Jeetje, dat klinkt wel een beetje treurig hoor als je het zo zegt, jaren lang geen gesprek kunnen voeren als je afspreekt met vrienden ...
Haha! Zo bedoel ik het niet. Man en ik wisselen af, maar ik vind het leeftijden dat je niet bepaald ongestoord een glas wijn kan opdrinken.
Precies hetzelfde haha. In de tuin zit ik er ook niet altijd naast. Ik houd ze wel in de gaten natuurlijk.
Precies dit. Mijn oudste 2 zouden anders nooit in het water kunnen spelen vanwege hun zusje van 1,5. Maar ze zouden niet zonder toezicht naar buiten mogen. Ik zou dus wel in de buurt gaan zitten met mijn ogen gericht op het badje, maar ik zou niet naast het badje gaan zitten. Waarschijnlijk komende zomer wel als het weer zo warm wordt...dan ga ik zelf verkoeling zoeken Wat betreft de situatie van TS...ik vind het niet overdreven. En ik vind de anderen daarin ook best laks. Niet vanwege het feit dat ze zelf met hun rug ernaartoe zitten, want het is nu eenmaal hun kind niet. Maar wel dat ze vinden dat jij overdrijft. Er is maar een klein beetje water voor nodig en het is zo gebeurd. Maar ik zou sowieso al niet blij worden van een kindje van 3, die constant mijn kind van 1,5 omduwt en ik zou daar ook zeker wat van zeggen.
Als jij vindt dat het het beste is voor je kind om hem weg te halen bij het badje, dan moet je dat doen. Mensen mogen dat overdreven vinden, maar dat is echt niet zo. Ik vind persoonlijk ouders vaak te laks in dit soort situaties en bezig met andere dingen. Zoals al genoemd, een ongeluk zit in een klein hoekje. Zolang mijn kinderen geen zwemdiploma hebben mogen ze niet zonder toezicht bij zwemwater in de buurt zijn, volgens mij heel logisch.
Bij mijn kind van 1.5 jaar die net zou lopen zou ik bij het zwembadje gaan zitten, bij mijn kind van 3 jaar zou ik het vanaf een afstandje in de gaten houden. Een badje omkiepen vind ik echt onzin, met het mooie weer moet het toch gewoon kunnen dat de kinderen met water spelen. Ja als ouder is het even 'minder leuk' dat je niet bij de volwassenen kunt zitten, maar dat hoort nou eenmaal bij het ouderschap vind ik. Tot dat mijn kinderen hun zwemdiploma hebben zorg ik ervoor dat ik in ieder geval zicht heb op mijn kinderen in de buurt van het badje, maar vind het onzin dat dan de rest van de kinderen zich niet met water zouden mogen vermaken. Ik wissel dan gewoon af met mijn vriend of ander familielid wat betreft de toezicht.
Het ligt ook een beetje aan de grootte van de tuin. Wij hebben een tuintje als een postzegeltje dus dan hoef ik er niet bovenop te zitten en kan ik het gewoon in de gaten houden. Is het een hele grote tuin en staat het badje ergens waar ik weinig toezicht heb dan zou ik voorstellen om met zijn allen de kant van het badje op te verhuizen, ik ga er ook niet in mijn uppie bij zitten en iedereen maar gezellig babbelen met elkaar. Mijn schoonouders hadden altijd een grote tuin en kleinkinderen in alle leeftijden maar er werd altijd rekening mee gehouden met de hele kleintjes.
Nou ik dacht dat het aan mij lag, maar het badje omkiepen vind ik echt aso. Waarom mag geen enkel kind van het water genieten? Mijn kinderen zijn 6 en 10, als wij in het weekend dat we toevallig visite krijgen een bad heb staan, dan hebben de ouders met hele kleintjes echt pech. Flinke vent die dat dan omkiept mijn tuin hoor! Dan hoef je in elk geval niet meer terug te komen hier.
Gericht naar m'n kind maar ik zou er niet bij gaan zitten. Zou hem ook niet weghalen want ik weet dat hij de grootste lol zou hebben. Zou wel die grote bij z’n lurven grijpen en goed duidelijk maken dat hij van m’n kind af moet blijven!
Ik zou zo gaan zitten dat ik er zicht op heb. Het badje omkiepen vind ik echt overdreven en als dat in mijn tuin was gebeurd had ik het badje opnieuw gevuld. Dan zorg je maar zelf dat je kind ergens anders gaat spelen.
Vragen mag altijd. Mijn zoon is nogal wild en ben bang dat hij onderwater komt. Ik begin hem wel los te laten nu maar is moeilijk voor mijzelf.
Vind dat best schokkend om te lezen eigenlijk. Het is toch niet erg dat je kind onder water komt? Daar leert hij van opstaan, en als dat om wat voor reden niet lukt dan ben jij er om hem te helpen. Heb je soms iets meegemaakt waardoor je het zo moeilijk vind?
Ik heb na de bevalling van mijn zoon een ppd opgelopen en ben daardoor over beschermend naar hem toe. Ik kan alleen heel slecht tegen zijn gehuil en als hij onderwater komt begint hij te brullen. Daarnaast lijkt hij sprekend op mijn opa en die ben ik een paar jaar geleden kwijt geraakt. (Lievelings opa was als een tweede vader.)
Euh jammer voor de familie maar ik zit bij mn kind. Troost je wij krijgen ook geregeld van "joh maak je niet zo druk" geloof dat ik die beslissing neem of ik me wel of niet druk maak. Zeker met groepen gaat t geregeld fout, is onze ervaring. "We zien t allemaal toch" en puntje bij paaltje denkt iedereen dat de ander t wel in de gaten houdt en when shit hits the fan is t "jouw kind, jouw verantwoording". Prima bad leeg en een watertafel of een van ons is badwacht. En of ze 1,5 of 3 zijn maakt voor mij waar t badjes betreft weinig verschil. Zo'n bloem aan een tuinslang of watertafeltje ben ik overigens aanzienlijk geruster op. Vanaf een jaar of 6 vind ik t wat anders, en dan nog hou ik t in de gaten.