Dus iemand die zijn zaadcel naar binnen werkt en die zich daarna nooit meer laat zien is een papa en een man die alles doet voor zijn stiefkinderen en er altijd is voor ze is Henk of Piet? Ik vind dat "papa" (en mama ook) een titel is die je verdient door er voor je kind te zijn en niet alleen door die ene zaadcel. En wat is het verschil tussen een man die zijn kinderen geadopteerd heeft en een stiefvader? Alleen een papiertje... On topic; erg lastig, je ex heeft amper tijd voor je kinderen, maar gaat zitten huilen als ze je lieve vriend papa noemen.. Niet echt volwassen, een beetje sneu zelfs. heeft hij zelf schuldgevoelens dat hij ze zo weinig ziet of helemaal niet?
Ik ben het wel eensmet shaddixx. Mijn stiefzoon kwam vorig jaar moederdag met een zelfgemaakte kaart, heel lief, en zei erbij "sorry dat ik mijn echte cadeau al aan mama heb gegeven maar ik had er maar 1". Toen heb ik ook gezegd dat ik heeeel blij met de kaart ben en dat het helemaal goed is dat hij zijn cadeau aan mama had gegeven,mama is zijn echte mama en alleen mama verdiend zijn op school gemaakte cadeau(en dat ik haar bloed wel kan drinken doet er niet toe naar het kind toe). Papa en mama zijn hier titels voor de echte papa en mama. Ik weet zeker dat de ex van man het niet zou waarderen als wij hem mama laten zeggen tegen mij, net zoals mijn man de titel papa niet wil delen. En stiefzoon heeft toen hij klein was echt wel eens mama gezegd hier maar dat kun je ook gewoon op een lieve toon verbeteren.
hier ben ik het mee eens. Ik ken genoeg gescheiden moeders die helemaal zouden flippen als hun kind de vriendin van de ex ´mama´ zouden noemen, en zich zouden gedragen alsof het hun moeder is. Een kind kiest er niet voor om de meeste tijd bij de moeder door te brengen en daardoor de stiefvader automatisch erbij te krijgen al die tijd.
Lijkt me inderdaad heel lastig.. Denk wel dat dat er ook aan ligt hoe de onderlingen verhoudingen zijn. Ik ken een gemend gezin waarbij de kinderen dus bijvoorbeeld Mama Kim en Mama Anne zeggen.. Maar die ouders zijn op een geweldige manier uit elkaar gegaan en gaan zelfs dagjes met beide gezinnen op pad. Maar dat lijkt me wel zeldzaam..
Eerlijk? Mijn ex heeft een vriendin en daar zijn ze heel gek op. Gekker als op mijn ex zelf. Klinkt lullig maar ze hebben het continue over haar en niet over hem. Ik vind dit alleen maar fijn dat ze zo gek op haar zijn en dat zij zo gek op hun zijn. En als zij ze mama wilt noemen. Moet ze dat doen. Zolang ze maar altijd weer dat ze een ECHTE moeder heeft en een STIEFmoeder. Ik zou hier echt niet mee kunnen zitten. Dit maken we de kinderen hier wel altijd duidelijk dat K de stiefpapa is en dat hun echte papa dezelfde achternaam als hun heeft. Mijn ex wilt heel graag maar ziet altijd heel veel beren op de weg, alles is moeilijk moeilijk. Kinderen worden eerder thuis gebracht als hij uit eten wilt ipv dat ie ze meeneemt uit eten enzo. Toen hij nog geen vriendin had mocht maar 1 kind mee naar de mcdonalds want 2 is te lastig. Heb het idee dat het voor hem af en toe een last is maar dat hij naar de buitenwereld wel wilt roepen dat hij de vader is en hij die titel ook echt wilt. Dat heeft ie natuurlijk ook, maar word dan niet jaloers als de stiefvader wel alle dingen met je kinderen doet die een vader hoort te doen. Elke woensdag hebben ze een belmoment. Mijn oudste praat wel gewoon tegen mijn ex maar vraagt na 4 zinnen ook naar zijn vriendin en wilt die dan spreken. En mijn jongste wilt het echt nooit. Wilt niks zeggen. Ik moet dingen influisteren die ze moet zeggen, dat doet zij niet. En dan zegt mijn ex nou dan ga ik ophangen doei. Gisteren was mijn ex gewoon weer aan het janken aan de telefoon tegen mijn jongste, van waarom doe jij nou zo tegen papa, waarom wil jij dan niet met mij praten maar wel met (naam vriendin ). Gewoon omdat ik dat niet wil en het niet leuk vind zegt ze dan. Ik ben haar elke week aan het dwingen tot praten omdat ik wel wilt dat ze een band hebben, maar k vind ook dat hij daar zijn best voor moet doen.
Sluit ik bij me aan Ik heb al 19 jaar dezelfde stiefvader en geen contact met mijn bio vader maar mij is geleerd ik heb 1 vader en dat zal hij als enige altijd blijven Hoe zou je t zelf vinden?
Op mij komt het over alsof je ex enorm veel van zijn kinderen houdt, en ze enorm mist, maar te weinig tijd met ze doorbrengt om een hele hechte band op te bouwen en uberhaupt handigheid te krijgen in handelen van kleine kinderen. Dat krijgt een man immers niet bijgeleverd bij de vadertitel, dat moet groeien. En de vraag is of deze vader voldoende kans/tijd heeft gehad om dat te ontwikkelen.
Ik twijfel er niet aan dat hij niet van ze zou houden hoor! Echt niet! Maar ook in onze relatie was het altijd een last voor hem, hij kan niet meer dan 1 kind tegelijk aan. Toen wij net uit elkaar waren had hij de kinderen om de week vanaf de woensdag. Dus elke 2 weken 4 dagen. Na 2 maanden stopte dit al want het was te zwaar en raakte depressief van ze. Hij wilt die tijd ook niet hebben met ze. Ik ga over een paar weken in ondertrouw, maar ik dacht weetje misschien wilt ex wel een weekendje de kinderen extra hebben. Hij ziet ze al zo weinig. Ik vraag het hem en het antwoord is Nee, mijn vriendin is vrij dat weekend dus wij gaan samen wat dingen doen. Ik vraag liever eerst hem als er eens wat is of hij de kinderen extra wilt voordat ik andere oppas ga regelen omdat hij recht op een band heeft. Ze staan bij hem niet op de eerste plaats. Ook nu heeft hij de kinderen alweer 3 weken niet gezien. A.s. weekend was eigenlijk mijn weekend maar ik heb gevraagd of hij de kinderen nie tliever met vaderdag had. Ja dat had ie wel maar dan wilde hij ze zijn weekend niet hebben want dan wilde hij leuke dingen gaan doen. Zeik dan ook niet dat je ze mist en dat ze leuke dingen met ons doen.
Ik ken hem natuurlijk niet maar als ik je verhaal zo lees vind ik wel dat je enorm negatief bent over hem. Misscchien vind hij het inderdaad wel erg lastig om er alleen voor te staan als papa ( buiten zijn vriendin om dan want hij blijft wel eind verantwoordelijk ) en maakt hij daardoor die keuze om de kids eerder terug te brengen enzo. Ik praat het niet goed wat hij doet maar misschien is het uit pure onzekerheid die hij niet toe wilt geven. Ik kan me het echt goed voorstellen dat hij er verdrietig om wordt en gekwetst is. Dat jij er geen moeite mee zou hebben wilt niet zeggen dat je t dan maar toe moet staan terwijl een ander er wel moeite mee heeft. Ook al staat het in het ouderschapsplan, misschien heeft hij er wel in toegestemd om dit erin te zetten om zijn gevoelens en onzekerheid te verbloemen. Hij zit niet voor niks jankend aan de telefoon en ik vind dat jij daar als moeder met hem op 1 lijn moet zien te komen en er dus over in gesprek moet. Maar heey, das mijn mening he.
Hij is ook niet de oppas he, dat als t jou uitkomt dat ze dan maar daar heen moeten. T wilt niet zeggen dat tie alles maar moet verzetten omdat jij de kids daar wilt hebben. Zo komt het een beetje over nu want je zegt steeds "ik had gevraagd of hij de kinderen niet extra wilt hebben" Ik zeg dit omdat een kennis van mij zich ook maar een oppas voelt omdat moeder steeds de kinderen wilt "dumpen"
Misschien sla ik de plank mis, maar het eerste wat in me opkomt als ik je verhaal zo lees is: Hoe zijn jullie uit elkaar gegaan? (niet dat je dat hier hoeft te vertellen). Ik heb namelijk het idee dat je ex zich enorm aan de kant geschoven voelt, en het gevoel heeft niet meer de vader te kunnen zijn die hij wilde zijn.. Dat hij zich niet (meer) voor de volle 100% vader kan voelen omdat hij zijn kinderen nu veel minder ziet. Dat je ex huilt tegen zijn eigen kinderen....dan kun je hem wel een jankert vinden, maar ik vind dat eigenlijk heel erg. Dan ben je wel heel erg wanhopig/depressief of wat dan ook. Ik kan me zijn gevoel over het "papa" vernoemen wel voorstellen. Ik word alleen bij de gedachte al gek dat mijn kids een ander "mama" gaan noemen...En jij kunt nu wel zeggen dat het jou niks uit zou maken, ik denk als het zover zou zijn dat je er misschien toch wat anders over denkt.
Jeetje wat kort door de bocht zeg. Als ze t toch al 2 jaar zeggen en jij niet van plan bent om er iets aan te doen waarom vraag je hier dan uberhaupt om meningen.
Ja nou sorry hoor, als ik de kinderen zo weinig als hem zou hebben zou ik elke mogelijkheid aangrijpen om mijn kinderen bij me te hebben. En ik dump de kinderen niet telkens, ik doe het alleen maar uit goedheid want ik ben dit niet verplicht nar hem toe.
Hier ben ik het helemaal mee eens. Fijn dat de band met hun stiefvader goed is maar hij is nou eenmaal niet hun papa. Een cadeautje met vaderdag vind ik wel gewoon kunnen.
Misschien heeft hij wel heel veel moeite met omschakelen van situatie of heeft hij heel veel moeite met telkens afscheid nemen?
Ik denk dat dat dus het verschil is tussen moeders en vaders. En ik zeg niet dat jij ze "dumpt" ik vertel je alleen waarom ik dat zei van dat oppas gedoe.
Ik heb eerst even al jou andere reacties gelezen. Ik denk dat het niet uit maakt wanneer je kind je haar papa K. het cadeautje geeft je ex zal "jaloers" blijven of zich achter gezet voelen. Hij heeft het misschien niet eens door dat het komt door zichzelf door dat hij zich moeilijk geeft aan de kinderen. Als hij zich zelf nou iets meer geeft aan de kinderen en meer tijd aan ze besteed als hij dat kan, dus ze ook meenemen met uiteten. Dan gaan de kinderen ook meer vertrouwd met hem om (denk ik). En hij moet zich leren beheersen door niet te gaan huilen aan de telefoon tegen de kinderen ik begrijp dan wel dat ze niet met papa willen praten. En over het papa K. noemen zie ik geen verkeerds in, ze weten wie hun biologische vader is. Mijn vader had een stiefvader (half wees sinds zijn 5e) en hij noemde hem altijd papa/vader en o wee als wij zeiden/vroegen of het zijn stiefvader was, steevast was zijn antwoord het is MIJN VADER hij heeft mij opgevoed.
+1 Je haalt de woorden uit mijn mond. Vind t ergens ook wel gemeen van je. Je vraagt hier advies wat je moet doen met een situatie. Uit eindelijk krijg je antwoorden die je mssn niet helemaal verwachtte en dan zeg je toch dat ze het al 2 jaar zeggen dus da je t ze niet meer gaat verbieden. T lijkt erop dat je weet dat je fout zit maar hier graag wilt horen dat jij het goed doet waardoor jouw zelfvertrouwen over de hele situatie weer opgekrikt wordt. En ik bedoel het echt niet aanvallend of persoonlijk hoor maar t zou denk ik wel een stukje helpen als je je verplaatst in vader en zijn gevoelens En met fout zitten bedoel ik vanuit vaders perspectief
Wat een gezever over dat papa k en mama r. Ze noemen zijn vriendin ook mama r. Dus? Hun keuze. Ik vind het vooral kwalijk dat hij zijn kids in zon moeilijk pakket brengt door te gaan huilen aan de telefoon en dan waarom doe je zo.. Nou omdat jij je kinderen een schuld gevoel aan huilt/ zeurt.