Ik moet even wat van me afschrijven. Ik ben nu 37 weken zwanger en vind het allemaal erg spannend. Hoe zal ons kindje straks zijn, kan ik het wel, welk effect heeft het op onze relatie? Ga ik het wel leuk vinden, ga ik wel liefde voelen? Met zn tweetjes waren we toch ook gelukkig? Alles spookt elke keer door mijn hoofd en ik ga soms uit van de ergste rampscenario's, om maar overal op voorbereid te zijn. Ik verwacht dus eigenlijk totaal geen roze wolk. Misschien uit zelfbescherming? Begrijp me niet verkeerd, daarnaast geniet ik enorm van mijn zwangerschap en alles er omheen! Wie herkent dit? Is dit normaal?
Ik herken het gevoel niet.. Ik kon juist niet wachten tot ons ukje er was en ik dacht dat alles fijn en gelukkig zou zijn als hij er eenmaal was. Hierdoor was mijn kraamtijd dus best heftig omdat ik er totaal niet stil bij had gestaan dat het ook wel eens heel heftig kan zijn.. Ergens is het goed dat je je beseft dat het ook best heftig is een kindje krijgen.. Maar denk ook dat je het niet te zwaar moet bekijken en maar moet zien hoe het komt.. Zo zonde als je je nu druk gaat maken over iets wat misschien straks wel meevalt.. Is natuurlijk makkelijker gezegd dan gedaan.. Misschien iets om met je verloskundige te bespreken? Misschien kan zij je tips geven of gerust stellen. Geniet nog ff van je zwangerschap, en straks van jullie kindje!
Ik heb soms ook momenten dat ik zo denk! Niet vaak, maar wel is! Ik kijk er ook heel erg naar uit, maar het is meer het onbekende dat je niet weet wat er te wachten staat! En dan denk ik ook snel weer heel nuchter van we zien wel hoe het gaat! Maar ben wel blij als alles achter de rug is! Succes en geniet nog van de zwangerschap!
Ik ben niet bang dat ik geen liefde ga voelen, want dat voel ik nu al Wel ben ik bang hoe onze relatie met z'n tweeën gaat veranderen. We zijn echt zo'n eenheid samen en het is zó fijn. Dan ben ik wel eens bang dat dat helemaal gaat veranderen.
Dat is echt heel normaal ik had het bij de tweede wéér. Kan ik wel net zoveel van hem houden als van zijn broer? Kan ik dit wel? Zal zijn broer het wel leuk vinden? Is dit het waard? Nou ik kan je zeggen: het antwoord op alles was ja! Een zwangerschap is zo abstract. Maar als je kindje er straks is dan is het cliché waar. Dan is het net alsof je kindje er altijd al geweest is en je geen raad zou weten zonder je kindje. Komt echt goed.
Ik herken het gevoel van onzekerheid en mijn man had dit echt héél erg, ik moest hem zowat de hele tijd geruststellen dat hij wel een super papa zou worden. Ik wist van mijzelf wel dat ik het zou kunnen en ik voelde tijdens de zwangerschap al enorm veel liefde voor onze kleine meid. Maar vond het wel doodeng of ik een goede mama zou worden en of het niet te heftig zou worden voor onze 'nieuwe' relatie. Ik was zwanger toen wij elkaar 1,5 jaar kende En ja het heeft véél heftige momenten vooral in het begin als de baby nog jong is en veel aandacht claimed. Maar het is het zo onwijs waard en de liefde die je voelt zodra je jouw kindje hebt, is overweldigend! Ook nu onze kleine meid 1,5 jaar is vinden wij elke dag met haar heerlijk. Het is wel zaak om ervoor te zorgen dat je genoeg momentjes sámen hebt, door af en toe de kleine uit te besteden bij opa&oma en een avondje uit te hebben. Ook nu vind ik het wel weer spannend met een tweede onderweg, maar ik heb er ook onwijs veel zin in! Onzekerheid is helemaal niet erg, maar probeer er niet aan toe te geven. Accepteer het gevoel en focus daarna op de leuke gevoelens die je vast en zeker ook wel hebt
Ik vind het heel normaal. Ik ben er ook zo een die alle rampscenario's bedenkt Ik vind het wel geruststellend: er kan niks gebeuren zonder dat ik er al enigszins over heb nagedacht. En: gelukkig komen rampscenario's bijna nooit uit. En vergeet niet: je bent niet alleen! Je allerliefste staat naast je. Praat met elkaar en doe het samen. Alles komt goed 💗
Je bedoelt met je man neem ik aan? Ik had hetzelfde met mijn man en onze relatie (huwelijk inmiddels) is alleen maar nog beter en mooier geworden. Ik kan zo blij worden als ik hem samen met z'n dochter zie, hoe hij tegen haar praat....en hij waardeerd mij zo als vrouw en moeder, wat en hoe ik het allemaal doe. Dus een kind hoeft je relatie echt niet negatief te beïnvloeden hoor