Succes met deze moeilijke beslissing meis. Uiteindelijk kunnen alleen jij en je vriend de knoop doorhakken. Hopelijk heb je wat aan alle adviezen die hierboven staan.
Ten eerste respect voor jou. Je denkt, klinkt en reageert echt als een mama en dat ben je ook of je het kindje nu zelf opvoedt of afstaat. Jij plaatst het kindje boven jezelf en dat doet een ouder. (als het goed is). Ik kan me niet voorstellen hoe jij je voelt, want heb nooit in deze situatie gezeten. Ik denk wel, gezien hoe jij overkomt dat welke keuze je ook maakt jij het wel redt. Sterkte en een grote knuffel voor jou.
ik denk dat je er ongelovelijk veel spijt van gaat krijgen... overweeg alle opties nog eens... school en een kindje dat gaat prima samen... wat denk je hoe werkende ouders dat doen.. kdv, bso.. alles is mogelijk in nederland... ik vind het wel erg dapper van je dat je nu zo kandenken maar ergens is het ook kortzichtig... je bent jong, zit op school en denkt het niet aan te kunnen en daarom sta je je eigen kindje af... ook ik heb soms weleens zoiets van pfff heftig hoor 2 jonge kindjes vlak achter elkaar.. en ja soms is het echt aanpoten.. maar wat je er allemaal voor terug krijgt is zoooo mooi!! echt hoor wil je niets aanpraten maar in de meeste gevallen krijgen ouders die hun kindje hebben afgestaan spijt.. vooral wanneer je ineens wel klaar bent voor kinderen... dan gaat je andee kind zich afvragen waarom hun wel en ik niet? tja leg dat maar eens uit!
Ik wil even zeggen dat ik het super vind om te horen dat je geen abortus hebt laten doen. 'k zou willen dat meer mensen die ongewenst zwanger zijn net als jou zouden handelen. Wat het beste voor jou is weet ik niet, maar mooi om te lezen dat je het beste wil voor je kindje. Ikzelf zou nooit mijn kindje weg kunnen geven omdat het iets van jezelf is en waarschijnlijk lijkt hij/zij op je. Het is jouw vlees en bloed. Als ik eraan denk dat iemand anders voor mijn meisje zou zorgen zou ik gek worden van jaloezie. Maar dat ben ik Welke keuze je ook maakt, veel succes en sterkte toegewenst!
ik wil je graag meegeven dat als je je kind voor een jaar uit huis plaatst ook al zie je het kindje regelmatig het kindje er wel van onderste boven kan zijn en dat het echt een probleem kan geven op het moment van terugname. Ik heb het van dichtbij gezien en de band tussen ouder en kind is nogsteeds lastig. Dus wees je er bewust van dat dit erg veel problemen kan opleveren waaronder ook psychische klachten voor jezelf. Ook omdat jej je ook erg schuldig kan gan voelen of omdat je het kindje erg mist. Dus ik vind het super goed dat je informatie zoekt over wat jij denkt dat bij je past. Wees er alleen bewust van dat je na het zien van de kleine totaal een omslag kan krijgen dus misschien is het wel verstandig om een backup plan te hebben welke keuze je ook maakt. Ik wens jou en je kind erg veel succes met het maken van moeilijke keuzes!!
Jij moet doen waar jezelf achterstaat meis het is allemaal al moeilijk genoeg denk ik. En jij weet wat je wel of niet kan Hoop dat je de jeuste keuze maakt en heel veel succes gewenst dikke knuff xx
Ik heb er geen ervaring mee, maar ik wil je wel even veel succes en sterkte wensen met het nemen van je beslissing.
Wauw, dat je dit overweegt is heel dapper.. Maar ik zou het nooit kunnen. Ik heb een dochter gekregen toen ik 17 was, ben nu bijna 19 en ben weer zwanger. Allemaal voor gekozen. En als je eenmaal je kindje vast hebt, dan is het van jou. Ik zou me geen leven voor kunnen stellen zonder mijn kindje. Ik weet niet hoelang je nog school moet, maar dat gaat allemaal wel lukken hoor. Als hij/zij er eenmaal is dan gaat het allemaal vanzelf en t is allemaal niet makkelijk, maar als je hulp krijgt van je ouders je vriend dan kan ik me niet voorstellen dat het niet goed kan komen. Ik hoop voor je dat je de juiste beslissing kunt maken voor jou en je kindje, heel veel succes. als je vragen hebt over hoe ik het heb gedaan kun je een berichtje sturen.. sterkte meid!
Wat ontzettend heftig! Maar wat ben je volwassen om hier zo goed over na te denken. Ik heb echt respect voor je, hoe je alles aan het afwegen en overwegen bent. Mijn ouders hebben al heel veel en vaak kinderen opgevangen en het is echt niet altijd even makkelijk. Er zijn ook pleeggezinnen die niet willen dat de biologische ouders thuis komen, dan is het vaak bezoek op bureau jeugdzorg of waar dan ook. Heb je ook al geinformeerd naar open adoptie? Misschien is dat ook iets voor je. Maar ik vind echt dat je goed en echt achter je beslissing moet staan. Ik zeg altijd; Bij een beetje twijfel, niet doen. Heb je geen mensen om je heen die je kunnen/willen helpen? Ik wens je heel veel sterkte, succes en wijsheid!
Heb alleen de eerste pagina gelezen dus misschien is het al gezegd. Maar voor zwangeren met psychische klachten, waaronder depressie etc, bestaat er een speciale poli in het ziekenhuis. De POP-poli. Je zou er navraag naar kunnen doen bij je verloskundige of huisarts. Misschien dat je begeleiding kunt krijgen via hun. Eventueel ook voor na de bevalling. Ik vind het heel goed dat je over alle opties nadenkt. Wel wil ik je meegeven dat een kindje opvoeden terwijl je zelf depressief bent, prima mogelijk is. Maar dat is mijn ervaring. Makkelijk is het nooit, maar ik ben ook een 'moeilijk' persoon, en de zorg voor ons zoontje gaat me meer dan goed af! Ook wij hebben onze twijfels gehad bij de zwangerschap, maar zijn 1000% blij dat we nu een prachtig kindje hebben, en ik haal veel plezier uit de zorg voor hem. Heel veel succes en wijsheid toegewenst bij je besluit.
+1 Hier tienermoeder, raakte zwanger op mijn 18e zat volop in mijn studie werkte volop woonde wel samen maar had pas 2 maand een relatie. Alles op moeten geven maar dit was het meer dan waard! Niet genoeg kunnen bieden geloof ik niet in je kindje heeft liefde nodig dat is het enige dat telt. Ook fysiek en mentaal niet aan kunnen is niet waar want het is een automatische piloot die aangaat na de bevalling als je je kindje vast mag houden. Dat is het mooiste moment dat er is en blijft het als je kindje ineens naar je lacht. Dit is de beste keuze uit mijn leven geweest en zou nooit de schaterlach van mijn zoon willen/kunnen missen!
Ik weet niet of ik al gereageerd had in dit topic, ik zie geen reacties van mij zo 1 2 3... Anyhow, Je gaat je kind toch niet afstaan omdat het nu even niet soepeltjes loopt? Hoe donker de wereld soms ook mag lijken, het komt altijd wel goed. Voor de een duurt het iets langer, en voor de ander iets korter. Maar uiteindelijk komt iedereen in betere tijden terecht. Wees blij dat je vriend nog bij je is, dat scheelt al heel erg veel. Ik heb mijn zoon als 16 jarige alleen op de wereld gezet. Ik had helemaal niets. Maar het kon mij ook niets schelen. Mijn zoon was de hele wereld, hoe verrot alles eromheen ook zou worden. Uiteindelijk? Uiteindelijk lach ik de mensen uit die mij naar een abortuskliniek durfde te slepen. 8 jaar later, zwanger van de 2e, altijd nog alleenstaand (bewust deze keer), 2 studies afgerond in de tussentijd, 3e mee bezig, daarnaast nog 2 eigen bedrijven. Hoe zwart de wereld er ook uitziet meisje, het komt echt wel goed! Neem dat nu maar van mij aan. Maar heb vertrouwen in jezelf. Geloof in jezelf. Want als ik weet dat jij het kan, dan zal jij dat toch zeker zelf ook wel weten? Als je wat wilt weten, PM
Ik lees ook iets over een depressie........ Een dieper dal dan dat ik ooit bereikt heb is er niet denk ik. Maar ook een mens is sterker dan hij denkt Je komt er wel. Zeker weten. Probeer eens te bedenken, wat je nu diep in je hart wilt. Zoek je redenen om je kindje af te staan, of zoek je redenen om je kindje bij je houden? Of zoek je antwoorden om de redenen om je kindje af te staan te kunnen weerspreken? Wat wil je ECHT? De verhalen eromheen hoef ik niet te horen. (school, financiën, ouders bladibla.. dat is fixable..)
Ik wens je veel sterkte bij deze moeilijke beslissing. Wat ik me wel afvraag; heeft één van jullie ouders of broers en zussen ( bijvoorbeeld) niet aangeboden om de zorg voor dit kindje op zich te nemen? Of ken je in je nabijheid niet een stel dat graag voor jouw kindje wil zorgen? Instantie's is goed dat ze er zijn, maar een kind dat door een 'toezicht' voogd steeds wordt beoordeeld lijkt me ook niet fijn voor het kindje.. Er zijn mensen genoeg met een enorm liefdevol hart die jouw voor 1,2 maanden maar ook voor 17/18 jaar willen helpen, dat weet ik zeker! Ik weet niet of het wettelijk mag, maar niemand kan jou verbieden om het kindje door 'tante' op te laten voeden lijkt me. Ik was zelf 18 toen ik ongepland zwanger raakte. Met veel hulp van familie, kon ik mijn leven doorleven.. Hoop voor jou dat je ook uit zo'n liefdevol nest komt.. Liefs
Wat een moeilijke keuze.. ik wil je heel veel sterkte toewensen en kies voor jezelf en jouw geluk. Je hart volgt vanzelf de goede weg. Vanuit mijn kinderwenshart weet ik welke keuze ik direct zou maken, maar ik zit in een hele andere situatie dus is niet te vergelijken..
Respect dat je het los van elkaar kan zien. De meesten kunnen dat helaas niet... Ik heb zo'n vermoeden dat ze niet meer komt reageren, aangezien ze 20-2 voor het laatst ingelogd is geweest. Wrs haar keuze inmiddels gemaakt (hoop ik althans voor haar), jammer dat ze die niet even deelt hier voor diegene die gereageerd hebben.