En ik zie ook gezinnen waarvan ik denk: ooh als dat kindje nu wel een ander gezin om zich heen heeft, heeft het kindje het veel en veel beter dan hoe het nu gaat... Het ligt eraan hoe je het bekijkt. Ik vind je heel moedig TS. komt wel op mij over dat je er goed over nadenkt en voor jou de beste beslissing neemt. Sterkte!
Ik weet niet hoe ver je inmiddels bent maar ik ken werkelijk waar niemand die zegt dat het de beste beslissing ooit is geweest en geen spijt heeft van afstaan. Het zal je eeuwig blijven achtervolgen en alleen maar SPIJT SPIJT SPIJT... Denk er nog eens over na!
Even tussendoor hoor.. Ik zou zelf mn kind nooit af kunnen staan.. Maaaaar; Als er iemand abortus overweegt krijgt ze nogal wat over zich heen want je kunt het kindje laten adopteren of een pleeggezin.. Is er een keer iemand die dat oppert id t ook weer niet goed.. Ts vraagt om ervaringen.. Niet wat wij zouden doen.. Ts doe waar jij je goed bij voelt en streep alle voors en tegens tegen elkaar af! Knuff
Jeetje....wat een moeilijke beslissing om te nemen. Zeker nu je zo ver zwanger bent Xlau en je kindje voelt bewegen etc. Hoe is het nu met je? We hebben nu zelf een kleintje (en veel kleding die te klein werd al weggegeven) maar mocht je besluiten het kindje toch te houden en ik kan je helpen met spulletjes of zo.... Sterkte met de laatste loodjes en met de uiteindelijke beslissing. Beslis je nog steeds samen met je vriend? Liefs, Kweenie
Amen! Wat me opvalt is dat velen spreken van een juiste/onjuiste beslissing. Maar wat is juist en wat is onjuist? Is dat niet iets wat je alleen weet als de beslissing al genomen is? En zelfs dan kun je je afvragen of je voluit kan zeggen dat de beslissing juist is geweest. Je zult namelijk nooit te weten komen hoe het was geweest als je voor de andere optie zou hebben gekozen... Het is en blijft een moeilijke keuze waarvan je nooit zekerheid zult hebben dat het dat het de juiste is geweest. Ik zou zeggen laat je goed informeren en neem een besluit waar jij (en je vriend) zich het beste bij voelt! Het is JOUW beslissing! Heel veel sterkte!
Dit topic volg ik al wat langer en een paar keer ben ik begonnen met een reactie te typen, maar steeds weer weg geklikt. Het raakt me namelijk nogal persoonlijk op twee manieren. Ten eerste: onze oudste zoon is niet onze 'eerstgeborene,' maar tijdens mijn eerste zwangerschap op ons pad gekomen. Over de achtergronden wil ik niets kwijt op dit openbare forum. Ten tweede: ik ben/ was zelf ongewenst door mijn moeder, ze is per ongeluk zwanger geworden. Tijdens de zwangerschap heeft ze zich door mijn vader laten overtuigen om geen abortus te laten doen, maar na mijn geboorte besloot ze 'geen last te hebben van moederlijke gevoelens' en me op te geven voor adoptie. Ze had geen geregistreerde relatie met mijn vader en vond dat hij geen enkel recht had op het kind. Er is een enorm getouwtrek ontstaan, uiteindelijk ben ik vanaf 9 maanden toch opgegroeid bij mijn vader. Mijn moeder heb ik pas voor het eerst weer gezien toen ik ruim volwassen was en al kinderen had. Voor zowel onze oudste zoon als mezelf kan ik zeggen dat het gevoel van 'niet gewenst' te zijn soms opspeelt en dan is het even heel moeilijk om daarmee om te gaan. Ik moet trouwens wel zeggen dat we geen van beiden zielig zijn. Ik weet niet goed wat ik hiermee tegen TS wil zeggen. Uit een gesprek met mijn moeder is gebleken dat ze het er bij tijd en wijlen toch moeilijk mee heeft gehad. Het is geen beslissing die iemand zo maar neemt, het is een beslissing voor het leven, voor zowel het kind als voor de ouders.
Ik heb ook geen ervaring. maar wil je sterkte wensen met jouw beslissing. Doe wat goed voelt. Als geadopteerd kind kan je idd misschien het gevoel krijgen dat je ongewenst bent. Maar dat gevoel kan je ook hebben als je bij je eigen ouders bent opgegroeid. (ik spreek uit ervaring). Niet dat mijn ouders me dat gevoel willen geven. Maar onbewust doen ze dat toch. En ik kom uit een fijn gezin.(dit klinkt wat dubbel maar het is wel zo). Ik ben altijd al opzoek geweest naar een vrouw die de moederrol invult voor mij. Want mijn moeder kan dat niet altijd. Dus het is maar net hoe je leven loopt. Ik heb diepe bewondering voor de twee tieners op mtv die hun dochter af hebben gestaan. de liefde voor hun dochter straalt er van af. Ook al voeden ze haar niet zelf op. Ik zeg niet dat het de ideale situatie is. maar misschien wel de beste gezien de omstandigheden. en daar moet je denk ik naar op zoek. de beste oplossing gezien de omstandigheden. Ik denk niet dat je minder van dit kind je houd als dat wij van onze kinderen houden. Je zoekt met heel je hart naar de beste oplossing voor jou/jullie situatie. Dat is knap. Ik heb bewondering voor je. Heel veel sterkte met het nemen van deze moeilijke beslissing
Ik weet niet welke beslissing jullie gaan maken, maar doe wat jullie denken dat het beste is.. Probeer de keuze te maken vanuit je hart. Op dit moment zie je de opvoeding niet zitten, probeer ook over de toekomst na te denken. Misschien kan je voor open pleegzorg kiezen, zodat je je kindje toch ziet groot worden. Heel veel sterkte gewenst met deze moeilijke keuze.
Ik vind TS juist een hele goede moeder omdat ze naar de beste oplossing zoekt voor haar ongeboren kindje. Zij kan het kindje nu geen goede toekomst bieden en een ander ongewenst kinderloos stel kan dat misschien wel. En met een open adoptie zal het kindje altijd weten dat het is afgestaan omdat de bio moeder het beste voor het kindje wilde. TS Heel veel sterkte met het maken van deze moeilijke beslissing. Luister naar je hart en je verstand. Niemand anders kan deze beslissing voor je nemen of kan je vertellen wat je moet doen.
Helemaal mee eens. Ik wou dat er meer voor werd gekozen, als je ziet hoeveel kinderen er (na heel veel ellende) gedwongen uit huis worden geplaatst. Je kind houden, omdat je zoveel van houdt en het daarom niet af wil staan is niet wat je een goede moeder maakt (helaas). Dat is een keuze die om jezelf gaat en niet in het belang van het kind. Dus TO, ik vind het echt super knap van je en ik wil je sterkte wensen in deze moeilijke tijden. Ik zou zelf niet snel kiezen voor pleegzorg, omdat 1 een adoptie gezin veel meer stabiliteit biedt (omdat ze daar blijven) en 2 (ik weet niet of het klopt), maar ik het idee heb dat de selectie voor adoptieouders veel strenger zijn. Dat zijn allemaal ouders die ontzettend graag een kindje willen hebben. Bij pleegouders het overgrote deel natuurlijk ook, maar op een andere manier, meer vanuit sociaal aspect heb ik het idee. (Niks ten nadele van pleegouders hoor, maar in deze situatie zou ik liever voor adoptie gaan).
Ik zou het niet doen, je denkt er nu nog heel "makkelijk" over nu je kindje er nog niet is, maar als je kind er eenmaal is, zal het zoveel moeilijker worden. Je kon het niet over je hart verkrijgen om een abortus te laten doen, maar wel om een kind af te staan?? Vergis je niet, het is echt een enorme stap om dat te doen, waar je je hele leven last van zult houden. En wat te denken van je kindje, dat later wil weten waarom het is afgestaan. Omdat mama het niet aan dacht te kunnen? Kijk naar moeders uit de echte arme landen, die worden verscheurd door de keuze voor adoptie, welke moeder wil haar kind afstaan? In Nederland is er zoveel mogelijk om toch een kindje op te voeden, ook al ben je nog heel jong, zit je nog op school of wat dan ook. Alle wat een kind nodig heeft, is liefde en aandacht en wat basisbehoeften! Studie, werk en dat soort dingen kun je ook doen als je kind wat ouder is en wat zelfstandiger. Als ik soms di eprogramma's zie over tienermoeders in Amerika. Daar hebben ze het veel lastiger en worden ze ook constant afgestraft voor wat er gebeurd is, zowel door de staat/samenleving als door hun familie. Is helemaal niet nodig. Het is gebeurd en dan moet je er wat van maken, hoe moeilijk het misschien ook lijkt.
Vrijwel elk kind zal zich afvragen waarom het is afgestaan. Ook al weet het kind dat zijn/haar moeder het deed voor een betere toekomst, dat blijft steken. De een kan het misschien makkelijker accepteren, maar een ander kind houdt daar zijn/haar hele leven last van. Ik vraag me af wat dan beter is?
Wat een ontzettend lastige situatie. Heb je dat ook helemaal geen mensen om je heen die je willen helpen en steunen ? Zelf was ik 15 toen ik beviel van mijn nu 8 jarige zoon. Ik was 17 toen ik in een tienermoederhuis kwam te wonen. (zelfstandig begeleid wonen) Kreeg hier mijn eigen appartement ed. Hier hebben ze mij goed geholpen en na 7 maanden had ik een eigen huisje. Helaas wel bij familie uit de buurt, en door problemen die opstapelde heb ik het besluit moeten nemen toen mijn zoontje bijna 6 werd, hem tijdelijk in een pleeggezin onder te brengen. Ik was alleen, en zat in een depressie. financiele problemen door de gemeente.. het was zoveel beter voor hem. En idd, het ging ook stukken beter met hem en ik heb alles op orde kunnen brengen... Maar ow, wat ben ik blij dat hij over een maand weer thuis woont. Wel heb ik heel veel respect voor de pleegouders. Ze hebben echt goed voor mijn zoon gezorgd en mij overal bij betrokken. Deze mensen kunnen dus zelf helemaal geen kinderen krijgen. Mensen hebben mij vaak gezegd, dat omdat ik mijn zoontje in een pleeggezin moest onderbrengen (na 6 jaar wel alles voor hem gedaan te hebben en ZELF en ALLEEN voor hem gezorgd heb) dat ik beter abortus had kunnen plegen of hem meteen had moeten afstaan. maar ook die opmerkingen komen hard aan. Ik zou namelijk als alles zo weer helemaal goed gaat heel graag een tweede kindje willen nu ik ook gelukkig ben met mijn nieuwe vriend en mijn zoontje er zo weer bij woont maar ik heb 2 weken geleden te horen gekregen dat dit heel moeilijk zal worden ivm pcos.. Hier ben ik erg van geschrokken. Ik was altijd al tegen abortus, maar door al deze redenen hierboven nog meer. Kortom, heel verhaal terwijl niet eens om mij gaat.. maar probeer hiermee te vertellen dat het een beslissing is die je goed moet overwegen.. Alles wat er bij komt kijken, niet alleen voor nu.. maar ook voor de toekomst.. Ik wens je echt heel veel sterkte en succes met deze beslissing!
Hoi Lau, Ik vind het ontzettend goed wat je doet! echt ontzettend respect! ik heb me vroeger vaak afgevraagd wat ik zou doen als ik zwanger zou raken en op school zou zitten! moest er niet aan denken! En jij neemt je verantwoording en draagt gewoon het kindje wie weet voor iemand anders! ik heb daar onwijs veel respect voor! en ik denk dat je zo te horen een wel overwogen keuze hebt gemaakt! super goed! enne... mocht je nog een heeeeeele lieve wensmama zoeken mag je me altijd PB-en hihihi... Sterkte en succes met je besluit. En hopelijk heb je verder nog een goede zwangerschap zonder al teveel kwaaltjes meid!
Wat een ontzettend dappere en volwassen beslissing! Ik heb heel erg veel respect voor je keuze. Ik wens je een hele voorspoedige zwangerschap toe en ik hoop dat alles helemaal goed mag komen in de toekomst.
Ik quote alleen even dit omdat ik hier graag op in wil haken.. Als je de eerste keer moeder gaat worden dan weet je nog niet zo goed wat de liefde voor en van een kindje is. Zeker als je ongewenst zwanger bent geraakt kan ik me voorstellen dat je niet bepaald overloopt van moedergevoelens.. Persoonlijk denk ik dat TS haar mening heel erg gaat bijstellen als het kindje op haar buik wordt gelegd en je de eerste keer de geur van je baby ruikt en dat kleine lijfje ziet . Want dan smelt je gewoon. Ik begon me ook pas moeder te voelen hoor op het moment dat ons eerste zoontje er was. Daarvoor kon ik me er gewoon niet echt een voorstelling bij maken en vond mezelf ook niet echt het 'moeder' type. Het verandert echt als die kleine geboren is.
Dat geloof ik ook echt, MAAR dat betekent niet dat dat ook het beste is voor je kindje. Het is dan een keuze die je maakt, gebaseerd op je eigen gevoelens niet op basis van het kind. En juist daarom heb ik zo ontzettend veel respect voor moeders die hun kindje laten adopteren.
wat vind ik er een rottige reacties bij staan zeg, dat je het kind niet moet afstaan. je geeft je kind nu wat het verdiend door het af te staan aan ouders die er klaar voor zijn en de benodigdheden hebben voor je kleintje, heel moedig dat je dit kiest want het zal zeker weten het beste zijn voor de kleine. maar ook voor jou en je vriend. je kan gaan studeren en een baan krijgen en je vriend ook. en daarna als je er zelf klaar voor bent kan je een kindje nemen heel moedig dat je dit doet echtwaar. mijn respect heb je hoor. succes met de bevalling. en ik weet zeker dat je een stel heel blij gaat maken met jou prachtige wonder! heel veel liefs shy