Liegen tsjah....of meegaan in een fantasierijk verhaal (wat aansluit rond de leeftijd van 2/3/4 etc jaar) die voor veel fijne herinneringen kan zorgen. En de kern/waarheid van het verhaal is weer passend wanneer het kind ouder is. Zo rond de 10? Weet niet wanneer ik niet meer geloofde maar duurde heel lang Ik vind dat magische juist erg leuk en passend voor kinderen. Heb mijn ouders ook nooit verweten dat ze hierin mee zijn gegaan, door de fijne herinneringen eraan. Liedjes zingen, samen zijn pepernoten eten en natuurlijk cadeautjes en schoen zetten.
Ik vind Sinterklaas fantastisch en vier het dus heerlijk en lieg er uitgebreid over. Maar ik weet ook dat als ik dat niet zou doen, ze waarschijnlijk ook een tijdje zouden geloven. Ik ben namelijk heel duidelijk in mijn atheïsme, maar mijn beide zoons hebben het op school meegekregen en in geloofd. De middelste gelooft momenteel heilig in God, terwijl hij dat alleen op school hoort. Ik vertel ze ook dat de Kerstman niet bestaat, maar ook daar hebben ze (een tijd) andere ideeën over gehad. Dus ik denk dat je nog vaak best veel moeite moet doen om ze te overtuigen van het niet bestaan van Sinterklaas.
Ik ben het met je vriend eens, ook zonder te geloven is het sinterklaasfeest magisch. Wij hebben altijd eerlijk verteld hoe het zit, dat voelde voor mij beter. De kinderen gaan er prima mee om, ze weten dat andere kinderen dit ‘geheim’ niet weten. Wij vieren wel gewoon Sinterklaas, is altijd een leuke avond samen, maar geen groots festijn. De kinderen weten goed dat wij de cadeaus hebben gekocht.
Hier hetzelfde! Alleen vond ik Piet niet eng, maar het idee dat mensen zomaar ons huis in konden komen. Ik ga niet liegen of zoals sommigen zeggen een leugentje vertellen. Ik ga sint ook niet ontkennen. Als ze een vraag stelt dan krijgt ze eerlijk antwoord. Ze zal de eerste paar jaar vast automatisch erin geloven en als ze zelf gaat twijfelen dan mag ze wat mij betreft de waarheid weten. We hebben toch geen haard ofzo waarbij ze een schoen kan zetten dus dat leugentje kunnen we makkelijk thuis overslaan.
Bedankt voor jullie reacties. In het midden laten vind ik wel een goed idee als compromis. Vertellen dat hij niet bestaat ga ik niet doen.
Over Sinterklaas lieg ik, maar over de kerstman vertel ik dat die niet bestaat, omdat wij thuis kerst vieren dat Jezus is geboren en niet willen dat ze kerst gaan vieren omdat de kerstman komt.
Voordat ik kinderen had, was ik het volledig eens met de vriend van TS. Ik ben zelf vrij lang "voorgelogen" en ik voelde me zo in de zeik genomen. "Je moet altijd eerlijk zijn tegen papa en mama", "liegen is het allerergste wat je kan doen", "je kan papa en mama altijd vertrouwen" etc. Het voelde gewoon echt alsof de grond onder m'n voeten weg werd getrokken. De twee mensen waar mijn hele wereld op gebaseerd was, bleken me jarenlang keihard willens en wetens voorgelogen te hebben. Ik voelde me zo genaaid. Daar wilde ik mijn kind voor behoeden. Maar als je ziet hoe magisch het is voor die kleintjes, superschattig (bovendien hoe vertel je aan een tweejarige dat Sinterklaas niet bestaat, dat gaat er niet in hoor). Ik ben "om"! De oudste is nu 3 en we laten hem geloven voorlopig. Maar we gaan het wel "vroeg" vertellen. Als de eerste kinderen in de klas hun geloof opgeven dan gaan we het vertellen en niet nog jaren rekken. Zodat ie iig dat genaaide gevoel niet heeft later
Dat doe ik ook ( nou,ja dit jaar maakt hij het echt heel bewust mee 4 jaar) ik ga niet alle toeters en bellen uit de kast halen om hem wijs te maken dat hij echt bestaat. Maar wil hem wel laten genieten. Over de kerstman ben ik wel kort en bondig: die bestaat niet hier. Aan die Amerikaanse onzin doe ik niet mee.
Ik lieg er niet over, maar zeg ook niet dat hij niet bestaat. Ik hou het in het midden en laat mijn dochter opgaan in haar eigen fantasie. Als er vragen komen, zal ik die eerlijk beantwoorden.
Ik snap jouw gevoel helemaal! Als ik je een tip mag geven, als je het gaat vertellen.. vertel het dan in de zomer. Dan zijn ze niet zo met sinterklaas bezig en komt de klap echt minder hard aan. Én dan heb je nog tijd genoeg om hem eraan te laten wennen voor het sinterklaastijd is.
Ik twijfel ook mijn reden is misschien anders maar sinterklaas draait ook om wie lief is geweest krijg lekkers / leuks. Zijn de kinderen met elke dag een groot schoen cadeau liever zo ging dat bij mij op school andere kinderen kregen meer dus zouden wel leukere kinderen zijn , Plus ik geef gewoon liever iets wat ik geef omdat ik iets leuks wil geven wat ik dan op 5 december gaat doen dan uit de naam van een man met een baard .
Ik laat het ook in het midden. Als ze mij echt duidelijk vragen; Sinterklaas bestaat toch niet? Dan ga ik niet zeggen, jaaaa die bestaat hoor! Maar ik ga ook niet zeggen, kom maar eens even hier, dan zal ik even vertellen hoe het zit. Vorige jaar geloofde mijn dochter niet meer. Dat zei ze tenminste. Maar het sinterklaas journaal moest dagelijks bekeken worden en hoe ze erover praatte was het voor haar nog echt. Ik zeg ook altijd tegen mijn kinderen dat ze niet tegen andere kinderen iets moeten zeggen omdat dat het verpest voor hun. En daar hebben ze geen moeite mee. De jongste (5) gelooft overigens nog heilig.
Wat is er mis met ‘geloven in’ Sinterklaas, de tandenFee, Klaas Vaak, Eenhoorns, Heksen, Harry Potter, elfjes, kabouters, Pinkeltje, Jip en Janneke etc... waarom mag een kindertijd niet meer magisch zijn en moeten het allemaal kleine volwassentjes zijn? Moet tegenwoordig alles wetenschappelijk onderbouwd zijn? Jeetje, ik lieg echt vaak tegen mijn kind of hou de waarheid in het midden. Net is ze nog om 19 uur naar bed gegaan! (In het echt was het pas 18:30! Ben ik nu een slecht mens )
Ik snap het ook niet zo. Oké, het is een leugen. Wel een ontzettend leuke, sinterklaas brengt cadeautjes, spanning en gezelligheid. Ik ben heel blij dat mijn ouders me ‘voorgelogen’ hebben hier over, ik had het voor geen goud willen missen. Bewust vertellen dat er geen sinterklaas is op jonge leeftijd, ieder zijn ding uiteraard maar ik doe het niet. Ik kan niet wachten op bewust sinterklaas vieren
Wij laten de kinderen heel bewust juist wel in sinterklaas geloven, heerlijk dat magische voor ze! Daarnaast is het wat mij betreft ook een onderdeel van de Nederlandse traditie, als kind zijnde heb ik hier erg van genoten en dat wil ik mijn kinderen niet ontnemen. Van de zomer in Spanje zagen de kinderen een kasteel, dat werd door hun gelijk omgedoopt tot het kasteel van sinterklaas en zwarte piet. Moet ik dan als moeder zijnde gaan zeggen dat dat helemaal niet kan omdat ze niet bestaan? En dat er in werkelijkheid een treurige weduwe woont? Nee hoor, ik heb heerlijk mee gezwaaid naar het kasteeltje.
Waarom niet gewoon ieder voor zich laten bepalen wat ze wel of niet in hun opvoeding besluiten te doen zonder veroordeel of zeggen dat mensen hun kinderen in kleine volwassenen veranderen door het aan hun kinderen te vertellen of het in het midden te laten of Sinterklaas bestaat? Als we nou eens besluiten dat ieder de opvoeding naar eigen inzicht doet bij hun eigen kind(eren) en de ander in hun waarde laten als zij daarvan afwijken of een ander mening hebben dan zou het niet uitmaken wat de mening van een ander is. Het is er gewoon en je hoeft er niks mee te doen.
Er zijn altijd kinderen die zeggen dat het niet echt is. En kinderen die er echt in geloven die denken dat die kinderen onzin aan het verkondigen zijn. Pas op het moment dat kinderen zelf ook twijfels hebben, gaan ze daar naar luisteren.
Ik ga ook niet mijn kind voorliegen wat betreft Sinterklaas. Mijn oudste is 6 en pienter en begon een paar weken terug vragen te stellen, ja dan ga ik dus niet liegen. Hij vind het nog steeds fantastisch en doet niets liever dan Sinterklaas films kijken.