Onze peuter van 2,5. Na een hoop gedoe elke avond bij het naar bed gaan, gaat het nu al zo'n 3/4 jaar ontzettend goed. Tot een week of drie geleden. Telkens tijd rekken door z'n knuffel telkens uit bed te gooien, nog een slokje drinken willen, weer knuffel uit bed gooien enz enz. Tot het punt dat het zo een half uur kon duren voordat hij eindelijk ging slapen. Hij is echt aan het uittesten en proberen. De afgelopen twee dagen hebben we heel duidelijk gezegd dat we niet meer terug zouden komen. Eerste avond heeft hij een uur gehuild, tweede avond (gister) drie kwartier. Nu alweer een half uur. Intussen maakt hij wel telkens z'n kleine zusje wakker en is het ook niet een aanpak die lekker bij ons voelt. Maar war moeten we dan?? Voorheen moesten we altijd bij hem blijven tot hij sliep. S nachts ook ala hij wakker werd. We hebben het toen aangepakt en binnen een week ging hij zonder problemen slapen en werd hij s nachts ook niet meer wakker. Vanmorgen om 4.45 u werd hij wakker om wat te drinken en wilde toen ook al niet meer slapen. Toen maar bij ons in bed genomen terwijl we dit zelden hebben gedaan. Het ging zo ontzetten goed. Zou het zo kl*** vinden als die slaapellende weer opnieuw zou beginnen. Iemand tips over hoe we dit weer de goede kant op kunnen begeleiden?
Consequent blijven. Het is inderdaad niet fijn als je kind blijft huilen maar als je hem er telkens uithaalt weet hij dat je toch wel zal komen. Of misschien moet je een ander ritueel zoeken? Ons kindje wou na de verhuis vaak niet gaan slapen (wel een andere situatie). Maar nu weet hij als ik de slaapzak bovenhaal hij nog een flesje krijgt, zijn knuffels mag nemen en dan naar bed gaat. In de slaapkamer mag hij dan zelf een muziekje en lichtje opzetten en dan zeggen we slaapwel en krijgt hij nog een kusje. Dit werkt voor hem. Af en toe is hij 's nachts ook nog wakker. Dan krijgt hij soms een beetje drinken en dan herhaling van het ritueel. Een kind heeft nood aan routine. En ja, proberen doen ze allemaal.
Wat een onzin. Ik vind het echt hartverscheurend om je kind een uur lang te laten huilen. Er zijn genoeg andere oplossingen . Is hij wel moe genoeg, misschien heeft hij geen behoefte meer aan een middagslaapje? Je kan ook even op een matras naast hem liggen of misschien over zijn rug wrijven. . Of je gaat even de was opvouwen en laat de deur open zodat hij je kan horen rommelen.
Voor mij is die wetenschap juìst de reden dat ik naar hem toe ga als hij huilt. Of wil je graag dat je kindje zijn emoties niet durft te tonen, omdat hij heeft geleerd dat er toch niemand komt? Maar dat zegt mijn gevoel. Ik zou vooral het bedritueel duidelijk maken. En voor elke stap aangeven wat er hierna komt. Vertel hem dat je altijd in de buurt bent, een wasje gaat vouwen. Als mijn zoon moe is, maar niet wil gaan slapen, ga ik met hem knuffelen. Ik laat de kamer donker, leg hem tegen me aan waar hij mijn hartslag hoort. Als hij erg onrustig is zing ik een liedje die ik steeds zachter en langzamer zing. Vaak geeft hij dan zelf aan dat hij naar bed wil. En anders vraag ik het hem gewoon. Als hij gaat spelen en ouwehoeren zeg ik dat dat mag, maar dat ik dan even wegga. Dat vind hij zo erg dat hij accepteert bij mij op schoot te komen zitten. Dit duurt met elkaar meestal 2 minuten en soms 5 of 10 minuten en ik geniet er enorm van. Ik bdenk me altijd maar dat voordat ikzelf naar bed ga ook mijn eigen ritueel heb. Ik lees altijd nog een paar bladzijdes. Maar mijn zoon kan zelf in zijn eentje nog niet lezen, dus heeft hij me nog even nodig met de dag verwerken. Niet zo gek eigenlijk toch?
Slaapt hij 's middags nog? Zo ja, dan stoppen. Verder inderdaad even rustig uitzoeken wat werkt. Je klinkt alsof je meteen in paniek bent en ervan uitgaat dat dot weer lang gaat duren. Probeer het per dag te bekijken en probeer te voelen dat het sowieso ook weer goedkomt. Wat gebeurt er eigenlijk? Hij heeft even moeite met inslapen. Beide kinderen hier hadden dat rond 2,5 jaar. Ze krijgen dan wat meer angsten en die spelen op bij het slapen. Ik zou er gewoon weer even bijzitten en er vertouwen in hebben dat je kind het wel weer oppakt. Jij moet hem wel vertrouwen geven, hij heeft het hiervan 3/4! jaar prima gedaan, hartstikke goed! Waarom zou dat nu voor altijd weg zijn? Gewoon even een fase waarin je hem helpt om zijn veiligheid weer terug te vinden. Hij is pas 2,5 jaar, vergeet dat niet. Echt, probeer je rust en acceptatie te vinden, bekijk het per dag en het komt wel goed. Doe gewoon even wat hij nu nodig heeft en relax
Inmiddels is er een onderzoek gedaan naar het effect op het kind bij de 'tactiek' het kind zichzelf in slaap te laten huilen, of als ouder wel troosten etc. Blijkt dat bij de eerste methode kindjes vaak iets sneller gaan slapen, maar dat beide methoden gemiddeld gezien geen negatief effect hebben op het kind zelf. Het dus dus vooral wat bij je past en waar jij je goed bij voelt. Hier al heel lang gelukkig geen drama's meer. Hier hielp uitleggen, rustig voorbereiden op bedtijd. Dus bad/douche, nog een beetje drinken, kort tekenfilmpje, tandenpoetsen en dan naar bed. Heel voorspelbaar. In bed nog verhaaltje en/of praten of de leuke dingen voor de volgende dag. Kus en knuffel en lekker slapen. Oudste had vanaf geboorte tot bijna twee jaar moeite met inslapen. Dit werkte uiteindelijk. Jongste werd nog wel eens vroeg in de ochtend wakker, nu gelukkig al lange tijd niet meer, maar daarmee gingen we in de nacht geen strijd aan, die sliep direct verder bij ons in bed en kwam uiteindelijk iedereen aan voldoende nachtrust. Dit stopte vanzelf.
Bedankt voor jullie feedback allemaal! Het laten huilen voelde inderdaad niet goed, het was ook eigenlijk meer uit frustratie dat we dat deden. bedritueel heeft hij al sinds baby af aan, dus daar ligt het niet aan. We blijven nu echter bij hem op de kamer in zijn feautuille zitten tot hij slaapt. Duurt max 5 min dus dat is het punt niet. Wat we alleen we vervelens vinden is dat hij nu dus weer standaard de nachten wakker wordt. Om zijn zusje niet wakker te maken nemen we hem nu dus maar meteen bij ons in bed, maar blij ben ik daar niet mee. We hebben dit nooit gedaan, alleen als hij heel ziek was en dat is tot nu toe nog maar 1x gebeurd. Nou ja, hopen maar dat dat geen gewenning wordt. Middagsessie heeft hij nog, al slaan we die in het weekend steeds vaker over. Dan slaapt hij soms in de auto even kort of valt soms einde ochtend of einde middag op de bank in slaap. Ook vragen we ons af of hij misschien toe is aan een peuterbedje. Wat denken jullie?
Ik denk dat je juist nu niet moet wisselen van bed. Als het even wat onrustig is voor hem (angst of iets) dan is een groot bed nieuw en wellicht reden tot onrust. Mijn zoon van 2,5 heet fases dat hij 's nachts wel eens eruit komt, dan loopt hij zelf naar zolder en komt bij ons liggen. We leggen hem gewoon neer en slapen weer verder. Na een korte tijd slaapt hij weer zelf de hele nacht door.
Zou niet te bang zijn voor gewenning, vaak valt dat reuze mee..... Hij heeft op zich de leeftijd voor een groter bed. Dat zou nu goed of minder goed uit kunnen pakken. Hier altijd een probleemloze overgang gehad naar een groter bed (hier geen peuterbad, maar normaal bed). Ik ken kinderen die juist in zo'n groter bed beter zijn gaan slapen. Echter wat hierboven al gezegd wordt, het kan ook juist voor meer onrust zorgen. Dat zal dan een kwestie van uitproberen zijn.....