wel een gunstig effect had bij ADD-ers.... Het werkt inderdaad niet altijd bij iedereen bij 70% van de AD(H)D-ers heeft het een positief resultaat.. AD(H)D- ers hebbben ongeacht ze medicatie gebruiken of niet sowieso een vergroot risico op verslavingen...
bedankt voor alle reaties. op school wordt hij zeker goed geholpen door de leraar. wij zijn ook altijd op zoek naar betere oplossingen voor hem. hij is al een paar keer van plek veranderd en hij heeft een koptelefoon. hij heeft zijn cito toetsen gemaakt deels in de klas en deels in een apart hok met die koptelefoon op. en nog zijn de resultaten super slecht. vandaar dat ik op het onderwerp medicatie kom. mijn ex heeft ook adhd en die heeft medicatie geprobeerd en is er nu dus absoluut op tegen. ook als ik ga google-en op de medicatie krijg ik heel veel negatieve info. juist omdat de hersenen nog niet volgroeid zijn zou het gevaarlijk zijn op langere termijn. ik heb gisteren over neurofeedback gelezen maar zag dat het erg duur was en ik weet niet of het vergoedt wordt. het is ook echt alleen maar een probleem op school, voor thuis zou het (nog) niet nodig zijn.
Mijn zoon heeft klassieke autisme. Geen medicatie ondanks dat ggz en school daar wel op aan dringen. Ik zelf kan hem nog prima aan ondanks wat driftbuien en hebben gewoon veel aanpassingen en ook koptelefoon thuis bijv . op school gaat het redelijk. Rekenen gemiddeld en taal is echt slecht maar ipv persee willen bereiken wat de rest kan hebben we gewoon zijn leerplan aangepast.zo zit hij nu op kern 2, wordt getoetst op dit niveau terwijl de rest op kern 6 zit. Met medicatie had hij misschien net wat verder gezeten maar is het dat waard? Zoontje is een beelddenken wat leren met taal zoals wij dat doen voor hem moeilijk is. Iq is laag maar niet buiten gewoon dat dat alleen de oorzaak zou zijn. Ook is zijn verwerkings snelheid vertraagt waardoor je veel moet herhalen. Al met al meer factoren dan alleen zijn concentratie. Zelf zoveel medicatie geslikt en voelde me daar zo slecht bij dat ik echt wil wachten tot het uitsterste geprobeerd is.
Ik heb adhd en ben juist heel blij met de ritalin. Zonder verzuip ik in de chaos in mijn hoofd, met ritalin kan ik beter ordenen en kom ik tenminste aan dingen toe. Zo lukte het bijv eerst niet om mijn huis bij te houden omdat ik zoveel dingen zag die moesten gebeuren dat ik nergens aan begon, teveel chaos. Nu maak ik een lijstje en start ik Het blijft een kwestie van uitproberen. En ritalin kun je ook tijdelijk slikken, tot je bijv een goede balans hebt gevonden.
Wiet heeft op veel adhders een goed effect. Zou je dat aan een kind geven? Zo nee waarom zou je dan wel iets dat met speed te vergelijken is aan een kind geven. De zwaarste drugs komen op recept. (Ik zou geen van beiden geven voor de duidelijkheid).
Dat is echt een vergelijking die nergens op slaat...!zo irritant als mensen dat zeggen...! Ja ritalin iseen opiaat maar een vergelijking met speed slaat natuurlijk nergens op...! Morfine is ook een opiaat, dat zou jij dus ook niet willen krijgen na een pijnlijke operatie? En wat denk je van codeine? Ook een opiaat...geen paracetamol met codeine dan dus meer nemen he?! En nog even ter verduidelijking....onbehandelde AD(H)Ders hebben meer kans op alcohol en drugsverslaving... Nu weer even voor ts: Je zou ook nog eens kunnen kijken of de osteopaat baat heeft...(wel even je zorgverzekeraar van tevoren checken voordat je voor onverwachtse kosten komt te staan...
Mijn zoontje van net 7 jaar slikt nu 1.5 jaar medicatie. Hij heeft adhd en gaf zelf ook aan druk te zijn in zijn hoofd. Begonnen met medikinet en nu concerta. Hij voelt zich nu weer prettig en kan rustig werken. Zijn scores waren niet laag, maar dat komt doordat hij waarschijnlijk voorloopt. Mensen die het vergelijken met drugs aan een kind geven mogen wel even een dagje zijn hoofd lenen, kijken of ze er dan nog zo over denken
Onzinnige uitspraak inderdaad. Als jouw kind dood ongelukkig is omdat het vastloopt door add/adhd/autisme etc en niks anders werkt, ben je blij als die medicatie er is. Mijn broertje zatter vroeger veel beter mee in zijn vel, ik ben er nu heel blij mee, en mijn oudste zoon heeft binnenkort een afspraak met de kinderpsychiater om medicatie te bespreken omdat hij het ondanks zijn hoge iq en veel aanpassingen niet red op school! Gewoon teveel prikkels. Ik heb liever een gelukkig kind dat kan groeien. Maar: liever zonder medicatie. Maar als het moet, dan moet het.
Hier een zoontje (8) add en ass, iq 130. Op school ging het wel, maar resultaten waren dramatisch. Thuis enorm agressief, verbaal en lichamelijk. Op de proef aan de medicijnen gegaan. Het werkte wel, maar zijn persoonlijkheid leed er ontzettend onder. Hij was helemaal niet meer creatief. In overleg gestopt en hij kwam in aanmerking voor bijzonder onderwijs (type 9 België). Daar gaat het echt super, en omdat hij niet meer overprikkeld is, is hij thuis een stuk beter te handelen. Mijn dochter (7) zijn ze nu aan het testen op add, die heeft totaal geen concentratievermogen. Op school gaat het enorm slecht, maar ik wil mijn kinderen geen medicijnen geven. Ik hoop dat de scholen in NL er beter mee kunnen omgaan. In de zomer verhuizen wij terug.
Wisselt heel erg per school. Ik hoor veel dramatische verhalen helaas. De school waar mijn oudste zit (regulier onderwijs) is fantastisch. Mijn oudste heeft eigen regels en een rustplek gekregen, en laatst is iemand van steunpunt autisme geweest (op initiatief juf) om te observeren en te adviseren. Al haar adviezen worden nu geïmplementeerd. Ik ben echt zo ontzettend blij met die school. Goed zoeken dus, en op je gevoel afgaan.