Afgelopen zaterdag mocht ik testen wat de 4e iui poging gedaan had, geen rode duivels en geen tekenen dat ze eraan zaten te komen.....goed teken. Maar de test uitslag was negatief....balen maar heb de moed erin gehouden. Zondag ging voorbij zonder krampjes, dus de hoop begon een beetje te groeien....zou het dan toch? Vanmorgen weer een test gehad maar helaas weer negatief, net even contact gehad met het ziekenhuis en de verpleegkundige vertelde dat ik niet meer moest rekenen op een positieve test, het was alsof ik een slag in mijn gezicht kreeg. Ik voel me verdrietig, enorm teleurgesteld dat ook deze poging weer mislukt is. Het wordt steeds moeilijker om moed te houden en erin te blijven geloven dat wij ooit ouders worden. Ik kan niet meer op mijn lichaam vertrouwen, deze geeft me (door de hormonen) valse signalen. Wat ik met dit stukje wil bereiken.....geen idee, misschien een stukje herkenning. (want ik weet dat ik "helaas" niet de enige ben.) Liefs Hope
Ik snap je gevoel heel goed, want ik heb vaak in hetzelfde schuitje gezeten. Het is gewoon altijd weer kl#t% om naar zo'n witte teststreep te staren, i know... En idd door alle hormonen kun je je lijf soms niet helemaal meer vertrouwen en kun je alles wat je voelt maar beter proberen te negeren voor zover dat überhaupt kan. Gebruik je ook utrogestan in je LF? Ik wilde in ieder geval even zeggend at het vaak genoeg voorkomt dat vrouwen pas in de laatste paar iui's zwanger raken en er is dus echt nog wel hoop voor ju met iui! Ik zal voor je duimen!!
Hoi Nana, Bedankt voor je reactie. Ik gebruik geen utrogestan, maar dat zal ik bij de volgende poging eens voorleggen. Ik zie dat jij dat zwanger bent na meerdere iui pogingen. Proficiat! De 2 wachtweken kom ik bij wijze van sprekend fluitend door maar de zenuwen beginnen 1 dag voor het testen. Ik probeer de symptomen in die 2 weken zoveel mogelijk aan de pregnyl toe te schrijven maar de ene keer lukt dat beter dan de andere keer.
Ik snap je heel goed. Telkens weer die klap in je gezicht als je niet zwanger blijkt. het is ook moeilijk om hoop te houden maar toch proberen hoor meid!
Hoi Shally, Het is idd taai maar voor elke nieuwe ronde raap ik me weer bij elkaar en ga ik weer vol goede moed de nieuwe iui ronde in. En ik hoop dat ik bij die vrouwen mag horen die bij de een na laatste of laatste iui zwanger raakt.
Het is zooooo herkenbaar. Voor ons is IUI geen optie en gingen gelijk de icsi in. De MMM is een rollercoaster van emoties, die mensen die er niet in zitten niet zullen begrijpen, hoe goed ook bedoeld... Meis, hou hoop! Eens komt die positieve test. Mijn man zegt altijd, hele mooie lieve baby's worden niet zomaar gemaakt, daar moet je lang op wachten. Het geeft mij dan weer een glimlach op m'n gezicht!
Hey Anja, Dat wat jouw man zegt blijf ik zeker in gedachten houden! Heel weinig mensen uit onze omgeving weten dat wij in de MMM zitten, dit doe ik denk ik een beetje uit zelfbescherming. We hoeven dan niet elke keer te vertellen dat er weer een poging mislukt is. Ik ben voor de 2e iui naar een acupuncturist geweest om tijdens de wachtweken wat meer rust te krijgen en dat heeft wonderbaarlijk goed geholpen. Hoelang zitten jullie al in de MMM? Ik hoop dat jullie ook snel een positieve test krijgen.
Bij ons weten een handvol vrienden en m'n ouders en schoonouders. Ook op m'n werk weten een aantal collega's het. Ik werk nu 3 dgn om zo de focus te kunnen hebben op het icsi traject en op m'n werk. Ik mag zelf m'n dagen indelen, dat is erg fijn omdat je nooit weet op welke dag je naar t zkh moet. We hebben niet de testdatum verteld, omdat dat de vorige keer veel druk gaf. Wij zijn in november met het icsi traject gestart, voorafgaande maanden zijn er diverse onderzoeken geweest in het zkh. Hebben jullie soms ook moeite met het zien van zwangere vrouwen? Of vrouwen in je omgeving die vertellen dat ze (heel snel) zwAnger zijn geraakt? Hetzelfde van baby reclames op tv.. Soms moet ik gewoon ze gewoon wegzappen! Het voelt soms alsof de hele wereld zwanger raakt... Dit forum helpt mij om frustraties te delen en geeft t gevoel dat ik/wij niet de enige zijn...
Onze ouders weten er ook van, het is ook wel fijn om met iemand anders (die toch heel dicht bij je staat) dan je partner erover te praten. Op mijn weet niemand ervan maar gelukkig kan ik mijn werkzaamheden en de ziekenhuis bezoekjes redelijk om elkaar heen plannen. Ik vind het ook erg lastig om zwangere vrouwen te zien, de vorige iui poging stond ik in het zkh te wachten voor de lift en net voor de lift open ging, keek ik achterom en daar stonden 3 zwangere vrouwen en 1 vrouw met een piepjonge tweeling (die wilden allemaal in dezelfde lift stappen) en toen ben ik toch maar met de trap gegaan....dat waren voor die dag teveel zwangere en baby's. Een tijdje geleden hoorde ik van een kennis dat er bij een vrouw kinderen door jeugdzorg waren weggehaald omdat ze teveel kinderen had en haar omstandigheden waren erg slecht, dan denk ik weleens "wij zouden al zooooo gelukkig zijn met 1 hummeltje" Op die momenten ga ik altijd maar het forum op en dan zie ik dat ik zeker niet de enige ben die in dit schuitje zit.
Oh meid, wat naar. Het is ook heel moeilijk om hoop te blijven houden als je steeds teleurgesteld wordt. Bedenk dat jullie liefde voor elkaar heel sterk is dat jullie dit allemaal doorstaan voor jullie wens. Sterkte en succes!
Ik zit in dezelfde situatie, ook in de vierde IUI-ronde. Ik zit op dag 11 na de iui. Vanmorgen heb ik getest, ik kon het niet laten. De test was positief. Maar het kan heel goed een vals positief zijn, want ik spuit Pregnyl (=HCG) ter ondersteuning van de luteale fase. Inmiddels voel ik de bekende krampjes en rugpijn alweer. Tot nu toe betekende dat altijd dat mijn menstruatie eraan zat te komen. Ik vrees dus dat ik weer 'out' ben deze maand. Het had zo mooi kunnen zijn: ik ben net gisteren begonnen met een nieuwe baan, en als ik nu zwanger zou blijken, dan hoef ik mijn nieuwe leidinggevende niet in te lichten over de behandelingen. Ik zie er erg tegenop om dat te vertellen. De volgende stap is namelijk IVF, en ik vind het heftig om daar mijn omgeving over in te lichten. Maar ik zal wel moeten... Sterkte meid...wat is jullie volgende stap?
@Nephthys, we zijn alweer n paar daagjes verder en we hebben ons weer bij elkaar geraapt en gaan vol goede moed de volgende poging in. Het is pittig maar we doen het voor een goed doel. @Lamaris, hoe is de stand? Heb je nog n test gedaan? Ik hoop dat hij mooi positief is gebleven. Dan hoef je je nieuwe werkgever niet in te lichten, is dat probleem iig opgelost. Het is ook moeilijk om mensen te vertellen dat je in de MMM zit, sommige reacties zijn precies wat je nodig hebt maar sommige kun je missen als kiespijn. Wij hebben nog 2 iui pogingen en daarna zullen we overstappen op IVF. Ik duim voor je! Sterkte meis.
Verbazingwekkend sterk, sta er soms zelf van te kijken. Het klinkt misschien stom, maar ik ben bang als ik er te lang in blijf hangen, dat het ook weer invloed heeft op de volgende iui. Ik baal nog steeds, had gehoopt dat het deze ronde raak was....maar helaas.