Hoezo is dat het beste voor het kind dan??? Ze leeft toch niet op straat of zonder inkomen? Elk kind dat is afgestaan gaat zich afvragen waarom, waarom was het beter voor hem/haar om weggegeven te worden. Omdat mama nog op school zat?
Zonder je onderschrift gelezen te hebben kan ik zo zien dat jij duidelijk geen moeder bent. Een moeder zou dit namelijk niet zeggen..
Een kind ter adoptie afstaan, is zeker niet de ideale situatie. Maar in een aantal gevallen wel de beste oplossing uit een hele nare situatie. Ook de moeilijkste (zie het zeer kleine aantal moeders die daar voer kiest, ook al kunnen zij hun kind niet fatsoenlijk opvoeden). Zie de grote hoeveelheid kinderen dat wordt mishandelt en/of gedwongen uit huis wordt geplaatst. Al die mensen willen hun kinderen terug en dat is niet, omdat het het beste is voor hun kind, maar omdat zij hun kind zo erg missen (en toch niet in staat zijn om hun kind een goede toekomst te bieden, of zelfs maar een veilige omgeving). Ik zeg niet dat elke hele jonge moeder haar kind ter adoptie moet afstaan, maar als iemand denkt dat ze niet goed voor haar kind kan zorgen, dan heeft iemand daar goede redenen voor. Ik ga niet beoordelen voor iemand anders of hij/zij wel of niet in staat is om een kind een veilige, liefdevolle en stabiele situatie te bieden. Maar ik weet wel dat alleen liefde niet voldoende is. Want zoals gezegd al die ouders die hun kind verwaarlozen, mishandelen etc. houden OOK heel veel van hun kind. Die kinderen waren beter af geweest als ze waren geadopteerd door liefhebbende ouders die hun (adoptie)kind wel de opvoeding en stabiliteit kunnen bieden die elk kind nodig heeft. Zelfs al zorgt adoptie voor een aantal problemen. Ik denk trouwens door te kiezen voor een open of half open adoptie dat je die problemen voor een groot gedeelte kunt verminderen. Ik weet niet meer wie het was, maar ik las een berichtje van iemand die op jonge leeftijd een baby had gekregen en na een aantal jaar haar kindje toch (tijdelijk) in een pleeggezin heeft laten plaatsen. Echt respect hoor, dat is je kindje op de eerste plaats zetten. Ook al doet het ongeloofelijk veel pijn.
Over rottige reacties gesproken... Ik zie daarnaast niet in dat ze niet kan gaan studeren en een baan kan vinden, hoeveel verhalen hoor je van tienermoeders die hun kindje grootbrengen terwijl ze nog studeren en werken... Tuurlijk is dat niet altijd makkelijk, maar vaak komen ze er wel... Daarnaast: kinderen neem je niet, kinderen krijg je... Het blijft natuurlijk de keus aan TS zelf. Dit geeft gewoon stof tot nadenken en TS is vrij om haar keuze te bepalen, ongeacht wat anderen ervan vinden. Meid, ik hoop dat je de juiste keuze maakt, denk er goed over na!
Pff wat een discussie hiero (begrijp het wel, iedereen heeft zo zijn eigen mening) Ts als je hier nog komt, probeer voor jezelf en voor je kindje de juiste keuze te maken, ik vind zelf al dat je een goeie keuze gemaakt door niet voor abortus te kiezen en als je het kind afstaat maak je sowieso een stel dol gelukkig met jou kindje, en die het kindje hopelijke een toekomst kunnen geven die jij ook voor dat kindje graag wilt hebben maar helaas op dit moment niet kan aanbieden. Meis, denk goed na welke keuze je gaat maken, en ik hoop dat je zelf er goed achter staat. Gr
Hallo Xlau. Ik zou het zelf heel moeilijk vinden om nu nog te reageren. Je krijgt soms best harde reacties. Ik denk wel dat je nu alle meningen die je over je heen kan krijgen al over je heen hebt gehad. Heb je er wat aan gehad aan wat iedereen heeft geschreven? Ik ben wel benieuwd hoe het verder gaat met je .Nogmaals ik heb veel bewondering voor je.
Ik hoop voor je dat het goed gaat met je. En ik vind het persoonlijk een heel moedig besluit om (als je daar voor kiest) voor adoptie te kiezen. Je kiest voor het leven van het kindje! Hopelijk kun je voor jou het juiste besluit maken. En hopelijk trek je je niets aan van al die reacties/hormonen hier op het forum.
Eerlijk; Ik denk dat een hoop moeders hier zo reageren, omdat het voor hun onnatuurlijk aanvoelt om een kindje weg te geven en dat is niet gek, want dat heb ik zelf ook. Het druist tegen AL je moedergevoelens in. Het voelt onnatuurlijk om je kindje af te staan. Xlau. De beslissing is moedig van je, maar hou in je achterhoofd dat er ook nog genoeg andere opties zijn, instanties waar je hulp van kan krijgen. Je zal niet de eerste jonge moeder zijn die haar school wil afmaken om haar kind een goede toekomst te geven. Om eerlijk te zijn denk ik ook dat je er spijt van gaat krijgen. Misschien niet gelijk, maar wat als je je leven op de rit heb? Het leven dat je in de eerste instantie op de rit wou hebben voor je kleintje? Moedergevoelens heb je zeker wel al, daarom kon je de abortus ook niet over je hart krijgen, maar adoptie word er niet makkelijker op.