Ik ben benieuwd of sommige zich in ons verhaal herkennen. Onze zoon is nu 1,5 jaar en gaat sinds juli vorig jaar (7 maanden oud) naar het KDV. De 1e 3 maanden was dit 1x per week ivm niet meer plek, maar sinds oktober vorig jaar gaat hij 2 dagen. Dinsdag en woensdag. Hij heeft deze 2 dagen altijd 3 dezelfde leidsters, wat super fijn is. 1 van de leidsters is zijn mentor en daar is hij ook echt gek op. We konden hem altijd zonder huilen wegbrengen, maar sinds januari (13 maanden oud) is hij gaan huilen bij het wegbrengen. We dachten eerst dat dit wellicht met een stukje verlatingsangst oid te maken had, maar we zijn een halfjaar verder nu en het is echt krijsen en hem bijna van je af moeten trekken als je hem wegbrengt. Dit is enkel alleen op dinsdag, want dan is zijn lievelingsleidster er nog niet als we hem brengen. Op woensdag is zij er altijd wel al als we hem komen brengen en dan huilt hij ook niet en wil zelfs graag naar haar toe. (overigens duurt het huilen altijd hooguit 30 seconden en zodra wij de klas uit zijn, zij hem afleiden is het alweer goed). Verder moet hij altijd wel even 10 minuten aclimatiseren als hij op de opvang is. Kindjes moeten niet meteen aan hem komen plukken oid, dat vind hij dan niet zo fijn. Daarna kan dat wel gewoon. Eten is een dingetje. Kreeg pas weer de vraag of we wilde gaan oefenen met zelf eten, want dit kan hij nog niet. Euhhh jawel hoor..., hij eet thuis zelf zijn fruit en ook zelf zijn brood. Hij eet 's-avonds zelfs zijn pap met een lepeltje en een groot deel van zijn avondeten eet hij ook gewoon zelf. Op het KDV moeten ze hem voeren omdat hij anders 9 van de 10x gewoon niet eet. Hij gaat net zolang zitten wachten totdat hij gevoerd wordt. Waarop zij aangaf, oke dan is hij hier gewoon gemakzuchtig. Ook met spelen blijft hij altijd in de buurt van zijn lievelingsleidster. Als ze wegloopt om een ander kindje te verschonen oid gaat onze zoon huilen en kruipt of loopt achter haar aan. Buiten vind hij het vooral wat spannend, al zat hij gistermiddag heerlijk in de zandbak te spelen met een ander meisje en was zijn leidster binnen. Als er andere kindjes in zijn groep moeten huilen, huilt onze zoon vaak mee. Nu maakte zijn leidster van de week een opmerking tegen mij dat ze vond dat hij een gevoelig kindje is. Daar is opzich niks mis mee natuurlijk, mijn man is ook een gevoelige man, dus geloof best dat hij daar iets van zal hebben. Maar ik herken veel dingen die zij ziet of zegt tegen mij over hem gewoon niet. Zoals eerder gezegd, eet onze zoon thuis veel zelf. Enkel zijn ontbijt (borstvoeding en een bord pap) voeren wij hem, dit omdat we 's ochtends wat meer moeten opschieten. En als hij echt een prakkie eet voeren we hem, maar verder eet hij naganoeg alles zelf. Met handjes, lepeltje of vorkje. Ik kan met hem bijvoorbeeld naar Ballorig gaan of een grote natuur speeltuin, maar binnen een paar tellen kruipt of loopt hij weg van ons en gaat gewoon op zijn gemak ergens zelf zitten spelen. Hij huilt dan helemaal niet als wij bij hem weglopen, hij loopt zelfs bij ons weg Heel af en toe gebeurt het dat ze een bericht sturen dat hij niet fit is en echt niet tot spelen komt en alleen maar op schoot wil zitten. Vaak spring ik dan op de fiets en ga hem lekker halen. Als ik hem dan ophaal ziet hij er inderdaad wat pips uit en niet fit. Maar zodra ik 10 minuten thuis ben, bloeit hij op en speelt hij de hele middag en is er naar mijn gevoel niets aan de hand. Wat ik soms thuis wel merk als mijn man en ik bijvoorbeeld een discussie hebben en we dan wellicht net iets te hard tegen elkaar praten, dat onze zoon dan even "gilt", alsof hij dat niet prettig vindt. Als we dan ook weer zachter praten dan reageert hij er ook verder niet meer op. Kan het zijn dat hij het niet naar zijn zin heeft op het KDV? (Overigens vraag ik dit weleens aan de leidster maar die indruk heeft zij verder niet. Enkel geeft zij steeds aan, ja hij is een wat gevoeliger kind.) Wellicht is de groep iets te groot voor hem (12 kinderen met 3 leidsters? Zou onze zoon "gevoelig" zijn? Zou hij daar last van kunnen hebben of kunnen krijgen? En waar zou ik dan aan moeten denken? Hebben julie kindjes bij wie jullie bovenstaande herkennen of ben je zelf een leidster waarbij je dit ook weleens ziet bij klindjes? Ben gewoon erg benieuwd waarom het toch lijkt alsof hij thuis heel anders is dan op het KDV en bemerk ook dat ik me soms toch een beetje zorgen maak om de opmerking "het is een gevoelig jongetje", wwat uiteindleijk helemaal niet erg is natuurlijk als hij gevoelig blijkt te zijn. Al denk ik dan meteen aan high sensitive, etc, etc.
Ik herken dit wel hoor. Het heeft naar mijn idee echt met verlatingsangst te maken. Het feit dat hij bij die ene leidster niet huilt betekend dar hij ook aan haar gehecht is als primaire verzorger. Hij beseft dat zijn papa en mama er niet zijn, maar voelt zich op zn gemak bij die leidster. Maar als die dan ook uit het zicht gaat kan dat even te veel zijn. Niks ergs, het gaat vanzelf weer over. Bij de 1 duurt het langer dan bij de ander. Wat betreft eten, als ik hoor dat ze het thuis wel zelf kunnen laat ik ze hier ook aanklooien. Na een bepaalde tijd haal ik het gewoon weg. Duurt vaak maar een paar keer voordat ze zich bedenken dat ze hier ook maar zelf moeten gaan eten Ik zou wel afspraken maken over het ophalen. Als hij niet echt ziek is dan ga je wel langzaam een bepaalde situatie creeëren als je hem steeds ophaalt. Dat ligt overigens niet alleen bij jou, ook bij het kdv. Ik zou afspraken maken dat je hem alleen ophaalt als hij echt ziek is. Dus bij koorts, spugen, of serieus niet lekker voelen.
Onze oudste sprak geen woord op de opvang. Kreeg zelfs de vraag: spreekt hij wel? Want ze wilden inzetten op de vve indicatie zelfs. Terwijl hij meer dan een jaar voorliep qua taalontwikkeling vanaf dat hij 1,5 was. Hij speelde niet, had 1 op 1 begeleiding nodig. Achteraf was hij daar gewoon niet op zn plek. Hij was verder in ontwikkeling dan de kinderen daar. Op de basisschool ging het vanaf dag 1 al goed gelukkig. Hij is nu de jongste in de klas en dat merk je niet. Komt makkelijk mee Als hij naar de opvang was gegaan waar nr2 nu zit, was hij beter op zn plek geweest. Daar doen ze zelfs aan yoga lokaal is ook ruimer en de tuin is ook veel groter en opener (tuin opvang 1 is een binnentuin dus alleen maar muren erom. Nu is het gewoon alleen een hekwerk). Dus nu veel takken etc die in de tuin vallen ook kunnen veel leuker spelen en meer de rust opzoeken als kind dat wil.
Hier een gevoelige zoon van inmiddels 8 jaar. Ik herken wel een aantal punten die je noemt. Veel is te relateren aan veilig voelen. Hij voelt zich veilig bij die leidster, dus heeft hij er moeite mee als ze er niet is. Hij voelt zich veilig met jullie, dus durft hij ballorig te onderzoeken. Mijn zoontje heeft tot in groep 4 moeite gehad met afscheid nemen. Inmiddels is het doei mam, en vliegt hij naar binnen Ruzie thuis vindt hij ook heel moeilijk en strenge juffen ook. Hij heeft veel baat bij een lieve juf die hem vertrouwen geeft en vooral richt op zijn talenten (zoals ieder kind eigenlijk). Wat betreft het eten kan het zijn dat hij het gewoon probeert om daar niet zelf te eten. Of hij vindt het spannend in die omgeving en durft niet. Dat vind ik lastig inschatten.
Ik herken het niet. Mijn kinderen hebben zich nooit anders gedragen op het kdv dan thuis. Ze gedragen zich zelfs beter op het kdv dan thuis
G was zo stil dat ze dr niet hoorde op de kdv... Die zat duidelijk niet meer op dr plek toen (uitgekeken) G is vreselijk prikkelgevoelig geweest en als ze fit was kon ze t nog redelijk hebben maar als er ook maar iets was, dan was eigenlijk elk geluidje al teveel en harde geluiden denderde keihard door. Heeft even een tijd geduur eer ze daar wat mee om kon gaan. Hechting en t huilen ben ik t met eerdere eens. Ukkies gaan pas rondkuieren als ze t vertrouwen hebben (of t moet ze in t geheel niet boeien). G ging overal headfirst in trok alle lades open om te kijken wat er in zat. R is totaal anders en hangt als een aapje aan je en beoordeeld alles wel van een afstandje. In de peuterhoek van zo'n indoorspeeltuin (geen ballorig maar een aanzienlijk rustigere) was klein grut op een loopautootje bezig, nou voor hem waren t net moordmachines. Daar moest thuis maar ook bij de kdv ook een watertafel en zo'n rolletje kunstgras aan te pas komen om m in een tuin te krijgen en op écht gras lopen of tegels is doodeng. Die blijft staan en gaat huilen ongeacht hoeveel kindjes er al lekker aan t spelen zijn. (Wij gaan een relaxe vakantie krijgen op de camping, verwacht niet dat die ineens de kuienlatten neemt)
Dank voor je reactie en fijn de herkenning. Als ik het me goed herinner ben jij zelf gastouder toch? Dan zie je inderdaad ook zat kindjes voorbij komen. Grappige is dat ik hem gisteren ging ophalen en ze hem voor het eerst met de "grotere" kindjes die altijd 1x slapen hebben laten meedraaien (thuis slaapt hij al een maand of 2 nog maar 1x per dag, in de middag, maar op het KDV nog 2x omdat hij wel aangaf wat eerder te willen slapen, dus prima). Dat was heel erg goed gegaan en zijn leidster zei ook dat hij zich echt aan de wat grotere kindjes optrok (de meeste zijn tegen de 2 en onze zoon is 1,5) en er tegen op keek. Hij heeft zelf gegeten, zowel fruit als brood en zowel in de ochtend als de middag buiten gespeeld. Toen ik hem ophaalde stond zijn leidster aan de ene kant van de tuin en onze zoon zo'n beetje aan de andere kant Wat ik dus niet wist, is dat ze hem voor gisteren dus, tussen de kleine en grote in op bed legde waardoor hij vaak alleen at omdat de andere groep dan net gegeten hadden als hij wakker werd. Geen idee of het er iets mee te maken heeft, maar goed gisteren dus ook daar gewoon zelf gegeten. Qua ophalen heb ik hem eigenlijk pas 2x opgehaald. 1x had hij buikgriep (en wij ook) dus echt legitiem om hem op te halen en de andere keer stuurde ze een berichtje dat hij niet fit was en verhoging had en erg hangerig was en eigenlijk alleen op schoot wilde zitten. Toen ben ik hem na de lunch gaan ophalen. Dus in een jaar tijd eigenlijk maar 2x. Maar ik merk dan wel dat als hij eenmaal thuis is, hij wel lekker gaat spelen. Aan de andere kant, als ik niet lekker ben voel ik me thuis ook het fijnste.
Oh wat een verschil zeg met je oudste tussen thuis en opvang. Wat is een vve indicatie als ik vragen mag? Heb je hem uiteindelijk wel op de opvang laten zitten waar hij zat? De opvang waar onze zoon zit is wel heel leuk verder. Grote binnenruimte met maximaal 12 kindjes (waarvan ongeveer de helft onder de 1 is en de helft boven de 1), waar ze in de winter als het te slecht weer is een grote gymzaal tot hun beschikking hebben om spelenderwijs te spelen en gymen en een hele leuke tuin. Deze is met veel groen, een klimrek en een mooie natuur zandbak en dus ook gewoon een lage omheining er omheen.
Wat je zegt qua veilig voelen klinkt ook wel logisch. Als mijn moeder bijvoorbeeld oppast, gaat hij ook gerust meters van haar vandaag zitten spelen, maar vindt het ook leuk om op schoot een boekje te lezen. Aan haar is hij ook wel gehecht dus. Grappige is ook dat wij 3 weken geleden op vakantie waren in Zuid Frankrijk. We parkeerde de auto voor onze gehuurde villa en binnen No Time zat meneer aan de achterkant van het huis... hahaha. Afscheid nemen is even een dingetje. Maar is dat bij jullie zoon ook na een bepaalde periode gekomen of meteen al vanaf begin af aan? Ik gok erop dat onze zoon strenge juffen ook wel lastig zal vinden. Als wij zelf even wat strenger zijn of op een bepaalde toon praten omdat hij iets heeft gedaan wat niet mag (bijvoorbeeld aan de luxaflex trekken oid), dan gebeurt het regelmatig dat hij een pruillip trekt en gaat huilen en op punt van huilen staat. Qua eten kan inderdaad ook zeker uitproberen zijn hoor. In een andere reactie gaf ik net ook aan dat ze hem gisteren met het ritme van de grotere kindjes hebben laten meedraaien (wat heel goed ging) en prompt heeft hij zelf zitten eten..... dus wellicht toch een beetje uitproberen.
D. maakt ook niet zoveel herrie op het KDV... hahaha. (en dan moet je hem thuis eens horen....), zijn leidster gaf al aan dat hij het soms wat druk vindt. Wat ik ook wel weer snap met 12 kindjes en waarvan hij een van de weinige nog was die kroop (dus laag bij de grond) en de rest al liep. Nu loopt hij zelf ook, dus de wereld is weer wat groter voor hem en ik begrijp dat hij ook wat meer geluid aan het produceren is, vooral veel wijzen en DIE roepen. Wat merkte je aan G als de prikkel te veel of te groot was? Hoe uitte dat dan zich bij haar? Wat herkenbaar over die loopauto. Op het KDV is er ook eentje en als je D erop zet is het brullen... hahaha. Op vakantie de eerste dagen van de stenen op het gras ging heeeeel voorzichtig. Leek ook of hij het spannend vond, al kende hij gras ook nog niet echt. Maar goed, na een paar dagen liep hij er zo zelf op. Je merkt heel goed dat D altijd even moeten wennen aan bepaalde situaties, dingen, etc.
Kinderen met achterstand op bv taalontwikkeling die extra opvang nodig hebben en gestimuleerd worden zodat ze soepeler op school starten. Ik heb hem helaas wel op die opvang gelaten. Met als gevolg dat ik elke dag die hij heen ging eerst een uur in de groep zat.... als ik gelijk wegging, was het tot het einde een kind die in een hoekje ging zitten met tranen. Ik dacht écht dat het aan hem zelf lag. Daarom had ik hem erop gelaten, in de hoop dat het beter zou gaan want ik was bang dat school anders ook drama zou zijn. Ging iets beter toen hij met 1 kindje wel connectie had in de laatste 2 maanden.
Ik ben gastouder idd. Het alleen eten kan best invloed hebben, zien eten doet eten. Zoals ik het lees vind hij het misschien wat "saai" daar en heeft hij het bij de grotere kinderen meer naar zn zin!
bij die van mij niet hoor Ze eten nu op het kdv tussen de middag warm. Nou mevrouw weigert echt pertinent. Ze hadden inderdaad gezegd dat als alle kindjes eten zij ook wel gaat eten. Mooi niet dus (al had ik al aangegeven dat ik dat nog niet zag gebeuren) Maar goed, thuis eet ze al bijna 3 jaar geen avondeten.
Bij G zag je dat ze veel sneller afgedraaid was en dr slaapsignalen klopte niet. Had je veel geluiden of indrukken trok ze gewoon witjes weg, blauw rond dr ogen en rode oortjes. Dan moest je dr echt op bed leggen ongeacht of ze nu een kwartier, half uur of 4 uur uit dr bed was. Deed je dat niet ging t dak er af. Ook echt niet wachten op een gaap of oogjes wrijven, dan was je lot getekend voor die dag/avond/nacht. Radio in de keuken op de achtergrond was als mini ook al teveel, toen herkende we nog niet echt dr signalen en waren te druk met krampen/reflux ellende om daar ook nog iets mee te doen. Maar technisch gezien loste dat zichzelf op omdat zodra ik moe wordt ik ook geen geluid meer kan verdragen. En na 6 weken 18-21 uur gekrijs opgeteld per dag (helaas geen van tot tijden) ben je niet de fitste meer Was niet omdat ze ziekjes was ofzo, in dezelfde toestand maar dan in een bos hield ze t veeeeeeel langer vol en was ze opvallend contenter. Zo lang als kon hebben we dr op 2 slaapjes gehouden. KDv keek gewoon net als wij naar dr gezicht en was er inmiddels ook wel achter dat t wel fijn is als ze allemaal in eenzelfde patroon zaten, maar dat ze dan zichzelf met een probleem opzadelde. Ook bewust rust momentjes ingebakken op een dag en dat ook benoemd. Dat kon thuis wezen of even een rondje door een nabijgelegen parkje/bos. Met klassieke muziek geoefend geluiden te filteren. Peter en de Wolf is bijv goed te doen zodra ze een beetje mee kunnen dansen met muziek. Dan laat je ze creatief dansen met dat ene instrument en doe je zelf uiteraard ook lekker gek mee. Als ze wat groter zijn kunnen ze met hun vinger hoger en lager in de lucht aanwijzen. Naarmate ze ouder werd pakte ze zelf rustmomentjes op (gewoon ingeprent gedrag natuurlijk). In groep 1 regelde ze t eigenlijk helemaal zelf en overlegde met de juf. Dr hoofd zat vol of ze t werkje in t hoekje even af mocht maken. Maakte keurig dr werkje af en was met 10 min compleet bijgeladen en klaar voor iets nieuws. Die momentjes heeft ze nu nog steeds wel, maar minder. Dr belastbaarheid wordt in die zin groter en ze kan nu ook gewoon vragen of t allicht wat stiller kan in de klas (28 kinderen) tijdens t werken omdat ze zich anders minder goed kan concentreren. R en die loopauto's is echt een ding apart. Maar hij heeft er nu zelf eentje (de laagste die ik kon vinden) en grote zus heeft voorgedaan hoe je er op kon komen dus dat moest hij proberen. Maar o wee als t beweegt Held op speelsokken. Geen idee wat dat is nog minder een idee hoe op te lossen. Met G totaal geen last van gehad, die stoof op alles af (ook niet heel relaxed overigens).
Dank voor de uitleg, kende het niet. Maar dat kan dus al op een kdv opgemerkt worden en ingezet worden? Jeetje ze zijn nog zo klein dan. En ik vraag me altijd af wat is een achterstand..? Ieder kind is toch anders, ook in zijn ontwikkeling. Het ene kind loopt met een jaar het andere pas met 2 jaar. Ik denk dan, toch niks mis mee, als ze het uiteindelijk maar gaan doen.
Haha ja dat bleek kleine draak. Ja dat zou wellicht kunnen wat je zegt. Hopelijk gaat het nu beter (al ging het ook niet slecht ofzo) zo tussen de wat oudere kindjes