Ik heb al eens eerder een topic geplaatst over mijn dochter maar wil het toch nog eens doen in de hoop dat ik ervaringen en tips krijg. Mijn dochter is 6 en start dit schooljaar in groep 3. Een spontane, superlieve meid. Nieuwsgierig en ongeremd. Nu vallen mij toch wel wat dingetjes steeds meer op. Ik wil de opvallende kenmerken beschrijven en ik heb meteen de vraag óf en wat ik zou kunnen doen om haar te helpen. - dromerig - houdt van mensen/kinderen om zich heen maar speelt toch altijd alleen - zit vaak in haar eigen bubbel - informatie lijkt niet goed binnen te komen( luisteren) - spontaan, is dus niet verlegen - heel creatief - vindt vaak geen aansluiting in een groep - verbaal niet heel sterk - doet niet mee met gesprekken, lijkt er niet in geïnteresseerd wanneer iemand een verhaal vertelt Ik heb haar gedragskenmerken eens besproken met een logopediste waar ze periodiek kwam. Zij zag niks opvallends en gaf alleen aan dat sommige kindjes sociaal emotioneel nou eenmaal niet de sterkste zijn. Als mama breekt het mijn hart wanneer ze weer alleen over het schoolplein loopt. Zij zou zo graag een vriendinnetje willen Herkent iemand dit gedrag? Wat zou ik zelf nog kunnen doen om haar te helpen.
Hoe gaat ze om met speelgoed? Kan ze daar beetje mee spelen? En hoe is de prikkelverwerking? Gauw boos of verdrietig na drukte en spanning? Kan ze wel gesprekken voeren over haar eigen interesses?
Ze speelt alleen heel creatief. Hele verhalen met haar poppen en het poppenhuis. Ook de mooiste knutsels met allerlei fantasie verhalen. Haar fantasie is heel levendig en ik merk juist dat dat haar een beetje bellemmerd omdat ze teveel in haar eigen koppie zit. Je kan haar alles uitleggen en ze begrijpt alles en wil overal het fijne van weten. Haar prikkelverwerking lijkt ook verder normaal.
Klinkt een beetje als G maar die heeft er nog een energie achter hangen waar je een stad op kan laten draaien. Heb er nog geen remedie voor eigenlijk. Die wordt dec. 7 en is net in groep 4 gestart. Grootste verandering zagen wij toen ze kon lezen. Qua dromerige zou je misschien spelenderwijs focus training kunnen doen? Pak een leuke puzzel van 1000 stukjes en ga puzzelen. Als ik wil weten wat G gedaan heeft of wat dr dwars zit ga ik met dr kleuren. Gewoon iets simpels dat ze met 1 ding bezig is, wat weinig capaciteit kost maar wel aandacht en dan weet ik wat ze gedaan heeft die dag. Gewoon zo los vragen is bijv. heel moeilijk, dat begint nu een beetje te komen (heeeeeel summier).
Bedoel je misschien dat ze non verbaal juist sterker is dan verbaal? Want dat klopt sowieso. Zij speelt heel leuk wanneer er tikkertje gedaan wordt of een modderpapje maken etc. Dan neemt ze zelfs de leiding. Ze is onderzocht door een logopediste. Qua taalbegrip scoorde ze gewoon goed gemiddeld. Passieve woordenschat was te laag dus daarvoor oefenen we nu met wat meer gevarieerde boekjes voorlezen. Maar wellicht trekt het toch door naar gesprekken niet kunnen volgen. Dan sluit ze zich af. Ik vind het vooral sneu dat ze wel wil maar het op een of andere manier niet lukt
Puzzelen vindt zij heerlijk. Kleuren, knutselen, kleien. Ze is ontzettend creatief. Ik kan mijn dochter wel vragen wat ze gedaan heeft en dan krijg ik ook antwoord. Ze kletst thuis veel maar heeft wel veel bevestiging nodig; stelt steeds dezelfde vragen en vertelt vaak hetzelfde. Ze is wel ontzettend pienter. Fijn dat er een mama is die dit herkent. Hoe ligt jouw dochter in de groep? Heeft ze een vriendinnetje? Ik vind het jammer voor haar dat er veel langs haar heen lijkt te gaan.
Nee helaas weinig tot geen. In haar klas geen in elk geval, ze zoekt wel aansluiting maar komt er niet echt "bij". Wel twee die "gelieerd zijn" maar echt vrienden, hoe vluchtig dat nu nog is, dat niet. Kijk je bijv naar verjaardagen is ze 1x terug uitgenodigd, op de valreep. En dat doet zeer bij haar. Ze wil ook niemand uit dr klas meer uitnodigen voor haar komende verjaardag. Dat helpt ook niet mee, maar goed het "ik mag niet op jouw feestje komen, dus jij niet op de mijne" viert nog hoogtij. Over 3 maanden kan het weer heel anders zijn. Thuis heeft ze nu wel 2 vrienden (sinds afgelopen week) die hier ook continue wonen. Ze heeft er nog 2 maar die zijn hier niet altijd (gescheiden ouders). Het is een collectie van "afgevallenen" zeg maar, maar dat heeft elkaar gevonden en is daar gelukkig mee. Ze zoeken elkaar ook op en halen elkaar ook actief bij huis op. En daar wil ze dan weer wel een feestje mee bouwen. In onze schooltijd was het niet anders, de geschiedenis herhaalt zich gewoon weer en ook wij zijn volwassen geworden en hebben vrienden. Net zo goed een bijzondere collectie, maar ze staan er wel als je ze nodig hebt. "Einzelgangers united"
Goed dat je er zo naar kan kijken. Ik vind het nog best moeilijk, want ik zie dat het haar ook niet koud laat. Ook dat het zeer doet wanneer zij niet uitgenodigd wordt herken ik. Alleen het punt is dat het er bij haar zelf niet uitkomt. Het is zijzelf die 'afwezig' is waardoor ze eigenlijk links gelaten wordt. Mijn grootste angst is dat ze op een gegeven moment gepest gaat worden. Ik zou graag hulp of tips willen om haar te helpen uit haar schulp te komen.
Hier wel een beetje herkenbaar hoor. Mijn zoon kan ook heel dromerig zijn, speelt graag alleen (met zijn knuffels of knutselen) en trekt gek genoeg graag op met oudere mensen. Hij benoemt ook best vaak dat hij zo graag een bff wil, hij lijkt meer opzoek te zijn naar een diepere verbinding dan andere kinderen van zijn leeftijd. Voor mij is het ook wel herkenbaar want ik was als kind (en nu ook) wel zo. Nog steeds ben ik graag alleen maar hecht ik veel waarde aan diepere vriendschappen dan oppervlakkige contacten. Ik kan nog steeds echt gefrustreerd raken als die verbinding in een vriendschap uitblijft en heb daardoor eigenlijk maar twee vriendinnen. Ik vertel mijn zoon altijd dat kinderen van zijn leeftijd nog niet kunnen geven wat hij nodig heeft maar dat dat mettertijd wel komt. Daarnaast geef ik hem wel gewoon de ruimte lekker alleen te zijn. Ik heb mijn hele leven gehoord dat ik extroverter en assertiever moest zijn en dat heeft mijn zelfvertrouwen eigenlijk alleen maar een knauw gegeven. Je zou in groep 3 wel eens aan de leerkracht kunnen vragen of ze dit bij jouw dochter ook herkennen. Soms vinden wij als ouder dingen lastiger dan hoe zij het ervaren.
Ik denk wel dat de leerkracht van groep 3 het gaat zien want het was een terugkerend onderwerp in groep 1 en 2. Ik begrijp wat je bedoelt ik wil niet teveel druk op haar zetten omdat ik bang ben haar zelfvertrouwen te beschadigen. Ze is al wel een tikkeltje onzeker, geeft vaak 'weet ik niet' als antwoord. Ik twijfel ook of ik er uberhaupt iets over moet zeggen tegen de juf omdat ik bang ben het te groot te maken.
Al iets van een sport overwogen? Of scouting. Je zit wel met zo'n zwemlesfase ook nog eens dus allicht wordt dat met school erbij wat veel. Eventueel gewoon wachten wat groep 3 brengt, ze groeien in die klas zo enorm hard ineens. En vooral haar goede kwaliteiten en talenten laten shinen als je merkt dat haar zelfvertrouwen daalt.
Judo is misschien een idee. Heeft veel sociale elementen zonder steeds woorden te gebruiken. Mijn jongste heeft er veel aangehad ( en nog steeds)
Zoon heeft ook veel aan judo, is 9 en zit er inmiddels 6 jaar op. Echt super. Voor corona keek ik elke les. Veel kinderen maken zo' n groei mee, zo mooi om te zien.
Ik vraag haar net of judo haar leuk lijkt en ze klinkt enthousiast. Dus meteen zo een afspraak maken voor een proefles. Ik zou ook wel graag iets erbij willen waarbij de verbale technieken juist meer toegepast worden zodat ze dat ook een beetje kan oefenen.
Het verbale gedeelte komt misschien vanzelf als ze wat meer zelfvertrouwen heeft. Stap voor stap. Probeer vooral niet teveel verschillende dingen onder het motto, "dat is goed voor je', want door allerlei interventies voelt een kind zich ook anders. Zo vertelde mijn dochter laatst dat ze dacht dat ze dom was, omdat ze naar de logopedie moest. (Ze was toen 5/6, nu 11). Dat verklaart achteraf ook waarom ze onzekerder werd en slechter ging presteren op school en enorm gedemotiveerd was. Ze zei ook vaak 'dat weet ik niet'. Het heeft jaren doorgewerkt tot we wilde weten waar dat aan lag en een intelligentie/school onderzoek hebben laten doen en ze na de uitslag tegen de juf zei dat ze blij was met de uitslag, want ze bleek toch niet dom. Mijn dochter heeft overigens wel veel vriendinnen. Bepaalde goed bedoelde en ook nodige dingen hebben soms veel meer effect op het kind dan we denken. Soms is 'dat weet ik niet ' ook een antwoord terwijl ze eigenlijk denken ' wat wil je nu precies weten '.
Wij hebben judo geprobeerd. Dat heeft helaas niet goed uitgepakt. We gaan scouting nu proberen. Mijn zoon bleek te gevoelig voor judo. Ik hoopte dat het minder zou worden met de tijd. Maar dat is helaas niet gebeurd. Zijn taalbegrip is wel bovengemiddeld. Maar hij heeft moeite met de actieve taal.