Mijn zoon is 6,5 jaar en zit in groep 3. Hij gaat altijd met plezier naar school en bij het ophalen is hij ook gewoon vrolijk en zie ik hem altijd lachend naar mij toe rennen. Hij heeft het dus naar zijn zin op school. Een paar weken terug kregen wij zijn eerste rapport en daar stond dus ook dat hij leuk kan spelen met zijn vriendjes en het goed doet op school. Maarrrrr hij heeft dus helemaal geen speelafspraakjes meer. In groep 1 had hij bijna elke dag een speelafspraakje, maar daar werkte ik toen ook heel actief aan mee. Toen kon ik in de klas nog een praatje maken met de moeders en zo regelden wij meer de afspraakjes voor onze kinderen. In groep 2 liet ik dit meer aan hemzelf over, zijn afspraakjes werden veel minder maar toch had hij ze wel af en toe. Nu in groep 3 helemaal niet meer. Ik vind dat hij nu op een leeftijd zit dat hij dit toch wel helemaal zelf mag regelen en bovendien zie ik de moeders ook niet meer, omdat we ze bij het schoolplein afzetten ipv in de klas. Ik heb een paar keer gezegd dat hij best wel mag afspreken op de woensdagmiddag bijvoorbeeld, maar hij had zoeits van 'met wie dan'. Het probleem is dat hij op zich wel goed zit in de groep, maar geen vaste vriendjes heeft om mee te spelen. Ik heb een paar namen genoemd, van vraag die jongen of die, maar dan zegt hij 'nee hij wil toch niet'. Ik heb het gevoel dat iedereen in de klas wel een vast vriendje heeft, en hij er een beetje buiten valt. Af en toe kijk ik mee tijdens de pauzes en zie ik hem leuk voetballen met de hele klas. Hij heeft het dus goed met zijn klasgenoten, hij wordt niet buitengesloten of gepest, maar toch echt een vast vriend of vriendengroepje heeft hij niet. Hij lijkt er zelf niet mee te zitten en vind het oke zo, maar ik weet wel dat hij het geweldig zou vinden als een vriendje bij ons zou komen spelen of hij bij iemand. Hij wil het zelf niet vragen aan zn klasgenoten omdat hij volgens mij een paar keer is afgewezen en omdat de rest van deklas wel zn eigen vriendjes heeft. Zouden jullie hier wat mee doen en zo ja wat. Misschien even bespreken met de juf bijvoorbeeld omdat ik er mee zit. Hij zit er zelf totaal niet mee, omdat hij bijna elke dag wel bij de buurjongens speelt. Hij heeft dus wel genoeg vrienden in de straat waar hij dagelijks mee speelt, maar in zijn klas niet en dat vind ik best jammer eigenlijk.
Ik snap dat jij hem een vast vriendje gunt. Je redeneert dan vanuit je eigen beeld / wens. Maar als hij er niet mee zit, zou ik er niet al te veel mee doen. Je hebt laten weten dat het mag. Dat is fijn voor hem. Verder zou ok niet teveel aandringen. Als hij het idee krijgt dat jij het wel 'erg' vindt, gaat hij er misschien ook last van krijgen. In de zin dat hij aan jouw verwachtingen wilt voldoen.
Ik lees inderdaad ook dat jij het vanuit een ideaal plaatje redeneert die jij graag wilt zien. Als ik hier naar de juf in groep 3 kijk, gaat zij niet bemiddelen voor thuisafspraakjes van kinderen die op school geen probleem hebben met samenspelen. Speelt hij niet graag buiten met buurtkinderen? Mijn zoon doet dat bijv liever dat thuis afspreken. Op speelpleintje hier komen woensdagmiddag veel kinderen, ook kinderen uit zijn klas, en hij hoeft een kind dan niet verplicht 2uur te vermaken. Daarnaast misschien op woensdag en vrijdag zelf afspreken met een paar moeders in de klas dat jullie samen koffie gaan drinken bij een indoorspeeltuin, dan kunnen de kinderen ook samen spelen daar? Maar zolang je zoon het prima vindt zonder thuisafspraakjes Zou ik ze op deze leeftijd niet gaan regelen voor hem.
Het verhaal is best herkenbaar voor mij. Onze oudste van bijna 7 heft ook bijna geen speelafspraakjes meer en ook geen vast vriendje meer. Hij wil dit zelf niet omdat hij dan het gevoel krijgt dat hij moet spelen en dingen moet doen wat de ander leuk vind. Hij wil graag de dingen doen die hij zelf leuk vind. Hij is een echt buitenkind en kan zich prima vermaken met zijn traptrekker, kar en een hark. Dan kijkt hij de grasveldjes in de buurt na of hij nog eea moet aanharken (vooral zomers) , of zoals in de herfst bladeren harken en in de korven doen die de gemeente geplaatst heeft. Deze dingen vinden zijn klasgenootjes niet leuk. Er is 1 jongetje die een groep lager zit en die dit ook erg leuk vind, daar speelt hij dan wel eens mee. Soms heeft hij ineens zin om te voetballen, dan gaat hij naar het trapveldje. Als daar meer kinderen zijn dan speelt hij daarmee en is zijn middag zo weer gevuld. Maar echte speelafspraakjes maakt hij bijna niet meer.
Ik zou het laten, tenzij je gaat merken dat hij er zelf mee zit. Mijn dochter zit nu ook in groep 3 en heeft echt van die fases. Zo hoor ik haar maanden niet over afspreken en ineens wil ze constant, maar is er niemand die wil of kan. Hier wordt ook veel buiten gespeeld met buurkindjes dus op school speelt ligt ze goed in de groep, maar thuis speelt ze met de buurkinderen. Ik laat het, zolang ze er zelf geen punt van maken.