Nou ik ken iemand met MS die onverwacht een 5e kreeg en dat was een tweeling Ja ze heeft wel hulp en is wel eens moe maar wie heeft er niet iets!? Ik vind het heel moedig!
Eens, dat kan ze het beste zelf inschatten. Voor zover je al in de toekomst kan kijken uiteraard. Het kan morgen zomaar anders zijn. Doet mij trouwens denken aan een vrouw bij het programma Jong. Ze heette Gaby en had een of andere nare aandoening. Ze had heel erg veel pijn dagelijks en kon niet veel meer dan in bed liggen of wandelen met heel veel morfine. Zij hebben inmiddels ook een kindje hoorde ik. Daar was destijds ook veel ophef over op dit forum. Jouw vriendin zal dan ook wel zulke reacties krijgen, maar die meid waar ik het over heb doet het volgens mij best aardig zo. Ze was onlangs nog hier op het forum trouwens.
Ik vind dat dat prima kan. Je weet toch nooit hoe snel zo'n ziekte verder ontwikkelt? En mensen die nu nog niets hebben, kunnen ook altijd ziek worden. Ik vind het altijd heel jammer als mensen die (chronisch) ziek zijn, al zoveel moeten inleveren en dan volgens anderen óók nog hun kinderwens opzij moeten zetten. Ik neem aan dat je dit van tevoren goed bespreekt, dus ik zie geen bezwaar.
Wat een onzin, je kunt nooit in de toekomst kijken en iemand die in een rolstoel zit kan echt wel de zorg voor een kind aan. Mijn ouders zijn, toen ik een jaar of 12 was, door iemand die door rood reed van hun motor afgereden, beide kwamen tijdelijk ook in een rolstoel en jaren lang revalideren en nog. Wat ik ermee bedoel is dat ook gezonde mensen dingen kunnen overkomen en ik vind het heel erg dat iemand met ms door andere afgeschreven word om kinderen te krijgen.
Ach, eerlijk gezegd denk ik dat het voor de wereld helemaal niet zo slecht zou zijn als de mensheid zou uitsterven... @TS: Wat die vriendinnen zeggen is natuurlijk onzin, om al die redenen die hier al genoemd zijn. Mensen met een chronische ziekte kunnen in heel veel gevallen heus lieve en goede ouders zijn. Ik kan me voorstellen dat het wellicht bij bepaalde extreme ziektes verstandiger is om niet aan kinderen te beginnen, maar alleen het feit dat iemand misschien in een rolstoel komt valt daar bij lange na niet onder.
Bah bah bah wat een onwetendheid zeg 😡 Bij MS heb zo zoveel verschillende prognoses.. het kan ZO lang nog duren voordat het echt zo erg word dat ze niet meer voor dr kinderen kan zorgen.. Daarnaast vind ik t belachelijk dat de dames zich zo uitlaten over je vriendin.. als je dus ziek bent mag je niet meer gelukkig zijn of aan je toekomst bouwen..mag ze alsjeblieft zelf weten wat ze met haar leven doet. Bah.. Sorry maar ik kan daar zo slecht tegen 😆
Ik vind dat een makkelijke reactie! Wie zegt dat jouw vriendinnen niet over 10 jaar in een rolstoel zitten!? En dan nog? Kun je minder goed zorgen voor kinderen als je in een rolstoel zit? Nee tuurlijk niet. Misschien worden je vriendinnen over 10 jaar aangereden door een bus... Niemand kan de toekomst zien en dat is maar goed ook. Ze zullen er zelf goed over nagedacht hebben en samen besloten dat het kon en mogelijk was. Zelf heb ik ME, en heb net als iedereen geen idee hoe het met mij zal gaan als de baby er eenmaal is en al helemaal niet hoe het over 10 of 20 jaar zal gaan.
Het enige antwoord wat mij ook te binnen schiet. Domme mensen ( echt dommen mensen) die dienen hun tong af te bijten om zulke domme uit spraken te doen. Denk dat het vaak met onwetendheid te maken heeft. Onwetend maakt onbemind en dan doe je domme uitspraken zonder je te verdiepen in wat er wel toe doet.
Wat een stommiteit zeg! Mijn man en ik schelen heel wat jaartjes. Sommige vinden het zielig, een oudere vader. Ja hallo, ik kan toch ook onder een bus terecht komen?
Wat een domme bekrompen geesten die vriendinnen! Een kind heeft liefde, aandacht, stabiliteit, geborgenheid en nog de de gebruikelijke materiële zaken nodig......niet persé een moeder die op twee benen kan lopen! Bij bepaalde geestesziekten kijk ik er overigens anders tegen aan, evenals bij terminale ziekten.
Fijne vriendinnen.... mijn moeder heeft ms, helaas de ergste vorm en ligt al 10 jaar 24/7 in bed. Vanaf mijn 12 zorgen mijn vader, broer en ik voor haar en een geweldig vast team van verpleegkundige. Ze woont ook nog heerlijk thuis. Ms is er in vele vormen en de meeste zullen niet full time in een rolstoel komen. Kans is wel groot dat ze gebruik zullen maken van een hulpmiddel, al is het alleen maar om zo energie te besparen. en weet je wat ook een groot voordeel waa. Als ik uit school kwam was ze altijd thuis.
Inderdaad domme vriendinnen. Ik ken een man die al jaren MS heeft. Hij heeft twee dochters, de ziekte werd erger maar op dat moment waren zijn dochters ook al een stuk ouder! Werken kan hij al meer dan 20 jaar niet meer, maar steekt nu veel tijd (en inmiddels moeite) in zijn hobby.
Zo jammer van die bekrompen geesten... Of iemand nu wel of niet ziek is, ongeacht welke (mogelijk beperkende) ziekte, dit is m.i. Geen criterium of je wel of niet geschikt bent als ouder. En so what als je in een rolstoel komt of al zit, dat maakt je toch geen mindere ouder? Je verzint dan wel andere manieren om bepaalde zaken fysiek te doen. Wij kunnen ook morgen aan- of doodgereden worden, moeten we dan allemaal maar besluiten geen kinderen proberen te krijgen omdat we simpelweg niet weten wat de toekomst zal brengen? Geestelijke gesteldheid zegt m.i. Veel meer over of iemand in staat zal zijn kinderen op te voeden, en dat is iets wat je niet van de buitenkant ziet. Maar hoeveel lopen er niet rond met kinderen waarvan iedereen eigenlijk had gehoopt dat de natuur geregeld zou hebben dat t bij hun niet mogelijk was geweest? Terwijl ze dan verder lichamelijk niks mankeren. Zo zwart-wit is de wereld niet. Zou die vriendinnen van je maar eens alle reacties laten lezen...misschien openen ze dan hun ogen (of blijven ze bekrompen, dat is natuurlijk ook een optie)
Ik vind het onzin dat iemand met ms geen kinderen zou moeten krijgen. Een kennis van ons heeft 2 kinderen en ze heeft waarschijnlijk ms (zijn nog aan het onderzoeken). Iedereen kan iets krijgen waardoor hij/zij in een rolstoel komt. Als je alles van te voren weet denk ik dat er maar weinig kinderen geboren zouden worden. Juist als je weet dat je ziek bent kan je van te voren nadenken over hoe je het in de toekomst gaat doen. Wat ms betreft. Het kan maar zo zijn dat ze pas in een rolstoel komt als haar kindje al ouder is en dan hieft het geen problemen te geven met de verzorging. Ik heb een man gekend die ms had en die is uiteindelijk bijna 80 geworden en hij kwam in een rolstoel toen zijn kinderen al volwassen waren. Je weet met ms niet hoe het verloop is. Ik vind je vriendinnen een beetje kortzichtig hierin.
In een rolstoel kan je natuurlijk niets meerr.. tja moge duidelijk zijn ikzelf zit grotendeels in een rolstoel door zenuwproblemen/schade in been door rugproblemen. zwaarder ja zeker soms, maar geen reden om niet voor kinderen te kunnen zorgen.
Ik heb niet zoveel kennis van MS. Maar volgens mij is het er in verschillende gradaties (noem je dat zo?). De moeder van mijn vriendin die heeft het en is er zelfs bijna overleden. Maar ik vind het kort door de bocht om gelijk te zeggen dat die mensen geen kinderen zouden moeten nemen. Het is niet makkelijk , maar alles komt wel op zijn pootjes terecht denk ik dan. Bij mij in de straat woont een gezin met 8 kinderen en die moeder heeft ms. Zij heeft goede en slechtere periodes.
Wat jammer dat ze zo kortzichtig denken. Ik zit zelf ook in een rolstoel buitenshuis. Ik heb in mijn omgeving ook gemerkt dat er veel achter onze rug om gepraat werd door "vrienden" en kennissen. Ik snap heus de zorg wel die mensen hebben/hadden. Maar ik vond het heel naar dat mensen conclusies trokken zonder maar 1 vraag gesteld te hebben. Nu merk ik dat mensen zien dat we echt er over nagedacht hebben, dat ik hulpmiddelen heb om me te kunnen redden (kinderzitje op rolstoel), dat ik een vangnet heb voor slechtere dagen (opa's en oma's maar gelukkig weinig nodig), dat we heel veel leuke dingen juist doen met ons meisje en dat we misschien wel een veel gelukkiger gezin zijn dan de meeste gezinnen omdat we de kleine dingen meer waarderen. Ik merk dat mensen er nu anders instaan. Wij staan er alleen niet anders in, wij hadden alles al 1000 keer uitgedacht en 100 keer besproken. Daarom vond ik het ook heel jammer dat sommige "vrienden" ons geen vragen stelden, we hadden kunnen uitleggen hoe we dingen zagen.
Wat een onzin zeg! Dat moet ieder toch voor zichzelf weten.. Bij mijn dochter in de klas zit een jongetje wiens moeder in een rolstoel zit, reden weet ik niet. Hij heeft ook nog een jonger zusje. Elke ochtend brengt mams hem zelf naar school terwijl ze zijn zusje in de kinderwagen vanuit haar rolstoel duwt. Er zijn 3 deuren die je zelf open moet doen en nog door de deur van klas..ze gaat er probleemloos doorheen. Ik voel me soms dan ook een enorme kluns als ik sta te worstelen met de deuren en de kinderwagen
Er zijn verschillende gradaties bij ms. Mijn vriendin haar dochter was rond de 18 jaar toen ze ms kreeg. Was meteen ik best hevig, heeft een aantal aanvallen gehad waardoor ze vrijwel meteen in een rolstoel terecht kwam. Daarna een hele lange tijd geen aanval gehad waardoor haar lichaam/spieren weer konden herstellen en nu is ze zo goed als de oude. Af en toe heeft ze nu nog aanval maar als deze niet vlak na elkaar komen dan kan ze er prima mee omgaan. Alles hangt af van die aanvallen. Ze kan in principe elk moment weer in de rolstoel terecht komen en of het dan verstandig is om kinderen te nemen?...... Dat is moeilijk te zeggen maar moet iedereen zelf beslissen. Je weet zelf in welke gradatie ms je valt en wat de prognose is. Toch??