Oke ik schrok er wel behoorlijk van een half jaar geleden. Ik pakte de spelcomputer af van mijn zoon en gaf hem te kennen dat hij hem de volgende dag ook niet meer kreeg omdat hij hem na drie keer vragen plus de waarschuwing dat hij hem dan de volgende dag niet mocht hebben negeerde. Hij begon zichzelf toen ineens heel hard tegen zn hoofd te slaan omdat hij boos was op zichzelf. Met de woorden dat hij een domme sukkel was. Dit gedrag komt nu zo af en toe terug en ik maak me zorgen. Het is over het algemeen een lief en relatief makkelijk kind dat eigenlijk nooit woede-uitbarstingen heeft. Ik kan al googelend dus ook geen relevante tips vinden. Het schijn wel gedrag te zijn wat bij peuters en kleuters voorkomt maar dat is hij al lang niet meer. Het is nu in een halfjaar een keer of 4 gebeurd dat ik heb gezien. Iemand tips?
Ik herken dit van mijzelf. Het is bij mij een uiting van overweldigende emoties (net zoals sommige met glazen gooien of met deuren slaan). En dan vaak iets wat al een langere tijd opkropt wat er dan ineens allemaal uitklapt. Is er misschien iets anders wat speelt waardoor zijn emmer al redelijk vol zit.(in combinatie dat hij zichzelf dom noemt misschien iets op school?). De playstation is misschien niet de reden maar wel de druppel. Is hij een binnenveter, hoe gaat hij normaal met emoties om en is daar nog iets mee te doen? Praat hij erover als er iets dwarszit? Verder samen op zoek gaan naar een (fysieke) manier om woede en frustratie te uiten als het zo heftig is als nu. Denk aan hardlopen of in een kussen slaan, tegen een bal trappen. Je moet echt even uit je hoofd en in je lijf, en slaan is daar een manier voor maar niet een hele goede , dus kijk of je daar een vervanging kan vinden. Het fijnste is als het niet zo ver hoeft te komen maar dat vergt wel oefening in herkennen wanneer het de verkeerde kant op begint te gaan.
Mijn dochter (met autisme) heeft dit een aantal jaar gedaan. Het begon met slaan op haar hoofd, later kwam er ook nagels in haar bovenbenen zetten, en bijten in haar hand bij. Ze zei dan ook bijv. dat ze dom was. Dat was op momenten dat ze erg gefrustreerd/boos was. Inmiddels is ze 12 jaar, en is het al 2 jaar niet meer voor gekomen. Wij bleven altijd heel rustig, wel herhalen dat ze zichzelf geen pijn moest doen, hand weghalen, etc. En als ze kalmer was erover praten. Al kon ze er op jongere leeftijd ook gewoon niet zo goed over praten wat ze voelde. En daar kwam ook het gedrag vandaan. Ze zat dan zo vol, en had geen andere manier om het te uiten. Dus kwam het er zo uit. Onze ervaring is dus dat als ze ouder worden, het beter zal gaan. Al kan ik natuurlijk niet in de toekomst kijken. Ik ben destijds wel bang geweest dat het heftiger zou worden, en ze op nog andere manieren zichzelf pijn zou gaan doen, zeker in de puberteit. Daar zit ze nu in. Voor alsnog gaat het goed dus, maar we blijven alert.
Heel herkenbaar. Ik had dit zowel als kind als zelfs nu nog. Vermoeidheid speelt bij mij een rol: ik kom niet zover als ik lekker uitgerust en fit ben. Tis die golf van intense prikkels die maar komt, maar je het zelf te laat merkt om het te reguleren door het anders af te laten vloeien. T is vooral een kwestie van het herkennen en op tijd zelf het aangeven zodat ook de omgeving er even rekening mee houdt. Maar dat lukt hoe dan ook niet altijd. Als ik zover kom en ik stoot mij hard dan krijg ik ook die kortsluiting. De 1 gaat schreeuwen, de ander slaat met deuren, weer een ander sluit zich compleet af en blokkeert en weer een ander richt zich tot zichzelf. T is gewoon even kortsluiting. De ontlading is daarna voorbij. @Huismuisie Op zo'n moment werkt misschien voor hem met kussen gooien of in kussens stompen. Dat je alternatief aanbiedt om die ontlading fysiek eruit te gooien
Dankjewel voor de reacties. Vermoeidheid speelt dan zeker een rol. Hij had laatst gevraagd om een boxbal dus dan denk ik dat ik een mooi verjaardagscadeau voor hem heb Zo te lezen hoef ik me dus niet direct heel veel zorgen te maken. Ik denk niet dat er iets is wat echt speelt en hem heel erg dwars zit. Hij wordt alleen wel echt opgezogen door zn spelcomputer, dus daar moet ik echt heel streng mee zijn.
Prima verjaardagscadeau! Helpt het om met hem af te spreken hoe je zijn spel afkapt? Onze oudste doet t goed met een tijd (dus kloktijd, niet 20 minuten oid op timer) maar zijn vriendje moet ik juist waarschuwing met nog 5 min, nog 1 minuut en timer zetten. Die krijgt error van kloktijd (wordt dan boos terwijl mijn zoon juist rustig is))
Hier tel ik af. Dat werkt wel goed. Nog 5 min en dan gaan we hem opruimen en dan 4,3,2,1 min. Maar soms dan neemt hij hem stiekem mee naar boven en daar word ik niet zo blij van.
Hier ook herkenbaar, ik ging in sloop modus, of ik beet heel hard op de achterkant van een borstel, ging met dingen gooien. Als tiener sloeg ik overal tegen aan, zat om de haverklap met geneusde of gescheurde knokkelbotjes bij de huisarts. Nu nog als ik bood word weet ik niet met de emotie om te gaan. Wanneer ik mezelf niet gehoord voel ga ik hard schreeuwen, niet echt charmant. 9 van de 10 keer loop ik weg en moet je mij met rust laten.